ΟΜΙΛΙΑ 8 Απριλίου 2019

Βασική ομιλία του Επιτρόπου κ. Αβραμόπουλου για τις "Παγκόσμιες προκλήσεις της ασφάλειας και της μετανάστευσης" στο Ατλαντικό Συμβούλιο

[check against delivery]
Ουάσινγκτον, 8 Απριλίου 2019
Κυρίες και κύριοι,
Έχουν περάσει τέσσερα και μισά χρόνια από τότε που διορίσθηκα και επιβεβαιώθηκα από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως Επίτροπος αρμόδιος για τη μετανάστευση, τις εσωτερικές υποθέσεις και την ιθαγένεια. Για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, όταν ξεκίνησα, δεν θα μπορούσα ποτέ να αναμένω ότι η μετανάστευση και η ασφάλεια θα είναι τα θέματα στην κορυφή, όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στην παγκόσμια πολιτική ατζέντα για τα επόμενα χρόνια. Μερικοί από τους συναδέλφους μου ανέφεραν ότι ήμουν ο άτυχος, αλλά μετά από όλα αυτά τα χρόνια, πιστεύω ότι ήμουν τυχερός επειδή κάναμε πολλά, ακόμα και αν πρέπει να γίνουν περισσότερα.
Όλοι γνωρίζουμε ότι το Συμβούλιο του Ατλαντικού απολαμβάνει μεγάλη φήμη όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Η συμβολή σας είναι πολύ σημαντική όχι μόνο για αυτό το μεγάλο έθνος αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αναφερθήκατε προηγουμένως στις ευρωατλαντικές σχέσεις που αποτελούν επίσης μέρος του χαρτοφυλακίου μου όσον αφορά τον συνεχή διάλογο ΕΕ-ΗΠΑ για την ασφάλεια. Τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ προωθούνται από τα περιστατικά να συνεργαστούν περισσότερο. Δεν μπορώ να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς την ΕΕ και τις ΗΠΑ να κολλήσουν μαζί. Εκτός από αυτό που λένε κάποιες πολιτικοί από καιρό σε καιρό, η ιστορία έχει καθορίσει τις σχέσεις μας και θα συνεχίσει να τους καθορίζει για το μέλλον.
Ήμουν στις ΗΠΑ πολλές φορές νωρίτερα, αρχικά ως δήμαρχος της Αθήνας και εγκατέστησα μια πολύ καλή και φιλική σχέση με τον τότε δήμαρχο της Ουάσιγκτον κ. Ουίλιαμς. Έχουμε φέρει τις δύο πόλεις κοντά το ένα στο άλλο. Σε μεγαλύτερη κλίμακα συνεργαστήκαμε, προωθώντας αυτό που είχα τότε: «Η διπλωματία των πόλεων». Εν τω μεταξύ, βρισκόμουν εδώ επανειλημμένα ως υπουργός και πιο πρόσφατα και σημαντικό ως ο πρώτος Επίτροπος στον οποίο ανατέθηκε αυτό το πολύ σημαντικό χαρτοφυλάκιο.
Αυτά τα θέματα, η μετανάστευση και η ασφάλεια, θα αποφασίσουν τις εκλογές, θα καθορίσουν τις κυβερνήσεις, θα διαιρέσουν ολόκληρες κοινωνίες, και ακόμη και - στην περίπτωσή μας - θα θέσουν υπό αμφισβήτηση τα ίδια τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης: 60ετές σχέδιο ειρήνης, σταθερότητας και προόδου.
Ιστορική περίσταση ήταν ότι η άφιξη των πρώτων μεταναστών στις ακτές της Ελλάδας και της Ιταλίας συνέπεσε σχεδόν με τις πρώτες τρομοκρατικές επιθέσεις τζιχάντ στο ευρωπαϊκό έδαφος. Charlie Hebdo τον Ιανουάριο του 2015, το Bataclan τον Νοέμβριο του 2015, τις Βρυξέλλες τον Μάρτιο του 2016 - για να μην αναφέρουμε τους άλλους που ακολούθησαν στο Βερολίνο, τη Βαρκελώνη, το Λονδίνο και άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Μια τέλεια καταιγίδα - έρχεται λίγο μετά από μια βαθιά και παρατεταμένη οικονομική κρίση που δημιούργησε ήδη δυσπιστία σε θεσμούς και πολιτικούς και δημιούργησε τις συνθήκες για την άνθηση του λαϊκισμού. Για μένα αποτελεί μεγάλη απειλή για τις δημοκρατίες μας και το καθήκον μας είναι να αντιμετωπίσουμε αυτό το ζήτημα με πολύ υπεύθυνο τρόπο.
Ήταν σαφές ότι τόσο για τη μετανάστευση όσο και για την εσωτερική ασφάλεια, η συνήθης πρακτική δεν ήταν πλέον βιώσιμη επιλογή. Η Ευρώπη έπρεπε να καταστεί πιο επιχειρησιακή, υποστηρίζοντας τα κράτη μέλη και στα δύο μέτωπα.
Τα ίδια τα κράτη μέλη έπρεπε πρώτα να καταλάβουν ότι ο κόσμος γύρω μας αλλάζει. Η παγκοσμιοποίηση και οι γεωπολιτικές αστάθειες σε όλο τον κόσμο έχουν μετακινήσει την ανθρωπότητα σε εποχή ανθρώπινης κινητικότητας. Περίπου 70 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί βίαια και περίπου 260 εκατομμύρια μετανάστες σε όλο τον κόσμο είναι μαρτυρίες γι 'αυτό.
Το διαδίκτυο, η δημογραφία και η αλλαγή του κλίματος ενισχύουν μόνο αυτή την κινητικότητα και την επείγουσα ανάγκη των απεγνωσμένων ανθρώπων να αναζητήσουν καλύτερες ζωές μακριά από τις πατρίδες τους. Οι συγκρούσεις στη γειτονιά μας, από τη Δυτική Αφρική μέχρι την Ουκρανία, δημιουργούν ένα τόξο μεγάλης αστάθειας, το οποίο αναπόφευκτα ξεχειλίζει στην μπροστινή πόρτα μας. Αυτό δεν είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα ή ένα αμερικανικό πρόβλημα. Είναι μια παγκόσμια - αλλά αυτή που μας επηρεάζει, και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού και ακόμα πιο πέρα. Ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στα σιλό - εθνικό ή περιφερειακό.
Μπορούμε μόνο να αντιμετωπίσουμε αυτές τις προκλήσεις πιο αποτελεσματικά εάν συνεργαστούμε, παραμείνουμε αληθινές στις αξίες μας, επιδεικνύοντας αλληλεγγύη και κοινές ευθύνες έναντι των απελπισμένων ανθρώπων που φθάνουν στις ακτές μας.
Ενώ τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά περιβάλλοντα και οι γεωγραφικές περιοχές είναι πολύ διαφορετικά, οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα όσον αφορά τη διαχείριση των συνόρων και της μετανάστευσης είναι παρόμοιες.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι χτίσαμε τη μεταναστευτική μας πολιτική - σχεδόν από το μηδέν - για 28 έθνη. Όταν ήμουν διορισμένος Επίτροπος και βρισκόμασταν αντιμέτωποι με αυτές τις προκλήσεις, είχα πολλές δυσκολίες να πείσω 28 κράτη μέλη γύρω από το τραπέζι ότι είναι μια κοινή πρόκληση και όλοι πρέπει να συνεργαστούμε. Στην Ευρώπη, δεν είχαμε καμία ιδέα για το πώς να χειριστούμε αυτά τα φαινόμενα εκείνη τη στιγμή. Υπήρχαν κάποιες χώρες στην Ευρώπη που είχαν εμπειρία στη λήψη, αλλά και στην αποστολή μεταναστών στο εξωτερικό - εκατοντάδες χιλιάδες βρίσκονται εδώ στις ΗΠΑ - αλλά δεν είχαν βιώσει κάτι τέτοιο. Κατά τη διάρκεια και μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους υπήρξαν άνθρωποι εκτοπισμένοι στην Ευρώπη, αλλά αυτό το φαινόμενο ήταν μοναδικό.
Όταν η κρίση κορυφώθηκε στην Ευρώπη το καλοκαίρι του 2015, η Ευρώπη έλαβε έκπληξη και δεν ήταν έτοιμη. Αντιμέτωποι με εισροή παράτυπων αφίξεων μέσω των "ανατολικών και νότιων συνόρων" μας - της Μεσογείου, γνωρίζαμε ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι. Ξεκινήσαμε από το μηδέν, ακόμη και εγώ ήμουν ο πρώτος Επίτροπος αρμόδιος για τη μετανάστευση. 
Δεν υπήρχε ενοποιημένος ευρωπαϊκός οργανισμός συνόρων, κανένα hotspot ή επιχειρησιακή παρουσία στο έδαφος από την ΕΕ. Το ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου που δεν ήταν πλέον κατάλληλο για το σκοπό. Τα πληροφοριακά μας συστήματα δεν μιλούσαν ο ένας στον άλλο και η προσέγγισή μας όσον αφορά τη συνεργασία με τρίτες χώρες σε αυτό το θέμα ήταν κατακερματισμένη.
Αναγκάστηκα να λάβουμε τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα μέτρα και να εργαστούμε ταυτόχρονα σε όλα αυτά τα μέτωπα. Τώρα, τέσσερα χρόνια αργότερα, ο καθένας που προσπαθεί να διασχίσει τα εξωτερικά σύνορά μας ακανόνιστα αναγνωρίζεται, δακτυλογραφεί και ελέγχεται διεξοδικά.
Διαθέτουμε μια ευρωπαϊκή υπηρεσία διέλευσης των συνόρων και ακτοφυλακής και ενισχύουμε τα συστήματα πληροφοριών για τη μετανάστευση, τα σύνορα και την ασφάλεια, τα οποία τώρα γίνονται διαλειτουργικά.
Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, έχουμε μια ενωμένη, βιώσιμη και στρατηγική ευρωπαϊκή δέσμευση με βασικές χώρες στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Βλέπετε, κάποιοι μπορεί να σκεφτούν ότι η κατασκευή οχυρών στα σύνορά μας είναι η ασημένια σφαίρα που με κάποιο τρόπο θα «σταματήσει» με μαγικό τρόπο τη μετανάστευση.Όμως η μετανάστευση είναι ένα πολύπλοκο φαινόμενο - και αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Η κατανόηση του γιατί και πώς οι άνθρωποι κινούνται είναι απαραίτητη για τον καλύτερο έλεγχο και διαχείριση του.
Το 2015-2016 οι περισσότερες αφίξεις στην Ευρώπη έρχονταν από τη Συρία, μέσω της Τουρκίας, και χρειάζονται προστασία και ξέρουμε γιατί: τον πόλεμο, τις διώξεις και τις δικτατορίες. Στη συνέχεια, οι ροές ήταν μικτές και προέρχονταν κυρίως από την αφρικανική ήπειρο, κυρίως για οικονομικούς λόγους.  
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο καθιερώσαμε μια ισχυρότερη συνεργασία με βασικές τρίτες χώρες όπως η Τουρκία, ο Νίγηρας και το Μαρόκο - οι οποίες ήταν προσαρμοσμένες σε κάθε πλαίσιο ήταν απαραίτητες. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα το συνολικό χαμηλότερο επίπεδο παράτυπων αφίξεων σε πέντε χρόνια το 2018 - περισσότερο από 90% κάτω από το έτος αιχμής του 2015.
Θέλω να επικεντρωθώ σύντομα στη συνεργασία μας με την Αφρική. Η ουσία της προσέγγισής μας ήταν ειλικρινείς και εμπιστευτικές συνεργασίες. Θέλω να είμαι σαφής σε αυτό: Το πρώτο μήνυμα που έστειλα σε αυτές τις χώρες είναι ότι η εποχή των αποικιών τελείωσε. Έτσι, έχει εδραιωθεί μια αξιόπιστη σχέση.
Κατανοώντας ότι και στις δύο πλευρές της Μεσογείου αντιμετωπίζουμε παρόμοιες προκλήσεις,
ότι χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο για να μειώσουμε αποτελεσματικότερα τις παράτυπες ροές, να καταπολεμήσουμε ταυτόχρονα τα δίκτυα παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών, να οικοδομήσουμε νόμιμους και ασφαλείς δρόμους για τους μετανάστες και να βοηθήσουμε τα ευάλωτα άτομα.
Σε χώρες όπως η Λιβύη και ο Νίγηρας, με χρηματοδοτική και επιχειρησιακή υποστήριξη από την ΕΕ, καθώς και η συμμετοχή διεθνών οργανισμών, δέκα χιλιάδες μετανάστες έχουν βοηθηθεί επιτόπου: τόσο στις άμεσες ανάγκες τους, όσο και να επιστρέψουν, ει δυνατόν, ή να επανεγκατασταθούν αν χρειάζονται προστασία.
Έχουμε δει όλες τις άθλιες εικόνες των κέντρων κράτησης στη Λιβύη. Είναι μια ντροπή για ολόκληρο τον κόσμο. Κανείς δεν το θέλει αυτό. Δεν είναι η ΕΕ, όχι η διεθνής κοινότητα, και σίγουρα όχι οι μετανάστες που καταλήγουν εκεί. Αυτές οι εικόνες είναι ένας λεκές στη συλλογική μας ανθρωπότητα. Παγκόσμια. Με τα τελευταία γεγονότα στη Λιβύη, η κατάσταση θα μπορούσε να χειροτερέψει.
Γι 'αυτό κάνουμε ό, τι μπορούμε για να βοηθήσουμε ή να εκκενώσουμε τους ανθρώπους που έχουν κολλήσει εκεί. Αλλά το πιο σημαντικό: για να αποφευχθεί ποτέ να καταλήξουν εκεί στην πρώτη θέση. Ενώ οι άνθρωποι μπορεί να έχουν διαφορετικά κίνητρα να μεταναστεύσουν, θα στραφούν σε λαθρεμπόρους και ακανόνιστα ταξίδια αν δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις.
Τα ποινικά οργανωμένα δίκτυα λαθρεμπόρων επωφελούνται από τα ευάλωτα άτομα, θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους και συμβάλλουν σε παράνομες μεταναστευτικές ροές. Αυτό συμβαίνει στη Μεσόγειο, όπως συμβαίνει σε άλλα μέρη του κόσμου.
Και αυτό δεν είναι μόνο ανθρωπιστικό θέμα. Είναι επίσης θέμα ασφάλειας. Οι λαθρέμποροι επιστρέφουν στη συνέχεια στο Σαχέλ, χρησιμοποιώντας τα εγκληματικά κέρδη που κάνουν, για να μεταφέρουν τα όπλα πίσω στους τρομοκρατικούς πολέμαρχους της Σαχάρας. Αυτοί οι πολέμαρχοι ζουν από τους λαθρεμπόρους. Και οι συγκρούσεις τους δημιουργούν περισσότερους μετανάστες.
Σε επίπεδο ΕΕ, ενισχύσαμε την καταπολέμηση της εγκληματικότητας, μεταξύ άλλων μέσω του Ευρωπαϊκού Κέντρου λαθρεμπορίου μεταναστών στην Ευρωπόλ, όπου υπάρχουν επίσης αρκετοί αξιωματικοί-σύνδεσμοι των ΗΠΑ, ακόμη και μέσω των στρατιωτικών μας, στην επιχείρηση Σοφία της Μεσογείου.
Θα ήθελα να πω ότι μία από τις πρώτες προτεραιότητές μου ήταν να ενισχύσω την Ευρωπόλ. Σήμερα είναι ένας πολύ σημαντικός κέντρος πληροφόρησης και, από επιχειρησιακής άποψης, συγκέντρωσε όλα τα κράτη μέλη για να καταπολεμήσει με αποτελεσματικότερο τρόπο όλα αυτά τα εγκληματικά δίκτυα με εξαιρετικό ρεκόρ, μόνο σε μια περίοδο πέντε ετών.
Ωστόσο, δεν μπορώ να υπογραμμίσω πόσο σημαντική είναι η συνεργασία με ορισμένους αφρικανούς εταίρους για την αληθινή μάχη, δίωξη και δίωξη αυτών των εγκληματικών πράξεων. Αυτές οι εταιρικές σχέσεις συνέβαλαν στη συγκράτηση των δραστηριοτήτων των λαθρεμπόρων και των διακινητών εκεί και θέλουμε να επαναλάβουμε αυτή τη μέθοδο σε άλλες χώρες εταίρους.
Ωστόσο, τα εγκληματικά δίκτυα και τα παράνομα κινήματα δεν πρέπει να μας κάνουν να ξεχνάμε ένα σημαντικό γεγονός: ότι, όσο υπάρχουν αστάθειες στην άμεση γειτονιά μας, θα υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά χρειάζονται προστασία. Και αυτό είναι ένα από τα καθήκοντα της διεθνούς κοινότητας να επαναφέρει τη σταθερότητα στην περιοχή αυτή.
Έχουμε μια παγκόσμια ηθική και ανθρωπιστική ευθύνη να προασπίσουμε προς αυτές. Η ουσία της Σύμβασης της Γενεύης εξακολουθεί να κατοχυρώνεται στους ευρωπαϊκούς μας κανόνες για το άσυλο και στις ενέργειες και τις αξίες μας. Δεν ωθούμε τους ανθρώπους πίσω στη θάλασσα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο προτείνουμε τη μεταρρύθμιση του συστήματος ασύλου ώστε να μπορέσουμε να προσφέρουμε καλύτερη προστασία σε εκείνους που πραγματικά την χρειάζονται για όσο διάστημα το χρειάζονται, περιορίζοντας ταυτόχρονα τις καταχρήσεις, τις δευτερογενείς κινήσεις και τις αγορές ασύλου. Αυτό φυσικά σημαίνει επίσης την επιστροφή στις χώρες καταγωγής των μεταναστών που διέσχισαν παράνομα τα σύνορά μας και δεν έχουν ανάγκη ή προστασία. Το έχουμε καταστήσει σαφές.
Και αν θέλουμε να εμποδίσουμε τους ευάλωτους ανθρώπους να στραφούν σε εγκληματίες λαθρεμπόρους και επικίνδυνες διαδρομές, πρέπει να τους προσφέρουμε εναλλακτικές λύσεις. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε και θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε τη δυνατότητα επανεγκατάστασης, παροτρύνοντας τους παγκόσμιους εταίρους μας να κάνουν το ίδιο.
Σε περιόδους κατά τις οποίες ο γενικός λόγος για τη μετανάστευση εξακολουθεί να γίνεται όλο και περισσότερο πολωτικός και διχαστικός, είναι ζωτικής σημασίας να καθησυχάσουμε τους πολίτες μας, λαμβάνοντας ταυτόχρονα μια ισχυρή στάση. Μπορούμε να έχουμε μόνο μια δίκαιη και ισχυρή πολιτική μετανάστευσης και ασύλου, εάν μπορούμε να διασφαλίσουμε την ασφάλεια - και να κάνουμε τους πολίτες μας να αισθάνονται ασφαλείς και ασφαλείς. Αυτό, βεβαίως, ξεκινά με τα σύνορά μας.
Αναφέρθηκα προηγουμένως στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Συνόρων και Ακτοφυλακής καθώς και στα συστήματα πληροφοριών μας. Σήμερα, κανείς που δεν αποτελεί εγκληματική ή τρομοκρατική απειλή πρέπει να είναι σε θέση να εισέλθει στην ΕΕ ανυπαρξία ή με ψεύτικες ταυτότητες, όπως συνέβη στο παρελθόν. Έχουμε συστηματικούς ελέγχους σε όλους - συμπεριλαμβανομένων των πολιτών της ΕΕ.
Ένα ευρωπαϊκό πλαίσιο για την ανταλλαγή δεδομένων επιβατών είναι λειτουργικό. Κατασκευάζουμε ένα σύστημα εισόδου-εξόδου, ενισχύσαμε τις βάσεις δεδομένων ασφαλείας μας και σύντομα θα αρχίσουμε να εφαρμόζουμε και το ισοδύναμο με την ΕΕ σύστημα ESTA - το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πληροφοριών και Εξουσιοδότησης Ταξιδιών.
Πολύ σύντομα, όλα αυτά τα συστήματα θα γίνουν επίσης διαλειτουργικά. Έτσι, εάν εμφανιστεί μια κόκκινη σημαία για ένα άτομο που φθάνει σε μια διέλευση των συνόρων, όχι μόνο θα είμαστε σε θέση να εμποδίσουμε το άτομο να εισέλθει εκεί, αλλά θα μπορέσουμε να εμποδίσουμε αυτό το άτομο να εισέλθει οπουδήποτε στην ΕΕ, διότι όλα τα συστήματα θα δείτε αυτή την κόκκινη σημαία.
Βελτίωση των συνόρων πήγε χέρι-χέρι με μια ολόκληρη σειρά ενεργειών για την ενίσχυση της ασφάλειας. Η εσωτερική ασφάλεια στην ΕΕ το 2014 ήταν σε διαφορετική εποχή. Εθνικά σιλό, έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των κρατών μελών, ελάχιστες πληροφορίες που μοιράζονται. Το ευρωπαϊκό σύστημα δεν είναι ένα ομοσπονδιακό σύστημα. Στην αρχή, όλα τα κράτη μέλη θέλησαν να λάβουν πληροφορίες, αλλά δεν ήταν πολύ πρόθυμα να τα μοιραστούν. Και άλλαξαμε αυτή τη νοοτροπία. Για μένα ήταν μια ιστορία επιτυχίας.
Η ασφάλεια θεωρείται ως καθαρά εθνική αρμοδιότητα. Οι ξένες τρομοκρατικές αγωνιστές θα μπορούσαν να πάνε στη Συρία και στο Ιράκ - και κάποιοι από αυτούς επιστρέφουν ακόμη στην Ευρώπη για να διαπράξουν φρικαλεότητες. Οι πρώτες επιθέσεις ήταν για όλους μας μια αφύπνιση: κάλεσαν τις κυβερνήσεις στην Ευρώπη να συνειδητοποιήσουν ότι το ίδιο έργο που οικοδόμησε την ειρήνη στην ήπειρο τα τελευταία 60 χρόνια ήταν επίσης ο μόνος τρόπος για να διασφαλιστεί η εσωτερική ασφάλεια κάθε εθνικού κράτους.
Μόνο μαζί θα μπορούσαμε να είμαστε λιγότερο ευάλωτοι. Μια Ένωση Ασφαλείας στην Ευρώπη, με συλλογική δράση για την ενίσχυση της άμυνας και της ανθεκτικότητας μας. Να κλείσει ο χώρος στον οποίο λειτουργούν οι τρομοκράτες και να τους αρνείται τα μέσα για να ενεργήσουν. Με αυστηρά περιοριστικά μέτρα κατά των πυροβόλων όπλων, των εκρηκτικών και της χρηματοδότησης της τρομοκρατίας.Με επιχειρησιακή υποστήριξη και χρηματοδότηση για την προστασία των δημόσιων χώρων, την υπεράσπιση από χημικές και βιολογικές απειλές και την ενίσχυση της αεροπορικής ασφάλειας.
Με ενισχυμένους επιχειρησιακούς οργανισμούς, όπως η Ευρωπόλ, που διαθέτουν την τεχνογνωσία και τους πόρους τώρα για να καταστούν τα νευρικά κέντρα του πλαισίου ασφαλείας μας και μπορούν να στηρίξουν καθημερινά τις επιτόπιες εργασίες των κρατών μελών.
Με την αναγνώριση ότι η διεθνής και η ευρωπαϊκή συνεργασία είναι ουσιαστικής σημασίας για την αντιμετώπιση του ζητήματος των ξένων μαχητών, με ισχυρά σύνορα και απρόσκοπτη ανταλλαγή πληροφοριών - μεταξύ άλλων από το πεδίο της μάχης, είναι καθοριστικής σημασίας.
Μέσα από αυτό το έργο, οι βελτιώσεις ήταν αξιοσημείωτες. Μια γενική μείωση των επιθέσεων. Πολλές επιθέσεις καταστράφηκαν από τις υπηρεσίες ασφαλείας μας. Τα τελευταία χρόνια παρατηρήσαμε μια αλλαγή στη φύση των επιθέσεων σε ολόκληρο τον κόσμο - από οργανωμένες και κατευθυνόμενες, μέχρι το μοναχικό λύκο, ριζοσπαστικοποιημένο εν μία νυκτί στο Διαδίκτυο.
Και εδώ πρέπει να εστιάσουμε την ενέργειά μας και να επιτύχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Η φρίκη του Christchurch, Νέα Ζηλανδία, είναι μια ισχυρή υπενθύμιση για όλους μας. Μόλις την περασμένη Πέμπτη ήμουν στην υπουργική συνάντηση της G7 στο Παρίσι. Το Facebook και άλλοι σημαντικοί παίκτες διαδικτύου επεξηγήθηκαν.
Πώς θα μπορούσε να επιτραπεί η ζωή σε μια τέτοια θηριωδία να επιβιώσει για ώρες σε κοινωνικά μέσα ενημέρωσης και να διαδοθεί σε πλατφόρμες; Πώς μπορούμε να σταματήσουμε αυτό;
Αυτός είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο, ήδη στην Ευρώπη, ήδη τον περασμένο Σεπτέμβριο, αποφασίσαμε να δράσουμε και να προτείνουμε ισχυρή νομοθεσία για την καταπολέμηση της κατάχρησης των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης για τη διάδοση της τρομοκρατίας. Αφαιρέστε το περιεχόμενο της τρομοκρατίας μέσα σε μία ώρα. Προληπτικά μέτρα για τη διακοπή της επανάληψης του περιεχομένου της τρομοκρατίας στο διαδίκτυο.
Κυρώσεις για όσους συστηματικά αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τους πολίτες. Είδαμε αυτό να έρχεται. Ενεργάσαμε για να το σταματήσουμε. Τώρα άλλοι - συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας - κάνουν το ίδιο. Ο Mark Zuckerberg την περασμένη εβδομάδα ζήτησε ρύθμιση για να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Η αποτυχία της δράσης μας αποτυγχάνει στους πολίτες μας.
Για εμάς, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό όταν ο επόμενος μήνας οι ευρωπαίοι πολίτες θα πάνε στις ψηφοφορίες για να ψηφίσουν στο επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αυτές δεν είναι οι εκλογές των επιχειρήσεων. Είναι μια υπαρξιακή στιγμή για το μέλλον της Ευρώπης, για τις αξίες μας, για τις αρχές μας, για τις δημοκρατίες μας.
Το ευρωπαϊκό σχέδιο διακυβεύεται. Αν οι λαϊκιστές κερδίσουν έδαφος στις προσεχείς ευρωπαϊκές εκλογές, αυτό θα στείλει ένα πολύ ισχυρό μήνυμα για το πού θα επικρατήσει η Ευρώπη. Καλέστε το δημοψήφισμα για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι λαϊκιστές εκμεταλλεύονται τους φόβους για την ταυτότητα, εξαπλώνουν εύκολα συνθήματα και αποδιοπομπαίνουν την Ευρώπη για τις αποτυχίες τους. Σε κάθε έρευνα, οι πολίτες μας λένε ότι η μετανάστευση και η ασφάλεια είναι οι βασικές ανησυχίες τους.
Δυστυχώς, σχεδόν ποτέ δεν μαθαίνουμε από την ιστορία. Πρέπει να θυμόμαστε πάντα τις θηριωδίες του παρελθόντος. Αλλά και τα επιτεύγματά μας. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι το μεγαλύτερο σχέδιο ειρήνης στην ιστορία, τουλάχιστον για εκείνους που διαβάζουν την ιστορία. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να προστατεύεται και να προστατεύεται.
Παραπληροφόρηση και ψεύτικα νέα, επιδέξια κατευθυνόμενη και διαδεδομένη, μπερδεύουν και τρομάζουν τους πολίτες μας. Αυτό πρέπει και θα πολεμήσουμε με όλα μας τα μέσα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει να κάνει με την προστασία, τη συμμετοχή και την ενδυνάμωση των πολιτών της.
Με βάση αξίες, σφυρηλατημένες μετά από αιώνες πολέμου, αυτό μας έκανε πού είμαστε. Αυτό δεν είναι κάτι που έχουμε το δικαίωμα να ξεχνάμε και να υποτιμούμε ποτέ.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένα έθνος που έχει ζήσει στο παρελθόν τις ίδιες εμπειρίες με την Ευρωπαϊκή Ένωση και έχουμε μάθει από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν κρύβω ότι στην αρχή της θητείας μου ως Επίτροπος ήμουν σε επαφή με τους συναδέλφους μου εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους ζήτησα να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε καλύτερα την κατάσταση και πώς μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, διότι, όπως είπα στην αρχή, η Ευρώπη δεν είχε ιδέα για όλα αυτά τα φαινόμενα.
Σε κάθε πλευρά του Ατλαντικού, οι πολίτες των ηπείρων μας αγωνίστηκαν για την ελευθερία, τη δημοκρατία και την ανεκτικότητα - και η διατλαντική μας σχέση βασίστηκε στις ίδιες αυτές αξίες.
Και ακόμη και σήμερα, τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιμετωπίζουν και πάλι παρόμοιες προκλήσεις.Η συνεργασία μας είναι πιο σημαντική από ποτέ και μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλο. Μαθαζόμαστε ο ένας από τον άλλον για την αντιμετώπιση τόσο των μεταναστευτικών προκλήσεων όσο και των κοινών απειλών για την ασφάλεια. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεχίσουν να εργάζονται στην ίδια κατεύθυνση, καθιστώντας την εταιρική μας σχέση ισχυρότερη, βαθύτερη και, κυρίως, αξιόπιστη.
Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας.