Στα πρόθυρα νέας κρίσης η Ιταλία – Εκρηκτικό μείγμα από ύφεση, χρέος και τράπεζες με ηχηρή πλέον την απουσία της… ΕΚΤ
Σε τεχνική ύφεση η Ιταλία, με υπέρογκο χρέος και προβληματικές τράπεζες
Η δημοσιονομική υγεία της Ιταλίας έχει για άλλη μια φορά πρόβλημα...
Την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση συνασπισμού της Ιταλίας μείωσε την πρόβλεψη ανάπτυξης για την ιταλική οικονομία το 2019 στο 0,2% - την ασθενέστερη πρόβλεψη στην Ευρωζώνη - από προηγούμενη πρόβλεψη 1%.
Και ήδη η χώρα βρίσκεται σε τεχνική ύφεση, αφού έχει καταγράψει δύο συνεχόμενα τρίμηνα αρνητικής αύξησης του ΑΕΠ.
Ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης για το τρέχον έτος βασίστηκε στην υπόθεση ότι η οικονομία θα επεκταθεί κατά 1% φέτος.
Τώρα όμως, όπως φαίνεται η οικονομία δεν μπορεί να αναπτυχθεί καθόλου.
Θα μπορούσε να συρρικνωθεί, μάλιστα.
Ένα άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Ιταλίας για το 2019 θα είναι σημαντικά υψηλότερο από το 2,04% του ΑΕΠ.
Και αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: μια άλλη αντιπαράθεση μεταξύ της Ρώμης και των Βρυξελλών σχετικά με την κατεύθυνση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Η Ιταλία διαθέτει ήδη το μεγαλύτερο όγκο δημόσιου χρέους στην Ευρώπη σε ονομαστικούς όρους, φτάνοντας τα 2,14 τρισ. ευρώ, καθώς και το δεύτερο μεγαλύτερο σε σχετικούς όρους.
Η Ρώμη μόλις πρόβλεψε ότι το δημόσιο χρέος έφθασε σε ένα νέο ρεκόρ ύψους 132,6% του ΑΕΠ φέτος.
Και το ρεκόρ αυτό είναι πιθανό πλέον να καταρριφθεί στο άμεσο μέλλον, δεδομένης της στασιμότητας της οικονομίας και της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης να μειώσει τους φόρους, να μειώσει τα όρια συνταξιοδότησης και να εισάγει το θεσμό του κατώτερου εισοδήματος.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την ιταλική οικονομία είναι ότι πολλά από τα προβλήματά της είναι χρόνια και βαθιά...
Πολλά από αυτά χρονολογούνται από την υιοθέτηση του ευρώ, το 2000, ή στην περίπτωση του μαζικού "εθισμού" της Ρώμης στο δημόσιο χρέος, στη δεκαετία του 1980.
Όπως επισημαίνει ο ΟΟΣΑ, το πραγματικό ΑΕΠ στην Ιταλία είναι ακόμα πολύ χαμηλότερο από τα επίπεδα που είχε βρεθεί πριν από την κρίση.
Η Ιταλία είναι επίσης η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ, όπου τα εισοδήματα (όπως υπολογίζονται με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ) δεν είναι υψηλότερα από το 2000.
Αντίθετα, στη Γαλλία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 13%, 17% 21% και 23% αντίστοιχα.
Το ΔΝΤ προβλέπει πλέον ότι ο δείκτης δημόσιου χρέους της Ιταλίας θα ανέλθει στο 134,4% του ΑΕΠ το 2020 και στο 138,5% το 2024.
Καθώς αυξάνεται το χρέος, οι πληρωμές τόκων για το χρέος θα γιγαντώνονται.
Αυτό δεν είναι βιώσιμο, ειδικά με το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρέους που προβλέπεται να καταστεί απαιτητό τα επόμενα χρόνια.
Μόνο το 2019, η Ιταλία έχει ανάγκη από κεφάλαια ύψους 250 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση, η οποία είναι περίπου το ισοδύναμο όλων των ληξιπρόθεσμων ομολόγων της Ευρωζώνης φέτος.
Και τώρα η Ρώμη δεν έχει καν την ΕΚΤ να βασιστεί για να αγοράσει πάνω από το ήμισυ των ομολόγων που εκδίδει.
Η άλλη επιλογή που ανοίγεται στη Ρώμη είναι αυτή που έχει ήδη δοκιμαστεί, με περιορισμένη επιτυχία, από την Ελλάδα - δηλαδή, να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες, να αυξήσει τους φόρους, να ιδιωτικοποιήσει τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία, να καταπολεμήσει τη μαύρη οικονομία και να επιβάλει ένα σκληρό καθεστώς λιτότητας.
Αυτή είναι η διαδρομή που συνιστά ο ΟΟΣΑ, αλλά ουσιαστικά εγγυείται την εκλογική αυτοκτονία για τους εταίρους της κυβέρνησης της Ιταλίας, οι οποίοι θα κάνουν ό, τι μπορούν για να αποφύγουν την φυγή των ψηφοφόρων που τους έδωσαν την πρώτη πραγματική γεύση εξουσίας.
Με άλλα λόγια, καμία από αυτές τις κλασικές λύσεις δεν είναι ρεαλιστικές επιλογές για μια χώρα τόσο μεγάλη όσο και συστημικά σημαντική όσο η Ιταλία.
Ότι η χώρα διοικείται τώρα από δυο σχετικά ανερχόμενα κόμματα που τάσσονται κατά της λιτότητας και που δεν είναι ενθουσιασμένα με το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Ως εκ τούτου είναι απρόθυμα να ακολουθήσουν τις "βυζαντινές" διακηρύξεις από τις Βρυξέλλες.
Την ίδια ώρα, η Ιταλία έχει ένα εξαιρετικά εύθραυστο χρηματοπιστωτικό τομέα με τον υψηλότερο δείκτη μη εξυπηρετούμενων δανείων και τη χαμηλότερη απόδοση των περιουσιακών στοιχείων οποιασδήποτε από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες.
www.bankingnews.gr
Την περασμένη εβδομάδα, η κυβέρνηση συνασπισμού της Ιταλίας μείωσε την πρόβλεψη ανάπτυξης για την ιταλική οικονομία το 2019 στο 0,2% - την ασθενέστερη πρόβλεψη στην Ευρωζώνη - από προηγούμενη πρόβλεψη 1%.
Και ήδη η χώρα βρίσκεται σε τεχνική ύφεση, αφού έχει καταγράψει δύο συνεχόμενα τρίμηνα αρνητικής αύξησης του ΑΕΠ.
Ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης για το τρέχον έτος βασίστηκε στην υπόθεση ότι η οικονομία θα επεκταθεί κατά 1% φέτος.
Τώρα όμως, όπως φαίνεται η οικονομία δεν μπορεί να αναπτυχθεί καθόλου.
Θα μπορούσε να συρρικνωθεί, μάλιστα.
Ένα άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της Ιταλίας για το 2019 θα είναι σημαντικά υψηλότερο από το 2,04% του ΑΕΠ.
Και αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα: μια άλλη αντιπαράθεση μεταξύ της Ρώμης και των Βρυξελλών σχετικά με την κατεύθυνση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Η Ιταλία διαθέτει ήδη το μεγαλύτερο όγκο δημόσιου χρέους στην Ευρώπη σε ονομαστικούς όρους, φτάνοντας τα 2,14 τρισ. ευρώ, καθώς και το δεύτερο μεγαλύτερο σε σχετικούς όρους.
Η Ρώμη μόλις πρόβλεψε ότι το δημόσιο χρέος έφθασε σε ένα νέο ρεκόρ ύψους 132,6% του ΑΕΠ φέτος.
Και το ρεκόρ αυτό είναι πιθανό πλέον να καταρριφθεί στο άμεσο μέλλον, δεδομένης της στασιμότητας της οικονομίας και της αποφασιστικότητας της κυβέρνησης να μειώσει τους φόρους, να μειώσει τα όρια συνταξιοδότησης και να εισάγει το θεσμό του κατώτερου εισοδήματος.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα με την ιταλική οικονομία είναι ότι πολλά από τα προβλήματά της είναι χρόνια και βαθιά...
Πολλά από αυτά χρονολογούνται από την υιοθέτηση του ευρώ, το 2000, ή στην περίπτωση του μαζικού "εθισμού" της Ρώμης στο δημόσιο χρέος, στη δεκαετία του 1980.
Όπως επισημαίνει ο ΟΟΣΑ, το πραγματικό ΑΕΠ στην Ιταλία είναι ακόμα πολύ χαμηλότερο από τα επίπεδα που είχε βρεθεί πριν από την κρίση.
Η Ιταλία είναι επίσης η μόνη χώρα του ΟΟΣΑ, όπου τα εισοδήματα (όπως υπολογίζονται με βάση το κατά κεφαλήν ΑΕΠ) δεν είναι υψηλότερα από το 2000.
Αντίθετα, στη Γαλλία, την Ισπανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γερμανία αυξήθηκαν κατά 13%, 17% 21% και 23% αντίστοιχα.
Το ΔΝΤ προβλέπει πλέον ότι ο δείκτης δημόσιου χρέους της Ιταλίας θα ανέλθει στο 134,4% του ΑΕΠ το 2020 και στο 138,5% το 2024.
Καθώς αυξάνεται το χρέος, οι πληρωμές τόκων για το χρέος θα γιγαντώνονται.
Αυτό δεν είναι βιώσιμο, ειδικά με το μεγαλύτερο μέρος αυτού του χρέους που προβλέπεται να καταστεί απαιτητό τα επόμενα χρόνια.
Μόνο το 2019, η Ιταλία έχει ανάγκη από κεφάλαια ύψους 250 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση, η οποία είναι περίπου το ισοδύναμο όλων των ληξιπρόθεσμων ομολόγων της Ευρωζώνης φέτος.
Και τώρα η Ρώμη δεν έχει καν την ΕΚΤ να βασιστεί για να αγοράσει πάνω από το ήμισυ των ομολόγων που εκδίδει.
Η άλλη επιλογή που ανοίγεται στη Ρώμη είναι αυτή που έχει ήδη δοκιμαστεί, με περιορισμένη επιτυχία, από την Ελλάδα - δηλαδή, να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες, να αυξήσει τους φόρους, να ιδιωτικοποιήσει τα δημόσια περιουσιακά στοιχεία, να καταπολεμήσει τη μαύρη οικονομία και να επιβάλει ένα σκληρό καθεστώς λιτότητας.
Αυτή είναι η διαδρομή που συνιστά ο ΟΟΣΑ, αλλά ουσιαστικά εγγυείται την εκλογική αυτοκτονία για τους εταίρους της κυβέρνησης της Ιταλίας, οι οποίοι θα κάνουν ό, τι μπορούν για να αποφύγουν την φυγή των ψηφοφόρων που τους έδωσαν την πρώτη πραγματική γεύση εξουσίας.
Με άλλα λόγια, καμία από αυτές τις κλασικές λύσεις δεν είναι ρεαλιστικές επιλογές για μια χώρα τόσο μεγάλη όσο και συστημικά σημαντική όσο η Ιταλία.
Ότι η χώρα διοικείται τώρα από δυο σχετικά ανερχόμενα κόμματα που τάσσονται κατά της λιτότητας και που δεν είναι ενθουσιασμένα με το ευρωπαϊκό σχέδιο.
Ως εκ τούτου είναι απρόθυμα να ακολουθήσουν τις "βυζαντινές" διακηρύξεις από τις Βρυξέλλες.
Την ίδια ώρα, η Ιταλία έχει ένα εξαιρετικά εύθραυστο χρηματοπιστωτικό τομέα με τον υψηλότερο δείκτη μη εξυπηρετούμενων δανείων και τη χαμηλότερη απόδοση των περιουσιακών στοιχείων οποιασδήποτε από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές οικονομίες.
Bank of America Merrill Lynch: Η Ιταλία απέφυγε τη δημοσιονομική κρίση, αλλά το χρέος παραμένει μη βιώσιμο
Καθώς η Ιταλία συμβιβάστηκε μετά την αντιπαράθεση που βρέθηκε με την ΕΕ τον περασμένο Οκτώβριο για τον προϋπολογισμό του για το 2019, το οποίο παραβίασε τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ, η δημοσιονομική κρίση αποφεύχθηκε.
Όμως η ιταλική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει όλες τις προεκλογικές δημοσιονομικές της υποσχέσεις, παρατηρεί η Bank of America Merrill Lynch στη νέα της ανάλυση, τονίζοντας ότι απλά μετέθεσε το πρόβλημα αργότερα.
Η Ιταλία έχει εισέλθει σε μια τεχνική ύφεση, με το ΔΝΤ και τους αναλυτές να προβλέπουν σχεδόν μηδενική ανάπτυξη φέτος.
Το αποτέλεσμα ήταν η ιταλική κυβέρνηση να ανακοινώνει ότι θα χάσει το στόχο του ελλείμματος φέτος, έτσι το κόστος δανεισμού και οι κίνδυνοι κρατικών ομολόγων παραμένουν αυξημένοι.
Η δυναμική του χρέους της Ιταλίας παραμένει προβληματική.
Τα δημοσιονομικά σχέδια της κυβέρνησης θα αυξήσουν το χρέος από ένα ήδη υψηλό επίπεδο.
Επίσης, η κυβέρνηση δεν έχει σχεδιάσει να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την αύξηση του αναπτυξιακού δυναμικού της, ενώ όλες οι προηγούμενες προσπάθειες απέτυχαν.
Το ιταλικό χρέος είναι ευάλωτο σε ύφεση, παρατηρεί η Bank of America Merrill Lynch.
Καθώς η Ιταλία συμβιβάστηκε μετά την αντιπαράθεση που βρέθηκε με την ΕΕ τον περασμένο Οκτώβριο για τον προϋπολογισμό του για το 2019, το οποίο παραβίασε τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ, η δημοσιονομική κρίση αποφεύχθηκε.
Όμως η ιταλική κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να εκπληρώσει όλες τις προεκλογικές δημοσιονομικές της υποσχέσεις, παρατηρεί η Bank of America Merrill Lynch στη νέα της ανάλυση, τονίζοντας ότι απλά μετέθεσε το πρόβλημα αργότερα.
Η Ιταλία έχει εισέλθει σε μια τεχνική ύφεση, με το ΔΝΤ και τους αναλυτές να προβλέπουν σχεδόν μηδενική ανάπτυξη φέτος.
Το αποτέλεσμα ήταν η ιταλική κυβέρνηση να ανακοινώνει ότι θα χάσει το στόχο του ελλείμματος φέτος, έτσι το κόστος δανεισμού και οι κίνδυνοι κρατικών ομολόγων παραμένουν αυξημένοι.
Η δυναμική του χρέους της Ιταλίας παραμένει προβληματική.
Τα δημοσιονομικά σχέδια της κυβέρνησης θα αυξήσουν το χρέος από ένα ήδη υψηλό επίπεδο.
Επίσης, η κυβέρνηση δεν έχει σχεδιάσει να προχωρήσει σε διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για την αύξηση του αναπτυξιακού δυναμικού της, ενώ όλες οι προηγούμενες προσπάθειες απέτυχαν.
Το ιταλικό χρέος είναι ευάλωτο σε ύφεση, παρατηρεί η Bank of America Merrill Lynch.
www.bankingnews.gr
© 2017 Bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου