Η αληθινή ιστορία της Αϊτής - και η μαζική δολοφονία των λευκών στο Μαύρο Κανό
Η εικαζόμενη περιγραφή της Αϊτής ως «τρύπα» από τον Αμερικανό Ντόναλντ Τράμπμ το καθιστά χρήσιμο να αναθεωρήσει την ιστορία του έθνους της Καραϊβικής - και πώς η γέννησή της λούστηκε στο αίμα, καθώς όλα τα λευκά και τα μικτά άτομα φυλής σφαγιάστηκαν κατά τη διάρκεια των ταραχών γεγονότα που γέννησαν την αποτυχημένη αυτή κατάσταση.
Την Αϊτή και τη σφαγή των λευκών
Το κράτος της Αϊτής της Καραϊβικής χρησιμεύει ως εντυπωσιακή υπενθύμιση του πόσο θανατηφόρα θα μπορούσε να είναι η πρακτική της δουλείας. Το 1804, η συνδυασμένη επίδραση δεκατριών χρόνων εξεγέρσεων, δολοφονιών και τρομοκρατικών ενεργειών είχε καταστρέψει τον άσπρο πληθυσμό της Αϊτής, μαζί με όλη τη γεωργική παραγωγή και την οικονομία της πρώην πιο ευημερούσας αποικίας στο δυτικό ημισφαίριο.
Το νησί, αρχικά το όνομα San Domingo, είχε γίνει κέντρο ισπανικής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια του κατακτητή Hernando Cortes. Οι Ισπανοί διατηρούσαν μια μικρή παρουσία στην ανατολική πλευρά του νησιού, η οποία σήμερα είναι γνωστή ως Δομινικανή Δημοκρατία. Το δυτικό τμήμα του νησιού εγκαταστάθηκε από τους Γάλλους εμπόρους το 1697 και μετονομάστηκε σε Saint-Domingue, και εδώ έλαβε χώρα ο άγριος αγώνας.
Οι ντόπιοι Amerinds, που ονομάζονταν Canibales από τους Ισπανούς λόγω των κανιβαλιστικών τους συνηθειών, είχαν μειωθεί σε ασήμαντο λόγω συνδυασμού ισπανικής δύναμης όπλων, δουλείας και ευρωπαϊκών ασθενειών στις οποίες δεν είχαν ασυλία. Ως αποτέλεσμα, οι Γάλλοι άρχισαν να εισάγουν αφρικανούς σκλάβους για να εργαστούν στην αποικία.
"Το κόσμημα στο στέμμα" - Προμηθεύει τις μισές ανάγκες της Ευρώπης σε ζάχαρη
Μέχρι το 1789, το San Domingue ήταν το στολίδι της γαλλικής αποικιοκρατίας. Το ιδανικό κλίμα του και το φυσικά πλούσιο έδαφος παρήγαγαν περισσότερη ζάχαρη, καφέ και βαμβάκι από ό, τι όλες οι τότε υπάρχουσες αποικίες στη Βόρεια Αμερική έβαζαν μαζί. Η παραγωγή ζάχαρης της San Domingue δεν κάλυπτε μόνο τις ανάγκες της Γαλλίας, αλλά και τις μισές ανάγκες της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Ο πλούτος του San Domingue ήταν θρυλικός, και μέχρι την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, περίπου 40.000 λευκά είχαν εγκατασταθεί στην αποικία. Ωστόσο, από αυτό το στάδιο υπήρχαν τουλάχιστον 450.000 μαύροι σκλάβοι που δούλευαν στα χωράφια για να διατηρήσουν την εκπληκτική γεωργική παραγωγή του νησιού, και επιπλέον υπήρχαν περίπου 27.000 σφαγεία. Αυτός ο τεράστιος άσχημος πληθυσμός, που συνήθως κρατούσε υπό συνθήκες δουλείας, παρείχε τη δημογραφική χρονοβόρα βόμβα που κατέστρεψε εντελώς τη λευκή αποικία.
Γαλλική Επανάσταση - Μετακίνηση για να δώσει Nonwhites το Franchise
Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 χρησίμευσε ως σπίθα η οποία πυροδότησε τις μακρόχρονη φυλετικές πιέσεις στο San Domingue. Ένα διάταγμα της γαλλικής εθνικής συνέλευσης της 15ης Μαΐου 1791 έδωσε στον Λευκό και Μικτή φυλή του νησιού το δικαίωμα ψήφου.
Οι λευκοί άποικοι στο νησί διαμαρτυρήθηκαν αμέσως. Ο εύστοχος γενικός κυβερνήτης του νησιού, Blanchelande, έστειλε ένα μήνυμα στο Παρίσι, προειδοποιώντας ότι η εφαρμογή μιας τέτοιας μορφής κυβέρνησης θα είχε ως αποτέλεσμα έναν «τρομακτικό εμφύλιο πόλεμο» και την απώλεια της αποικίας για τη Γαλλία.
Η Γαλλική Εθνική Συνέλευση ακύρωσε τότε το προηγούμενο διάταγμα και εξέδωσε νέο που ανέφερε ότι οι ίδιοι οι άποικοι θα μπορούσαν να αποφασίσουν ποια μορφή κυβέρνησης ήταν η καλύτερη για τις ιδιαίτερες περιστάσεις τους. Όταν οι ειδήσεις αυτές έγιναν γνωστές στο San Domingue, αυξανόταν η ένταση. Ο πληθυσμός μεικτής φυλής ήταν ιδιαίτερα ανήσυχος αφού πληροφορήθηκε ότι είχε την ψήφο και μόλις λίγους μήνες αργότερα είπε το αντίθετο.
"Amis des Noirs" - Γαλλικοί επαναστάτες
Ένα ισχυρό λόμπι κατά της δουλείας, το Amis des Noirs ("φίλοι των μαύρων"), αναπτύχθηκε στη Γαλλία και έγινε όλο και ισχυρότερο κατά τη διάρκεια της επανάστασης. Αυτή η ομάδα που καταργούσε τις διαμάχες αναστάτωσε διαρκώς για χειραφέτηση και πλήρη πολιτικά δικαιώματα τόσο για τους πολυάριθμους όσο και για τους μαύρους στο San Domingue και αντέδρασε με αγανάκτηση στο δεύτερο διάταγμα το οποίο έβγαλε το δικαίωμα ψήφου για το στοιχείο μικτής κούρσας.
Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών της Amis des Noir , η γαλλική εθνική συνέλευση εξέδωσε ένα τρίτο διάταγμα το οποίο έδωσε δικαιώματα ψήφου πίσω σε mulattoes και "ελεύθερους μαύρους", δηλαδή εκείνους τους μαύρους που δεν έχουν καμία μορφή ελαστικοποιημένης εργασίας.
Όταν οι ειδήσεις αυτές έγιναν δεκτές στο Σαν Ντομίνγκου, ο μαύρος πληθυσμός που πυροδότησε τώρα έσπευσε μια βίαιη εξέγερση. Οι λευκοί επιτέθηκαν τυχαία, οι φυτείες έκαψαν, και το νησί βυθίστηκε στο χάος. Ο πληθυσμός της μικτής φυλής αρχικά έμοιαζε με τα λευκά αλλά στη συνέχεια άλλαζε την πίστη στους μαύρους.
Μαύροι εξοντώσουν όλους τους λευκούς στην Αϊτή
Μέχρι το τέλος της εξέγερσης στην Αϊτή, δολοφονήθηκε κάθε λευκός άντρας, γυναίκα και παιδί. Μόλις οι λευκοί είχαν εξοντωθεί, ο μαύρος πληθυσμός έπειτα ενεργοποίησε τον πληθυσμό μικτής φυλής και τους σκούπισε επίσης.
Το Χάος βασιλεύει για δέκα χρόνια
Το χάος συνεχίστηκε μέχρι το 1802, όταν αποσπάστηκε από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη μια αποστασία από είκοσι χιλιάδες γαλλικά στρατεύματα για την αποκατάσταση της τάξης στο νησί. Οι γαλλικές δυνάμεις, υπό τη διοίκηση του γαμπρού του Ναπολέοντα, στρατηγός Leclerc, συντρίμουν την εξέγερση. Οι αντάρτες κυνηγούσαν αδυσώπητα και οι βασικοί ηγέτες των ανταρτών αναγκάστηκαν να δεσμεύσουν την υπακοή στη νέα γαλλική κυβέρνηση.
Μόλις η κατάσταση φαινόταν να σταθεροποιήθηκε, συνέβησαν δύο καταστροφικά γεγονότα. Το πρώτο ήταν η είδηση ότι η ναπολεονική κυβέρνηση είχε δώσει άδεια για την επανέναρξη της δουλείας, και η δεύτερη ήταν ένα κρούσμα κίτρινου πυρετού στο San Domingue. Η πιθανότητα ότι ο θεσμός της δουλείας θα μπορούσε να επιστρέψει επανεμφανιζόμενες μαύρες αναταραχές στο νησί. Εν τω μεταξύ, οι ήδη τεντωμένες γαλλικές δυνάμεις αποδεκατίστηκαν από ασθένεια, η οποία σκότωσε 160 στρατιώτες την ημέρα. Μέχρι τον Αύγουστο του 1802, τα τέσσερα πέμπτα των γαλλικών στρατευμάτων που είχαν φτάσει νωρίτερα το έτος ήταν νεκροί.
Ο Ναπολέοντας έστειλε δέκα χιλιάδες φρέσκα στρατεύματα για να ενισχύσει τη γοητευτική γαλλική φρουρά. Τα νέα στρατεύματα επίσης χαμηλώθηκαν από τον κίτρινο πυρετό και οι επαναστάτες μαύροι, σε μεγάλο βαθμό ανοσοποιημένοι με την ασθένεια, αύξησαν τις επιθέσεις τους. Η κατάσταση της ασφάλειας στο νησί επιδεινώθηκε και πάλι.
Στη συνέχεια, η σύγκρουση έγινε ακόμη πιο γοητευτική. Οι γαλλικές αρχές αποφάσισαν ότι ο μόνος τρόπος να τερματιστεί ο αγώνας των δώδεκα ετών ήταν να σκοτωθούν όλοι οι μαύροι κάτοικοι ηλικίας άνω των δώδεκα ετών. Ο συλλογισμός για αυτό ήταν ότι οποιοσδήποτε ενήλικος μαύρος που είχε, τουλάχιστον για την προηγούμενη δεκαετία, διεξήγαγε φυλετικό πόλεμο εναντίον λευκών, ποτέ δεν θα πήγαινε πάλι πίσω στην εργασία στα χωράφια. Το ίδιο ισχύει και για τις μαύρες γυναίκες, αποφάσισαν οι Γάλλοι, καθώς οι γυναίκες αυτής της φυλής αποδείχτηκαν ακόμη πιο κακοί και σκληροί για να καταλάβουν λευκά από τους άντρες τους. Με αμείλικτη ενέργεια, τα επιζώντα γαλλικά στρατεύματα ακολούθησαν τις νέες τους παραγγελίες και πολλοί μαύροι σκοτώθηκαν με αυτό τον αυθαίρετο τρόπο. Και οι δύο πλευρές βυθίστηκαν σε μια σπειροειδής κακομεταχείριση που φαινόταν να μην έχει τέλος.
Γαλλικό κανόνα αναλήψεων και μαύρων
Το ξέσπασμα των ναπολεόντειων πολέμων παρενέβη στις εξελίξεις στο νησί. Η Γαλλία άρχισε να εμπλέκεται σε πόλεμο με τη Βρετανία στη θάλασσα και η γαλλική αποικιακή κατοχή του San Domingue δέχθηκε επίθεση. Το βρετανικό ναυτικό μπλοκάρει το νησί, διακόπτει τις προμήθειες στη γαλλική φρουρά και προμηθεύει τους μαύρους αντάρτες με πυροβόλα όπλα και πυρομαχικά.
Ο σημαντικότερος από τους μαύρους ηγέτες ανταρτών, οι Δεσσαλίνες, ξεκίνησε μια σειρά επιθέσεων στις ολοένα και πιο απομονωμένες γαλλικές φρουρές στις παράκτιες πόλεις. Οι Δεσσαλίνες πήραν την πόλη μετά την πόλη από τις εξασθενημένες γαλλικές δυνάμεις και συστηματικά εξόντωσαν όλα τα λευκά που κρατούσαν κρατούμενο. Μέχρι τις 10 Νοεμβρίου 1803, οι Γάλλοι δεν μπορούσαν πλέον να κρατηθούν και να παραδοθούν στον βρετανικό στόλο από την ακτή. Από τα πενήντα χιλιάδες γαλλικά στρατεύματα που στάλθηκαν στο νησί, μόνο μερικές χιλιάδες επέστρεψαν στη Γαλλία.
Η σφαγή των τελευταίων λευκών
Με τους Γάλλους που έφυγαν, ο μαύρος ηγέτης Δεσσαλίνες είχε ένα ελεύθερο χέρι για να ιδρύσει τη δική του βασιλεία του τρόμου ενάντια σε οποιαδήποτε λευκά που είναι ακόμα άτυχα για να είναι στο νησιωτικό κράτος. Το San Domingue μετονομάστηκε σε Αϊτή τον Δεκέμβριο του 1803 και δήλωσε ανεξάρτητο.
Η χώρα, επειδή το δεύτερο ανεξάρτητο έθνος στο δυτικό ημισφαίριο (μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής) και το πρώτο ανεξάρτητο έθνος με μαύρη εξουσία στην Καραϊβική.
Έχοντας απορρίψει τα λευκά, οι μαύροι και ο μεικτός πληθυσμός ξεκίνησαν ο ένας τον άλλον σε έναν ακόμη αγώνα δρόμου. Αυτό τελείωσε με την σχεδόν πλήρη εξολόθρευση του πληθυσμού mulatto, και τον Οκτώβριο του 1804, οι Δεσσαλίνες δήλωσαν ότι ο λαός τους είναι νικητές. Για να σηματοδοτήσει την ευκαιρία, δήλωσε τον εαυτό του "αυτοκράτορα για τη ζωή" της Αϊτής.
Την ίδια χρονιά, οι Δεσσαλίνες ζήτησαν από τους λευκούς που είχαν φύγει, να επιστρέψουν και να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της οικονομίας. Ένας εκπληκτικά μεγάλος αριθμός αποίκων ανέλαβε την προσφορά του, αλλά σύντομα ανακάλυψε τη φύση του σφάλματος τους.
Αρχικά το 1805 ο μαύρος πληθυσμός αυξήθηκε και πάλι ενάντια στους επιστρεφόμενους λευκούς αποίκους. Οι Δεσσαλίνες ήταν ανίκανες να ελέγξουν τους όχλους, παρά τους ισχυρισμούς των λευκών αποικιών. Οι Ευρωπαίοι κυνηγήθηκαν και, στις 18 Μαρτίου 1805, σκοτώθηκε το τελευταίο λευκό άτομο στην Αϊτή.
Κωμικός "στρατός" της Αϊτής 1899. Ο στρατός της Αϊτής σε παρέλαση το 1899: μια κωμική συλλογή «στρατηγών» χωρίς σχεδόν κανέναν στρατιώτη, όπως ζωγραφικά ζωντανά στο βιβλίο « Where Black Rules White» (HH Prichard).
Το San Domingue, το οποίο υπό τη γαλλική κυριαρχία ήταν κάποτε η πλουσιότερη γη σε όλες τις Καραϊβικές Θάλασσες, είναι σήμερα ένας Τρίτος Κόσμος που χαρακτηρίζεται από φτώχεια, αναρχία και χάος. Αυτή η κατάσταση είναι ακόμη πιο σημαντική όταν θεωρείται ότι το ανεξάρτητο κράτος της Αϊτής είναι μόνο τριάντα πέντε χρόνια νεότερος από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.
Είναι μια καταστροφική αντίθεση στην «περιβαλλοντική» θεωρία της ανάπτυξης - επειδή, εάν ο χρόνος και το περιβάλλον ήταν οι μόνοι παράγοντες που επηρέασαν τον πολιτισμό, η θεωρία της Αϊτής πρέπει να είναι τόσο προχωρημένη όσο η Αμερική.
Αϊτή - Έθνος Τρίτου Κόσμου. Μια σκηνή στο δρόμο στην Αϊτή, το 2009. Παρά το γεγονός ότι είναι μόνο λίγα χρόνια νεότερα από τις ΗΠΑ, η Αϊτή είναι ένα έθνος του Τρίτου Κόσμου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο πληθυσμός του είναι καταγωγής Τρίτου Κόσμου.
6 Σχόλια