Η προειδοποίηση της ΕΕ: πλησιάζει η κατάρρευση της δυτικής αυτοκρατορίας
20 Σεπτεμβρίου 2020, 12.20
Ζούμε μέσα από ένα από τα σημεία καμπής της ιστορίας. Αυτή είναι μια σπάσιμο στιγμή, η οποία χτίζεται για περισσότερο από μισό αιώνα. είναι η λεκάνη μιας ιστορικής εποχής και το τέλος της ηγεμονίας της Δύσης. Όλα αυτά τα σημεία διακοπής είναι επίσης περίοδοι αποκατάστασης
Ο υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ, Josep Borrell, που αναφέρει την επιστροφή των αυτοκρατοριών, εφιστώντας την προσοχή στην Τουρκία, τη Ρωσία και την Κίνα, καθιστώντας τις επιστροφές ως «αυτοκρατορίες», μπορεί να αξιολογηθεί ως προειδοποίηση εντός (προς χώρες και θεσμούς που είναι μέλη της Δυτικής συμμαχίας) για να έρθουν στο μυαλό τους και να ανακάμψουν, και ως απειλή κατά της Τουρκίας, της Ρωσίας, καθώς και την πιθανότητα της Κίνας να σχηματίσει ένα μπλοκ της Ασίας.
Ο Borrell στοχεύει συγκεκριμένα την Τουρκία, μια χώρα που έχει σημειώσει μια σημαντική ανακάλυψη τα τελευταία δύο χρόνια στη στρατιωτική αμυντική τεχνολογία και τις γεωπολιτικές στρατηγικές. Με άλλα λόγια, είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με μια πολυμερή απειλή που στοχεύει την Τουρκία καθώς έχει αυξήσει τον στόχο της και έχει αυξήσει την κλίμακα της - έτσι, το θέμα πρέπει να εξεταστεί σε βάθος. Το θέμα είναι κρίσιμο όσον αφορά την Τουρκία, επομένως, θέλω να το συζητήσω αύριο σε κάθε πτυχή σε ξεχωριστό άρθρο.
ΜΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ
Στο σημερινό άρθρο, θα ερμηνεύσω τη δήλωση του Borrell. Πάνω απ 'όλα, χρησιμεύει ως εσωτερική προειδοποίηση (που στοχεύει τόσο στην ΕΕ όσο και στην ίδια τη Δυτική συμμαχία).
Η δήλωση του Borrell είναι μια προειδοποίηση ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορανοϊού, χώρες, θεσμοί και εταιρείες που ανήκουν στη δυτική συμμαχία, οι οποίες διέρχονται μια μεγάλη οικονομική κρίση - όπως όλες οι χώρες παγκοσμίως - θα αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο να χάσουν την ηγεμονία τους στον κόσμο στο τέλος αυτής της διαδικασίας, και ότι πρέπει να κάνουν συνειδητές προετοιμασίες για την πλησιέστερη καταστροφή.
Η Ευρωπαϊκή «Παγκόσμια Τάξη», που ιδρύθηκε το 1648 μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας και διήρκεσε για τρεις αιώνες, κατέρρευσε μετά τους δύο μεγάλους πολέμους. Όσον αφορά την ουσία του, αυτό σήμαινε την κατάρρευση της νεωτερικότητας.
Η κατάρρευση της νεωτερικότητας προκάλεσε αναπόφευκτα τον μεταμοντερνισμό.
Η μεταμοντέρνα περίοδος ήταν η διαδικασία ομολογίας της κατάρρευσης ενός Ευρωκεντρικού κόσμου σε κάθε πεδίο, καθώς και η αποδοχή ότι οι σύγχρονοι Θεοί, αλήθεια, ανθρώπινη, φύση και παγκόσμιες έννοιες έφεραν φιλοσοφικά την ανθρωπότητα στα πρόθυρα ενός νεκρού -τέλος. Με άλλα λόγια, ήταν η επιβεβαίωση της ήττας της νεωτερικότητας σε κάθε τομέα.
Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι παρουσίασαν το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα αυτού. Η παγκόσμια τάξη και ηγεμονία που καθιερώθηκε από τον σύγχρονο άνθρωπο, ο οποίος έχασε την ιδέα του Θεού και της αλήθειας, που κυριάρχησε στη φύση και στον κόσμο, έγινε το θύμα των υπερβολών του νου που έκανε τον άνθρωπο σκλάβο σε όργανα και έκανε την ανθρωπότητα να χάσει τον σκοπό της . Ως εκ τούτου, ο σύγχρονος άνθρωπος, που είχε φτάσει στην κορυφή της νομισματικής ανάπτυξης στην επιστήμη και την τεχνολογία, έφερε την ανθρωπότητα στο χείλος της κόλασης.
Το πιο σκοτεινό κέντρο της ανθρωπότητας είναι το έργο του δυτικού
Οι δύο μεγάλοι παγκόσμιοι πόλεμοι ήταν αρκετοί για τους ίδιους τους δυτικούς στοχαστές να ονομάσουν τον τελευταίο αιώνα ως «σκοτεινότερος αιώνας της ανθρωπότητας».
Η διαδικασία που ξεκίνησε από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα ήταν μια κατά κύριο λόγο διφορούμενη και χαοτική περίοδος. Πρώτον, υπήρξε μια «ψεύτικη μάχη» - που ονομάζεται Ψυχρός Πόλεμος - μεταξύ των δυτικών και ανατολικών μπλοκ (καπιταλισμός και σοσιαλισμός). Αυτή η διαδικασία επέκτεινε τη διάρκεια της νεωτερικότητας για κάποιο χρονικό διάστημα, και έτσι ο δυτικός πολιτισμός και η ηγεμονία του σε όλο τον κόσμο.
Η κατάρρευση των φιλοδυτικών έργων (ιδιαίτερα του αραβικού εθνικισμού και του κεμαλιστικού νεο-εθνικισμού) που υλοποιήθηκαν στον μουσουλμανικό κόσμο κατά τη μετα-αποικιακή εποχή, υπό τον δυτικό έλεγχο και μέσω της εθελοντικής υπηρεσίας του φιλο-δυτικού κύκλου, και των ισλαμικών λόγων το επίπεδο των ισχυρότερων πνευματικών, κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων του ισλαμικού κόσμου, σε αντίθεση με τις προσδοκίες, από το Μαρόκο έως τη Μαλαισία, φοβόταν τους Δυτικούς και τις υπηρεσίες τους Αυτό οδήγησε τους Δυτικούς ιμπεριαλιστές να τερματίσουν αμέσως τον Ψυχρό Πόλεμο. και μέσα από μια πονηρή, μεταμοντέρνα στρατηγική που ονομάζεται «αντιτρομοκρατική» που ανέπτυξαν στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αποτελούν μεγάλο πλήγμα στον μουσουλμανικό κόσμο που συγκεντρώνεται γύρω από μια ισλαμική τροχιά.
Αυτή η διαδικασία, την οποία αποκαλώ μεταμοντέρνο πόλεμο με το Ισλάμ, διεξάγεται μέσω πληρεξουσίων πολέμων και υπήρξε επιτυχής σε κάποιο βαθμό. Ωστόσο, παρόλο που εισέβαλαν το Ιράκ, η Συρία και το Αφγανιστάν, παρόλο που πραγματοποιήθηκε πραξικόπημα στην Αίγυπτο, και έγινε απόπειρα στην Τουρκία, ως αποτέλεσμα της Τουρκίας να απωθήσει την απόπειρα πραξικοπήματος με έναν θρυλικό αγώνα, και τις σπουδαίες ανακαλύψεις της στην άμυνα βιομηχανία, η αναμενόμενη επιτυχία δεν μπορούσε να επιτευχθεί - η Τουρκία δεν μπορούσε να σταματήσει.
Η δυτική ηγεμονία περνά από μια χαοτική διαδικασία. βιώνει ένα μείζον σημείο. Ο Borrell και παρόμοιοι πολιτικοί της Δύσης, οι στρατηγικοί αναρωτιούνται πώς μπορεί να προληφθεί η κατάρρευση της Δυτικής ηγεμονίας και πώς μπορεί να ξαναχτιστεί. Φαίνεται ότι ο καπιταλισμός πρόκειται να εγκατασταθεί στην Κίνα και συνεπώς να συνεχίσει την ηγεμονία του, ωστόσο αυτή η διαδικασία μπορεί επίσης να φέρει το τέλος της ηγεμονίας της Δύσης.
Λοιπόν, ποιος θα κάνει το τελευταίο χτύπημα στη δυτική ηγεμονία;
Κίνα ή Τουρκία;
Θα προσπαθήσω να εντοπίσω την απάντηση σε αυτήν την ερώτηση στο αυριανό άρθρο.
- νεωτερισμός
- δυτικά
- αυτοκρατορία
- Joesp Borrell
- Τουρκία
- Ερντογάν
- Ευρώπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου