Γιατί η εκλογή του γεννημένου στη Νιγηρία γερουσιαστή Tony Iwobi δεν είναι σύμπτωμα προόδου στην Ιταλία
Ο γερουσιαστής Iwobi αντιπροσωπεύει την καθυστερημένη προσπάθεια ενός ιταλικού ακροδεξιού κόμματος να δείξει στον κόσμο ότι δεν κάνει διακρίσεις με βάση τη γεωγραφική προέλευση ενός ατόμου.
Ο νεοεκλεγόμενος γερουσιαστής Toni Iwobi φτάνει σε μια εκδήλωση στο Palazzo delle Stelline, στο Μιλάνο της Ιταλίας, στις 9 Μαρτίου 2018. NurPhoto / Press Association. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος. Στις πρόσφατες εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στην Ιταλία στις 4 Μαρτίου, που σημειώθηκε η άνοδος των λαϊκιστικών, ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, ένα από τα χαρακτηριστικά που έπληξε τόσο την κοινή γνώμη όσο και τα μέσα ενημέρωσης ήταν η εκλογή του γερουσιαστή γεννημένου στη Νιγηρία Anthony (Tony Chike Iwobi.
Ο γερουσιαστής Iwobi δεν είναι μόνο ο πρώτος γερουσιαστής αφρικανικής καταγωγής που έχει εκλεγεί στην Ιταλία, αλλά και ο πρώτος αφρικανικός υποσαχάριος Αφρικανός που εκλέχθηκε στην Ιταλία που εκπροσωπεί ένα ακροδεξιό κόμμα, στην προκειμένη περίπτωση la Lega (The League), πρώην Lega Nord (Βόρεια Λιγκ), με επικεφαλής τον Matteo Salvini . Πριν από τον γερουσιαστή Iwobi, ο κεντροδεξός συνασπισμός είχε εκλέξει έναν άλλο βουλευτή αφρικανικής καταγωγής, αλλά στην Βουλή των Αντιπροσώπων: τον μαροκινό γεννημένο δημοσιογράφο Souad Sbai , που εξελέγη στο Popolo delle Liberta με επικεφαλής τον Μπερλουσκόνι το 2008.
Ο γερουσιαστής Iwobi, 62 ετών, Νιγηριανός επιχειρηματίας πληροφορικής, παντρεμένος με μια ιταλική γυναίκα, έχει περάσει 38 χρόνια στην Ιταλία και άνοιξε την επιχείρησή του στο Spirano (επαρχία του Μπέργκαμο, στην περιφέρεια της Λομβαρδίας), ένα από τα προπύργια του Συνδέσμου, όπου Έγινε επίσης δημοτικός σύμβουλος του πρώην Lega Nord το 1995. Στην ιταλική Γερουσία, ο Iwobi θα εκπροσωπήσει μια ένωση που ανέφερε αξιοσημείωτη ψήφο 17,3% στις τελευταίες εκλογές , επικεφαλής του κεντροδεξιού συνασπισμού.
Από το 2014, ο γερουσιαστής Iwobi είναι υπεύθυνος για το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Μετανάστευσης του Συνδέσμου, ορίζοντας τη θέση του σχετικά με τη μετανάστευση ως εξής:
«Υπάρχουν δύο τύποι μετανάστευσης: η τακτική μετανάστευση, η οποία είναι ευπρόσδεκτη και η παράνομη μετανάστευση, η οποία είναι έγκλημα παντού εκτός από την Ιταλία. Γιατί να εισαγάγετε νέους φτωχούς χωρίς να μπορέσετε να τους εγγυηθείτε ένα μέλλον;
Στις πρόσφατες εκλογές, ο Σύνδεσμος δεν απέδωσε έναν πολύ κεντρικό ρόλο της εκλογικής του εκστρατείας σε κανένα από τα μεγάλα ακόμη άλυτα προβλήματα της Ιταλίας. Θα ήταν ενδιαφέρον, για παράδειγμα, αν το Πρωτάθλημα είχε εστιάσει την εκστρατεία του στη διαφθορά όταν το 2017 είδε την Ιταλία να κατατάσσεται στην 54η θέση στον κόσμο, μεταξύ Ναμίμπια και Κροατίας και να μοιράζεται τη θέση αυτή με τον Μαυρίκιο και τη Σλοβακία. Αλλά το έκανε μόνο πολύ οριακά.
Θα ήταν ενδιαφέρον αν το Πρωτάθλημα είχε επικεντρωθεί στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, για την οποία η Ιταλία θεωρείται ως η χειρότερη , αν όχι η χειρότερη απόδοση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά το έκανε πολύ οριακά. Ή τι γίνεται με μέτρα για την σοβαρή καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος; - ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα στην Ιταλία εδώ και δεκαετίες. Όμως όχι.
Αντίθετα, η εκστρατεία του League, με δεκάδες δημοσιεύσεις σχετικά με το θέμα να καταλαμβάνει τακτικά και την επίσημη σελίδα του Facebook του κ. Salvini, υπήρξε η σκληρή υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ιταλών ενάντια στην άφιξη αλλοδαπών στο ιταλικό έδαφος, αλλοδαπούς για τους οποίους μαζικά- η απέλαση έχει δεσμευτεί από τον αρχηγό του League . Ο κ. Salvini σύμφωνα με το αντι-μεταναστευτικό συναίσθημα πολλών Ιταλών και επίσης χάρη στην ταχεία εξάπλωση των «ψεύτικων ειδήσεων », ασχολήθηκε με την προώθηση μιας ατζέντας κατά των μεταναστών, συμπεριλαμβανομένης της ενεργητικής στόχευσης αρκετών ιταλικών πολιτικών προσωπικοτήτων όπως η Laura Boldrini, πρώην Ο Πρόεδρος της Ύπατης Αρμοστείας για την Ιταλία και ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων στη νομοθεσία ολοκληρώθηκαν πρόσφατα.
Ο ίδιος ο Σαλβίνι παραμένει διάσημος για κάποια αμφιλεγόμενα επεισόδια, για παράδειγμα, εκείνη τη στιγμή το 2009, όταν καθόταν στο Δημοτικό Συμβούλιο του Μιλάνου, και πρότεινε ξεχωριστά αυτοκίνητα του τοπικού μετρό για αλλοδαπούς εκτός ΕΕ . Πιο πρόσφατα, το 2015, η Νιγηρία αρνήθηκε να του χορηγήσει βίζα για να ταξιδέψει σε αυτήν τη χώρα λόγω της αντι-μεταναστευτικής στάσης του.
Ιστορικά, το εκλογικό σώμα του Συνδέσμου φημίζεται για τις ριζοσπαστικές του θέσεις ενάντια στην «εισβολή» στο βόρειο τμήμα της χώρας, όχι μόνο των ξένων αλλά και των νότιων Ιταλών (το «Stop Invasione» ήταν ένα από τα πιο διάσημα συνθήματά του). Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, προκειμένου να επιτευχθεί συναίνεση σε εθνική κλίμακα, ο ηγέτης του Συνδέσμου Salvini σταμάτησε να ζητά την ανεξαρτησία της Padania (ένα τεχνητό κράτος του οποίου η ανεξαρτησία από την Ιταλία ήταν ο τελικός στόχος του πρώην League North , σύμφωνα με το άρθρο 1 του το προηγούμενο καταστατικό του κόμματος) υπέρ της προστασίας των δικαιωμάτων όλων των Ιταλών.
Τώρα, φαίνεται ότι ο Salvini θα ήθελε να παρουσιάσει τον γερουσιαστή Iwobi ως παράδειγμα «καλής μετανάστευσης» για να δείξει ότι η ένωση δεν είναι ξενοφοβική. Ωστόσο, με αυτόν τον τρόπο, ο Salvini αναλύει μερικές σημαντικές λεπτομέρειες, το πρώτο είναι ότι τα καθεστώτα και οι διαδικασίες που επιτρέπουν στους ανθρώπους να μεταναστεύσουν και να εγκατασταθούν στην Ιταλία όταν ο γερουσιαστής Iwobi έφτασε για πρώτη φορά στην Ιταλία (στις αρχές της δεκαετίας του 1980) δεν ήταν πουθενά τόσο περίπλοκος όσο τώρα .
Επιπλέον, ένας αναγνώστης που δεν είναι εξοικειωμένος με το ιταλικό εκλογικό σύστημα που υιοθετήθηκε το 2017 και ισχύει για τις εκλογές του 2018, μπορεί να πείσει ότι ο γερουσιαστής Iwobi εξελέγη από ψηφοφόρους της Λίγκας, υποδηλώνοντας ότι δεν είναι τόσο ρατσιστικοί ή ξενοφοβικοί. Ωστόσο, το ιταλικό εκλογικό σύστημα για τη Γερουσία είναι ανάμεικτο , τα 315 μέλη εκλέγονται ως εξής: 116 εκλέγονται άμεσα σε μονομελή περιφέρεια (απευθείας από ψηφοφόρους), 193 εκλέγονται με περιφερειακή αναλογική εκπροσώπηση (ως μέρος προκαθορισμένων καταλόγων) και 6 εκλέγονται από τους Ιταλούς στο εξωτερικό. Ο γερουσιαστής Iwobi είναι μεταξύ των 193 που εκλέχτηκαν αφού τοποθετήθηκε σε καλή θέση στον τοπικό κατάλογο των υποψηφίων του League στη Γερουσία.
«Είμαστε κατά της παράνομης μετανάστευσης».
Σε πρόσφατη συνέντευξη ο γερουσιαστής Iwobi τόνισε ότι :
«[Τ] ο Σύνδεσμος δεν είναι ενάντια στη μετανάστευση ως τέτοιος - κανείς σε αυτόν τον κόσμο δεν μπορεί να σταματήσει τους ανθρώπους να κινούνται, είναι στο ανθρώπινο DNA. Αλλά είμαστε κατά της παράνομης μετανάστευσης. "
Αλλά πόσο αλλάζει η υπόθεση εάν η νόμιμη μετανάστευση έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη από πλευράς διαδικασίας;
Σε απόλυτους αριθμούς, κατά την περίοδο δύο ετών 2016-2017, η Ιταλία υπολογίζονται 226.334 νέες εισροές από χώρες εκτός ΕΕ, ανεβάζοντας το συνολικό παρουσία μη πολίτες της ΕΕ στη χώρα με 3.714.137 άτομα. Το 1985, όταν ο γερουσιαστής Iwobi βρισκόταν ήδη στη χώρα, ο αριθμός των ξένων γεννημένων στην Ιταλία που είχαν άδεια παραμονής υπολογίστηκε σε περίπου 423.000 (λιγότερο από το ένα όγδοο του σημερινού αριθμού). Μέχρι το 1991, ο αριθμός αυτός είχε υπερδιπλασιαστεί, φτάνοντας τους 896.800. Το 2000, ο ξένος πληθυσμός είχε φτάσει τους 1.388.200 περίπου, με περίπου 850.700 μετανάστες στην Ιταλία για λόγους απασχόλησης .
Ο πρώτος νόμος για τη μετανάστευση στην Ιταλία (αρ. 943), ψηφίστηκε μόνο το 1986 (αφότου ο γερουσιαστής Iwobi εισήλθε στη χώρα με βίζα για σπουδές) και ρύθμιζε την πρόσβαση των μεταναστών στην αγορά εργασίας . Μετά τη διαμαρτυρία που ηγείται το συνδικάτο το 1989, η οποία ανάγκασε τη μετανάστευση στην ημερήσια διάταξη της κυβέρνησης, ο νόμος αρ. 39 (γνωστός ως νόμος Martelli) ψηφίστηκε το 1990 και αναγνώρισε τόσο τα δικαιώματα όσο και τις υποχρεώσεις των μεταναστών. Το κύριο επίτευγμα του νόμου Martelli ήταν μια αμνηστία ευρείας βάσης που περιελάμβανε εργοδότες και την καθιέρωση ενός ετήσιου συστήματος ποσοστώσεων με εισροές από τα συνδικάτα.
Εκείνη την περίοδο, στις 4-6 Ιουνίου 1990, πραγματοποιήθηκε η πρώτη εθνική διάσκεψη για τη μετανάστευση για να συζητηθεί αυτό το φαινόμενο. Ωστόσο, ο νόμος αρ. 39 απέτυχε να καθορίσει μια πραγματική διαδικασία για νόμιμη είσοδο. Αυτό οδήγησε σε αύξηση της παράνομης μετανάστευσης τόσο επειδή η ιταλική οικονομία απαιτούσε μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων όσο και ιταλικές οικογένειες μεγαλύτερο αριθμό οικιακών βοηθών. Στις 18 Νοεμβρίου 1995, η κεντροδεξιά κυβέρνηση, υπό την πίεση του Βόρειου Συνδέσμου να αυξήσει τις αστυνομικές εξουσίες για την απέλαση παράνομων μεταναστών, εξέδωσε το διάταγμα αριθ . Τα συνδικάτα οδήγησαν μια διαδήλωση με 150.000 διαδηλωτές ενάντια στην απειλή αύξησης της αστυνομικής εξουσίας, την οποία προέβλεπε το διάταγμα. Το τελικό διάταγμα αναθεωρήθηκε για να συμπεριλάβει αμνηστία και είχε επίσης τις πιο περιοριστικές πτυχές του έπεσε .
Ωστόσο, και αρκετά ενδιαφέρον, η μεγαλύτερη νομιμοποίηση των μεταναστών στην ιστορία της Ευρώπης (με την τακτοποίηση περισσότερων από 650.000 μεταναστών) σημειώθηκε στην Ιταλία το 2002, μετά την έγκριση ενός νέου νόμου περί μετανάστευσης, του νόμου αριθ. 188 , που πήρε το όνομά του από δύο κέντρα - σωστοί ηγέτες συνασπισμού που κυβερνούσαν τη χώρα εκείνη την εποχή Ο ένας, ο Umberto Bossi (ο άλλος Gianfranco Fini) ήταν ο ιδρυτής και ο ιστορικός ηγέτης της Βόρειας Ένωσης.
Αυτή η νομιμοποίηση έγινε επειδή η συζήτηση για τη μετανάστευση χωρίς έγγραφα διαμορφώθηκε από την απελπιστική ανάγκη του ιταλικού ιδιωτικού τομέα να αντικαταστήσει ένα εργατικό δυναμικό που εξαντλήθηκε από την ταχεία γήρανση και τη συρρίκνωση του πληθυσμού που γεννήθηκε στη χώρα. Η επιχειρηματική κοινότητα της Ιταλίας εξακολούθησε να αποτελεί ισχυρή φωνή για αυξημένη νόμιμη μετανάστευση και η κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι εκείνη την εποχή ανταποκρίθηκε με κάποιες αναθεωρήσεις στην ιταλική εργατική νομοθεσία. Αυτές περιελάμβαναν μια νέα διάταξη που επιτρέπει στους εργοδότες να προσλάβουν πρώτα έναν μετανάστη χωρίς έγγραφα και στη συνέχεια να τακτοποιήσουν το καθεστώς του εργαζόμενου, ζητώντας από την κυβέρνηση άδεια για να επιτρέψει στον εργαζόμενο να παραμείνει στη χώρα νόμιμα.
Ο γερουσιαστής Iwobi πρέπει να εξετάσει αυτήν την ιστορία όταν κάνει τα σχόλιά του για την παρούσα κατάσταση της μετανάστευσης στην Ιταλία, επειδή ήταν αρκετά τυχερός για να προσγειωθεί στην Ιταλία σε μια εποχή που η γραφειοκρατία ήταν απλούστερη και τρόπους αλλαγής θεωρήσεων (για παράδειγμα από άδεια σπουδών σε μια άδεια εργασίας) πολύ πιο εύκολο από τώρα. Με λίγα λόγια, την άφιξή του ήταν ακόμα στην περίοδο κατά την οποία οι μετανάστες θεωρήθηκαν ως «σκλάβοι» που πρέπει να αξιοποιηθεί, όταν ο αριθμός τους ήταν πολύ χαμηλότερα, και η πικρή διαμάχη σε ολόκληρη την Ευρώπη δεν είχε τροφοδοτήσει μέχρι και στα σημερινά επίπεδα. Επιπλέον, όταν ο γερουσιαστής Iwobi προτρέπει τους αφρικανούς «αδελφούς» του να μείνουν σε θέση, δεν πρέπει να παραλείψει να αναφέρει την τρομερή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αντιμετωπίζουν σήμερα οι μετανάστες σε χώρες όπως η Λιβύη.
Η τρέχουσα πραγματικότητα συνεπάγεται την επιβολή μέτρων που καθιστούν όλο και πιο δύσκολο για τους μετανάστες να αποκτήσουν νομικό καθεστώς στη χώρα. Η αύξηση και η επιτάχυνση των αναγκαστικών επιστροφών ακόμη και σε χώρες όπου η κυβέρνηση είναι δικτατορία, όπως το Σουδάν, ή των οποίων οι συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι γνωστές, όπως η Λιβύη, και η μείωση των δικαιοδοτικών εγγυήσεων για τους αιτούντες άσυλο (αρνήθηκε οποιαδήποτε ένσταση κατά οι απορριφθέντες ισχυρισμοί τους) είναι μόνο δύο από τις εχθροπραξίες που αντιμετωπίζουν πολλοί μετανάστες.
Εν τω μεταξύ, ο γερουσιαστής Iwobi είναι πλέον Ιταλός πολίτης και μιλάει σαν Ιταλός, ακροδεξιά πολιτικός. Σε μια διάσκεψη της Abuja στην οποία συμμετείχε το 2015, ο κ. Iwobi είπε ότι δεν θα ήθελε να αποθαρρύνει τον λαό του να ταξιδέψει, αλλά «θα προτιμούσε να τους συμβουλεύσει να μείνουν στο σπίτι όπου είναι πιο ασφαλές».
Αυτή είναι μια περίεργη επιβεβαίωση που πρέπει να κάνει ο γερουσιαστής της Νιγηρίας Γερουσιαστής Iwobi, αγνοώντας τυχόν μαθήματα που μπορεί να έχει αντλήσει από τη χώρα του, η οποία το 2017 κατατάχθηκε ως η πέμπτη πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο (η πρώτη στην Αφρική) από τον Παγκόσμιο Οικονομικό Δικαστήριο. Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ κήρυξε πρόσφατα τη Νιγηρία την πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο για τους Χριστιανούς (ο γερουσιαστής Iwobi είναι ένα από τα έντεκα αδέλφια μιας Ρωμαιοκαθολικής οικογένειας).
Ο γερουσιαστής Iwobi αντιπροσωπεύει την προσπάθεια ενός ιταλικού ακροδεξιού κόμματος να δείξει στον πολιτικό κόσμο ότι πρόκειται για κόμμα που δεν κάνει διακρίσεις βάσει της γεωγραφικής προέλευσης ενός ατόμου. Ωστόσο, ολόκληρη η ιστορία αυτού του πάρτι δείχνει το αντίθετο με το «non ci sono italiani neri» («Δεν υπάρχουν μαύροι Ιταλοί») ως ένα από τα ιστορικά, αγαπημένα του συνθήματα. και με την επαίσχυντη μεταχείριση που αντιμετώπισε ένας από τους ηγέτες του Συνδέσμου στην Κεντροαριστερά, γεννημένη στο Κονγκό, Ιταλό πρώην Υπουργό Ένταξης, Cecile Kashetu Kyenge , το 2015.
Ως εκ τούτου, και σε αντίθεση με όσα έχουν γραφτεί σε ορισμένες εφημερίδες της Νιγηρίας, δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι η εκλογή του γερουσιαστή Iwobi σηματοδοτεί τον τερματισμό του ρατσισμού στην Ιταλία . Αρκεί να επισημάνουμε ότι, ακριβώς μετά τις εκλογές της 4ης Μαρτίου, στη Φλωρεντία, ένας Ιταλός σκότωσε έναν πωλητή δρόμου της Σενεγάλης χωρίς προφανή λόγο, με χιλιάδες ανθρώπους να αποδεικνύονται αρκετές ημέρες μετά τη δολοφονία για μια αντιρατσιστική πορεία στη μνήμη των Σενεγάλων σκοτώθηκαν.
Τον Μάρτιο του 2011, η Human Rights Watch δημοσίευσε μια έκθεση με τίτλο: «Καθημερινή μισαλλοδοξία: Ρατσιστική και ξενοφοβική βία στην Ιταλία» , όπου μπορούμε να διαβάσουμε: «Το πολιτικό κόμμα του Βόρειου Συνδέσμου […] έχει καταστήσει τις πολιτικές κατά της μετανάστευσης κεντρικό άξονα της πολιτικής του πλατφόρμα'; «Ένας σύμβουλος που ονομάστηκε Flavio Tosi […] του Βόρειου Συνδέσμου και πέντε άλλοι τοπικοί αξιωματούχοι καταδικάστηκαν τον Ιούλιο του 2009 για διάδοση ρατσιστικών ιδεών σε σχέση με μια εκστρατεία του 2001 κατά των μη εξουσιοδοτημένων οικισμών Ρομά.
Τον Φεβρουάριο του 2018, λίγες μόνο εβδομάδες πριν από την εκλογή του γερουσιαστή Iwobi, η Διεθνής Αμνηστία δήλωσε ότι η Ιταλία ήταν «γεμάτη μίσος, ρατσισμό και ξενοφοβία και αδικαιολόγητος φόβος από την άλλη», προσθέτοντας ότι το 50% της διακριτικής, ρατσιστικής και μίσους ομιλίας προήλθε από ο ηγέτης του πρωταθλήματος, Matteo Salvini. Υπό αυτές τις συνθήκες, η ιστορία των δεκαετιών είναι απίθανο να αλλάξει μέσω της εκλογής ενός, γερουσιαστού γεννημένου στη Νιγηρία.
Σχετικά Άρθρα
- ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΕ:ΣΠΙΤΙΕίναι η συμβολική πολιτική εμπόδιο στην οικονομική ισότητα;
Σχετίζεται με
Αυτό το άρθρο δημοσιεύεται με άδεια Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International . Εάν έχετε απορίες σχετικά με τη δημοσίευση, επικοινωνήστε μαζί μας . Ελέγξτε μεμονωμένες εικόνες για λεπτομέρειες αδειοδότησης.
Σχόλια
Ενθαρρύνουμε οποιονδήποτε να σχολιάσει, παρακαλούμε συμβουλευτείτε τις κατευθυντήριες γραμμές για τα σχόλια αν έχετε απορίες.