Γιατί δίνεται προτεραιότητα στην ελευθερία για το Χονγκ Κονγκ έναντι των συμφερόντων του αμερικανικού λαού;
Θα διεξαγάγαμε εμπορικές διαπραγματεύσεις με την Κίνα. Αντ 'αυτού, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χρηματοδότησε μια ομάδα ομοφυλοφίλων που εκπαιδεύτηκαν σε σχολεία και πανεπιστήμια που υποστηρίζονται από τη Δύση στο Χονγκ Κονγκ για να ξεκινήσουν ταραχές σε στιλ Antifa εναντίον των αστυνομικών.
Τα μέσα ενημέρωσης δεν έχουν ακόμη καταστήσει σαφές για το τι έπρεπε να κάνουν τα Χογκ Κογκ. Οι αρχικές διαμαρτυρίες αναπτύχθηκαν από μια κατάσταση που αφορούσε έναν άντρα που σκότωσε τη φίλη του στην Ταϊβάν και έπειτα έφυγε στο Χονγκ Κονγκ και δεν μπορούσε να εκδοθεί. Η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ εισήγαγε έναν νόμο που θα απέτρεπε την εμφάνιση τέτοιων καταστάσεων στο μέλλον.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης του Χονγκ Κονγκ ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό από τη CIA και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, όπως συμβαίνει με σχεδόν κάθε χώρα στον κόσμο που επιτρέπει έναν ελεύθερο τύπο και δεν το παρακολουθεί πολύ προσεκτικά. Αυτά τα μέσα ενημέρωσης υποστήριξαν ότι ο νόμος περί έκδοσης ήταν μια συνωμοσία της ηπειρωτικής κινεζικής κυβέρνησης για την έκδοση ανθρώπων από το Χονγκ Κονγκ για να προσφύγουν σε άδικα δικαστήρια στο Πεκίνο. Ο νόμος δεν το επέτρεπε, πράγμα που σημαίνει ότι θα ήταν παράνομο να το κάνουμε αυτό πριν ή μετά την έγκριση του νόμου. Είμαι σίγουρος ότι ήταν πολύ συγκεχυμένο για όποιον προσπάθησε να το πάρει σοβαρά.
Είχαν πέντε αιτήματα , το πρώτο από τα οποία ήταν η απόσυρση του νομοσχεδίου. Δύο έως τέσσερα αφορούσαν τις ίδιες τις ταραχές, λέγοντας ότι η αστυνομία θα πρέπει να ζητήσει συγγνώμη για το γεγονός ότι τους αποκαλούσε ταραχές, οι μπάτσοι πρέπει να διερευνηθούν και οι μπάτσοι πρέπει να ρίξουν κατηγορίες εναντίον των ατόμων που συνελήφθησαν για πυροδότηση πυρκαγιάς, σπάσιμο παραθύρων και ρίψη τούβλων στους αστυνομικούς. Το πέμπτο ήταν ότι ολόκληρη η δομή της κυβέρνησης, όπως δημιουργήθηκε από τους Βρετανούς, πρέπει να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από την άμεση δημοκρατία. (Θέλω να τονίσω: αυτό το σώμα που ζητούσαν να καταργηθεί είναι το «δεύτερο σύστημα» στη δομή «Μια χώρα, δύο συστήματα». Δημιουργήθηκε από τους Βρετανούς και είναι εναλλακτικά αυτό που ισχυρίζονται ότι επιδιώκουν να τηρήσουν όταν δεν απαιτούν την κατάργησή του.)
Μετά τις αρχικές ταραχές, κατατέθηκε ο νόμος περί έκδοσης, η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ συμφώνησε να αφήσει ανοιχτό το παραθυράκι «δολοφόνος φίλης» προς το παρόν. Ωστόσο, οι ταραχές δεν σταμάτησαν και το αίτημα της κατάργησης της θεμελιώδους δομής της κυβέρνησης και της αντικατάστασής του με «άμεση δημοκρατία» δεν συζητήθηκε ποτέ.
Ο προφανής στόχος των απαιτήσεων ήταν να είναι ανοησία, οπότε δεν υπήρχαν πιθανοί λόγοι για διαπραγμάτευση, έτσι ώστε το χάος να συνεχιστεί επ 'αόριστον. Τελικά, φάνηκε ότι απαιτούσαν το Χονγκ Κονγκ για άλλη μια φορά να γίνει βρετανική αποικία, αν και αυτό δεν δηλώθηκε ποτέ άμεσα. Τελικά, ήταν προφανές ότι οι ταραχές ήταν ακριβώς αυτό που φαινόταν: βίαιοι τρομοκράτες antifa χωρίς σαφή ατζέντα εκτός από να προκαλέσουν χάος.
Οι ταραχές ήταν εξαιρετικά οργανωμένοι, με μάσκες αερίων και στρατηγικές για τη μεγιστοποίηση του μακελειού. Ήταν επίσης βάναυσοι. Θα επιθετούσαν όχλους σε οποιονδήποτε εθνικιστή βρήκαν, και μερικές φορές απλώς επιτέθηκαν σε τυχαίους ηλικιωμένους με την υπόθεση ότι ήταν πιθανώς εθνικιστές.
Σε ένα σημείο, άναψαν έναν γέρο στη φωτιά επειδή διαφωνούσαν με την αναρχική τους ατζέντα.
Θα έσπαζαν επίσης σε εμπορικά κέντρα και θα έκαναν φωτιά.
Οι ηγέτες των ταραχών συναντιόνταν τακτικά στην πρεσβεία των ΗΠΑ και πετούσαν στην Ουάσιγκτον, DC για να σχεδιάσουν τους καλύτερους τρόπους για να διαταράξουν την πόλη. Ο Joshua Wong, ο κύριος χαρακτήρας των ταραχών, είχε συναντήσεις με τη Nancy Pelosi και τον Marco Rubio.
Σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, οι ταραχές υποστηρίχθηκαν επιθετικά τόσο από αριστερά όσο και από δεξιά, και από ολόκληρα τα μέσα ενημέρωσης. Ισχυρίστηκαν ότι είχε σχέση με την ελευθερία.
Ακόμη και οι δεξιοί του Διαδικτύου το υποστήριζαν, όπως ο εξτρεμιστής νεοκονών Paul Joseph Watson, ο οποίος ταξίδεψε στο Χονγκ Κονγκ για να βοηθήσει την Antifa να πραγματοποιήσει πράξεις βίας. Έβαλε ακόμη και τη μάσκα επίθεσης Antifa (αυτό ήταν 8 μήνες πριν τον κοροναϊό).
Επιπλέον, έπαιζε έντονα το / pol / και οι ίδιοι οι διαδηλωτές, πιθανώς προς την κατεύθυνση της CIA, σήκωσαν αφίσες του Pepe the Frog και ψεκασμού ζωγράφισαν την εικόνα του στους τοίχους.
Τον περασμένο μήνα, μετά από μια σταθερή χρονιά ταραχών, το Χονγκ Κονγκ ψήφισε νόμο που υποστηρίζεται από το Πεκίνο κατά της δημόσιας συνέλευσης, έτσι ώστε η κυβέρνηση να διαθέτει έναν νομικό μηχανισμό για την πρόληψη αυτών των ατελείωτων ταραχών, όπου η αστυνομία δεν μπορούσε να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε σοβαρή βία ή να περιορίσει δημόσια συνέλευση. (Προτού η αμερικανική κυβέρνηση αρχίσει να χρηματοδοτεί και να κατευθύνει αυτές τις αναρχικές ταραχές, το Χονγκ Κονγκ ήταν από τις ασφαλέστερες και πιο ειρηνικές πόλεις του κόσμου, οπότε είχαν πολλή προστασία στην ελευθερία του συνέρχεσθαι και περιορισμούς στη χρήση αστυνομικής δύναμης για να καταστρέψουν τις διαμαρτυρίες. )
Θα πρέπει μάλλον να σημειωθεί εδώ για χάρη του δημόσιου συμφέροντος ότι ο νόμος για την ασφάλεια του Χονγκ Κονγκ δεν είναι πουθενά ούτε τόσο περιοριστικός όσο τα μέτρα που εφαρμόζει ο δυτικός κόσμος για την καταπολέμηση φαινομενικά του κοροναϊού, το οποίο προσθέτει μόνο ένα ακόμη στρώμα ο απόλυτος παράλογος όλων αυτών.
Ο νόμος περί ασφάλειας απειλεί φαινομενικά την πολιτική «μιας χώρας, δύο συστημάτων» της Κίνας για το Χονγκ Κονγκ. Τώρα, ο Nathan Law, ένας ομοφυλόφιλος ηγέτης του HK Antifa, που έχει «φύγει» στη Βρετανία, λέει ότι αυτό που πρέπει να κάνει η Κίνα είναι να επαναφέρει την πολιτική «μία χώρα, δύο συστήματα» και να καταργήσει αυτόν τον νόμο. Εμφανίστηκε στο BBC αυτήν την εβδομάδα για να κάνει αυτό το αίτημα, ενώ απαιτούσε επίσης από τη Δύση να τον βοηθήσει να το επιτύχει.
Βλέπετε πώς λειτουργεί; Ταραχές επειδή η αστυνομία χαρακτήρισε τις ταραχές τους ταραχή. Ζήτησαν να καταργηθεί το μισό του συστήματος «Μία χώρα, δύο συστήματα». Τώρα διαμαρτύρονται για το νόμο που ψηφίστηκε για να σταματήσουν οι ταραχές τους. Οι ίδιες οι αρχικές ταραχές, οι οποίες και πάλι αφορούσαν έναν νόμο έκδοσης για την αντιμετώπιση ενός παραθυράκι «δολοφόνος φίλης», ξεχνούνται, καθώς αυτή η ατζέντα απλώς προχωρά. Αυτό μοιάζει πολύ με την τεχνική που χρησιμοποιούν οι γυναίκες σε γοητευτικούς άνδρες: η απάντηση στο παράπονο γίνεται το νέο παράπονο. Δεν ανήκει σε σοβαρές συζητήσεις για σημαντικές πραγματικές συνθήκες γεωπολιτικών καταστάσεων.
Η αμερικανική, η βρετανική , η αυστραλιανή και η νορβηγική κυβέρνηση ισχυρίζονται επί του παρόντος ότι πρέπει να δεχτούν εκατομμύρια «πρόσφυγες» από το Χονγκ Κονγκ, το οποίο είναι μια από τις τρεις πρώτες πλουσιότερες πόλεις του κόσμου, επειδή φαινομενικά, δεν επιτρέπεται να ρίχνουν τούβλα στους αστυνομικούς , ξεκινήστε πυρκαγιές στο εμπορικό κέντρο, και κάψτε τους ηλικιωμένους ζωντανούς είναι παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τα ίδια εβραϊκά μέσα ενημέρωσης που έκλεισαν το Daily Stormer παραπονιούνται ότι δεν υπάρχει ελεύθερη ομιλία στο Χονγκ Κονγκ εξαιτίας αυτού του νόμου και οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν «πρόσφυγες ελεύθερης έκφρασης» μεταβαίνοντας στη Βρετανία (όπου ήταν ένα 12χρονο αγόρι πρόσφατα συνελήφθη για αστείο στο Διαδίκτυο).
Αυτήν την εβδομάδα, ο Πρόεδρος Τραμπ υπέγραψε εκτελεστική εντολή για την τιμωρία της Κίνας επειδή δεν επέτρεπε στο Χονγκ Κονγκ Antifa αυτό που θα μπορούσε να ονομαστεί «δικαίωμα ταραχών», ένα νέο έγκλημα που είναι τώρα προφανώς ισοδύναμο με βασανιστήρια και μαζικές δολοφονίες.
Είναι αρκετά συναρπαστικό το γεγονός ότι έχουμε ταραχές στην Antifa για να μετατρέψουμε το έθνος μας σε κομμουνιστική κόλαση την ίδια στιγμή που στην Κίνα, μια σχεδόν ίδια ομάδα με την ίδια γενική πολιτική ταυτότητα, στυλ φόρεμα και τακτική μετακινεί ολόκληρο το γεωπολιτικό τοπίο. Η υποστήριξη ενός εντελώς αστροφόρου, βίαιου «ενοχλητικού όχλου» για να ξεκινήσει πυρκαγιά και να πετάξει τούβλα, ενώ κάνει εξωφρενικές και / ή ασυνήθιστες απαιτήσεις που δεν είναι δυνατόν να διαπραγματευτούν, είναι μια βασική τακτική του πολέμου του 21ου αιώνα.
Οι New York Times είναι πολύ χαρούμενοι που ο κακός ρατσιστής πορτοκαλί άνθρωπος έκανε κάτι καλό για μια φορά:
Η Κίνα επέκρινε την Τετάρτη έντονα τις κινήσεις του Προέδρου Τραμπ για απομάκρυνση του Χονγκ Κονγκ από το προτιμησιακό εμπορικό του καθεστώς με τις Ηνωμένες Πολιτείες και ξεκαθάριση του δρόμου για νέες κυρώσεις σε αξιωματούχους και εταιρείες εκεί, δεσμευόμενος να ανταποδώσει με δικά της ποινικά μέτρα.Η απάντηση του Υπουργείου Εξωτερικών στο Πεκίνο υποσχέθηκε να συνεχίσει ένα μοτίβο τιμωρητικών τιμωριών που συνόδευσε την απότομη πτωτική στροφή στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών σε διάφορα μέτωπα, από το εμπόριο έως την τεχνολογία στα ανθρώπινα δικαιώματα.Κίνα ήταν άμεση για να επικρίνουν τελευταίες ενέργειες του κ Trump, η οποία ανακοίνωσε σε μια πεζοπορία Λευκό Οίκο συνέντευξη Τύπου την Τρίτη. Αυτές οι κινήσεις, μαζί με τις παρατηρήσεις του, υπογράμμισαν το βαθμό στον οποίο οι σχέσεις με το Πεκίνο έχουν συνυφασθεί με τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές.Ο κ. Τραμπ είπε ότι είχε εκδώσει εκτελεστική εντολή για την ανάκληση του ειδικού καθεστώτος συναλλαγών που είχε το Χονγκ Κονγκ για περισσότερες από δύο δεκαετίες, μετά την επιβολή της κινεζικής κυβέρνησης από έναν νέο νόμο περί εθνικής ασφάλειας. Ο νόμος τέθηκε σε ισχύ στις 30 Ιουνίου και η ψυχρή του επίδραση στις πολιτικές ελευθερίες στην πόλη - η οποία, σύμφωνα με έναν τύπο που ονομάζεται «μία χώρα, δύο συστήματα», υποτίθεται ότι έχει υψηλό βαθμό αυτονομίας από την Κίνα - έχει ήδη γίνει εμφανής σε μια σειρά συλλήψεων και αστυνομικών επιδρομών.Ο κ. Τραμπ υπέγραψε επίσης νομοθεσία, που υιοθετήθηκε συντριπτικά τον Μάιο από το Κογκρέσο, η οποία εξουσιοδοτεί τη διοίκηση να επιβάλει κυρώσεις σε αξιωματούχους ή θεσμικά όργανα, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών, που διαπιστώθηκε ότι υπονόμευαν το ημιαυτόνομο καθεστώς του Χονγκ Κονγκ.Η εκτελεστική του εντολή, εκτός από την ανάκληση του ειδικού καθεστώτος συναλλαγών της περιοχής, ζητεί κυρώσεις εναντίον ατόμων που θεωρείται ότι έχουν εμπλακεί σε διάφορες πράξεις στο Χονγκ Κονγκ, συμπεριλαμβανομένων συλλήψεων που έγιναν βάσει του νέου νόμου περί ασφάλειας και δράσεων που υπονομεύουν τις δημοκρατικές διαδικασίες ή περιορίζουν τα μέσα ενημέρωσης ελευθερίες
Ο Ντόναλντ Τραμπ και οι New York Times ενώνονται δυνάμεις για να παλέψουν για την ελευθερία του λόγου.
Και έχω ζήσει να δω την ημέρα.
Αξιωματούχοι στο Πεκίνο είχαν προβλέψει σαφώς τις κινήσεις, αλλά αντέδρασαν σκληρά.«Η πράξη από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών δυσφημίζει κακόβουλα την εθνική νομοθεσία για την ασφάλεια του Χονγκ Κονγκ, απειλεί να επιβάλει κυρώσεις στην Κίνα και παραβιάζει σοβαρά το διεθνές δίκαιο και τους βασικούς κανόνες των διεθνών σχέσεων», ανέφερε το υπουργείο Εξωτερικών σε δήλωση που δημοσιεύτηκε την Τετάρτη το πρωί στην Κίνα. , λίγο μετά το τέλος του κ. Τραμπ.«Είναι βαριά παρέμβαση στις υποθέσεις του Χονγκ Κονγκ και στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας», δήλωσε το υπουργείο.Ο αντίκτυπος των νέων δυνάμεων που περιγράφονται λεπτομερώς στον αμερικανικό νόμο και στην εκτελεστική εντολή του κ. Trump παραμένει να δούμε. Το Κογκρέσο έχει εγκρίνει παρόμοια μέτρα στο παρελθόν, μόνο για να καθυστερήσει η επιβολή της διοίκησης καθώς ζύγιζε άλλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της εμπορικής συμφωνίας υπογραφής του κ. Τραμπ με την Κίνα.
Αυτό είναι το επίκεντρο του θέματος: αυτό το περίεργο, μπερδεμένο codswallop επηρεάζει αρνητικά τις εμπορικές διαπραγματεύσεις. Στην πραγματικότητα, τους καθιστά αδύνατους. Αυτό ήταν ένα από τα πράγματα που ανέλαβε ο Ντόναλντ Τραμπ, το οποίο όλοι υποστηρίξαμε. Ήταν ίσως το τρίτο πιο σημαντικό από τις ατζέντες του, μετά τον τερματισμό της μετανάστευσης και των πολέμων.
Όταν μίλησε για το Chy-nuh το 2016, δεν μιλούσε για το πόσο σημαντικό ήταν για την Antifa να μπορεί να ταραχήσει στο Χονγκ Κονγκ. Μιλούσε για εμπόριο.
Αλλά τώρα, προφανώς, συγκινείται τόσο συναισθηματικά από τα δεινά των ταραχών του Χονγκ Κονγκ που τα πετάει όλα στο όνομα του βοηθώντας τους να συνεχίσουν να ταραχές.
Θέα από ψηλά
Ας κάνουμε ένα βήμα πίσω εδώ και να καταλάβουμε τι ακριβώς μας λένε η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης σε αυτήν τη χώρα. Ας πάρουμε απλώς όλες τις εγκαταστάσεις τους στην ονομαστική τους αξία. Θα δεχτούμε ότι αυτές οι ταραχές είναι στην πραγματικότητα διαμαρτυρίες που είναι στην πραγματικότητα για ελευθερία, όπως λένε τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και η κυβέρνηση.
Στη συνέχεια, έχουμε αυτά τα σημεία:
- Ο Ντόναλντ Τραμπ ήθελε να κάνει μια εμπορική συμφωνία με την Κίνα που θα βοηθούσε τους Αμερικανούς εργαζόμενους φέρνοντας θέσεις εργασίας στη χώρα.
- Οι διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ σηκώθηκαν για να πολεμήσουν ενάντια στην κυβέρνηση επειδή χρειάζονταν περισσότερη ελευθερία.
- Είναι πολύ σημαντικό οι Ηνωμένες Πολιτείες να υπερασπιστούν τα δικαιώματα στην ελευθερία του λαού σε αυτήν την κινεζική πόλη.
- Πρέπει να τιμωρήσουμε τους Κινέζους που δεν αφήνουν τους δικούς τους ανθρώπους να είναι αρκετά ελεύθεροι.
- Η τιμωρία των Κινέζων θα βλάψει την ικανότητα να κάνει μια εμπορική συμφωνία, η οποία με τη σειρά της θα βλάψει τους Αμερικανούς εργαζόμενους.
- Εκατομμύρια Κινέζοι μετανάστες πρέπει να έρθουν στη Δύση, επειδή στην Κίνα δεν έχουν ελευθερία και είναι πολύ σημαντικό να παρέχουμε ελευθερία στους Κινέζους.
Αυτό είναι το βασικό επιχείρημα που παρουσιάζεται: πρέπει να υποφέρετε επειδή είναι ηθικό καθήκον της κυβέρνησης των ΗΠΑ να δώσει ελευθερία στον κινεζικό λαό.
Η προφανής ερώτηση είναι: Γιατί;
Βλέπετε: ακόμη και αν τα πάρετε όλα αυτά στην ονομαστική τους αξία, μας λένε ότι η ελευθερία των ανθρώπων στην Κίνα πρέπει να έχει προτεραιότητα έναντι των συμφερόντων του αμερικανικού λαού και δεν εξηγούν γιατί . Ενεργούν σαν να θεωρείται απλώς δεδομένο ότι δεν υπάρχει τιμή πολύ υψηλή για να πληρώσει ο λαός του Χονγκ Κονγκ για να είναι ελεύθερος.
Δεν ξέρω για εσάς, αλλά δεν πιστεύω ότι τα προβλήματα του λαού του Χονγκ Κονγκ είναι τα προβλήματά μου. Στην πραγματικότητα, αν θέλαμε να είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν με νοιάζει καθόλου εάν οι άνθρωποι στο Χονγκ Κονγκ έχουν ελευθερία ή όχι. Δεν θεωρώ ότι είναι δική μου ευθύνη ή το πρόβλημά μου. Θα μπορούσα να πάω όλη μου τη ζωή χωρίς να μετρήσω ποτέ το επίπεδο ελευθερίας που έχουν οι άνθρωποι στο Χονγκ Κονγκ, και να είμαι απόλυτα εντάξει. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, τα αμερικανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και η κυβέρνηση μου λένε ότι οι Κινέζοι που έχουν ελευθερία είναι ίσως το πιο σημαντικό ζήτημα στη γη, μετά το Black Lives Matter.
Κατά την άποψή μου, η κυβέρνηση μιας χώρας πρέπει να δώσει προτεραιότητα στα συμφέροντα του λαού της έναντι των υποτιθέμενων συμφερόντων ενός αλλοδαπού λαού. Η ιδέα ότι ολόκληρη η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης συμφωνούν ότι πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι η ελευθερία του κινεζικού λαού πρέπει να έχει προτεραιότητα έναντι της ευημερίας των Αμερικανών εργατών είναι πραγματικά ακατανόητη.
Στη μέση της κρίσης που αντιμετωπίζει σήμερα η Αμερική, μια οικονομική κατάρρευση και μια κομμουνιστική επανάσταση, νομίζω ότι είναι δίκαιο να υποστηρίξουμε ότι κάθε άτομο που θα έθετε κάποιες ασήμαντες και εντελώς απροσδιόριστες ανησυχίες ενός ξένου λαού πριν από τις ανησυχίες του αμερικανικού λαού είναι προδότης.
Φυσικά, δεν πρόκειται για ηθικό καθήκον για την ελευθερία
Προφανώς, πολλοί άνθρωποι είτε πραγματικά αισθάνονται έντονα συναισθήματα για τις ελευθερίες του κινεζικού λαού, είτε η «ανθρωπιστική παρέμβαση» έχει γίνει θεσμός της κοινωνίας μας, σε σημείο που οι άνθρωποι το αποδέχονται ως αντικειμενικό γεγονός της πραγματικότητας που κάθε φορά η κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης εγείρουν ηθικές ανησυχίες για κάτι που συμβαίνει σε μια ξένη χώρα, είναι καθήκον του αμερικανικού λαού να θέσει αυτές τις ανησυχίες μπροστά στην εθνική και προσωπική τους ευημερία.
Έχω μια αρκετά σκληρή στάση για το ζήτημα των κανονισμών: Νομίζω ότι θα ακολουθήσουν λίγο πολύ απολύτως τίποτα αν τους παρουσιαστεί ως η επίσημη θέση της ίδρυσης της ομάδας τους (Ρεπουμπλικανός ή Δημοκρατικός σε αυτήν την περίπτωση) ). Έχετε επίσης το γεγονός ότι οι μάζες ανθρώπων δεν τους αρέσουν πολύ οι Κινέζοι , και αυτό διατυπώνεται ως «ενδιαφερόμαστε πραγματικά για την ελευθερία των Κινέζων στο Χονγκ Κονγκ επειδή οι Κινέζοι είναι κακοί».
Αλλά έχουμε δεξιούς που σκέφτονται ανθρώπους που το υποστηρίζουν. Ο Paul Joseph Watson επικαλύπτει το διάγραμμα Venn με το Daily Stormer. Είδα άτομα στο γειτονικό ιστότοπο του Stormer, το φόρουμ Gamer Uprising , να υποστηρίζει αυτό το πράγμα στο Χονγκ Κονγκ. Αυτοί οι άνθρωποι σταμάτησαν πιθανώς να το υποστηρίζουν τώρα που έχει αποκαλυφθεί ότι η υποστήριξή τους σε αυτό οδηγεί σε εκατομμύρια Κινέζους μετανάστες στην Αγγλόσφαιρα, αλλά το γεγονός παραμένει: οι άνθρωποι συνέχισαν με την ιδέα ότι ήταν πολύ σημαντικό για τον αμερικανικό λαό να δώσει κάποια αόριστη μορφή ελευθερίας στους ανθρώπους στο Χονγκ Κονγκ.
Εδώ είναι η αλήθεια: η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν ενδιαφέρεται για την ηθική. Όταν επικαλούνται την ηθική, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία των ξένων λαών, όλα αυτά τα πράγματα, στην πραγματικότητα βρίσκονται ψέματα και έχουν διαφορετική ατζέντα.
Επιτρέψτε μου να το καταστήσω λίγο πιο σαφές. Δεν θέλω να υποθέσω ότι αυτό είναι προφανές και οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν όταν σαφώς πολλοί άνθρωποι έχουν αγωνιστεί με αυτό.
Imagine that the Antifa currently rioting in America were flying Chinese flags, singing the Chinese national anthem, meeting with the Chinese government officials at the Chinese embassy in America, and actually flying to Beijing to meet with high-level Chinese government officials. Imagine that it was public that they were receiving money from China, and that all of them went to schools which teach a Chinese curriculum. Imagine that they were calling on the government of China to intervene in America to help them. Then, imagine that the Chinese government was talking nonstop about how important it is to them, ethically, that the Antifa rioters have freedom. Imagine that Xi Jinping was giving speeches about it, and that he signed an order to punish the US government for their treatment of Antifa.
Θα το δείτε αυτό και πιστεύετε ότι η κινεζική κυβέρνηση ενδιαφερόταν πραγματικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Επειδή αυτή η κατάσταση που μόλις περιέγραψα θα ήταν κυριολεκτικά ένας ακριβής παράλληλος με αυτό που συμβαίνει τώρα στο Χονγκ Κονγκ.
Ο Τραμπ μπορεί να ξεκινήσει έναν πόλεμο με την Κίνα
Μισώ να το αναφέρω αυτό, γιατί προσπαθώ να αποφύγω κάτι πολύ αρνητικό για τον Ντόναλντ Τραμπ στην πορεία προς αυτές τις εκλογές, διότι όλα είναι πάνω σε αυτό. Υπάρχει όμως η πιθανότητα ότι εάν ο Τραμπ θα χάσει τις εκλογές, θα ξεκινήσει έναν τεράστιο Παγκόσμιο Πόλεμο εναντίον της Κίνας.
Προφανώς, όλα αυτά πηγαίνουν κάπου. Τα ΜΜΕ δεν μιλούν ποτέ για τίποτα άλλο από την Κίνα, και αυτές οι εμπορικές συμφωνίες ήταν κάτι πολύ σημαντικό για τον Τραμπ (δεν πιστεύω ότι ανησυχεί για τα δικαιώματα της ελευθερίας στο Χονγκ Κονγκ). Λάβετε λοιπόν υπόψη ότι η κυβέρνηση μπορεί να διοργανώσει κάποιο είδος εκδήλωσης ψευδούς σημαίας ως δικαιολογία για να ξεκινήσει έναν πόλεμο με την Κίνα πριν από τις εκλογές.
Το έχω σκεφτεί πολύ εκτενώς και πιστεύω ότι ένας Παγκόσμιος Πόλεμος θα ήταν καλύτερος από τη νίκη του Joe Biden. Αλλά πρέπει να γνωρίζετε ότι κάτι συμβαίνει εδώ, και κάτι μπορεί να συμβεί με αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου