ΠΑΓΚΌΣΜΙΟΣ ΠΌΛΕΜΟΣ
ΔΟΛΟΦΟΝΊΑ ΤΟΥ ΧΊΤΛΕΡΈτσι σκέφτηκε ο νεότερος συνωμότης στις 20 Ιουλίου
Ο Friedrich Karl Klausing ήταν 24 χρονών όταν έπρεπε να εμφανιστεί ενώπιον του Λαϊκού Δικαστηρίου. Ανήκε ως βοηθός Stauffenbergs στον εσωτερικό κύκλο της αντίστασης. Οι ιδιωτικές επιστολές εμφανίζονται τώρα.
| Χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά
Τοδώρο από τον Αύγουστο του 1940 επιλέχθηκε προσεκτικά - το βιβλίο των ποιημάτων "Όποιος δεν γνωρίζει το στόχο δεν μπορεί να έχει τον τρόπο" του Christian Morgenstern. Μια αναφορά σε μια δύσκολη σχέση σε εποχές πολέμου; Ένα είδος διακοπής για τύχη; Ο αποστολέας ήταν ο 20χρονος αξιωματικός Friedrich Karl Klausing , ακριβώς στην εκστρατεία στη Γαλλία, αποδέκτης της εξάχουσας Gerda Schröder, που σπούδασε γαλλική λογοτεχνία στη Λωζάνη.
Klausings αφοσίωση αποκαλύπτει ότι και οι δύο δεν ήταν τόσο πολύ μακριά γεωγραφικά, όταν έφερε το βιβλίο στο δρόμο: Ο αστυνομικός ήταν σε λίγες εβδομάδες προηγουμένως καταλαμβάνεται από την ΒέρμαχτDamprichard , μια πόλη στα σύνορα με την ουδέτερη Ελβετία - περίπου εκατό χιλιόμετρα βόρεια από τη Λωζάνη.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Friedrich Karl Klausing ήτανκατηγορούμενος στην πρώτη εκδοτική δίκη λόγω της 20ης Ιουλίου 1944 ενώπιον του Λαϊκού Δικαστηρίου. Στην ηλικία των 24 ετών ήταν ο νεότερος κατηγορούμενος. Δύο φορές ο Claus Schenk Graf von Stauffenberg προσπάθησε μάταια να τοποθετήσει μια βόμβα κοντά στο Χίτλερ. Τόσο στην 11η στο Berghof όσο και στις 15 Ιουλίου στην έδρα του Führer "Wolfsschanze" έσπασε την προσπάθεια επειδή λείπουν σημαντικοί ναζιστικοί ηγέτες. Τόσο ο τακτικός αξιωματικός του, Κλάους, μετέφερε την τσάντα με την εκρηκτική συσκευή. Αν και ο Stauffenberg πυροδότησε τη βόμβα στις 20 Ιουλίου, ο δικτάτορας επέζησε.
Το Klaus ήταν άρρωστο αυτή την Πέμπτη, γι 'αυτό ο Werner von Haeften συνόδευσε τον Stauffenberg. Αλλά Klausingεμφανίστηκε στις 20 Ιουλίου το μεσημέρι στο Bendlerblock στο Βερολίνο. Τηλεφώνησε την εντολή "Valkyrie" για να ξεκινήσει το πραξικόπημα - και όταν η αποτυχία ήταν προβλέψιμη, ήθελε να υπερασπιστεί την εταιρεία με το όπλο του. Στη συνέχεια εξαφανίστηκε στη νύχτα.
Με έναν φίλο στο Βερολίνο-Zehlendorf συζήτησε την ίδια νύχτα για τη διαφυγή, την αυτοκτονία ή τον κοινό θάνατο με τους συντρόφους. Το πιστόλι του βρισκόταν στο τραπέζι μπροστά του. Το πρωί Klausing είχε λάβει απόφαση.
Η εξισορρόπηση, αλλά και η προετοιμασία για την εξαγωγή συμπερασμάτων από τις απόψεις του ήταν χαρακτηριστική του Klausing . Richard von Weizsäcker , ο μελλοντικός Πρόεδρος, τον είδε ως μέτρια, σχεδόν προσέλκυσε την προσοχή, αλλά την ίδια στιγμή επαίνεσε «λίγα του, αλλά έξυπνα σχόλια» καιKlausings «ειδικά νίκη χαρακτήρα.» Ο Ewald-Heinrich von Kleist, ο οποίος στη συνέχεια ίδρυσε τη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου, υπενθύμισε: "Μερικοί άνθρωποι είναι πάντα σίγουροι. Δεν ήταν. Έπρεπε να κάνει το δρόμο του με τον εαυτό του ξανά και ξανά. "
Για τη σοβαρότητα της Klausings η εμφάνισή του δεν ταιριάζει. "Το όνομά του ήταν" Bubi ", και αυτό έμοιαζε.Κάποιος θα μπορούσε να αμφιβάλει για το αν είχε ακόμη και μια ξυριστική μηχανή », δήλωσε ο Peter Kraske , αργότερα επιθεωρητής στο Δυτικό Βερολίνο. Ο Kleist δήλωσε: «Ήταν επίσης ντροπαλός για τα κορίτσια». Ένα λάθος.
Τώρα, οι επιστολές του Klausing εμφανίστηκαν στην Gerda Schröder, η οποία μετά το θάνατό της το 2002 ήρθε στην κατοχή του ανηψιού της στις ΗΠΑ. μια επιστολή από τον Γκέρντα προς τη μητέρα της. Όλα ήταν γραμμένα μεταξύ Σεπτεμβρίου 1943 και Φεβρουαρίου 1944, όταν οι προετοιμασίες για τη δολοφονία ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Η αλληλογραφία διαψεύδει την υπόθεση ότι ο Klaus ήταν λιγότερο δραστήριος με τις γυναίκες παρά με το μέτωπο.Ταυτόχρονα, καταδεικνύει πόσο σημαντικό ήταν να ανταλλάξουν οι συνήγοροι με τους εμπιστευτικούς.
Klause και Gerda είχαν πλησιάσει: Αντί της επίσημης "Klaus σας" στο βιβλίο της ποίησης ήταν εν τω μεταξύ "Klaus σας".Της είπε για τους επιβλέποντες και μοιράστηκε μαζί της για τους ανθρώπους που φαινόταν να γνωρίζει καλά - με ένα θέμα βεβαίως αυτό συνεπάγεται την εγγύτητα.
Μεταξύ αυτών το όνομα ήταν ο Carl-Hans Graf von Hardenberg και Fritz Dietlof Graf von der Schulenburg, ο οποίος ήταν από τους βασικούς στρατηγικούς του πραξικοπήματος - αν καιKlausing χάσει, βέβαια, για τις μυστικές δραστηριότητές τους να μην πω μια λέξη. Σχετικά με τον Hardenberg Klausingανέφερε ότι βρίσκεται ακόμα σε υψηλότερη ράβδο στη Δύση. «Από μόνο του φαίνεται να είναι καλής μεταχείρισης.» Schulenburg ήταν ως επί το πλείστον στο Παρίσι «από τον τρόπο, όμως, έξι παιδιά.» Από την επιστολή Γκέρντα στη μητέρα της 22ας Οκτωβρίου 1943 η ποινή ξεχωρίζει: «Από Schulenburg και Klausing δεν έχω ακούσει τίποτα.»
Η διαφάνεια δεν αξίζει να αναφερθεί σε άλλες χρονικές στιγμές. Γιατί ο Klaus να μην αναφέρει τους γνωστούς με τους οποίους ήταν; Αλλά από το φθινόπωρο του 1943, η συνωμοσία ήταν απολύτως απαραίτητη για την επιτυχία του πραξικοπήματος.Η απλή αναφορά των ονομάτων θα μπορούσε να παράσχει ενδείξεις στο δίκτυο των συνωμόνων. Ήταν γνωστό ότι η θέση ελέγχθηκε. Στην επιστολή της 10ης Δεκεμβρίου 1943, ευχαρίστησε τον Γκέρντα για τη σοκολάτα και επεσήμανε αμέσως ότι η επιστολή έφτασε ανοικτή.
Όπου και από ποιον συναντήθηκαν και οι δύο, δεν μπορεί να ανακατασκευαστεί. Ωστόσο, η συχνή αναφορά στο Πότσνταμ δείχνει αυτό το μέρος. Ο Klause , γεννημένος στο Μόναχο το 1920, μεγάλωσε στη Χαϊδελβέργη και τη Φρανκφούρτη στον Μάιν. Το 1938 αποφοίτησε από το γυμνάσιο. Ζήτησε ρητά από το σχολείο του να προσθέσει ένα σημείωμα σχετικά με το προτεσταντικό του δόγμα στο πιστοποιητικό εγγραφής. Τα βιβλία του Ernst Jünger τον γοητεύτηκαν και τον ενθάρρυναν να γίνει στρατιώτης.Οπότε ήρθε το φθινόπωρο του 1938 στο σεβαστό Ρετς Πεζικού του Πεζικού 9 (IR 9) και μετακόμισε μαζί του το 1939 στον πόλεμο.
Την ίδια στιγμή ο Gerda Schröder σπούδασε ήδη στην Ελβετία.Γεννήθηκε το 1914 στη Βενεζουέλα ως την τέταρτη κόρη ενός Γερμανικού μετανάστη. Το 1921, η οικογένεια επέστρεψε στη Γερμανία με έξι κόρες. Από το 1930 η Gerda ολοκλήρωσε την κατάρτιση στο Ίδρυμα Hoffbauer στο Πότσνταμ, μια χριστιανική οργάνωση ανακούφισης. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Ευρώπη και στη συνέχεια εργάστηκε στη Βρέμη. Λίγο πριν ξεκινήσει ο πόλεμος, πήγε τελικά στη Λωζάνη.
Οι καταγγελίες στην αντίσταση είναι σχεδόν εντελώς κατεχόμενες. Στο IR 9 συναντήθηκε με το Schulenburg στη Γαλλία το 1940, ο οποίος έγινε μια σημαντική αρχή γι 'αυτόν, ένα μοντέλο, ίσως ακόμη και ένας πατέρας φίλος. Ο 38χρονος Schulenburg ενθουσιάστηκε για τις επαφές με νεότερους αξιωματικούς "που αντιστοιχούν σε αυτό που ελπίζω από τη νεότερη γενιά". Μεταξύ αυτών ήταν, πάνω απ 'όλα, "ο εικοσάχρονος βοηθός του τάγμα, διακοσμημένος με τον EK I, τον υπολοχαγό Klausing , με τον οποίο μ' αρέσει να μιλάω".Σύντομα συμφωνούσαν με την απόρριψη των μεθόδων του πολέμου και του ναζιστικού καθεστώτος.
Το ξέσπασμα του πολέμου είχε φέρει τη συνείδηση της Gerda Schröder. Δεν ήθελε να επιστρέψει στη Γερμανία. Οι ναζί αντιπρόσωποι, συμπεριλαμβανομένης της Γκεστάπο, την ασκούσαν πίεση και την κατηγόρησαν ότι δεν εκπλήρωσε τα καθήκοντα μιας γερμανικής γυναίκας και ότι προώθησε το νοτιοαμερικανικό υπόβαθρό της. Απειλήθηκε με τη φυλάκιση της αν δεν θυμόταν. Επίσης, το στρατόπεδο συγκέντρωσης λέξεων έπεσε.
Στη δυστυχία της, ζήτησε από τη Βέρνη στο συμβούλιο δεσμεύσεων τον Σίγκσμουντ της Βίμπρας για βοήθεια. Η 20χρονη διπλωμάτης τη προσέλαβε ως ιδιωτική γραμματέα και την άφησε να ζήσει στο σπίτι της. Το 1943 την πήρε στη γερμανική πρεσβεία στη Μαδρίτη. Μια εκπληκτική απόφαση.
Επειδή η Bibra ήταν φανατικός Εθνικός Σοσιαλιστής. Από το 1933 παρακολούθησε πολιτικούς αντιπάλους στην Πράγα και υποστήριξε φασίστες στην Τσεχική Δημοκρατία.Μεταφέρθηκε στη Βέρνη το 1936, ο Bibra ανέλαβε τη διεύθυνση του ελβετικού NSDAP για τον Wilhelm Gustloff, ο οποίος σκοτώθηκε σε μια απόπειρα δολοφονίας. Τα καθήκοντά του περιλάμβαναν μετακόμιση ξένων Γερμανών για να συμμετάσχουν στο πάρτι Γιατί πρέπει ένας διπλωμάτης, τόσο αφοσιωμένος στο καθεστώς, να βοηθήσει έναν σπουδαστή να μην επιστρέψει στη Γερμανία; Ήταν προσωπική συμπάθεια; Μήπως ο αδελφός του έπαιξε ρόλο που υπηρετούσε επίσης στην IR 9 και ήταν φίλοι με τον αδελφό του Schulenburg;
Λίγο μετά τη μετακίνηση της Γκέρντα στη Μαδρίτη, οKlausing γνώρισε το Stauffenberg το 1943 μέσω του Schulenburg.Έχουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο αμέσως. Όταν ο Stauffenberg ανέλαβε τη θέση του στο Bendlerblock το φθινόπωρο, κάλεσε τον νεαρό αξιωματικό να είναι τακτικός.Όπως και ο Stauffenberg, ο Klausing είχε υποστεί σοβαρό τραυματισμό. Στις 28 Σεπτεμβρίου 1943, έγραψε στον Gerda από ένα νοσοκομείο στο Freudenstadt του Μέλανα Δρυμού μια επιστολή γενεθλίων με καθυστέρηση. Έχει ανακάμψει τόσο πολύ που ελπίζει να είναι "ίσως τα Χριστούγεννα στο σπίτι".
Η τελευταία επιστολή που έζησε, μια κάρτα από το Kitzbühl, με ημερομηνία 16 Φεβρουαρίου 1944. Klausing αναφερθεί Gerda της αποκατάστασης του: «Σκι και πηγαίνει πάλι» Ανέφερε, επίσης, ότι ο ίδιος είχε ζητήσει το Βερολίνο, και ευχήθηκε καλά ότι Gerda σε μια ιπτάμενη επίσκεψη θα έρθει.
Στην αυτοκρατορική πρωτεύουσα, ο νέος αξιωματικός προετοίμασε το πραξικόπημα, μεταξύ άλλων στην περιουσία του Hardenberg. "Για όλη την ευαισθησία ήταν Klausing ένας άνθρωπος που ποτέ δεν ήθελε να τσιμπήσει», υπενθύμισε ο Ewald-Heinrich von Kleist.
Ακόμη και την επομένη της αποτυχημένης απόπειρας δολοφονίας του Χίτλερ: το πρωί της 21ης Ιουλίου, ο ίδιος ξεκίνησε να συναντήσει. Ήθελε να σταθεί δίπλα στον ρόλο του. Ο Roland Freisler, ο πασίγνωστος πρόεδρος του Λαϊκού Δικαστηρίου , ο οποίος διέκοψε και χλεύασε τους άλλους κατηγορούμενους, άφησε να εκλείψει . Για να «αποδείξει» αυτό που οι συνωμότες ήταν, αλλά για μια «επαίσχυντη συμμορία των δειλών», οι νέοι και ευθεία αξιωματικοί είχαν παρασυρθεί. Σχετικά με την τύχη του Klausing δεν άλλαξε τη : ήταν κρεμασμένος σαν τους άλλους.
Ο πατέρας του, καθηγητής του δικαίου, ένας πεπεισμένος εθνικιστής και πρύτανης του πανεπιστημίου της Πράγας, είχε αυτοκτονήσει δύο ημέρες νωρίτερα. Η κατανόηση της απόφασης του γιου του έδειξε την αποχαιρετιστήρια επιστολή όχι.
Και η Γκέρντα Σρέντερ; Συνέχισε να εργάζεται στη Μαδρίτη ως ιδιωτικός γραμματέας του ζευγαριού Bibra, αλλά σύντομα μετακόμισε στη Μάλαγα για να κάνει μικρότερο διπλωματικό έργο εκεί.
Ενώ η «προστάτης» της Sigismund von Bibra φυλακίστηκε το 1945 στην Ισπανία, ανακρίθηκε από τους Συμμάχους και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Γερμανία, Γκέρντα Σρέντερ εκμεταλλεύτηκε το σπίτι τους: Πήγε στο Βενεζουέλας εκπροσώπηση και εφαρμόζονται σε σχέση με τον τόπο γέννησης διαβατήριο? εκείνη έδωσε αμέσως τη γερμανίδα της. Οι σύμμαχοι τους θεώρησαν «λιγότερο επιβαρυμένους», καθώς η περιγραφή της πίεσης στη Λωζάννη πιθανώς συνέβαλε. Το 1946 μετακομίστηκε στη Βενεζουέλα.
Η Gerda Schröder έζησε εκεί μέχρι το θάνατό της το 2002. Εργάστηκε ως γραμματέας σε μια πετρελαϊκή εταιρεία και διατηρούσε επαφή με συγγενείς που είχαν μετακομίσει στις ΗΠΑ για όλα αυτά τα χρόνια. Ο Γκέρντα δεν παντρεύτηκε ποτέ τον Σρέντερ. Στην οικογένειά της θεωρείται ο αρραβωνιαστικός του μαχητή αντίστασης Friedrich KarlKlausing . Ο νέος αξιωματικός ήταν η αγάπη της ζωής της.
ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ ΓΙΑ ΑΥΤΌ ΤΟ ΘΈΜΑ
KOMMENTARE (86)
Vielen Dank für die Diskussion. Die Kommentarfunktion für den Artikel ist jetzt geschlossen.
AN
vor 2 Wochen
Lesenswerter Artikel.
Ich kann jedem Leser die Lektüre von Flugblatt I der weißen Rose empfehlen. Findet sich ganz einfach. Parallelen zur heutigen Zeit sind sicher rein zufällig. Hier der erste Satz:
"Nichts ist eines Kulturvolkes unwürdiger, als sich ohne Widerstand von einer verantwortungslosen und dunklen Trieben ergebenen Herrscherclique regieren zu lassen."
Die Massenpsychologie wiederholt sich scheinbar alle 2-3 Generationen.
V.
vor 2 Wochen
Wenn die AfD in eine Position der Macht gelangen sollte, trifft Ihr Kommentar sicherlich zu.
CT
vor 2 Wochen
Herr Keil, Herr Kellerhoff, und andere, je nachdem wer hier mitliest: etwas off topic..
In meinem Besitz befinden sich rund zwei dutzend Originalfotos, die meisten von kurz nach dem Attentat. Trümmer, Verletzte etc. Wenige auch kurz davor (Mussolinibesuch). Mein Vater fand sie bei Kriegsende auf der Strasse und nahm sie mit.
Einige wenige haben auf der Rückseite Pressevermerke, manche "nicht zur Veröffentlichung bestimmt"
Nach eigenen Recherchen im Internet konnte ich einige wiederfinden, zB im Archiv Preussischer Kulturbesitz. Die meisten jedoch nicht.
Ich gehe schon davon aus, dass das meiste Material bekannt sein dürfte, aber vielleicht ist doch das eine oder andere dabei, das noch unbekannt ist.
Wie kann man das am einfachsten herausfinden ?
vor 2 Wochen
@Carl T.: Zwei Möglichkeiten: Sie scannen die und schicken die Fotos (gern mit Ihrem einkopierten vorläufigen Copyright; wir wollen das nicht veröffentlichen, ohne uns mit Ihnen ev. zu einigen) an uns und wir bzw. unsere Fotoredaktion überprüfen das. Falls Sie das wollen, schicken Sie das mit dem Hinweis auf WELTGeschichte an redaktion@welt.de
Zweite Möglichkeit: Sie schicken das Konvolut - digital oder als gut aufgelöste Kopie - an die Gedenkstätte deutscher Widerstand in Berlin, Stauffenbergstraße, mit dem Hinweis darauf, dass ich Ihnen das empfohlen habe. Wie lange eine Prüfung dort dauern wird, kann ich aber nicht sagen.
Ihre WELTGeschichte
ER
vor 2 Wochen
Da irgendwie ich den betreffenden Post nicht kommentieren kann: es ist strittig ob Stauffenberg gerufen hat: "es lebe das heilige Deutschland" oder " es lebe das geheime Deutschland " letzteres nimmt Bezug auf ein Gedicht von Stefan George. Ich zitiere eine daraus: " wenn sich dereinst das Geschlecht gereinigt von der schande,..
vor 2 Wochen
@Erec: Es gibt verschiedene Versionen, die unterschiedliche Zeugen nennen. Mal heißt es, Stauffenberg habe "Es lebe das geheiligte Deutschland" gerufen, mal "das heilige Deutschland", mal "das geheime Deutschland", ein Zeuge erinnert sich, Stauffenberg habe "Es lebe Deutschland, ohne den Führer" gerufen. Vgl. Peter Hoffmann: Claus Schenk Graf von Stauffenberg und seine Brüder. Stuttgart 1992, S. 598f.
Manchmal kann man auf Posts nicht antworten, das hat technische Gründe und trifft mich ebenso wie alle anderen. Dann einfach eine Viertelstunde später noch mal versuchen.
Ihre WELTGeschichte
vor 3 Wochen
Bei den Diskussionen bezüglich Stauffenberg und Hitler solte man bedenken, daß Stauffenberg infolge einer schweren Kriegsverletzung beim Gebrauch seiner Hände stark eingeschränkt war.
Er konnte ja deswegen nur einer der zwei Bomben scharf machen.
Ober er zudem auch noch präzise mit einer Pistole hätte schießen können ist mehr als fraglich, ganz abgesehen davon daß in Hilters Umgebung damals wohl nur die Leibwache Pistolen mit sich führen durfte.
Es gab allerdings eine Ausnahme:
Der berühmte Jagdflieger Hartmann weigerte sich in der Zeit nach dem Attentat, bei der Verleihung von Kriegsorden seine Waffe abzulegen, also ohne Waffe keine Entgegennahme der Auszeichnungen.
Das imponierte Hitler anscheinend sehr weshalb er seiner Leibwache befahl, Hartmann mit Waffe vorzulassen.
SL
vor 2 Wochen
Erich Hartmann - mit 352 bestätigten Abschüssen der erfolgreicheste Jagdflieger aller Zeiten
LD
vor 3 Wochen
Wenn man sich heute auf S. Ausruf, "es lebe das heilige Deutschland" beruft...als was wird man dann wohl klassifiziert?
RT
vor 3 Wochen
Es wirkt in der Sprache anachronistisch, wie wenn Sie in knüseliger Kledage in ihrer Kemenate sich härmen, welcher Gauch allerenden da wohlfeil salbadert und Sie sich sputen, vor diesem Unglimpf hienieden fatigant fürbass zu retirieren.
Man versteht also in etwa, was Sie ausrufen wollen, aber Sie sind damit nicht wirklich in der Sprache des 21. Jahrhunderts.
TT
vor 3 Wochen
Ein sehr guter Artikel. Es ist wichtig, solche Menschen bekannt zu machen. Als die breite Masse den Kopf in den Sand steckte und "so weiter machte", habe diese Männer den Kopf gehoben. Obwohl jedem einzelnen die Konsequenzen eines Fehlschlages klar waren.
DA
vor 3 Wochen
Ein interessanter und einfühlsamer Artikel über einen weniger bekannten Angehörigen des IR 9 und des Widerstandes. Das IR 9 war auch als "Graf Neun" bekannt. Da zahlreiche Sympathisanten und Mitglieder des Widerstandes gegen Hitler als Offiziere Angehörige dieses Regiments waren und vornehmlich dem alten und höheren Adel oder dem Großbürgertum entstammten, wäre die Bedeutung dieses Infanterieregiments für den 20.97.44 durchaus einen eigenen Artikel wert. Im Übrigen zeigt das erste Foto nicht einen jungen Offizier, sondern den frisch zur Wehrmacht eingezogenen Rekruten Klausing.
RT
vor 3 Wochen
"Im Übrigen zeigt das erste Foto nicht einen jungen Offizier, sondern den frisch zur Wehrmacht eingezogenen Rekruten Klausing."
Man mag ergänzen, dass dies daran zu erkennen ist, dass er Schulterklappen statt Schulterstücke trägt, was damals nur bei Unteroffizieren und Mannschaften vorgesehen war, auf denen - wie beim Bild mit der "9" - die Nummer des Regiments aufgetragen war. Auch die Kragenspiegel wären bei einem Offizier etwas breiter und er trägt - soweit erkennbar - kein Oberarm-Dienstgradzeichen.
vor 3 Wochen
Vielen Dank für diesen sehr interessanten Artikel über einen tapferen Mann, von dem ich bisher schändlicherweise zu wenig gewusst habe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου