Σωστά ονομασμένα γεγονότα, Διογένης. Αυτά πρέπει να είναι γνωστά σε όλους όσους ενδιαφέρονται για τα παγκόσμια γεγονότα. Γιατί, λοιπόν, όλα όσα απαριθμείτε είναι γνωστά και ωστόσο κρίνονται πολύ διαφορετικά;
Παρεμπιπτόντως (το είχα ήδη γράψει αλλού):
μετά το 1989 οι λαοί της Ευρώπης θα είχαν την ευκαιρία να οικοδομήσουν μια Ευρώπη των Ελεύθερων Λαών. Ως προστατευτική και προκλητική συμμαχία δημοκρατιών που είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους και από ολόκληρο τον κόσμο.Μια τέτοια συμμαχία θα είχε τη δύναμη (φυσικά πρέπει να είναι πυρηνικά οπλισμένη και διανοητικά πρόθυμη, όπως το Ισραήλ) να αποτρέψει τις προσπάθειες σύλληψης από μια ιμπεριαλιστική δύναμη.
Τότε θα είχαμε ένα αυτόνομο μπλοκ μεταξύ των ΗΠΑ, της υπόλοιπης Σοβιετικής Ένωσης, της Κίνας και πιθανώς των ανταρτών.
Αλλά οι ευρωπαϊκοί λαοί θα προτιμούσαν να είναι «κανίς».
Οι Σέρβοι, για παράδειγμα, ήταν τα κανίς των Ρώσων από την εποχή των τσάρων και είναι ακόμα. Οι Σέρβοι το υποστηρίζουν («Δεν μπορούμε να κάνουμε άλλο»).
Δυστυχώς και στους Γερμανούς συντρόφους μου αρέσουν τα κανίς (όχι πριν, αλλά στις μέρες μας).Θα είχα μοιραστεί αμέσως τις ιδέες σας για μια Ευρώπη ελεύθερων λαών μετά το 1989.
Συμφωνώ επίσης με τη Σερβία ως σύγκριση με μια επιφύλαξη. Η Σερβία ζει ως Σερβική, δεν χρειάζεται να χρηματοδοτήσει την Κρήτη και τον Πλετή, θα ήθελε επίσης να ενταχθεί στην ΕΕ (γιατί θέλουν όλοι να πάνε εκεί;) αλλά σίγουρα θα πρέπει να περιμένει λίγο χρόνο γιατί είναι το κανίς της Ρωσίας, που είναι μεγάλο μέρος των Σέρβων θέλει πάρα πολύ να είναι. Οι άνθρωποι που σκέφτονται διαφορετικά τους αρέσει να μεταναστεύουν, συμπεριλαμβανομένων και σε εμάς.
Κι εγώ νιώθω πιο άνετα σε κοινότητες που μοιάζουν με τον πολιτισμό, τη γλώσσα, τη θρησκεία μου.
Όμως η Γερμανία έχει πάψει προ πολλού να ζει γερμανικά, ζει πολύχρωμα, ξένα. Καθορίζεται από άλλους, κύριος πληρωτής αυτής της ΕΕ, υποτακτικός υποτελής. Η ευρωπαϊκή Τα έθνη θέλουν να γίνουν κανίς, εγώ δεν θέλω, αλλά κανείς δεν με ρωτάει ούτε με ομοϊδεάτες. Και αυτό, όσο πιο πολύχρωμο και ποικιλόμορφο γίνεται το ΔΕ, τόσο λιγότερο. Ως Γερμανός, αισθάνομαι τώρα τακτοποιημένος, με αντιμετωπίζουν σχεδόν σαν γέρους λευκούς.
Η Μπούντεσταγκ συμφωνεί για την παράδοση βαρέων όπλων
- Γερμανία
- 28 Απριλίου 2022
- Συγγραφέας: Jorg Kürschner
40 σχόλια
Ήταν πλέον «εκβιασμός» του συνασπισμού των φαναριών από την παράταξη της Ένωσης, όπως είπε ο Ντίτμαρ Μπαρτς, επικεφαλής της αριστερής κοινοβουλευτικής ομάδας στη ζωηρή συζήτηση στην Bundestag; Σε κάθε περίπτωση, 586 βουλευτές ενέκριναν την κοινή πρόταση στήριξης της Ουκρανίας με βαρέα όπλα. 100 βουλευτές καταψήφισαν, επτά απείχαν.
Της υποτιθέμενης κατηγορίας εκβιασμού είχε προηγηθεί μια προσβλητική ομιλία του αρχηγού του CDU Φρίντριχ Μερτς.
Σε αυτό είχε επιβεβαιώσει τον καγκελάριο Όλαφ Σολτς (SPD), παρά την κοινή πρόταση του κόμματός του με το SPD, τους Πράσινους και το FDP, την «αβεβαιότητα και την αδυναμία» στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Για εβδομάδες οδήγησε μια στρατηγική καθυστέρησης, αφήνοντας ανοιχτό και αποφεύγοντας. «Αυτό δεν είναι σύνεση», επέκρινε ο Μερτς, «αυτό είναι δισταγμός, αυτό είναι αναβλητικότητα και αυτό είναι άγχος».
Η Ένωση ήθελε να υποβάλει τη δική της αίτηση
Μέχρι τις αρχές της εβδομάδας, το σωματείο φαναριών είχε απειλήσει να υποβάλει τη δική του αίτηση για την παράδοση «βαρέων όπλων», συμπεριλαμβανομένων αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού. Η μεγαλύτερη αντιπολίτευση δημιούργησε πίεση – ο συνασπισμός έγινε νευρικός. Πόσο μάλλον που το επικοινωνιακό στυλ της καγκελαρίου δέχεται κριτική και στις δικές της τάξεις. Η αλλαγή γνώμης του προώθησε πλέον την έγκριση των Χριστιανοδημοκρατών στην κοινή κίνηση με το φανάρι.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο Scholz δικαιολόγησε την απροθυμία να παραδώσει όπλα στην Ουκρανία με κίνδυνο πυρηνικού πολέμου και την κακή κατάσταση της Bundeswehr. «Μπορείς να παραδώσεις μόνο ό,τι έχεις και μπορείς να δώσεις. Πρέπει να ρίξετε μια προσεκτική ματιά στο πόσο χρησιμοποιήσιμο υλικό είναι πραγματικά – και πότε», είπε.
Ο Λάμπρεχτ ανακοίνωσε αλλαγή πορείας
Η υπουργός Άμυνας Κριστίν Λάμπρεχτ (SPD) ανακοίνωσε την αλλαγή πορείας την Τρίτη: Η Γερμανία θα επιτρέψει την παράδοση βαρέων όπλων στην Ουκρανία, είπε. Συγκεκριμένα, πρόκειται για αντιαεροπορικά άρματα τύπου Gepard, τα οποία παροπλίστηκαν από την Bundeswehr. «Αυτό ακριβώς χρειάζεται τώρα η Ουκρανία για να εξασφαλίσει τον εναέριο χώρο, από το έδαφος», είπε με ανυπομονησία ο Σοσιαλδημοκράτης. Ο Γερμανός επικεφαλής του τμήματος ήταν σίγουρος για το χειροκρότημα των 40 υπουργών Άμυνας και ηγετικών στρατιωτικών προσωπικοτήτων που συναντήθηκαν στο Ramstein, συμπεριλαμβανομένου του αρχηγού του Πενταγώνου, Lloyd James Austin. Και με αυτό τέθηκε ο ακρογωνιαίος λίθος για την κοινή αίτηση της Bundestag.
Επιπλέον, ο συνασπισμός φαναριών της Ένωσης είχε συναντήσει ένα άλλο σημείο. Το CDU και το CSU ζήτησαν να αποσυνδεθεί το σχεδιαζόμενο «ειδικό ταμείο 100 δισεκατομμυρίων ευρώ» για την Bundeswehr από την εφαρμογή όπλων. Αυτό λέει τώρα ότι το Κοινοβούλιο καλεί την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση «να εφαρμόσει το σχέδιο νόμου για τη σύσταση ενός «ειδικού ταμείου της Bundeswehr» για την ενίσχυση των συμμαχικών και αμυντικών δυνατοτήτων και των σχετικών επενδύσεων το συντομότερο δυνατό».
Οι λέξεις «κατά την έννοια της απόφασης του ομοσπονδιακού υπουργικού συμβουλίου» αφαιρέθηκαν από το προσχέδιο του φαναριού επειδή η Ένωση δεν συμφωνούσε με την προηγούμενη διατύπωση της υπουργικής απόφασης. Φυσικά, με την έγκριση του Scholz, ο οποίος δεν πήρε μέρος στο debate λόγω του ταξιδιού του στην Ιαπωνία. Είχε προφανώς τιμολογήσει την προβλέψιμη κριτική από την αντιπολίτευση.
Έκκληση στην Ένωση
Έτσι, εναπόκειτο στον αρχηγό του SPD, Λαρς Κλίνγκμπαϊλ, να υπερασπιστεί την καγκελάριο. Προσπάθησε να βγάλει άκρη από την επιθετικότητα του Μερτς επισημαίνοντας ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε δώσει έναν «κομματικό-πολιτικό λόγο» αντί για έναν «κρατοπολιτικό», αν και ο πρώτος θα ήταν πιο κατάλληλος. Έκανε επίσης έκκληση στο CDU και το CSU να μην σταθούν εμπόδιο στην σχεδιαζόμενη τροποποίηση του Βασικού Νόμου για το «ειδικό ταμείο 100 δισ.».
Αλλά ακόμη και ο Klingbeil δεν μπορούσε να κάνει χωρίς κομματική πολιτική. Η Ένωση ηγήθηκε του Υπουργείου Άμυνας για 16 χρόνια και τώρα πρέπει να διορθώσει λάθη του παρελθόντος, κατήγγειλε. Η ηγέτης του κόμματος των Πρασίνων Britta Haßelmann είχε επίσης αναφερθεί σε αυτό, με πραγματικό τόνο. Σχόλια
Ο Μερτς δεν θα σταματήσει να δίνει προτεραιότητα στα συμφέροντα των ΗΠΑ έναντι των γερμανικών μέχρι την αναχώρησή του. Αν ήταν στο χέρι του, οι δημόσιες τουαλέτες θα παραχωρούνταν επίσης σε αμερικανούς επενδυτές και θα νοικιάζονταν πίσω σε εξαιρετικά υψηλές τιμές. Το χρήμα δεν βρωμάει ονομάζεται σωτήρας του.
Ποιος είναι τόσο αφελής ώστε να πιστεύει ότι ο Ζελίνσκι θα χορταίνει ποτέ; «Όσο έχει, τόσο θέλει...» ισχύει και για τους μεγάλους της Ουκρανίας. Ειδικά από τη στιγμή που οι γείτονές τους τους δείχνουν πώς να τραβήξουν τη «γερμανική ΕΕ» από τη μύτη στο παγκόσμιο θέατρο.
Ανεξάρτητα από μια στάση απέναντι στους εμπλεκόμενους στον πόλεμο και την αντίδραση της Μόσχας σε αυτόν. Δεν είναι καλή ιδέα, από οικονομική άποψη, να παραδίδουμε βαριά όπλα, γιατί σίγουρα θα δεχτούν επίθεση και θα καταστραφούν οι τοποθεσίες τους και οι κοντινές αστικές εγκαταστάσεις! Εκτός από αυτό, η παραγωγή οπλισμού σημαίνει και προσπάθειες στη μεταλλοβιομηχανία, τις χαλυβουργίες κλπ. Με ποια πηγή ενέργειας; Ωστόσο, εάν είμαστε τόσο υπεροπλισμένοι ώστε η παράδοση σημαντικού αριθμού βαρέων όπλων να είναι δυνατή χωρίς κανένα πρόβλημα, ο Πούτιν θα πάρει και πάλι επιχειρήματα ότι το ΝΑΤΟ έχει μια επιθετική κίνηση προς τα εμπρός και ότι ο επιθετικός του πόλεμος είναι καθαρά αμυντικός! Conservative Academic λέει:
Μια καλή απόφαση της γερμανικής Bundestag, η οποία έχει την πλήρη υποστήριξή μου. Τα λόγια πρέπει τώρα να ακολουθούνται από πράξεις – δηλαδή παραδόσεις όπλων.
Η συζήτηση για «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο» και «πυρηνικά όπλα» είναι ανόητη. Αυτός ο τύπος διένεξης διακομιστή μεσολάβησης δεν είναι κάτι νέο για καμία πλευρά. Άλλοτε οι Ρώσοι προμήθευαν όπλα και άλλοτε η Δύση. Γι' αυτό δεν πατάει κανείς το κόκκινο κουμπί.
Φαίνεται ότι ξέρετε πολύ καλά την πορεία σας και γνωρίζετε ακριβώς τι κάνει και τι δεν κάνει ο Πούτιν. Δεν είμαι τόσο σίγουρος για αυτό. Δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που και οι δύο πλευρές, η Ρωσία και το ΝΑΤΟ, οξύνουν τη ρητορική. Μια σπίθα είναι αρκετή για να αποφορτιστεί όλη η ένταση. Αμφιβάλλω αν κάποιος μπορεί να μετριάσει ή να αποκλιμακώσει. Πρέπει να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τη Ρωσία. Αλλά το να υπολογίζω στη «νίκη» της Ουκρανίας με την προμήθεια βαρέων όπλων μου φαίνεται ανεύθυνο.
Ένα από τα καλύτερα σχόλια που έχω διαβάσει για όλο αυτό το θέμα μέχρι τώρα, αγαπητέ Carsten Schulz! Βλέπω τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο.
"Πόλεμος δι 'αντιπροσώπων"? Μμμμ. Η Ουκρανία διεξάγει πόλεμο «για» τη Γερμανία; «Για» την Ευρώπη; Ακόμα και «για» τις ΗΠΑ; Νομίζω ότι απλώς κάνουν πόλεμο για την ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥΣ και για την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΟΥΣ! ΑΛΛΑ (σημαντικό!):
Τα συμφέροντα της πλευράς των οπαδών της άμυνας ΔΕΝ είναι πανομοιότυπα. Η Ευρώπη, ειδικά η ηπειρωτική χώρα, έχει επείγον συμφέρον να τερματίσει τον τρομερό πόλεμο που ξεκίνησε η Ρωσία. Μέχρι στιγμής δεν έχω δει αυτές τις προσπάθειες στις ΗΠΑ! Δεν τους κατηγορώ ότι «απολαμβάνουν» τις τρέχουσες ανατροπές στην ευρωπαϊκή ήπειρο - όπως κατηγορούν μερικές φορές τις ΗΠΑ οι οπαδοί του Πούτιν εδώ στο φόρουμ. Αλλά έχω την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ θα ήθελαν να δουν τη Ρωσία να παραχωρεί και την τελευταία ίντσα γης πριν τελειώσει ο πόλεμος. Ως Γερμανός, ωστόσο, βλέπω τα πράγματα πολύ διαφορετικά – όχι για χάρη της δικαιοσύνης, αλλά για χάρη της ειρήνης. Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να τοποθετηθεί πιο ανεξάρτητα, ειδικά σε αυτό το τρέχον ζήτημα. Και αυτό λειτουργεί.
Η Γερμανία συμμετείχε πολύ και χαιρέτισε επίσης το αποτέλεσμα. Οι γερμανικές βάσεις έχουν μια βασική λειτουργία για τις ΗΠΑ. Δεν γίνονται πολλά χωρίς Ramstein.
Η ίδια η BW δεν θα ήταν σε θέση να συνεισφέρει σημαντικά.
Το αν η μπανανική δημοκρατία Δ. ως αποικία των ΗΠΑ δεν είναι δορυφορικό κράτος των ΗΠΑ εξαρτάται από την πίεση που ασκούν οι Αμερικανοί στην αποικία τους και όχι από την ελεύθερη βούληση των Γερμανών σατράπων.
Οι Δυτικογερμανοί με πλύση εγκεφάλου δεν πρέπει να υποτιμούν τους Ρώσους. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι, πρόθυμοι να κάνουν τα πάντα και δεν έχουν τίποτα να χάσουν, αλλά η Δυτική Γερμανία και οι ΗΠΑ έχουν τα πάντα.
Οι ΗΠΑ σκοτώνουν δύο πουλιά με μια πέτρα: Πρώτον, για το άμεσο μέλλον, διαχωρίζουν την οικονομία της Ευρώπης, ειδικά αυτή της παγκόσμιας πρωταθλήτριας εξαγωγών Γερμανίας, από αυτές τις τεράστιες ευρασιατικές αγορές που προσφέρουν τις μεγαλύτερες δυνατότητες για τα επόμενα εκατό χρόνια και την Ευρώπη, ειδικά τη Γερμανία , θέσεις εργασίας και εξασφάλιση ευημερίας για τις επόμενες δεκαετίες.
Και δεύτερον, ίσως ακόμη πιο σημαντικό από το σημείο 1 στις γεωπολιτικές του συνέπειες για τον ηγεμόνα, η σύγκρουση που προκαλούν με τη Ρωσία στο ουκρανικό έδαφος εδώ και δεκαετίες στρέφεται ενάντια στις κινεζικές φιλοδοξίες «Μία ζώνη, ένας δρόμος». Γιατί ένας από τους σημαντικότερους κόμβους του έργου του Silk Road για την Ευρώπη θα πρέπει να είναι η Μόσχα.
Έτσι όλα έχουν νόημα: αφού ταπεινώθηκε δημόσια από το ουκρανικό καθεστώς μαριονέτας, η Γερμανία, με τη χάρη του ηγεμόνα, παραδίδει όπως έχει διαταχθεί.
Και αυτό μπορεί για άλλη μια φορά να παρατείνει τη ζωή του χρηματοοικονομικού-πολιτικού συμπλέγματος γύρω από τη Wall Street και το ταλαιπωρημένο δολάριο fiat κατά μερικές ημέρες. Σε βάρος του υπόλοιπου κόσμου, ειδικά των Γερμανών. Αλλά και αυτό είναι παράδοση.
Μάλλον έχεις δίκιο, αγαπητέ Josef, ή φοβάμαι ότι έχεις δίκιο...
Είναι ένας εφιάλτης, φρικτός, ανησυχητικός: Είναι αλήθεια, η Γερμανία βρίσκεται ξανά σε πόλεμο με τη Ρωσία! Αν κάποιος το είχε προφητεύσει αυτό, δεν νομίζω ότι θα το πίστευε κανείς. Και τώρα? τώρα πολλοί, πάρα πολλοί Γερμανοί χειροκροτούν! Έτσι το μυαλό τους έχει πλυθεί μαλακό. Και κάθε μπρίο είναι ένας πάρα πολύς.
Ο πόλεμος δεν έγινε μόνο μετά την πτώση του Scholze (είμαι σίγουρος ότι θα το μετανιώσει μέχρι το θάνατό του), είναι επίσημο μόνο τώρα που έχουν εγκριθεί ορισμένα όπλα.
Ποιος ήταν και είναι ο σκοπός των ατελείωτων εκατομμυρίων ευρώ, υποστήριξη, στρατιωτικοί, σύμβουλοι, σιωπηλοί θεατές των θηριωδιών στο Ντονμπάς για 8 χρόνια; Μετά από δεκαετίες κακίας, ρητορικής μίσους και προκλήσεων κατά της Ρωσίας, θα χρειάζονταν άλλες προσπάθειες για να σωθεί ό,τι είναι δυνατό. Όλα αυτά και πολλά άλλα εξυπηρετούν την προσωπική ματαιοδοξία και μεγαλομανία του Zelentsky των ΗΠΑ. Οι ηθοποιοί είναι ματαιόδοξοι, πρέπει να είναι, χρειάζονται κοινό. Είναι ο άνθρωπος που χρειάζονται οι ΗΠΑ στο δρόμο τους για να γίνουν η μόνη παγκόσμια δύναμη.
Κάτι μπερδεύετε: σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, πρόκειται για επιθετικό πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η Ουκρανία διεξάγει αμυντικό πόλεμο. Οι παραδόσεις όπλων, που προορίζονται να στηρίξουν την Ουκρανία σε αυτή την άμυνα, δεν καθιστούν τη Γερμανία συμβαλλόμενο μέρος στον πόλεμο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Αλλά επειδή ο Πούτιν δεν ενδιαφέρεται για το διεθνές δίκαιο, μπορεί να δει τα πράγματα διαφορετικά. Εάν δεν σας ενδιαφέρει ούτε εσείς, μην αφήσετε αυτό να σας εμποδίσει να κάνετε το ίδιο.
2. Η πολιτική Μέρκελ και Σταϊνμάγερ έχει αποτύχει. Και οι στόχοι του ρωσικού πολέμου είναι αδιαπραγμάτευτοι.
Άκουσα και την ομιλία του κ. Χρούπαλλα. Δεν υπάρχουν πολλά νέα από την Ανατολική Σαξονία, αλλά όποιος περιγράφει την Ινδία και την Κίνα ως τους κύριους συμμάχους μας, δεν πάει πουθενά πολιτικά.
Επιπλέον, οι ρεαλιστές θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι σύμφωνα με όλη την ιστορική εμπειρία του 1ου και 2ου Π.Π. η Ρωσία όχι μόνο πρέπει να χάσει αυτόν τον πόλεμο, αλλά θα τον χάσει. Οι ΗΠΑ το έχουν θέσει ως στόχο και οι διαθέσιμοι πόροι τους είναι μεγαλύτεροι από εκείνους της Ρωσίας. Μόλις σήμερα διάβασα ότι ο J. Biden ανακοίνωσε άλλα 33 εκατομμύρια. ζήτησε περαιτέρω στρατιωτική βοήθεια. Είναι ξεκάθαρο και ταυτόχρονα πικρό ότι οι Ουκρανοί πληρώνουν ακριβό για τη δική τους ελευθερία. Αλλά αυτό είναι προφανώς το τίμημα που πρέπει να πληρώσετε, γιατί η παραίτηση δεν αποτελεί επιλογή.
Και γιατί η παραίτηση δεν αποτελεί επιλογή; Οι εξυπνότεροι συνήθως υποχωρούν. Αλλά διακυβεύονται πάρα πολλά. Και οι δύο αντίπαλοι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον ασυμβίβαστα. Εάν η ηθική και τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο, η ΟΔΓ πρέπει να προσφέρει αυτό που αξίζει και ιδανικά να πολεμήσει, να υποφέρει και να αιμορραγήσει μαζί τους. Τότε θα ήταν η σειρά της αποστολής του ΝΑΤΟ με τη συμμετοχή της Bundeswehr, ό,τι μπορεί – ακόμα κι αν περιλάμβανε μέγιστο πυρηνικό κίνδυνο. Διότι όταν τα ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα κατατάσσονται ως απόλυτη πολιτική θρησκεία, πρέπει επίσης να είναι κανείς πρόθυμος να υποστεί τον θάνατο ενός στρατιώτη ή ενός μάρτυρα για αυτόν ακριβώς τον υπερατλαντικό πολιτισμό. Αλλά αυτό ακριβώς δεν θέλουν οι αριστεροί φιλελεύθεροι, οι οικολογικοί και οι (νεο)συντηρητικοί μας, παρά τη λεκτική, οικονομική και στρατιωτική υποστήριξη που δίνουν σε αυτή τη χώρα που διεξάγει έναν πόλεμο αντιπροσώπων για εκείνα τα έθνη που είναι είτε πολύ δειλά είτε πολύ θηλυκά για να πολεμήσουν - ή που δεν βρίσκονται πλέον στο αποκορύφωμα της προηγούμενης αμυντικής και μαχητικής τους δύναμης λόγω της εγρήγορσης, του φύλου και της LGBT ιδεολογίας τους. Ακόμη και η πιο σύγχρονη τεχνολογία δεν μπορεί να αντισταθμίσει ψυχικά και ψυχολογικά ελλείμματα και δυσλειτουργίες.
Πολλές πολεμικές με τον κ. Gauland και έλλειψη αντικειμενικότητας.
Το ΝΑΤΟ δεν αποτελεί απειλή για τη Ρωσία, αλλά για μια Ρωσία που πιστεύει ότι μπορεί να επιτεθεί στους γείτονές της εάν χρειαστεί, το ΝΑΤΟ είναι απειλή για μια τέτοια Ρωσία, επειδή στέκεται εμπόδιο.
Η ίδια η Ρωσία, από την άλλη, δεν απειλείται αν χάσει στην Ουκρανία, τουλάχιστον όχι από έξω. Παρεμπιπτόντως, σε περίπτωση συμμαχίας του ΝΑΤΟ, η πυρηνική απειλή θα ήταν πάντα ένα ζήτημα. Επομένως, το επιχείρημα αντιφάσκει και μια πιθανή ήττα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις Βερσαλλίες, εφόσον δεν διακυβεύεται η ειρήνη, επειδή η Ρωσία δεν το θέλει. Ναι, είναι αλήθεια ότι υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που πρέπει να αποφασίσεις σε ποια πλευρά είσαι. Και το AFD τάσσεται για άλλη μια φορά με τη ρωσική επιθετικότητα, η οποία θέλει να βγάλει την Ουκρανία από τον χάρτη. Είναι πολύ αργά για μια διπλωματική πρωτοβουλία μετά τη ρωσική επίθεση, ή η Γερμανία είναι πολύ πιο αδύναμη από το να μπορεί να παίξει έναν ιδιαίτερο ρόλο εδώ.
Μόνο τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν το δικαίωμα να επιτεθούν σε οποιονδήποτε;
Πάντα σκέφτομαι τι θα γινόταν αν κάποιος ήθελε να στήσει πυρηνικά όπλα σε άμεση γειτνίαση με τις ΗΠΑ. Υπάρχουν αρκετές πολεμικές ενέργειες από το ΝΑΤΟ που δεν είναι καλύτερες από αυτές της Ρωσίας ή της Κίνας. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί στις τελευταίες χώρες μια νόμιμη ανάγκη για την ασφάλεια, αν και ο κυριαρχούμενος από τις ΗΠΑ ΟΗΕ διαδραματίζει αμφίβολο ρόλο. Η Γερμανία δεν έχει καμία απολύτως υποχρέωση προς την Ουκρανία και η χώρα μας είναι ήδη πάρα πολύ για να είναι πληρωτής. Δύο παγκόσμιοι πόλεμοι με "άνευ όρων" παράδοση (λεηλασία) αρκούν για πολεμικές επιχειρήσεις επίσης δεν είναι το θέμα μας.
Εξαιρετική ανάλυση της κατάστασης και στα δύο μέρη, αγαπητέ Θρασίστομο. Αναδείξατε τις κύριες διαστάσεις της σύγκρουσης από γερμανική σκοπιά και, κυρίως, λάβατε υπόψη τη δύσκολη κατάσταση στη χώρα μας. Δεν υπάρχει κινεζική επιλογή, όπως και η ρωσική. Και δεν μου είναι ξεκάθαρο ποια υποτίθεται ότι είναι η αναφορά στις Βερσαλλίες. Είναι μια πικρή απογοήτευση για μένα που το AfD συνεχίζει να ακολουθεί την ανούσια πορεία του. Με τον Gauland υπάρχουν παρεξηγημένες αναφορές στο παρελθόν και ψευδαισθήσεις για την ιστορία των γερμανο-ρωσικών σχέσεων, με τον Chrupalla δεν βλέπω βαθύτερη κατανόηση των γερμανικών δυνατοτήτων και ορίων. Δικαίως επισημαίνουν επίσης την τεράστια υπεροχή των ΗΠΑ σε όλους σχεδόν τους τομείς και κατά συνέπεια προβλέπουν την αποτυχία Πούτιν και Ρωσίας. Τότε θα ήταν ωραίο αν δεν είμαστε εκεί ως ανασφαλείς καντονιστές. Μετά από μια ρωσική απόσυρση, θα συνεργαστούμε ξανά με τη Ρωσία.
Αλλά αυτό ακριβώς δεν πρέπει να κάνουμε, ... να κάνουμε ξανά επιχειρήσεις με τη Ρωσία, κάτι που προηγουμένως αποδοκιμαζόταν και διακηρύχθηκε κατηγορηματικά σχεδόν από την πρώτη μέρα που ο Μπάιντεν εισήλθε στη μεγάλη πολιτική σκηνή. Αφορούσε τον ενεργειακό εφοδιασμό που η Ευρώπη και εκεί – το πιο σημαντικό – η Γερμανία, η ΕΕ θα έπρεπε να είναι και να παραμείνει εξαρτημένη από τις ΗΠΑ, επίσης σε πολύ υψηλή (ενεργειακή) τιμή. Η τιμή ή η καλοσύνη ή το έλεος των ΗΠΑ πρέπει να αξίζει και να αγαπά την Ευρώπη.
Δυστυχώς, οι πολιτικοί δεν χρειάζεται ποτέ να λογοδοτήσουν για τις εγκληματικές τους πολιτικές ενώπιον τακτικού δικαστηρίου.
Η Νυρεμβέργη 1946 ήταν ένα δικαστήριο και επομένως όχι ένα δικαστήριο που ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του κράτους δικαίου.
Έχω διαβάσει πολλές απόψεις για το συντηρητικό φάσμα. Μια ρωγμή διαπερνά το στρατόπεδό μας. Άλλοι υπέρ, άλλοι κατά…………..
Κάποιοι λένε ότι οι Ρώσοι μπλοφάρουν τη Δύση και θέλουν να το δείξουν στον κ. Πούτιν προμηθεύοντας παλιοσίδερα, άλλοι φοβούνται έναν πυρηνικό πόλεμο, όπως εξηγεί παρακάτω ο K. Thiel.
Γεγονός είναι ότι η ΟΔΓ έχει καταστραφεί από τις κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών σε ένα σωρό ερειπίων που είναι ανίκανο για άμυνα, τονίζω... ανίκανο για άμυνα.
Από αυτή την άποψη, ισχύουν τα ίδια όπως στην αυλή ενός δημοτικού σχολείου σε μια συμπλοκή μεταξύ δύο μαθητών, σκάσε και σκάσε.
Λαμβάνοντας υπόψη τα ρεπορτάζ, δεν είναι δυνατό για μένα να πάρω θέση στη σύγκρουση Ρωσίας/Ουκρανίας.
Το αίτημα για «ουδετερότητα» και οι έννοιες της χρησιμότητας τέτοιων σε αυτόν ή σε οποιονδήποτε πόλεμο είναι μια πλήρης ψευδαίσθηση που καταλήγει στην υποταγή στην πιο επιθετική μεγάλη δύναμη! Τι κι αν υπήρχαν αρκετοί από αυτούς που διαγωνίζονταν για το Kujonation της Γερμανίας;! Το σκεφτήκατε ποτέ αυτό, αγαπητοί φίλοι Πούτιν; Σε ποιον θα υποβάλλατε; Υποτίθεται ότι είμαστε ήδη υπό τον αντίχειρα των ΗΠΑ. Επομένως, θα ήταν λογικό, δυστυχώς, να πρέπει να απορρίψουμε τον «κύριο» Πούτιν. Ή πιστεύετε ότι κάποιος μπορεί να είναι σκλάβος δύο κυρίων; Ίσως αν είσαι λίγο σχιζοφρενής;
Μια σίγουρη γερμανική στάση, την οποία θα κρατήσει κάθε πατριώτης, είναι να αποφασίζει κατά περίπτωση με ποια πλευρά είστε. Απαιτείται ανεξαρτησία και όχι ουδετερότητα!
Ως μεσαία δύναμη, η Γερμανία είναι πολύ πιθανό να υποστηρίξει το θύμα μιας από τις τρεις μεγάλες δυνάμεις, της Κίνας, των ΗΠΑ ή της Ρωσίας. Και φυσικά πρωτίστως διπλωματικό.
Ένα πράγμα πρέπει να είναι ξεκάθαρο: σε αυτήν την τριάδα, οι ΗΠΑ εξακολουθούν να είναι —και μόνο χαρακτήρες με συγγένεια με την τυραννία θα το αμφισβητήσουν— η καλοκάγαθη μεγάλη δύναμη.
Από έξω, φαίνεται ότι συμβαίνει πραγματικά με τη φιλανθρωπία των ΗΠΑ. Όλα λάμπει και λάμπει σαν όνειρο και είναι σαγηνευτικά όμορφο. Ωστόσο, κανείς δεν ξέρει τι συμβαίνει στο παρασκήνιο με τους τιμώμενους φίλους των ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, άλλοτε τους εμπιστεύομαι λίγο λιγότερο, άλλοτε λίγο περισσότερο από τους δύο ανταγωνιστές που αναφέρθηκαν. Τα τρία δεν παίρνουν πολλά.
Είναι προς τιμή του επίτιμου προέδρου ότι τώρα επιδιώκει να χτίσει γέφυρες σε συμφωνία με έναν εξαιρετικά μεγάλο αριθμό ενδιαφερόμενων δυνάμεων σε Ανατολή και Δύση, Βορρά και Νότο, αν και είναι μέτρια προσανατολισμένος προς τη Δύση, αν και είναι κατά της διάλυσης του ΝΑΤΟ και αποχώρηση από την Ε.Ε. Αντιστέκεται στην ηθικά φορτισμένη συγκρότηση μετώπου και παίρνει τον λειτουργικό δρόμο. Μου φαίνεται σαν ένας Ντίνος από μια καλύτερη εποχή, όταν ο κόσμος λειτουργούσε ακόμα με ρεαλιστικούς κανόνες, όταν το ζήτημα των αξιών δεν τέθηκε για κάθε (ξένο) πολιτικό πρόβλημα. Έχω βαρεθεί τόσο πολύ με αυτή τη συζήτηση που δεν μπορώ καν να περιγράψω με λόγια πόσο πολύ αυτή η υποκριτική φλυαρία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μου κάνει τα νεύρα. Δεν αλλάζει τίποτα στην πραγματική διαμάχη με κανέναν τρόπο,
Το ψήφισμα του γερμανικού κοινοβουλίου για παράδοση βαρέων όπλων στην Ουκρανία αντιπροσωπεύει ένα χαμηλό σημείο στη γερμανική μεταπολεμική ιστορία.Είναι σαν το 1939 - ο θερμός πόλεμος που επιθυμούσε η αγγλοσαξονική αριστοκρατία του χρήματος προκαλείται ξανά συστηματικά. Πεδίο μάχης θα είναι η Ευρώπη Φτωχή Γερμανία και φτωχή Ευρώπη!
Ονομάζετε μια κακή υποψία, αγαπητέ κύριε Hausdörfer, ότι δηλαδή οι Αγγλοσάξονες είναι οι πραγματικές κινητήριες δυνάμεις τόσο για το καλό όσο και για το κακό. Αυτό ακριβώς φοβάμαι κι εγώ, αν και λείπει η τελική απόδειξη. Τουλάχιστον υπάρχουν ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση - συγκεκριμένα ότι οι περισσότεροι πόλεμοι του 20ου και του 21ου αιώνα προκλήθηκαν από προκλήσεις ή παρόμοιες ενέργειες επηρεασμού του Ηνωμένου Βασιλείου και των ΗΠΑ. Εν πάση περιπτώσει, πάντα συμμετείχαν και – ωχ δεν είναι περίεργο – σχεδόν πάντα αναδύονταν από αυτές τις συγκρούσεις ως οι νικητές ή τουλάχιστον οι γελοίοι τρίτοι. Cui bono; πρέπει πάντα να ρωτά κανείς για να βρει μια διαδρομή προς την αιτιώδη ευθύνη. .