G Saitis

Πρόεδρος Joe Biden: ( 00:01 )
Κυρία Αντιπρόεδρος, Γραμματέας Ώστιν, Γραμματέας McDonough, Στρατηγός Μίλεϊ, οικογένειες Gold Star, συμπατριώτες μου Αμερικανοί, είμαστε συγκεντρωμένοι σε αυτό το ιερό μέρος σε αυτήν την επίσημη ώρα για να ασχοληθούμε με τις πιο θεμελιώδεις επιχειρήσεις, το δικαίωμα της μνήμης. Θυμόμαστε εκείνους που έδωσαν τα πάντα στην υπηρεσία της Αμερικής, στην υπηρεσία της ελευθερίας, στην υπηρεσία της δικαιοσύνης. Θυμόμαστε τη θυσία τους, την ανδρεία τους και τη χάρη τους. Θυμόμαστε τα χαμόγελά τους, τις αγάπης τους, το γέλιο τους, την απαραίτητη ζωντανή και υπερβατική ανθρωπότητά τους. Γιατί ενώ στέκουμε ανάμεσα σε μνημεία από πέτρα, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι καθένας από αυτούς τους δείκτες, για εκείνους που είναι γνωστοί και άγνωστοι εδώ στο Άρλινγκτον και πολύ πιο πέρα αντιπροσωπεύουν μια πολύτιμη ζωή, έναν γιο, μια κόρη, μια μητέρα, έναν σύζυγο, έναν αδελφό, αδελφή, φίλος, γείτονας. Σε αυτούς που θρηνούν ένα αγαπημένο σήμερα,
Οι απώλειές μας δεν είναι οι ίδιες, αλλά αυτή η μαύρη τρύπα που αισθάνεσαι στο στήθος σου σαν να σε πιπιλίζει σε αυτό. Γνωρίζω την απίστευτη υπερηφάνεια που ένιωσες βλέποντας το αγαπημένο σου άτομο να φοράει τη στολή της χώρας μας και την υπερηφάνεια που ένιωθαν να τη φοράνε. Η υπηρεσία του γιου μας Beau στη Μονάδα Εθνικής Φρουράς του Στρατού του Ντελαγουέρ, ένα χρόνο που πέρασε στο Ιράκ ήταν ένα από τα πράγματα για τα οποία ήταν περήφανος στη ζωή του. Χθες σηματοδότησε την επέτειο του θανάτου του και είναι μια δύσκολη στιγμή, μια δύσκολη εποχή του χρόνου για μένα και την οικογένειά μας, όπως και για πολλούς από εσάς. Μπορεί να βλάψει να θυμόμαστε, αλλά ο πόνος είναι πώς νιώθουμε και πώς θεραπεύουμε. Πάντα νιώθω ότι ο Beau είναι κοντά μου στην Ημέρα Μνήμης. Ξέρω ακριβώς πού πρέπει να βρίσκομαι, εδώ τιμώ τους πεσμένους ήρωές μας, γιατί μέσω του πόνου και της αγωνίας της απώλειας του, θυμάμαι την υπερηφάνεια στο πρόσωπό του που έγραψε αυτές τις ράβδους στους ώμους του.
Σε όλους εσάς που πολεμάτε με τον φρέσκο πόνο της απώλειας, όσο δύσκολο είναι να πιστέψετε, σας υπόσχομαι αυτό, θα έρθει η μέρα όπου η εικόνα του αγαπημένου σας προσώπου θα φέρει χαμόγελο στα χείλη σας πριν φέρει ένα δάκρυ στα μάτια σας. Η Βίβλος διδάσκει, ευλογημένοι είναι εκείνοι που θρηνούν γιατί θα παρηγορηθούν. Αυτή η άνεση, αυτή η διαβεβαίωση μπορεί να είναι πολύ καιρό, αλλά θα έρθει, σας υπόσχομαι. Και η προσευχή μου για όλους σας είναι ότι αυτή η ημέρα θα έρθει νωρίτερα και όχι αργότερα. Όλοι γνωρίζουμε ότι οι ρίζες της Ημέρας του Μνημείου βρίσκονται μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο, έναν πόλεμο για την ελευθερία όλων, έναν πόλεμο για την ένωση, έναν πόλεμο για την ελευθερία και για τη διατήρηση του συντάγματος.
Και ζητώντας κάτι τέτοιο σήμερα, ο στρατηγός Τζον Λόγκαν, διοικητής του Μεγάλου Στρατού της Δημοκρατίας, εξέδωσε τη Γενική Τάξη αριθ. 11. Διέταξε το έθνος να αφιερώσει μια μέρα για να τιμήσει και παραθέτω, «εκείνοι που πέθαναν για την υπεράσπιση της χώρας τους κατά τη διάρκεια της καθυστερημένη εξέγερση και των οποίων τα σώματα βρίσκονται τώρα σχεδόν σε κάθε χωριό και χωριουδάκι της πόλης, στην αυλή της εκκλησίας σε όλη τη γη. Και έτσι έχουμε και έτσι κάνουμε ξανά σήμερα στην εποχή μας. Είμαστε τα παιδιά της θυσίας που δημιουργήθηκαν από μια μακρά σειρά αμερικανικών μελών υπηρεσίας, το καθένα ένας σύνδεσμος σε αυτήν την αλυσίδα τιμής. Ζούμε με το φως της φλόγας της ελευθερίας. Συνέχισαν να καίνε. Είμαστε ελεύθεροι γιατί ήταν γενναίοι. Εδώ σε αυτούς τους General Rolling Green Hills και σε όλη την Αμερική και σε όλο τον κόσμο, ζούσαν ζωντανά τους ήρωες του μεγαλύτερου πειράματος που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Το πείραμα φέρει το ευγενές όνομα,
Γυναίκες και άνδρες, όλοι αυτοί που τιμούμε σήμερα έδωσαν τη ζωή τους για τη χώρα τους, αλλά ζουν για πάντα στις καρδιές μας. Για πάντα περήφανοι, για πάντα αξιότιμοι, για πάντα Αμερικανοί, είναι. Είναι οι φρουροί της ελευθερίας, υπερασπιστές των κατεστραμμένων, απελευθερωτικών εθνών. Και ακόμα σήμερα οι Αμερικανοί στέκονται, παρακολουθούν όλο τον κόσμο από τον μεγάλο προσωπικό τους κίνδυνο. Ο πόλεμος και η σύγκρουση, ο θάνατος και η απώλεια δεν είναι λείψανα της αμερικανικής μας ιστορίας, είναι μέρος της αμερικανικής ιστορίας. Εδώ στο Άρλινγκτον ψέματα ήρωες που έδωσαν, αυτό που ο Πρόεδρος Λίνκολν ονόμασε, το τελευταίο πλήρες μέτρο αφοσίωσης.
Δεν πέθαναν μόνο στο Gettysburg ή στο Flanders Field ή στις παραλίες της Νορμανδίας, αλλά και στα βουνά του Αφγανιστάν, στις ερήμους του Ιράκ τα τελευταία 20 χρόνια. Σεξ στα 60, όταν περπατώ, μου θυμίζει το κόστος του πολέμου. Εκατοντάδες τάφοι, εκατοντάδες τάφοι είναι εδώ από πρόσφατες συγκρούσεις. Εκατοντάδες πατριώτες έδωσαν τα πάντα. Ο καθένας τους αφήνει πίσω από μια οικογένεια που ζει με τον πόνο και την απουσία τους κάθε μέρα. Θέλω να διαβεβαιώσω καθεμία από αυτές τις οικογένειες, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τι δώσατε στη χώρα μας. Ποτέ δεν θα αποτύχουμε να τιμήσουμε τη θυσία σας. Κάθε μέρα, ξεκινώντας όταν ήμουν αντιπρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, κουβαλάω στην τσέπη μου έναν αριθμό στρατευμάτων που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια των πολέμων στο Αφγανιστάν και το Ιράκ, όχι μια προσέγγιση, όχι στρογγυλεμένους αριθμούς, ο καθένας αφήνει πίσω του μια ολόκληρη κοινότητα και οικογένεια. Και σήμερα αυτός ο αριθμός είναι 7.036. 7,036 πεσμένοι άγγελοι έχασαν τη ζωή τους σε αυτές τις συγκρούσεις, και αυτήν την Ημέρα Μνήμης, τιμούμε την κληρονομιά τους και τη θυσία, το καθήκον, την τιμή, τη χώρα τους. Ζούσαν για αυτό, πέθαναν γι 'αυτό.
Και εμείς ως έθνος είμαστε αιώνια ευγνώμονες. Η Αμερική έχει σφυρηλατηθεί στο βασιλικό και στις πυρκαγιές του πολέμου. Η ελευθερία μας και η ελευθερία των μετρήσιμων άλλων κατοχυρώθηκαν από νεαρούς άνδρες και γυναίκες που απάντησαν στο κάλεσμα της ιστορίας και έδωσαν τα πάντα στην υπηρεσία μιας ιδέας. Η ιδέα της Αμερικής είναι η μεγαλύτερη ιδέα στη μακρά ιστορία της ανθρωπότητας. Μια ιδέα ότι όλοι δημιουργήσαμε ίσοι με την εικόνα του Παντοδύναμου Θεού. Ότι όλοι έχουμε δικαίωμα στην αξιοπρέπεια όπως θα έλεγε ο πατέρας μου, και σεβασμό, αξιοπρέπεια και τιμή. Η αγάπη για τον γείτονα, δεν είναι κενά λόγια, αλλά η ζωτική καρδιά που χτυπάει το έθνος μας και ότι η δημοκρατία πρέπει να υπερασπιστεί με κάθε κόστος για τη δημοκρατία καθιστά όλα αυτά δυνατά. Δημοκρατία, αυτή είναι η ψυχή της Αμερικής. Και πιστεύω ότι είναι μια ψυχή που αξίζει να παλέψεις και έτσι, μια ψυχή που αξίζει να πεθάνεις. Ήρωες που βρίσκονται στην αιώνια ειρήνη σε αυτό το όμορφο μέρος,
Η ψυχή της Αμερικής ζωντανεύει από την αιώνια μάχη ανάμεσα στα χειρότερα ένστικτά μας, την οποία έχουμε δει αργότερα και τους καλύτερους αγγέλους μας μεταξύ μου πρώτα και εμείς, τους ανθρώπους, ανάμεσα στην απληστία και τη γενναιοδωρία, τη σκληρότητα και την καλοσύνη, την αιχμαλωσία και την ελευθερία, τους Αμερικανούς του Λέξινγκτον και του Κόνκορντ, της Νέας Ορλεάνης, του Γκέτυσμπουργκ, της Αργόννης, του Ιούο Τζίμα, της Νορμανδίας, της Κορέας, του Βιετνάμ, του Αφγανιστάν και του Ιράκ και χιλιάδες μέρη στο μεταξύ. Αυτοί οι Αμερικανοί δεν πολεμούσαν για τους δικτάτορες, αγωνίζονταν για τη δημοκρατία. Δεν αγωνιζόταν να αποκλείσουν ή να υποδουλώσουν, αγωνίστηκαν για να χτίσουν και να διευρύνουν και να απελευθερώσουν. Δεν πολεμούσαν για τον εαυτό τους, αγωνίστηκαν για την ψυχή του έθνους, για την ελευθερία και το απλό, δίκαιο παιχνίδι, απλό, δίκαιο παιχνίδι και αξιοπρέπεια. Σήμερα, καθώς θυμόμαστε τη θυσία τους, θυμόμαστε το καθήκον μας στη μνήμη τους,
Οφείλουμε το χρέος τιμής, ένα χρέος δεν μπορεί ποτέ να εξοφλήσει πλήρως. Τους χρωστάμε ολόκληρες τις ψυχές μας. Τους οφείλουμε τις καλύτερες προσπάθειές μας για να τελειοποιήσουμε την ένωση για την οποία πέθαναν. Τους χρωστάμε το έργο των χεριών και των καρδιών μας για να κάνουμε τη σχάρα την υπόσχεση ενός έθνους που βασίζεται στην πρόταση ότι όλοι μας, όλοι μας, όλοι μας δημιουργούμε ίσοι και αξίζουμε να αντιμετωπίζουμε αυτόν τον τρόπο σε όλη μας τη ζωή. Η δημοκρατία είναι κάτι περισσότερο από μια μορφή κυβέρνησης, είναι τρόπος ύπαρξης, είναι τρόπος να βλέπεις τον κόσμο. Η δημοκρατία σημαίνει τον κανόνα του λαού, τον κανόνα του λαού, όχι τον κανόνα των μοναρχών, όχι τον κανόνα των χρημάτων, όχι τον κανόνα των ισχυρών, κυριολεκτικά τον κανόνα του λαού.
Οι ζωές των δισεκατομμυρίων από την αρχαιότητα έως τη δική μας ώρα, διαμορφώθηκαν από τη μάχη μεταξύ των προσδοκιών των πολλών και της απληστίας των λίγων μεταξύ του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των ανθρώπων και της αυτοεξέτασης του δικτάτορα, ανάμεσα σε όνειρα δημοκρατίας και όρεξης για αυταρχία, που βλέπουμε σε όλο τον κόσμο. Τα στρατεύματά μας έχουν πολεμήσει αυτή τη μάχη σε πεδία σε όλο τον κόσμο, αλλά και στη μάχη της εποχής μας. Και η αποστολή πέφτει στον καθένα μας κάθε μέρα. Η ίδια η δημοκρατία απειλείται εδώ στο σπίτι και σε όλο τον κόσμο. Αυτό που κάνουμε τώρα, αυτό που κάνουμε τώρα, πώς τιμούμε τη μνήμη των πεσμένων θα καθορίσει εάν η δημοκρατία θα διαρκέσει ή όχι.
Όλοι το θεωρούμε δεδομένο. Πιστεύουμε ότι μάθαμε στο σχολείο. Κάθε γενιά πρέπει να αγωνιστεί, αλλά κοίτα, είναι η μεγαλύτερη ερώτηση. Είτε ένα σύστημα, το βραβείο είναι το άτομο που λυγίζει προς την ελευθερία, που δίνει σε όλους μια ευκαιρία ευημερίας, είτε αυτό το σύστημα μπορεί και θα επικρατήσει ενάντια σε ισχυρές δυνάμεις που το επιθυμούν να βλάψουν.
Αυτό που κάνουμε στην κοινή μας ζωή ως έθνος είναι μέρος αυτού του αγώνα. Ο αγώνας για τη δημοκρατία λαμβάνει χώρα σε όλο τον κόσμο, τη δημοκρατία και την αυταρχία, τον αγώνα για αξιοπρέπεια και αξιοπρέπεια, απλά απλή αξιοπρέπεια, έναν αγώνα για τα παιδιά, την ευημερία και την πρόοδο και ναι, ο αγώνας για την ψυχή της ίδιας της Αμερικής. Λαοί, όλοι το γνωρίζετε, η δημοκρατία ευδοκιμεί όταν η υποδομή της δημοκρατίας είναι ισχυρή. Όταν οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν ελεύθερα και δίκαια και βολικά, όταν ένας ελεύθερος και ανεξάρτητος τύπος επιδιώκει την αλήθεια που βασίζεται σε γεγονότα, όχι προπαγάνδα, όταν το κράτος δικαίου εφαρμόζεται ισότιμα και δίκαια σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από το πού προέρχονται ή μοιάζουν σαν.
Όπου κι αν είναι οι Αμερικανοί, υπάρχει δημοκρατία. Εκκλησίες και συναγωγές και τζαμιά, γειτονιές και καφετέριες και δείπνοι, λευκαντικά και παιδικά μπέιζμπολ ή ποδοσφαιρικούς αγώνες, βιβλιοθήκες και πάρκα, η δημοκρατία ξεκινά και μεγαλώνει στην ανοιχτή καρδιά και την ώθηση να έρθουν μαζί για έναν κοινό σκοπό και ίσως να ξέρω παραφυσικά ευχαριστώ πατάς, αυτό κάνεις. Και εκεί που θα διατηρηθεί για ενσυναίσθηση είναι το καύσιμο της δημοκρατίας. Επιτρέψτε μου να το πω ξανά. Η ενσυναίσθηση, η ενσυναίσθηση είναι το καύσιμο της δημοκρατίας. Η προθυμία μας να δούμε ο ένας τον άλλον όχι ως εχθρό, ως γείτονες. Ακόμα και όταν διαφωνούμε να καταλάβουμε τι περνάει ο άλλος.
Για να δηλώσουμε το προφανές, η δημοκρατία μας είναι ατελής, ήταν πάντα. Όταν οι Αμερικανοί από όλα τα υπόβαθρα, φυλές, θρησκείες, ταυτότητες φύλου, σεξουαλικός προσανατολισμός έχουν χυθεί από καιρό το αίμα τους για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία μας, η ποικιλομορφία της χώρας μας και των ένοπλων δυνάμεών μας είναι και ήταν πάντα μια απίστευτη δύναμη. Και γενιά από γενιά αμερικανών ηρώων έχουν εγγραφεί για να συμμετάσχουν στον αγώνα γιατί καταλαβαίνουν την αλήθεια που ζει σε κάθε αμερικανική καρδιά, η απελευθέρωση, η ευκαιρία, η δικαιοσύνη είναι πολύ πιο πιθανό να συμβεί σε μια δημοκρατία παρά σε μια αυταρχία. Εάν κάθε άτομο είναι ιερό, τότε τα δικαιώματα κάθε ατόμου είναι ιερά. Ατομική αξιοπρέπεια, ατομική αξία, ατομική αγιότητα, το δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την επιδίωξη της ευτυχίας, λέμε αυτά τα λόγια τόσο συχνά, αλλά σκεφτείτε το, το δικαίωμα ψήφου,
Λοιπόν, πώς θα εφαρμόζατε αυτές τις ευγενείς αρχές; Πώς τα κάνουμε; Πώς κάνουμε την ιδέα πραγματική ή όσο πιο κοντά στην πραγματική μπορούμε να την κάνουμε; Αυτό το έθνος χτίστηκε πάνω σε μια ιδέα. Το μόνο έθνος στον κόσμο βασίζεται σε μια ιδέα, κάθε άλλο έθνος βασίζεται στην εθνικότητα, τη γεωγραφία, τη θρησκεία και τα λοιπά. Χτίσαμε πάνω σε μια ιδέα, την ιδέα της ελευθερίας, μια ευκαιρία για όλους. Ποτέ δεν συνειδητοποιήσαμε πλήρως αυτήν τη φιλοδοξία της ίδρυσής μας, αλλά κάθε γενιά έχει ανοίξει την πόρτα λίγο ευρύτερη και κάθε γενιά την έχει ανοίξει ευρύτερα και ευρύτερα για να είναι πιο περιεκτική, συμπεριλάβετε εκείνους που έχουν αποκλειστεί πριν. Είναι μια αποστολή που γεννιέται γενιά σε γενιά, το έργο της τελειοποίησης της ένωσής μας. Το 1830, όταν ήμασταν ένα νέο έθνος, αυτός ο συνδικαλιστής έβαλε τα σεξουαλικά τους ενδιαφέροντα μπροστά από το κοινό καλό, έναν μεγάλο γερουσιαστή,
Για αυτόν, δεν είμαστε απλώς μια συλλογή ανταγωνιστικών δυνάμεων, αλλά ένα συνεκτικό σύνολο. Η κραυγή του ξεκίνησε για πρώτη φορά ακριβώς απέναντι από το Potomac και το Καπιτώλιο αντηχεί ακόμα και τώρα. Στάθηκε στο πάτωμα και είπε, «Ελευθερία στην ένωση, τώρα και για πάντα, μια και αδιαχώριστη, ελευθερία και ένωση». Πάνω από 142 χρόνια αργότερα, όταν ήρθα για πρώτη φορά στη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μια εποχή που η χώρα μας ήταν τόσο βαθιά διχασμένη στο Βιετνάμ, τον αγώνα των πολιτικών δικαιωμάτων, τον αγώνα των δικαιωμάτων των γυναικών μας, είχα την ιδέα ότι το πρώτο μου καθήκον ως Στάθηκα για να κάνω την πρώτη μου ομιλία στο πάτωμα της Γερουσίας, ξαφνικά με χτύπησε, στέκομαι όπου στάθηκε ο Daniel Webster. Το γραφείο του ήταν δίπλα στο δικό μου. Και εντυπωσιάστηκα από το βάρος της ιστορίας τόσο άγχος όσο ακούγεται. Από την κληρονομιά, το έργο που έχουμε επιφορτιστεί να συνεχίσουμε, ελευθερία και ένωση τώρα και για πάντα. Τώρα όπως τότε,
Και θυμηθείτε λοιπόν αυτούς που έδωσαν τα πάντα και την αιτία της ενότητας και την αιτία ενός έθνους που υπομένει εξαιτίας αυτών. Πρέπει να τιμήσουμε τη θυσία τους διατηρώντας το καλύτερο της Αμερικής, ενώ αντιμετωπίζουμε ειλικρινά όλα όσα πρέπει να κάνουμε για να κάνουμε το έθνος μας πληρέστερο, πιο ελεύθερο και δίκαιο. Πρέπει να θυμόμαστε ότι μπορεί να βρούμε το φως και τη σοφία και ναι, το θάρρος να προχωρήσουμε με τα λόγια αυτού, υπέροχος ύμνος, να πολεμήσουμε όπως αυτοί, «ευγενικά πολέμησαν παλιές». Διότι στη μνήμη, δεν βρίσκεται μόνο η ιστορία μας, αλλά η ελπίδα μας, όχι μόνο η επίσημη ανάμνηση, αλλά ο ανανεωμένος σκοπός μας, όχι μόνο η παρηγοριά μας, αλλά η δύναμή μας. Αυτή η Ημέρα Μνήμης, θυμηθείτε ότι δεν καλούμαστε όλοι να κάνουμε την απόλυτη θυσία. Καλούμαστε όλοι από τον Θεό και από την ιστορία και από τη συνείδηση για να κάνουμε το έθνος μας ελεύθερο και δίκαιο, δίκαιο και ισχυρό, ευγενές και ολόκληρο. Σε αυτή τη μάχη,
Και αν κάνουμε το καθήκον μας, τότε οι αιώνες που θα έρθουν θα μας κοιτάξουν πίσω και θα πουν ότι και εμείς διατηρήσαμε την πίστη. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό, τίποτα πιο ιερό, τίποτα πιο αμερικανικό από το να διατηρούμε την πίστη. Είθε ο Θεός να ευλογεί τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και να λάμψει διαρκώς το φως στους πεσμένους. Είθε ο Θεός να φέρει παρηγοριά στις οικογένειές τους και ο Θεός να προστατεύει τα στρατεύματά μας σήμερα και πάντα. Ο Θεός να σας ευλογει όλους.
Ομιλητής 2: ( 22:23 )
Μπορείτε να καθίσετε

G Saitis

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2021

Rev. Ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν έδωσε ομιλία για την Ημέρα Μνήμης στο Εθνικό Νεκροταφείο του Άρλινγκτον στις 31 Μαΐου 2021.

Μεταγραφή ομιλίας Joe Biden Memorial Day 2021

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Σελίδες

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου