Κυριακή 24 Ιουνίου 2018

Haaretz.Δεν είναι η οικονομία ,η ηλίθια :Οι δύσκολες στιγμές της Merkel.


Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ μίλησε με τα μέσα ενημέρωσης για την ολοκλήρωση άτυπης συνόδου κορυφής της ΕΕ για τη μετανάστευση στην έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες, την Κυριακή, 24 Ιουνίου.
Η καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ μίλησε με τα μέσα ενημέρωσης για την ολοκλήρωση μιας άτυπης συνόδου κορυφής της ΕΕ για τη μετανάστευση στην έδρα της ΕΕ στις Βρυξέλλες, την Κυριακή, 24 Ιουνίου. Geert Vanden Wijngaert / AP

Δεν είναι η οικονομία, η ηλίθια: Οι δύσκολες στιγμές για την Angela Merkel

Αφού κατευθύνει με ασφάλεια τη χώρα της μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και κατακτά τις καρδιές των Ανατολικών Γερμανών, η κρίση των προσφύγων μπορεί να είναι ανατροπή της
Κατά τη διάρκεια αυτής της, η πιο δύσκολη περίοδος των 13 ετών της ως ηγέτιδας τηςΓερμανίας , η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ επισκέφθηκε το Λίβανο . Την Παρασκευή, ο Γερμανός καγκελάριος, ο πιο μακροχρόνιος και ισχυρός ηγέτης στην Ευρώπη, συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό του Λιβάνου Rafik Hariri. Οι δύο συζήτησαν την κρίση των προσφύγων και την οικονομική σταθερότητα στην περιοχή. Η περιοχή είναι βέβαια η Μέση Ανατολή, αλλά η καγκελάριος θα είχε συζητήσει το θέμα με την ίδια επείγουσα ανάγκη στα βορειοδυτικά της χώρας της και στις γύρω χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατά τη διάρκεια της διήμερης διείσδυσης της Μέρκελ στη Μέση Ανατολή, το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel δημοσίευσε μια κάλυψη στην οποία πρότεινε ότι η Μέρκελ βρισκόταν στο δρόμο της. Παρουσιάστηκε μια απεικόνιση των χεριών που έμοιαζε, όπως κάνει συνήθως ο καγκελάριος και που έχουν γίνει το εμπορικό σήμα της, κρατώντας πάνω σε μια σχεδόν περασμένη κλεψύδρα. Η λεζάντα στο καπάκι αναφέρει απλώς "Endzeit" - ο χρόνος σας είναι πάνω.
Η χριστιανική κοινωνική ένωση, ο εταίρος της χριστιανοδημοκρατικής ένωσης της Μέρκελ, έχει ταλαιπωρηθεί από τη μεταναστευτική πολιτική του καγκελαρίου. Εδώ και αρκετές εβδομάδες, τα κόμματα έχουν συζητήσει εν μέσω απειλής αποσύνθεσης της δεκαετούς εταιρικής τους σχέσης. Ο γερμανικός τύπος αναφέρει την οργή που εκφράζουν οι αξιωματούχοι του κόμματος της CSU σχετικά με τη Μέρκελ και τη ζύμωση στο πλαίσιο της συντηρητικής εκλογικής βάσης της CSU σχετικά με τη φιλελεύθερη πολιτική της Μέρκελ.
Η Μέρκελ ήταν καγκελάριος κατά τη διάρκεια μιας εξαιρετικά θετικής μεταβατικής περιόδου για τη Γερμανία. Κατά τη διάρκεια των ετών της εξουσίας της, η Γερμανία πέρασε από την ύπαρξη μιας οικονομίας που την ονόμαζε ο άρρωστος της Ευρώπης σε μια ευημερούσα βιομηχανική δύναμη, ενώ οι ανισότητες μεταξύ Ανατολής και Δύσης απειλούσαν να την χωρίσουν. Όλα αυτά ήρθαν σε μια εποχή παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και μιας ευρωπαϊκής κρίσης του χρέους.
>>  Για γερμανο-ισραηλινές σχέσεις, νέα υπουργός Εξωτερικών προαναγγέλλει τέσσερα πολύ δύσκολα χρόνια  | Ανάλυση
Ο δάσκαλος του νηπιαγωγείου στον κόσμο
Η Μέρκελ σίγουρα δεν θα είχε φανταστεί ότι το κόμμα της θα ασχολείται με πρόσωπα όπως ο ιταλός αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Matteo Salvini, ο επικεφαλής της δεξιάς εθνικιστικής ένωσης Northern, και ο Donald Trump, ο πιο απροσδόκητος πρόεδρος στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Μέχρι πρόσφατα, οι ηγέτες όπως το Τράμπ και ο Σαλβίνι θεωρούνταν ξεπερασμένοι μεταξύ των πολιτικών, οικονομικών και πνευματικών ελίτ στους κύκλους στους οποίους βρέθηκε η Μέρκελ αλλά ο έλεγχος του οποίου επιβιώνει στον δυτικό κόσμο.
Το Trump έχει καταρρίψει το κατάστρωμα όχι μόνο όταν πρόκειται για αμερικανο-γερμανικές σχέσεις, αλλά και για τους άλλους παραδοσιακούς συμμάχους της Αμερικής - από τις σοβαρές επιθέσεις του στο ΝΑΤΟ μέχρι την απόσυρσή του από το κλίμα των Παρισίων για τον εμπορικό πόλεμο κατά της Ευρώπης που δήλωσε Σαββατοκύριακο όταν ανακοίνωσε νέα τιμολόγια στα ευρωπαϊκά αυτοκίνητα.
Έλαβε τη Γερμανία για να επιτελέσει ιδίως τις εξαγωγικές της επιτυχίες αλλά και την πολιτική για τους πρόσφυγες, την οποία ισχυρίστηκε ότι είχε αυξήσει το έγκλημα στη Γερμανία. Έχει συμπεριφερθεί επίσης χάλια στις συναντήσεις του με τον καγκελάριο, όπου θεωρήθηκε ως ανυπότακτο αγόρι παρουσία ενός πρύμου δασκάλου νηπιαγωγείου. Πολύ νωρίς, η Μέρκελ εξέφρασε μείζονα απαισιοδοξία για το μέλλον των γερμανο-αμερικανικών σχέσεων, λέγοντας στη διάσκεψη κορυφής της G7 το περασμένο έτος ότι είχε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι μέρες κατά τις οποίες θα μπορούσαν να επικαλεσθούν άλλοι θα έχουν τελειώσει. «Εμείς οι Ευρωπαίοι πρέπει πραγματικά να πάρουμε τη μοίρα μας στα χέρια μας».
Το Trump, ωστόσο, δεν απειλεί την πολιτική καριέρα της Μέρκελ με τον ίδιο τρόπο που ο Σαλβίνι και άλλοι σαν αυτόν είναι. Ο αγώνας κατά τις τελευταίες εβδομάδες σχετικά με το εάν η Ιταλία, η Ισπανία και η Γαλλία θα έπαιρναν πρόσφυγες αντικατοπτρίζει την αλλαγή που η Ευρώπη - και οι Ηνωμένες Πολιτείες - έχουν υποστεί όσον αφορά τα ανοικτά σύνορα και τα ανοιχτά όπλα που είχαν δεσμευτεί οι ηγέτες της ΕΕ από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η άνοδος των λαϊκιστικών κομμάτων κατά της μετανάστευσης σε ολόκληρη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της εναλλακτικής για τη Γερμανία, της AfD, έβαλε τη Μέρκελ σε μια πορεία σύγκρουσης με λαϊκίστες και εθνικιστές ηγέτες όπως ο Salvini.
Ο παγκόσμιος ηγέτης της οικονομίας
Σε μεγάλο βαθμό, η επιτυχία της Μέρκελ βασίστηκε σε δύο εξελίξεις που η ίδια δεν έθεσε σε κίνηση. Η Γερμανία υπό τον προκάτοχο της Μέρκελ, Γκέρχαρντ Σρέντερ, υπέστη περίπλοκες οικονομικές μεταρρυθμίσεις που εξομαλύνουν το εργατικό δυναμικό της και καθιστούν τη χώρα πιο ανταγωνιστική. Η δεύτερη και βασική εξέλιξη που βοήθησε τη γερμανική οικονομία ήταν η ίδρυση της ευρωζώνης στα τέλη του 1999.
Η Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση έδωσε στη Γερμανία ένα δώρο, επιτρέποντας στη χώρα να επωφεληθεί από μια πιο ανταγωνιστική συναλλαγματική ισοτιμία από ό, τι είχε στο πλαίσιο της Deutschemark. Όταν το νόμισμα της χώρας εξαγωγής εξασθενεί, καθιστά τις εξαγωγές του ελκυστικότερες. Και σε αντίθεση με τη Γερμανία με την ισχυρή οικονομία της, οι χώρες της ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και η Ιρλανδία υπέφεραν από ένα ισχυρό ευρώ σε σύγκριση με τα αρχικά νομίσματα.
Ακόμη και πριν από την εμφάνιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η Μέρκελ θέσπισε μια αυστηρότερη οικονομική πολιτική και μείωσε το δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα ένα κυβερνητικό πλεόνασμα. Όταν η Γερμανία εισήλθε στην οικονομική κρίση, η κυβέρνησή της θέσπισε μια λαμπρή πολιτική, ενώνοντας τις δυνάμεις της με τον ιδιωτικό τομέα, τόσο τους εργοδότες όσο και τους εργαζόμενους. Η γερμανική οικονομία κατέστη ισχυρή και με πλήρη απασχόληση. Η Μέρκελ, επίσης, οδήγησε σε μια ασυμβίβαστη νεοφιλελεύθερη προσέγγιση πέρα ​​από τα σύνορα της Γερμανίας και ως εκ τούτου συγκέντρωσε μια μεγάλη στήριξη στη χώρα της.
Έχει υπερασπιστεί τις ευρωπαϊκές τράπεζες και επέβαλε λιτότητα στις Έλληνες, οι οποίοι γνώρισαν μεγάλη οικονομική κατάρρευση. Οι ψηφοφόροι της στέκονταν πίσω της. Οι Γερμανοί καπνίζουν πάνω από τους "τεμπέλης Έλληνες" που είχαν πάρει "ελεύθερα χρήματα", αλλά ήρθε σε μια εποχή που η οικονομική επιτυχία της Γερμανίας χτίστηκε σε χώρες όπως η Ελλάδα που εντάχθηκε στην ευρωζώνη.
Αν η οικονομία ήταν το μόνο πράγμα που έπρεπε να κριθεί η Μέρκελ, θα μπορούσε να παραμείνει καγκελάριος για το υπόλοιπο της ζωής της, φαίνεται. Οι Γερμανοί εξακολουθούν να απολαμβάνουν την καλύτερη οικονομική ασφάλεια στην Ευρώπη, ακόμη και αν το δίκτυό τους κοινωνικής ασφάλισης έχει αποδυναμωθεί λόγω περικοπών του προϋπολογισμού και πενιχρών κρατικών επενδύσεων σε τομείς όπως η υποδομή.
Το τέλος της εποχής της Μέρκελ;
Αλλά υπάρχει ένα πράγμα που ώθησε τη Μέρκελ από το ρόλο της και τη Γερμανική Mutti, τη μητέρα της, στο επίσημο εξώφυλλο του Der Spiegel - και αυτή ήταν η κρίση των προσφύγων. Το φθινόπωρο του 2015, η Μέρκελ άνοιξε τα σύνορα της Γερμανίας σε περισσότερα από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες. Για τους Ευρωπαίους, ιδιαίτερα τους κατοίκους της Βρετανίας, η οποία ετοιμαζόταν για δημοψήφισμα σχετικά με την αποχώρηση από την ΕΕ, που έφερνε στο μυαλό μια τρομακτική όραμα των μαζών των αλλοδαπών που έρχονται στις χώρες τους, να εγκατασταθούν εκεί, λαμβάνει παροχές της κυβέρνησης και παίρνουν τις δουλειές τους. Ακόμη και αν αυτό δεν είναι αυτό που προτίθεται, αυτό το έλεγαν οι περισσότεροι Βρετανοί ψηφοφόροι όταν ψήφισαν υπέρ του Brexit.
Στα τρία χρόνια από τη στιγμή που τα σύνορα άρχισαν να ανοίγουν, η Μέρκελ έχει βαλθεί αρκετές φορές ενόψει της αντίδρασης που προκάλεσε η πολιτική της. Αλλά τώρα οι εταίροι του συνασπισμού της θέλουν να αντιστρέψει την πορεία και να αρνηθεί την είσοδο σε μετανάστες και πρόσφυγες στα σύνορα. Αν οι εταίροι της χριστιανικής κοινωνικής ένωσης παραιτηθούν από το συνασπισμό, το κόμμα της Μέρκελ θα δυσκολευόταν να σχηματίσει μια μειοψηφική κυβέρνηση με τους Πράσινους ή με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το οποίο οι εκθέσεις του Der Spiegel προετοιμάζονται για εκλογές το φθινόπωρο.
Ενόψει της κρίσης που απειλεί να τερματίσει την κυβέρνησή της και να διασπάσει την Ευρώπη, η Μέρκελ παρουσίασε σχέδιο την περασμένη εβδομάδα για να προσφέρει οικονομική σταθερότητα στην ευρωζώνη και να ενισχύσει το ίδιο το ευρώ. Δίπλα-δίπλα με τον Γάλλο πρόεδρο Εμμανουήλ Macron, ο οποίος με τη Μέρκελ ασκεί την δάδα της ΕΕ, η Μέρκελ πρότεινε ένα κοινό προϋπολογισμό για τις χώρες της ευρωζώνης. Η προσπάθεια φαίνεται να είναι πολύ μικρή και πολύ αργά, ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη τις δυνάμεις που χωρίζουν την Ευρώπη.
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η Μέρκελ θα μπορούσε ακόμα να συμβιβαστεί με τους συνασπισμούς της συνασπισμού της, αν και, όπως επεσήμανε ο Der Spiegel, οι συμφωνίες αυτές είναι συνήθως προσωρινές και επιφανειακές, κάτι που μπορεί να καλύψει το πρόβλημα αλλά να μην το αντιμετωπίζει. Για πολλούς ανθρώπους, αυτό θυμίζει τις λύσεις που πρότεινε η Μέρκελ για την ευρωπαϊκή κρίση χρέους, η οποία απέχει πολύ από την αντιμετώπιση των ριζικών προβλημάτων.
Μπορεί να είναι πολύ νωρίς για να γευθεί ο γερμανός καγκελάριος. Είναι ένας σκληρός ηγέτης, αγαπημένος στη χώρα της και με μεγάλη εκτίμηση στο εξωτερικό, και έχει εντυπωσιακές ικανότητες και πολιτικές ικανότητες επιβίωσης. Ωστόσο, κατά την τελευταία θητεία της, δεν κατάφερε να κατανοήσει τις αλλαγές που σημειώθηκαν στην Ευρώπη και απέτυχε στην προσπάθειά της να λύσει τα ζητήματα που ενοχλούν τους πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης. Όπως και ο πολιτικός της μέντορας, Χέλμουτ Κολ, είναι πιθανό να βρεθεί θύμα της κοινοβουλευτικής πολιτικής, ακόμη και σε μια εποχή που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια αντικατάσταση της στη γερμανική πολιτική.

Τωρινή τάση

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου