Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα buchanan. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

Buchanan..Αυτοί που υποστηρίζουν την παγκοσμιοποίηση και οι Εθνικιστές.Ποιοί θα κερδίσουν.

13Μαρτίου 2018

Παγκόσμιοι και εθνικιστές: ποιος κατέχει το μέλλον;

Τρίτη - 13 Μαρτίου 2018 στις 12:33 π.μ.

Αυτή η ανάρτηση απεικονίστηκε 69 φορές.

Ψήφοι: 5.00 αστέρια!

Μοιραστείτε τις στήλες του Pat!

ΕκτύπωσηFriendlyEmail Google Gmail Twitter Facebook 369 Google+Reddit 0 Tumblr StumbleUpon Ανταλλαγή 369

Από τον Patrick J. Buchanan

Ο Robert Bartley, ο τελευταίος εκδότης της εκδοτικής εφημερίδας The Wall Street Journal, ήταν ένας ζήλος του ελεύθερου εμπορίου, ο οποίος επί δεκαετίες υπερασπίστηκε μια τροπολογία στο Σύνταγμα πέντε λέξεων: «Θα υπάρχουν ανοικτά σύνορα».

Ο Bartley αποδέχτηκε τι σημαίνει η διαγραφή των συνόρων της Αμερικής και μια ατέρμονη εισροή ή αλλοδαποί λαοί και αγαθά για τη χώρα του.

Είπε Bartley, "Νομίζω ότι το έθνος-κράτος έχει τελειώσει."

Το όραμα και η ιδεολογία του είχαν μακρά γενεαλογία.

Αυτό το ελεύθερο εμπόριο, η ανοιχτή λατρεία των συνόρων αρχικά άνθιζε στη Βρετανία του 18ου αιώνα. Ο άγιος Παύλος αυτής της μεταχριστιανικής πίστης ήταν ο Richard Cobden, ο οποίος γοήτευε τις ελίτ με το μεγαλείο του οράματός του και τη δύναμη της ρητορικής του.

Στην αίθουσα ελεύθερων συναλλαγών στο Μάντσεστερ, στις 15 Ιανουαρίου 1846, το πλήθος ήταν τόσο τεράστιο που οι θέσεις έπρεπε να αφαιρεθούν. Εκεί, ο Cobden έσκαψε:

"Κοιτάζω μακρύτερα. Βλέπω στην αρχή του Ελεύθερου Εμπορίου ότι εκείνο το οποίο θα ενεργεί στον ηθικό κόσμο ως αρχή της βαρύτητας στο σύμπαν - αντλώντας τους ανθρώπους μαζί, σπάζοντας τους αγώνες της φυλής, του θρησκεύματος και της γλώσσας, ενώνοντας μας στους δεσμούς της αιώνιας ειρήνης . "

Η Βρετανία μετέτρεψε σε αυτήν την ουτοπική πίστη και άνοιξε τις αγορές της στον κόσμο. Σε όλο τον Ατλαντικό, όμως, ένα άλλο σύστημα, το οποίο θα ήταν γνωστό ως το "αμερικανικό σύστημα", είχε αγκαλιαστεί.

Το δεύτερο νομοσχέδιο που υπέγραψε ο Πρόεδρος Ουάσιγκτον ήταν ο Δασμολογικός Νόμος του 1789. Είπε ο Ιδρυτικός Πατέρας της χώρας του στην πρώτη του διεύθυνση στο Κογκρέσο: «Ένας ελεύθερος λαός ... πρέπει να προάγει τέτοιους κατασκευαστές ώστε να τους καταστήσει ανεξάρτητους σε άλλους για βασικές, προμήθειες."

Στην έκθεσή του για το 1791, ο Αλέξανδρος Χάμιλτον έγραψε: «Κάθε έθνος πρέπει να προσπαθήσει να διαθέτει μέσα του όλα τα βασικά στοιχεία της εθνικής προσφοράς. Αυτά περιλαμβάνουν τα μέσα διαβίωσης, των οικοτόπων, των ενδυμάτων και της άμυνας. "

Αυτή ήταν η σοφία που γεννήθηκε από την εμπειρία.

Έχετε κάτι να πείτε σχετικά με αυτήν τη στήλη;
Επισκεφθείτε τη σελίδα του FaceBook του Pat και δημοσιεύστε τα σχόλιά σας ....

Στο Yorktown, οι Αμερικανοί έπρεπε να βασίζονται σε γαλλικά μύδια και πλοία για να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους. Ήταν αποφασισμένοι να δημιουργήσουν ένα σύστημα που θα άφηνε την εξάρτησή μας από την Ευρώπη για τις ανάγκες της εθνικής μας ζωής και θα δημιουργούσε νέους δεσμούς αμοιβαίας εξάρτησης - μεταξύ Αμερικανών.

Η βλακεία της Βρετανίας έγινε προφανής στον Α 'Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς η αυτοκρατορική Αμερική παρέμεινε έξω, ενώ πωλούσε σε μια εξαρτώμενη από τις εισαγωγές Αγγλία τα τρόφιμα, τα προμήθειες και τα όπλα που χρειαζόταν για να επιβιώσει, αλλά δεν μπορούσε να παράγει.

Τα πρώτα μεγάλα βήματα της Αμερικής προς το ελεύθερο εμπόριο, τα ανοιχτά σύνορα και τον παγκοσμιοποιό ήρθαν με το νόμο για την επέκταση του εμπορίου της JFK και τον νόμο περί μετανάστευσης του LBJ του 1965.

Μέχρι το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όμως, είχε ξεκινήσει μια αντίδραση και άρχισε μια μεγάλη αφύπνιση. Τα αμερικανικά εμπορικά ελλείμματα σε εμπορεύματα έπεφταν σε εκατοντάδες δισεκατομμύρια και πάνω από ένα εκατομμύριο νόμιμοι και παράνομοι μετανάστες πλημμύρισαν σε ετήσια βάση, αλλάζοντας εμφανώς τον χαρακτήρα της χώρας.

Οι Αμερικανοί έφταναν να συνειδητοποιούν ότι το ελεύθερο εμπόριο έριχνε την παραγωγική βάση του έθνους και τα ανοιχτά σύνορα σήμαιναν να χάσουν τη χώρα στην οποία μεγάλωναν. Και σ 'αυτή τη γη δεν υπάρχει μεγαλύτερη απώλεια.

Η νέα αντίσταση του δυτικού ανθρώπου στην παγκοσμιοποιημένη ατζέντα είναι πλέον παντού εμφανής.

Το βλέπουμε στην εχθρότητα του Trump προς την NAFTA, στα τιμολόγιά του, στον συνοριακό του τοίχο.

Το βλέπουμε στη δήλωση ανεξαρτησίας της Αγγλίας από την ΕΕ στο Brexit. Το βλέπουμε στους πολιτικούς θριάμβους πολωνικών, ουγγρικών και τσέχων εθνικιστών, σε αντι-κοινοτικά κόμματα που εκτείνονται σε όλη την Ευρώπη, στα αποσχιστικά κινήματα στη Σκωτία και την Καταλονία και στην Ουκρανία και στον θαυμασμό για τον ρωσικό εθνικιστή Βλαντιμίρ Πούτιν.

Οι Ευρωπαίοι έχουν αρχίσει να βλέπουν τους εαυτούς τους ως αυτοχθόνους λαούς των οποίων η Παλιά Ηπειρωτική Ευρώπη απειλείται θανάσιμα από τις εκατοντάδες εκατομμύρια εισβολέων που διασχίζουν το Μεξικό και απελπισμένοι έρχονται και καταλαμβάνουν τις πατρίδες τους.

Ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του μέλλοντος; Ποιος θα αποφασίσει τη μοίρα της Δύσης;

Το πρόβλημα των διεθνιστών είναι ότι το όραμα που προσφέρουν - ένας κόσμος ελεύθερου εμπορίου, ανοικτά σύνορα και παγκόσμια κυβέρνηση - είναι κατασκευές του νου που δεν εμπλέκονται στην καρδιά.

Οι άνδρες θα αγωνιστούν για την οικογένεια, την πίστη και τη χώρα. Αλλά πόσοι θα καθορίσουν τη ζωή τους για πλουραλισμό και ποικιλομορφία;

Ποιος θα αγωνιστεί και θα πεθάνει για την Ευρωζώνη και την ΕΕ;

Στις 4 Αυγούστου 1914, οι αντι-στρατιωτικοί Γερμανοί Σοσιαλδημοκράτες, το παλαιότερο και μεγαλύτερο σοσιαλιστικό κόμμα στην Ευρώπη, ψήφισαν τις πιστώσεις που χρειάστηκαν για το Κάιζερ να διεξάγει πόλεμο στη Γαλλία και τη Ρωσία. Με το Γερμανικό στρατό στην πορεία, οι Γερμανοί σοσιαλιστές ήταν οι Γερμανοί πρώτοι.

Ο πατριωτισμός αμαρτάνει την ιδεολογία.

Στο "Παρών στη Δημιουργία", ο Dean Acheson έγραψε για τον μεταπολεμικό κόσμο και τα ιδρύματα που γεννήθηκαν κατά τα έτη που υπηρέτησε τον FDR και τον Truman στο Υπουργείο Εξωτερικών: ΟΗΕ, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, Σχέδιο Μάρσαλ, Δύση, ΝΑΤΟ.

Είμαστε παρόντες στο τέλος όλων αυτών.

Και οι διακρατικές μας ελίτ έχουν ένα φαινομενικά αδιάλυτο πρόβλημα.

Η αύξηση των εκατομμυρίων στη Δύση, τα ανοιχτά σύνορα και ο παγκοσμιοποιημένος ελεύθερος εμπορικός κόσμος που αγαπάμε και ο πρωταθλητής δεν είναι ένα ένδοξο μέλλον, αλλά μια υπαρξιακή απειλή για την κυριαρχία, την ανεξαρτησία και την ταυτότητα των χωρών που αγαπούν. Και δεν θα πάνε ευγενικά σε εκείνη την καλή βραδιά.

Αξιολογείτε την ανάγνωση των
μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και της ιστοσελίδας μας;
Ενημερώστε μας πώς κάνουμε -
Στείλτε μας ένα Thank You Via Paypal!

Μοιραστείτε τις στήλες του Pat!