Ποιος εφευρέθηκε το εισόδημα της ιθαγένειας
Ο γάλλος πρόεδρος Emanuel Macron πρότεινε μια νέα έκδοση του παγκόσμιου εισοδήματος για τους Γάλλους πολίτες . Στην Ιταλία, η πρόταση εισοδήματος για την ιθαγένεια που αντικαθιστά το εισόδημα από την ένταξη εξακολουθεί να βρίσκεται υπό συζήτηση.
Όταν μιλάμε για την προέλευση της ιδέας του εισοδήματος του πολίτη στα κοινά ο Άγγλος φιλόσοφος Thomas More (Thomas) αναφέρεται συχνά ως η πρώτη που έχουν προτείνει. Στην πραγματικότητα, στο βιβλίο του Utopia χαρακτήρα που ονομάζεται Raphael λέει σε ένα σημείο ότι, δεδομένου ότι «υπάρχει αρκετό φρικτό για να το αποτρέψει από το να κλέβει σε εκείνους που δεν έχουν άλλους πόρους διαβίωσης» αντί της τιμωρίας κλέφτες «θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι έχουν το σημαίνει να κερδίζουν τα προς το ζην, έτσι ώστε κανείς να μην οδηγείται στην ακραία ανάγκη κλοπής ».
Η ιστορία του βασικού εισοδήματος ξαναχτίστηκε στο βιβλίο Το καθολικό ελάχιστο εισόδημα , γραμμένο από τον πολιτικό φιλόσοφο Philippe Van Parijs και ο καθηγητής της πολιτικής επιστήμης Yannik Vanderborght.
Το πρώτο πείραμα του μέσου της γενικής οικονομικής βοήθειας χρονολογείται από το 1795 και χτίστηκε για να Spennhamland, νότια Αγγλία, όπου οι ενορίες δικαστές αναγκάζονται «να πληρώσει επιδότηση για τη συμπλήρωση των μισθών των φτωχών εργαζομένων, προκειμένου να επιτευχθεί το όριο που λαμβάνει υπόψη τη σύνθεση της οικογένειας και η οποία αναπροσαρμόζεται στην τιμή του σιταριού ".
Για τους οικονομολόγους και τους κοινωνιολόγους, το Spennhamland ήταν στην πραγματικότητα ένα σύστημα ελάχιστου εισοδήματος: μια ολοκλήρωση που επιτρέπει την επίτευξη του αριθμού που θεωρείται το ελάχιστο για να επιβιώσει.
Το εισόδημα της ιθαγένειας υπό στενή έννοια είναι αντίθετα ένα ακόμη γενικότερο μέτρο: ένας αριθμός που πληρώνει το κράτος σε όλους τους πολίτες του, ανεξάρτητα από το αν εργάζονται ή κερδίζουν χρήματα. Με αυτή την έννοια, ακόμη και αυτά που συζητούνται στην Ιταλία και στη Γαλλία πρέπει να θεωρούνται ως ελάχιστος μισθός και όχι ως εισόδημα της ιθαγένειας.
Η πρώτη πρόταση του εισοδήματος ενός αλήθεια πολίτη έγινε από τον φιλόσοφο βρετανική Διαφωτισμού Thomas Paine, ο οποίος έζησε το 1700, ο οποίος πρότεινε ότι όλοι οι άνθρωποι που είχαν γυρίσει 21 ανατέθηκε το ποσό των 15 λιρών.
Οι πολιτικές υποστήριξης των εισοδημάτων θεωρούνται αριστερά, αλλά η πρώτη εφαρμογή μεγάλης κλίμακας για ένα σύγχρονο κράτος ήταν ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον, ο οποίος το έτρεξε μεταξύ 1969 και 1970, χωρίς να μπορεί να την έγκρισή του από το Επιμελητήριο και τη Γερουσία.
Στον κόσμο σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη λίγες δοκιμασίες εισοδήματος υπηκοότητας. Το πιο διάσημο, αυτό που ξεκίνησε στη Φινλανδία το 2016 σε περιορισμένο αριθμό ανθρώπων, διακόπτεται μετά από δύο χρόνια. Στην Κένυα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα άλλο πείραμα για το οποίο έχει προγραμματιστεί διάρκεια 12 ετών. Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για τα αποτελέσματα που μπορούν να επιτευχθούν με αυτά τα οικονομικά μέτρα. Οι αναλύσεις που αφορούσαν το πείραμα του Spennhamland, που θεωρήθηκε σε πτώχευση, αναθεωρήθηκαν επίσης. Το θέμα είναι θέμα επιστημονικής συζήτησης, όπως αποδεικνύεται από το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature το Μάιο .
Όταν μιλάμε για την προέλευση της ιδέας του εισοδήματος του πολίτη στα κοινά ο Άγγλος φιλόσοφος Thomas More (Thomas) αναφέρεται συχνά ως η πρώτη που έχουν προτείνει. Στην πραγματικότητα, στο βιβλίο του Utopia χαρακτήρα που ονομάζεται Raphael λέει σε ένα σημείο ότι, δεδομένου ότι «υπάρχει αρκετό φρικτό για να το αποτρέψει από το να κλέβει σε εκείνους που δεν έχουν άλλους πόρους διαβίωσης» αντί της τιμωρίας κλέφτες «θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι έχουν το σημαίνει να κερδίζουν τα προς το ζην, έτσι ώστε κανείς να μην οδηγείται στην ακραία ανάγκη κλοπής ».
Είναι το "παγκόσμιο εισόδημα" της Macron πραγματικά εφικτό; Εδώ είναι τι θα μπορούσε να συμβεί
Η πρόταση είναι επομένως να βοηθήσουμε τους ανθρώπους που δεν έχουν χρήματα και όχι να τους στηρίξουν οικονομικά. Περισσότερα εκφράζει μια ιδέα πλησιέστερη προς εκείνη της εγγυημένης εργασίας , η οποία συζητείται και πάλι στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντί για εγγυημένο εισόδημα για όλους, ακόμη και χωρίς εργαζόμενο. Η ιστορία του βασικού εισοδήματος ξαναχτίστηκε στο βιβλίο Το καθολικό ελάχιστο εισόδημα , γραμμένο από τον πολιτικό φιλόσοφο Philippe Van Parijs και ο καθηγητής της πολιτικής επιστήμης Yannik Vanderborght.
Το πρώτο πείραμα του μέσου της γενικής οικονομικής βοήθειας χρονολογείται από το 1795 και χτίστηκε για να Spennhamland, νότια Αγγλία, όπου οι ενορίες δικαστές αναγκάζονται «να πληρώσει επιδότηση για τη συμπλήρωση των μισθών των φτωχών εργαζομένων, προκειμένου να επιτευχθεί το όριο που λαμβάνει υπόψη τη σύνθεση της οικογένειας και η οποία αναπροσαρμόζεται στην τιμή του σιταριού ".
Για τους οικονομολόγους και τους κοινωνιολόγους, το Spennhamland ήταν στην πραγματικότητα ένα σύστημα ελάχιστου εισοδήματος: μια ολοκλήρωση που επιτρέπει την επίτευξη του αριθμού που θεωρείται το ελάχιστο για να επιβιώσει.
Το εισόδημα της ιθαγένειας υπό στενή έννοια είναι αντίθετα ένα ακόμη γενικότερο μέτρο: ένας αριθμός που πληρώνει το κράτος σε όλους τους πολίτες του, ανεξάρτητα από το αν εργάζονται ή κερδίζουν χρήματα. Με αυτή την έννοια, ακόμη και αυτά που συζητούνται στην Ιταλία και στη Γαλλία πρέπει να θεωρούνται ως ελάχιστος μισθός και όχι ως εισόδημα της ιθαγένειας.
Η πρώτη πρόταση του εισοδήματος ενός αλήθεια πολίτη έγινε από τον φιλόσοφο βρετανική Διαφωτισμού Thomas Paine, ο οποίος έζησε το 1700, ο οποίος πρότεινε ότι όλοι οι άνθρωποι που είχαν γυρίσει 21 ανατέθηκε το ποσό των 15 λιρών.
Οι πολιτικές υποστήριξης των εισοδημάτων θεωρούνται αριστερά, αλλά η πρώτη εφαρμογή μεγάλης κλίμακας για ένα σύγχρονο κράτος ήταν ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον, ο οποίος το έτρεξε μεταξύ 1969 και 1970, χωρίς να μπορεί να την έγκρισή του από το Επιμελητήριο και τη Γερουσία.
Στον κόσμο σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη λίγες δοκιμασίες εισοδήματος υπηκοότητας. Το πιο διάσημο, αυτό που ξεκίνησε στη Φινλανδία το 2016 σε περιορισμένο αριθμό ανθρώπων, διακόπτεται μετά από δύο χρόνια. Στην Κένυα βρίσκεται σε εξέλιξη ένα άλλο πείραμα για το οποίο έχει προγραμματιστεί διάρκεια 12 ετών. Δεν υπάρχουν σαφή στοιχεία για τα αποτελέσματα που μπορούν να επιτευχθούν με αυτά τα οικονομικά μέτρα. Οι αναλύσεις που αφορούσαν το πείραμα του Spennhamland, που θεωρήθηκε σε πτώχευση, αναθεωρήθηκαν επίσης. Το θέμα είναι θέμα επιστημονικής συζήτησης, όπως αποδεικνύεται από το άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Nature το Μάιο .
Πληροφορίες
Αυτός ο ιστότοπος ή τα εργαλεία τρίτων που χρησιμοποιούνται από αυτό κάνουν χρήση των cookies που απαιτούνται για τη λειτουργία και είναι χρήσιμα για τους σκοπούς που περιγράφονται στην πολιτική cookies. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα ή να εξαιρεθείτε από όλα ή ορισμένα cookies, ανατρέξτε στην πολιτική cookie. Κλείνοντας αυτό το banner, συναινείτε στη χρήση cookies.
Αυτός ο ιστότοπος ή τα εργαλεία τρίτων που χρησιμοποιούνται από αυτό κάνουν χρήση των cookies που απαιτούνται για τη λειτουργία και είναι χρήσιμα για τους σκοπούς που περιγράφονται στην πολιτική cookies. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα ή να εξαιρεθείτε από όλα ή ορισμένα cookies, ανατρέξτε στην πολιτική cookie. Κλείνοντας αυτό το banner, συναινείτε στη χρήση cookies.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου