Καθώς η Ευρώπη αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη πρόκληση ασφάλειας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, πρέπει να οικοδομήσει την αμυντική της ετοιμότητα, γράφει ο Charles Michel.
Ο Charles Michel είναι ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ήταν 3:30 το πρωί της 24ης Φεβρουαρίου 2022, όταν ξύπνησα από τον ήχο του τηλεφώνου μου που χτυπούσε. Οι αμέτρητες ενημερώσεις πληροφοριών που προειδοποιούν για μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δεν μπορούν ποτέ να σας προετοιμάσουν για τη στιγμή.
Ακούγοντας την ταφική φωνή του Ουκρανού προέδρου Volodymyr Zelenskyy στο τηλέφωνο να λέει «Βόμβες πέφτουν πάνω μας, είναι μια πλήρης εισβολή», ήξερα ότι εκείνη τη στιγμή ολόκληρη η ρύθμιση ασφαλείας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχε αλλάξει για πάντα. Η ΕΕ πρέπει επίσης να αλλάξει γρήγορα μαζί της.
Μέσα σε λίγες ώρες, οι ηγέτες της ΕΕ συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες για μια έκτακτη σύνοδο κορυφής για να καθορίσουν την απάντησή τους στην εισβολή. Δεν χρειάζονταν λόγια ανάμεσά μας. Η δράση ήταν η απαιτούμενη. Είναι μια στιγμή στην ιστορία που θα θυμάται για πάντα ο καθένας από εμάς τους ηγέτες της ΕΕ. Οι αποφάσεις που ελήφθησαν στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου σηματοδοτούσαν τη γέννηση μιας γεωπολιτικής ΕΕ.
Ο εσφαλμένος υπολογισμός του Κρεμλίνου για έναν εύκολο πόλεμο τριών ημερών κατά της Ουκρανίας, υποτιμώντας τη συλλογική ενότητα της ΕΕ και την αποφασιστικότητα της Ουκρανίας να υπερασπιστεί το έδαφός της, δείχνει την αυταπάτη στην καρδιά της ηγεσίας της. Το Κρεμλίνο δεν ενδιαφέρεται για την ευημερία του λαού του, την ευημερία της χώρας ή την ειρήνη στην περιοχή.
Αντίθετα, η Ουκρανία και ο λαός της αντιστάθηκαν, ανακτώντας τα κατεχόμενα εδάφη, απωθώντας το ρωσικό ναυτικό από τη Μαύρη Θάλασσα και προκαλώντας μεγάλες απώλειες στις ρωσικές δυνάμεις.
Δύο χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου, είναι πλέον σαφές ότι η Ρωσία δεν θα σταματήσει στην Ουκρανία, όπως δεν σταμάτησε στην Κριμαία πριν από δέκα χρόνια. Η Ρωσία συνεχίζει τις αποσταθεροποιητικές της τακτικές — στη Μολδαβία, τη Γεωργία, τον Νότιο Καύκασο, τα Δυτικά Βαλκάνια και ακόμη πιο μακριά στην αφρικανική ήπειρο.
Η Ρωσία αποτελεί σοβαρή στρατιωτική απειλή για την ευρωπαϊκή μας ήπειρο και την παγκόσμια ασφάλεια. Εάν δεν λάβουμε τη σωστή απάντηση της ΕΕ και δεν δώσουμε αρκετή υποστήριξη στην Ουκρανία για να σταματήσει τη Ρωσία, είμαστε οι επόμενοι.
Πρέπει επομένως να είμαστε έτοιμοι για άμυνα και να στραφούμε σε μια «οικονομία πολέμου». Είναι καιρός να αναλάβουμε την ευθύνη για την ασφάλειά μας. Δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε σε άλλους ή να είμαστε στο έλεος των εκλογικών κύκλων στις ΗΠΑ ή αλλού.
Πρέπει να ενισχύσουμε τη στρατιωτική μας ικανότητα τόσο για την Ουκρανία όσο και για την Ευρώπη, για να υπερασπιστούμε τον δημοκρατικό κόσμο. Μια ισχυρότερη ΕΕ θα συμβάλει επίσης σε μια ισχυρότερη συμμαχία του ΝΑΤΟ και θα ενισχύσει τη συλλογική μας άμυνα.
Ενώ μπορούμε να είμαστε περήφανοι για το πόσο μακριά έχουμε φτάσει, υπάρχουν ακόμα πολλά που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε.
Σε ένα τηλεφώνημα δύο ημέρες μετά την έναρξη του πολέμου, ο Ζελένσκι ζήτησε από την Ευρώπη να στείλει όπλα. Μαζί με τον Ύπατο Εκπρόσωπο Josep Borrell, συνεργαστήκαμε με τους ηγέτες της ΕΕ για την παράδοση θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία. Αυτό ήταν το πρώτο στην ιστορία της Ένωσής μας. Εκείνο ακριβώς το Σαββατοκύριακο τα πρώτα όπλα έφταναν στην Ουκρανία.
Η δέσμευση της Ευρώπης προς την Ουκρανία και τον λαό της είναι ακλόνητη σε κάθε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο έκτοτε.
Έχουμε επίσης ενισχύσει το μέτωπο της στρατιωτικής κατασκευής. Η αμυντική βιομηχανία της Ευρώπης έχει «αυξήσει» την παραγωγική της ικανότητα κατά 50% από την αρχή του πολέμου και θα διπλασιάσουμε την κατασκευή πυρομαχικών σε πάνω από 2 εκατομμύρια οβίδες ετησίως, μέχρι το τέλος του επόμενου έτους.
Εν τω μεταξύ, σε όλη την ήπειρό μας, η προπαγάνδα του Κρεμλίνου στην Ευρώπη επιχειρεί να πείσει τους πολίτες μας ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν μας αφορά, εξαντλεί τους προϋπολογισμούς μας και μας διχάζει. Αυτά είναι κραυγαλέα ψέματα. Πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να βοηθήσουμε την Ουκρανία και να ενισχύσουμε την άμυνά μας. Πρέπει να μιλάμε όχι μόνο τη γλώσσα της διπλωματίας αλλά και τη γλώσσα της εξουσίας.
Η Ρωσία θα δαπανήσει φέτος το 6% του ΑΕΠ για την άμυνα, ενώ η ΕΕ εξακολουθεί να ξοδεύει κατά μέσο όρο λιγότερα από τον στόχο του ΝΑΤΟ για 2% του ΑΕΠ.
Για δεκαετίες, η Ευρώπη δεν έχει επενδύσει αρκετά στην ασφάλεια και την άμυνά μας.
Σήμερα αντιμετωπίζουμε τη μεγαλύτερη πρόκληση ασφαλείας από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, επομένως πρέπει να οικοδομήσουμε την αμυντική μας ετοιμότητα. Αυτό θα απαιτήσει μια ριζική και μη αναστρέψιμη αλλαγή στη σκέψη μας, προς μια στρατηγική νοοτροπία ασφάλειας.
Πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στην Ουκρανία και να ξοδέψουμε πιο έξυπνα με λιγότερο κατακερματισμένο τρόπο.
Στήριξη της Ουκρανίας
Ενώ ενισχύουμε την αμυντική μας ικανότητα, πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η Ουκρανία παίρνει αυτό που χρειάζεται στο πεδίο της μάχης. Οι Ουκρανοί στρατιώτες χρειάζονται επειγόντως σφαίρες, πυραύλους και συστήματα αεράμυνας για τον έλεγχο των ουρανών.
Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό για να αγοράσουμε στρατιωτικό εξοπλισμό για την Ουκρανία και ας χρησιμοποιήσουμε τα απροσδόκητα κέρδη από τα ακινητοποιημένα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας για την αγορά όπλων για την Ουκρανία.
Αγοράστε περισσότερα μαζί
Θα πρέπει να επιδιώξουμε να διπλασιάσουμε αυτά που αγοράζουμε από την ευρωπαϊκή βιομηχανία έως το 2030. Αυτό θα δώσει μεγαλύτερη προβλεψιμότητα στις εταιρείες μας. Τα πολυετή συμβόλαια θα τους δώσουν επίσης κίνητρο να επεκτείνουν την παραγωγική τους ικανότητα.
Αυτό θα ενισχύσει τον αμυντικό μας τομέα και θα ενισχύσει την αμυντική ετοιμότητα, δημιουργώντας θέσεις εργασίας και ανάπτυξη σε ολόκληρη την ΕΕ.
Διευκολύνετε την πρόσβαση στη χρηματοδότηση
Οι επενδύσεις στην ασφάλεια είναι ακριβές, αλλά χωρίς αυτές, δεν μπορούμε να αυξήσουμε την αμυντική μας παραγωγή. Πρέπει να διευκολύνουμε τρόπους για τη βιομηχανία, να έχει πιο εύκολη πρόσβαση στη δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση.
Η έκδοση ευρωπαϊκών αμυντικών ομολόγων για τη συγκέντρωση χρημάτων για την αγορά υλικών ή την επένδυση στη βιομηχανία μας, θα μπορούσε να είναι ένα ισχυρό μέσο για την ενίσχυση της τεχνολογικής καινοτομίας και της βιομηχανικής μας βάσης.
Πρέπει να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να επεκτείνουμε την εντολή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων και να προσαρμόσουμε τη δανειοδοτική πολιτική ώστε να μπορέσουμε να κάνουμε περισσότερα για να υποστηρίξουμε την ευρωπαϊκή αμυντική μας βιομηχανία, δηλαδή αλλάζοντας τον ορισμό των αγαθών διπλής χρήσης.
Οι ηγέτες της ΕΕ συνεδριάζουν ξανά στις Βρυξέλλες δύο χρόνια μετά την κρίσιμη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή της παγκόσμιας ιστορίας, πρέπει να είμαστε έτοιμοι για άμυνα, ανταποκρινόμενοι στον επείγοντα χαρακτήρα της απειλής.
Αυτός ο αγώνας απαιτεί ισχυρή ηγεσία — για να συσπειρώσει τους ανθρώπους, τις επιχειρήσεις και τις κυβερνήσεις μας προς ένα νέο πνεύμα ασφάλειας και άμυνας σε ολόκληρη την ήπειρό μας.
Αν θέλουμε ειρήνη, πρέπει να προετοιμαστούμε για πόλεμο.
