Παρατηρήσεις του Αντιπροέδρου Χάρις στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου
Ξενοδοχείο Bayerischer Hof
Μόναχο, Γερμανία
11:45 CEST
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Καλημέρα. Καλημέρα. Ευχαριστώ, Πρέσβη Ischinger. Και σε όλους τους πολύ εξαιρετικούς ηγέτες που είναι εδώ σήμερα, σας ευχαριστώ για την ευγενική εισαγωγή και τα χρόνια της αφοσιωμένης ηγεσίας σας. Και ευχαριστώ επίσης τον Καγκελάριο Scholz για τα καλά σας λόγια.
Λοιπόν, είναι τιμή να συμμετέχω σε όλους αυτούς τους διακεκριμένους ηγέτες από όλο τον κόσμο σήμερα το πρωί.
Είμαι βέβαιος ότι όλοι αναγνωρίζουμε ότι η φετινή συγκέντρωση δεν μοιάζει με αυτές του πρόσφατου παρελθόντος. Από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου δεν έχει συγκληθεί αυτό το φόρουμ κάτω από τόσο άθλιες συνθήκες.
Σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουμε καλά, το θεμέλιο της ευρωπαϊκής ασφάλειας απειλείται άμεσα στην Ουκρανία.
Ας θυμηθούμε: Από τα συντρίμμια δύο παγκοσμίων πολέμων, προέκυψε συναίνεση στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια συναίνεση υπέρ της τάξης, όχι του χάους. ασφάλεια, όχι σύγκρουση.
Έτσι, σφυρηλατώντας σχέσεις και δεσμούς, σφυρηλατώντας οργανισμούς και θεσμούς, νόμους και συνθήκες, θεσπίσαμε μαζί ένα σύνολο κανόνων, κανόνων που διέπουν από τότε.
Και η Ευρώπη έχει απολαύσει άνευ προηγουμένου ειρήνη, ασφάλεια και ευημερία μέσω της δέσμευσης σε ένα σύνολο καθοριστικών αρχών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξίσου δεσμευμένες σε αυτές τις αρχές: ότι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τη δική τους μορφή διακυβέρνησης. ότι τα έθνη έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν τις δικές τους συμμαχίες. ότι υπάρχουν αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα που οι κυβερνήσεις πρέπει να προστατεύουν· ότι το κράτος δικαίου πρέπει να λατρεύεται· ότι η κυριαρχία και η εδαφική ακεραιότητα όλων των κρατών πρέπει να γίνονται σεβαστές· και ότι τα εθνικά σύνορα δεν πρέπει να αλλάζουν με τη βία. (Χειροκροτήματα.)
Είμαστε εδώ στο Μόναχο, μαζί, για να επιβεβαιώσουμε τη δέσμευσή μας σε αυτές τις αρχές. Αυτές οι αρχές μας έχουν φέρει ειρήνη και ασφάλεια. Η ραχοκοκαλιά αυτού, φυσικά, είναι το ΝΑΤΟ — η μεγαλύτερη στρατιωτική συμμαχία που έχει δει ποτέ ο κόσμος.
Ως αμυντική συμμαχία, έχουμε αποτρέψει επιθετικές ενέργειες κατά του εδάφους του ΝΑΤΟ τα τελευταία 75 χρόνια. Και σήμερα, επιτρέψτε μου να είμαι σαφής: η δέσμευση της Αμερικής στο Άρθρο 5 είναι σιδερένια. Αυτή η δέσμευση είναι ιερή για μένα, για τον Πρόεδρο Μπάιντεν και για ολόκληρο το έθνος μας.
Στην πραγματικότητα, μαζί μου εδώ στο Μόναχο είναι μια δικομματική αντιπροσωπεία από τη Γερουσία των Ηνωμένων Πολιτειών και τη Βουλή των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι. Έχουν ένα ευρύ φάσμα πολιτικών απόψεων. Αλλά στέκονται μαζί αναγνωρίζοντας την αξία και τη σημασία της Συμμαχίας μας στο ΝΑΤΟ.
Τώρα, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές για τη διατλαντική κοινότητά μας και ακόμη και όταν το σύστημά μας έχει δοκιμαστεί και δοκιμαστεί, εμείς, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη, έχουμε συγκεντρωθεί και επιδείξουμε τη δύναμή μας και την ενότητά μας, όπως κάνουμε σήμερα — όπως εμείς σταθείτε σε αυτή την αποφασιστική στιγμή, με όλα τα βλέμματα στραμμένα στην Ουκρανία.
Όπως έχουμε πει από παλιά, υπάρχει ένα playbook της ρωσικής επιθετικότητας. Και αυτό το βιβλίο είναι πολύ οικείο σε όλους μας.
Η Ρωσία θα επικαλεστεί άγνοια και αθωότητα, θα δημιουργήσει ψεύτικο πρόσχημα για εισβολή και θα συγκεντρώσει στρατεύματα και δύναμη πυρός σε κοινή θέα.
Τώρα λαμβάνουμε αναφορές για κάτι που φαίνεται να είναι προκλήσεις. Και βλέπουμε τη Ρωσία να διαδίδει παραπληροφόρηση, ψέματα και προπαγάνδα.
Ωστόσο, σε μια εσκεμμένη και συντονισμένη προσπάθεια, εμείς, μαζί, είμαστε: ένας, αποκαλύπτοντας την αλήθεια και, δύο, μιλάμε με ενιαία φωνή.
Όπως έχει καταστήσει σαφές ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν: Οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ και οι εταίροι μας ήταν και παραμένουν ανοιχτοί στη σοβαρή διπλωματία. Έχουμε θέσει συγκεκριμένες προτάσεις στο τραπέζι. Έχουμε ενθαρρύνει και δεσμεύσει τη Ρωσία μέσω του ΝΑΤΟ, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, των Ηνωμένων Εθνών και των διμερών διαλόγων. Έχουμε δεσμευτεί με καλή πίστη.
Η Ρωσία συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι είναι έτοιμη για συνομιλίες, ενώ, την ίδια στιγμή, περιορίζει τους δρόμους για διπλωματία. Οι πράξεις τους απλά δεν ταιριάζουν με τα λόγια τους.
Και να είμαι σαφής. Μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα: Εάν η Ρωσία εισβάλει περαιτέρω στην Ουκρανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τους Συμμάχους και τους εταίρους μας, θα επιβάλουν σημαντικό και άνευ προηγουμένου οικονομικό κόστος. (Χειροκρότημα.)
Έχουμε εργαστεί εντατικά με πολλούς από εσάς σε αυτήν την αίθουσα για να διασφαλίσουμε ότι είμαστε έτοιμοι να προχωρήσουμε με συνέπειες.
Ετοιμάσαμε, μαζί, οικονομικά μέτρα που θα είναι γρήγορα, αυστηρά και ενωμένα. Θα επιβάλουμε εκτεταμένες οικονομικές κυρώσεις και ελέγχους εξαγωγών. Θα στοχεύσουμε τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις βασικές βιομηχανίες της Ρωσίας. Και θα στοχεύσουμε αυτούς που είναι συνένοχοι και εκείνοι που βοηθούν και υποκινούν αυτήν την απρόκλητη εισβολή.
Μην κάνετε λάθος: Η επιβολή αυτών των σαρωτικών και συντονισμένων μέτρων θα προκαλέσει μεγάλη ζημιά σε όσους πρέπει να λογοδοτήσουν. Και δεν θα σταματήσουμε με οικονομικά μέτρα. Θα ενισχύσουμε περαιτέρω τους Συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ στην ανατολική πλευρά.
Μάλιστα, μαζί έχουμε ήδη λάβει μέτρα για την ενίσχυση της αποτρεπτικότητας και της συλλογικής μας άμυνας. Έχουμε αναπτύξει επιπλέον 6.000 Αμερικανούς στρατιώτες στη Ρουμανία, την Πολωνία και τη Γερμανία. Έχουμε βάλει άλλους 8.500 στρατιωτικούς στις Ηνωμένες Πολιτείες σε αυξημένη ετοιμότητα.
Όπως είπε ο Πρόεδρος Μπάιντεν, οι δυνάμεις μας δεν θα αναπτυχθούν για να πολεμήσουν εντός της Ουκρανίας, αλλά θα υπερασπιστούν κάθε εκατοστό του εδάφους του ΝΑΤΟ.
Από τότε που η Ρωσία ξεκίνησε τον πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ουκρανίας πριν από σχεδόν οκτώ χρόνια, ο λαός της Ουκρανίας έχει υποφέρει πάρα πολύ: σχεδόν 14.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν, περισσότεροι από ένα εκατομμύριο εκτοπίστηκαν και σχεδόν 3 εκατομμύρια χρειάζονται βοήθεια.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει σημαντική υποστήριξη στην Ουκρανία: βοήθεια για την ασφάλεια, ανθρωπιστική βοήθεια και οικονομική βοήθεια. Και θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε τον λαό της Ουκρανίας.
Πιστεύω ότι είναι σημαντικό για εμάς - όλους εμάς - ως ηγέτες να μην ξεχνάμε ποτέ το κόστος αυτού του είδους επιθετικότητας στις ανθρώπινες ζωές και τα προς το ζην.
Έτσι, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι σύμμαχοί μας και οι εταίροι μας, μαζί, πετύχαμε αξιοσημείωτη ενότητα. Είναι εμφανές από την κοινή μας αναγνώριση των απειλών, την ενιαία απάντησή μας και την αποφασιστικότητά μας να τηρήσουμε τους διεθνείς κανόνες και κανόνες.
Ενόψει της ρωσικής επιθετικότητας, με καθησύχασε και με ενθάρρυνε η ευρεία συμφωνία σε όλη τη διατλαντική κοινότητα ότι αυτοί οι κανόνες και οι κανόνες θα υπερασπιστούν.
Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε πόσο σπάνιο είναι στην ιστορία να έχουμε μια παρατεταμένη περίοδο σχετικής ειρήνης και σταθερότητας. Έτσι, ας είναι οι τελευταίοι μήνες μια υπενθύμιση σε όλους μας: Η υπεράσπιση των κανόνων και των κανόνων, η υποστήριξη των αρχών μας — αυτό είναι το ζωτικό έργο κάθε γενιάς.
Τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι αμφισβήτησαν εάν η Δύση είναι στο ύψος της αποστολής. Κάποιοι αναρωτήθηκαν αν αυτό το σύστημα μπορεί να αντέξει. Κάποιοι το έχουν κάνει ακόμη και σε αυτή τη σκηνή.
Πράγματι, το θέμα αυτής της διάσκεψης πριν από δύο χρόνια αμφισβήτησε τη δύναμη παραμονής της Δύσης. είτε η διατλαντική κοινότητα έχανε τη συνοχή της, την επιρροή της, την ελκυστικότητά της.
Θα απαντήσω λοιπόν στους σκεπτικιστές και σε όσους θέλουν να μας δοκιμάσουν: Σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι σύμμαχοί μας και οι εταίροι μας είναι πιο κοντά. Σήμερα, είμαστε ξεκάθαροι στον σκοπό μας. Και σήμερα, είμαστε ακόμη πιο σίγουροι για το όραμά μας.
Δεν πρέπει να υποτιμάται η δύναμή μας, γιατί, τελικά, βρίσκεται στην ενότητά μας. Και όπως δείχναμε πάντα, χρειάζεται πολύ περισσότερη δύναμη για να φτιάξεις κάτι από ό,τι για να γκρεμίσεις κάτι.
Σας ευχαριστώ όλους. (Χειροκροτήματα.)
ΠΡΕΣΒΗΣ ISCHINGER: Κυρία Αντιπρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν την υπέροχη ομιλία, για την οποία νομίζω ότι θα σχολιαστεί και θα διαβαστεί αρκετά τις επόμενες ώρες, ημέρες και εβδομάδες.
Πριν ξεκινήσουμε την κουβέντα μας, επιτρέψτε μου να επαναλάβω αυτό που είπα πριν μπείτε στην αίθουσα. Ήταν το 2009, ο Πρόεδρος Μπάιντεν που καθιέρωσε —έχοντας μόλις εκλεγεί Αντιπρόεδρος εκείνη την εποχή— μια νεανική παράδοση, δηλαδή ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα εκπροσωπούνταν στο Μόναχο από τον Αντιπρόεδρο.
Και ήρθε πολλές φορές. Και χάρηκα που είδα ότι ακόμη και η κυβέρνηση Τραμπ ακολούθησε αυτό το παράδειγμα. Και είμαστε τώρα τόσο χαρούμενοι που σας έχουμε να συνεχίσετε αυτή την παράδοση. Και θα χαιρόμουν αν μπορείτε να μεταφέρετε στον Πρόεδρο ότι, ακόμη κι αν δεν είναι πλέον Αντιπρόεδρος, έχει πάντα μια διαρκή πρόσκληση εδώ. (Γέλια.)
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ναι, Πρέσβη, θα το κάνω. Και θα σας πω ότι είναι ο ενθουσιασμός του Προέδρου για τη σημασία αυτής της διάσκεψης που με οδήγησε στον ενθουσιασμό μου να είμαι μαζί σας σήμερα το απόγευμα. Σας ευχαριστώ πολύ λοιπόν.
ΠΡΕΣΒΗΣ ISCHINGER: Τώρα, σε μια ελαφρώς πιο σοβαρή σημείωση: Πριν από ένα χρόνο, όταν ο Πρόεδρος εμφανίστηκε στην οθόνη μας — στην πραγματικότητα, σε αυτό το δωμάτιο — στεκόμουν ακριβώς εδώ σε αυτό το δωμάτιο όταν εμφανίστηκε στην οθόνη και είπε, και παραθέτω , «Η Αμερική επέστρεψε. Η διατλαντική συμμαχία επέστρεψε».
Τώρα, αυτό ήταν ένα μήνυμα που έγινε δεκτό εξαιρετικά καλά εδώ, ακόμα κι αν — δεν γνωρίζαμε όλοι ότι θα απειλούμασταν με τον τρόπο που αισθανόμαστε ότι απειλούμαστε αυτή τη στιγμή, όπως μόλις εξήγησες.
Αλλά καθώς προσβλέπουμε, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εδώ στη Γερμανία, στην Ευρώπη, που αναρωτιούνται: «Εντάξει, η Αμερική επέστρεψε. Αυτό είναι υπέροχο. Είναι όμως για καλό; Είναι για καλό αυτό;» Πολλοί στην Ευρώπη φοβούνται μια στιγμή όπου ίσως να διαφαίνεται ένας δεύτερος Τραμπ στο μέλλον.
Ιδού λοιπόν η ερώτησή μου: Τι μπορούμε ή πρέπει να κάνουμε εμείς οι Ευρωπαίοι για να διατηρήσουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες δεσμευμένες στην Ευρώπη μακροπρόθεσμα, όχι μόνο σήμερα που βρισκόμαστε εδώ, ακόμη και πέρα από την τρέχουσα κυβέρνηση;
Νομίζω ότι αυτό είναι ένα τόσο σημαντικό ερώτημα, γιατί μάθαμε αυτές τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες ότι χωρίς οι Ηνωμένες Πολιτείες να θεωρούν τον εαυτό τους ευρωπαϊκή δύναμη, είμαστε στην πραγματικότητα αρκετά ανίσχυροι.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Νομίζω ότι η απόδειξη του σημείου που θα θίξω υπάρχουν σε αυτήν την αίθουσα. Θα δείτε ότι υπάρχει πιθανώς μία από τις μεγαλύτερες αντιπροσωπείες από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών σήμερα παρούσα — Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί που, όπως είπα νωρίτερα, ξέρετε, συχνά δεν συμφωνούν σε πολλά, αλλά συμφωνούν σε αυτό.
Θα ήθελα —νομίζω ότι η καρδιά της ερώτησής σας απαιτεί πραγματικά τη σημασία— της επιμονής και της διαρκούς φύσης των θεσμών και των συμμαχιών. Και θα έλεγα ότι, σε αυτό το σημείο, είμαστε δυνατοί.
Υπάρχει μια ακλόνητη δέσμευση προς το ΝΑΤΟ και τη Συμμαχία, όπως αποδεικνύεται, και πάλι, από τις συνομιλίες και την ενότητα που προέκυψε τους τελευταίους μήνες όπου τα έθνη συνενώθηκαν, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα θέλαμε να πιστεύουμε, ότι ήταν μεταξύ των ηγετών που διαδραματίζουν έναν ηγετικό ρόλο για να φέρουν κοντά τους Συμμάχους γύρω από κοινές αρχές και κανόνες, πράττοντάς το με τρόπο που, στην ουσία, αφορούσε την αξία και τη δύναμη της διπλωματίας, που αφορά την άμεση εμπλοκή.
Έχουμε μετρήσει — και ο υπουργός Εξωτερικών είναι εδώ, Τόνι Μπλίνκεν. Έχουμε μετρήσει περισσότερες από 200 συνομιλίες μόνο τους τελευταίους δύο μήνες, είτε μεταξύ του Προέδρου και άλλων, του Υπουργού Εξωτερικών, εμένα, κ.ο.κ.
Θα σας έλεγα λοιπόν ότι η σχέση είναι ισχυρή και ότι η σημασία της σχέσης είναι κάτι που λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη, γι' αυτό σε αυτήν την ιστορική στιγμή, σε αυτήν την καθοριστική στιγμή, ενδεχομένως, η δύναμη του θεσμού και της Συμμαχίας αποκαλύπτει η ίδια, ακόμα κι αν είχε προηγηθεί ερώτηση σχετικά με αυτό.
ΠΡΕΣΒΗΣ ISCHINGER: Σας ευχαριστώ πολύ.
Τώρα, μια άλλη βασική ομάδα - βασικό θέμα της ειδικής έκδοσής μας με τον Πρόεδρο Μπάιντεν πριν από ένα χρόνο ήταν αυτή η ερώτηση και θα με ενδιέφερε η απάντησή σας σήμερα. Το ερώτημα ήταν: Μπορούν οι δημοκρατίες να αποδείξουν ότι μπορούν ακόμα να προσφέρουν καλύτερες λύσεις στις μεγάλες προκλήσεις του κόσμου από τις απολυταρχίες;
Υπάρχουν σκεπτικιστές που πιθανότατα δεν θα δυσκολευόντουσαν να βρουν στοιχεία για το αντίθετο την περασμένη περίοδο. Τι χρειαζόμαστε, τι χρειάζονται οι δημοκρατίες για να τα πάνε καλύτερα και να πείσουν τους λαούς μας - τους λαούς ότι μπορούμε να το κάνουμε;
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κύριε Πρέσβη, νομίζω ότι αυτό είναι ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα της εποχής μας, που είναι η σχετική ισχύς — το ερώτημα σχετικά με τη σχετική ισχύ, την αποτελεσματικότητα και την αποτελεσματικότητα των δημοκρατιών έναντι των απολυταρχιών.
Θα στοιχηματίζω πάντα στις δημοκρατίες. Νομίζω ότι όλοι μας εδώ το μοιραζόμαστε από κοινού. Και είναι μια αντανάκλαση, πάλι, των αρχών που έχουμε που περιλαμβάνουν τη σημασία του να είσαι μια κυβέρνηση που αντανακλά τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανθρώπων μέσω μιας διαδικασίας που έχει ακεραιότητα, που απορρίπτει τη διαφθορά και ενστερνίζεται τις έννοιες της ισότητας και της ελευθερίας .
Όταν εξετάζουμε την πρόκληση που αντιμετωπίζουμε τώρα, στις Ηνωμένες Πολιτείες — και έχετε δίκιο, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μιλάει πολύ για αυτό — και είμαστε υπερήφανοι για το γεγονός ότι η δύναμη μιας δημοκρατίας-- δημοκρατίας, ένα μέτρο αυτής της δύναμης θα είναι: Καλύπτει τις ανάγκες του λαού;
Έτσι, για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες — και πάλι, με ευχαριστίες και με μεγάλη απόδοση στους αντιπροσώπους του Κογκρέσου που είναι εδώ — ψηφίσαμε έναν Δικομματικό Νόμο για τις Υποδομές που ήταν από τους πρώτους σε γενιές που θα ανταποκρίνονται στις ανάγκες του λαού.
Λοιπόν, θα έλεγα ότι η δύναμη των δημοκρατιών και ο τρόπος με τον οποίο θα επικρατήσουν οι δημοκρατίες, ένα - ένα μέτρο αυτού θα είναι: Αποδίδει πράγματι για τους ανθρώπους;
Ωστόσο, λέγοντας, υπάρχει μια δυαδικότητα που είναι πάντα παρούσα, πιστεύω, η οποία είναι ότι η δημοκρατία είναι και τα δύο — και τα δύο έχουν τους χαρακτήρες — χαρακτηριστικά δύναμης και ευθραυστότητας, που σημαίνει ότι εναπόκειται στον καθένα μας να κατανοήσει τη δύναμη της δημοκρατίας να προσφέρει για τους ανθρώπους, αλλά και την ευθραυστότητα των δημοκρατιών, που είναι ότι αν δεν είμαστε σε εγρήγορση, αν δεν παλέψουμε για τις αρχές, τότε μπορούν να εξασθενίσουν.
Και έτσι, αυτό, πάλι, μας φέρνει στο λόγο που βρισκόμαστε εδώ σήμερα: να επαναβεβαιώνουμε και να αφιερώνουμε συνεχώς τον εαυτό μας ως κοινότητα στη δύναμη των δημοκρατιών και στην ανάγκη όχι μόνο ατομικά αλλά και συλλογικά να υποστηρίζουμε τις αρχές, τις αξίες της, και ο σκοπός του.
ΠΡΕΣΒΗΣ ISCHINGER: Σας ευχαριστώ πολύ. Τώρα, νομίζω ότι δεν έχω άλλη επιλογή από το να επιστρέψω στο κυρίαρχο θέμα μας αυτό το Σαββατοκύριακο, το οποίο ήταν όταν μίλησε ο Γραμματέας Στόλτενμπεργκ νωρίτερα και ο Καγκελάριος Scholz μόλις πριν από εσάς. Φυσικά, το κεντρικό θέμα ήταν —και μιλήσατε για αυτό μόλις πριν από λίγα λεπτά— ήταν η Ουκρανία.
Έτσι, η κυβέρνηση Μπάιντεν, ο ίδιος ο Πρόεδρος, εσείς — όλοι έχετε δηλώσει ότι περιμένετε ότι θα υπάρξει κάποιου είδους στρατιωτική δράση από τη Ρωσία στο μέλλον. Τώρα, εγώ — προσωπικά, δεν έχω καμία αμφιβολία για την αποφασιστικότητά σας να κάνετε αυτό που ανακοινώσατε να κάνετε.
Αλλά νομίζω ότι αυτό το κοινό θα ενδιαφερόταν για το πώς εσείς και η κυβέρνηση Μπάιντεν κρίνετε την ετοιμότητά μας. Πιστεύετε ότι εμείς, οι Ευρωπαίοι, είμαστε επαρκώς προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο σενάριο χειρότερης περίπτωσης, το οποίο - κατά την άποψή μου τουλάχιστον, θα έτεινε να τερματίσει την αναζήτηση μιας ανθεκτικής και ειρηνικής ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφάλειας; ? Και εργαζόμαστε πάνω σε αυτό για περισσότερο από μια γενιά — για δύο γενιές.
Έτσι, το ερώτημα είναι: Εάν μπορούσατε να σκεφτείτε λίγο πώς σκέφτεστε για αυτό και τι, πιθανώς, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι —συνεργαζόμενοι— τι θα μπορούσαμε να κάνουμε στο μέλλον ακόμη καλύτερα όσον αφορά τη συνομιλία με τη Ρωσία, όχι μόνο για τη Ρωσία .
Ξέρετε, ένα από τα πράγματα που πραγματικά μετανιώνω είναι ότι η ρωσική κυβέρνηση αποφάσισε να μην έρθει εδώ. Θα εκτιμούσα μια ευκαιρία να τους προκαλέσω σε αυτή τη σκηνή, όπως συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια εδώ στο Μόναχο.
Λοιπόν — αλλά νομίζω ότι καταλαβαίνετε την ερώτησή μου.
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Λοιπόν, όπως είπα στην ομιλία μου, με καθησυχάζει και με ενθάρρυνε το έργο που έχουμε κάνει συλλογικά τους τελευταίους μήνες. Και είναι δουλειά. Δεν ξεκίνησαν όλοι από την ίδια θέση όσον αφορά μια ποικιλία θεμάτων που βρίσκονται στο τραπέζι. Πώς ορίζουμε την «επιθετικότητα»; Ποιες θα πρέπει να είναι οι συνέπειες; Ποιες συνέπειες είναι κατάλληλες; Ποιο είμαστε διατεθειμένοι να επιδιώξουμε; Ποια δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιδιώξουμε; Δεν ξεκινήσαμε λοιπόν όλοι από το ίδιο μέρος.
Αλλά μέσω της διπλωματίας — και πάλι, αυτό μιλάει για τη δύναμη της διπλωματίας — ενωθήκαμε και τώρα μιλάμε με ενιαία φωνή. Και αυτή η φωνή ήταν συνάρτηση όχι μόνο διαλόγου, αλλά συζήτησης, κάποιων παραχωρήσεων, αλλά και μια πρακτική συνειδητοποίηση της στιγμής στην οποία βρισκόμαστε, που είναι ότι κοιτάμε ένα κυρίαρχο έθνος που μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται στα πρόθυρα εισβολή για άλλη μια φορά.
Και ίσως αυτή είναι μια στιγμή, όπως η ζωή μας παρουσιάζει εκείνες τις στιγμές, που μας προκαλούν να ρωτήσουμε ποιος είναι ο λόγος ύπαρξης μας. Και νομίζω ότι όλοι γνωρίζουμε την ιστορία του ΝΑΤΟ και τον λόγο ύπαρξης του. Το πνεύμα πίσω από αυτόν τον όρο που χρησιμοποιούμε, «η διατλαντική κοινότητα». Η λέξη «κοινότητα», που σημαίνει μια συλλογή, όχι — μια συλλογή ατόμων που βλέπουν τον εαυτό τους ως συλλογή παρά ως ένα. Και εδώ είμαστε τώρα.
Δεν διαφωνώ μαζί σας ότι θα ήταν ωραίο να μας παρουσιάζονταν άλλες συνθήκες, είτε σε αυτό το συνέδριο είτε στον κόσμο, αλλά δεν είμαστε εκεί.
Παραμένουμε ανοιχτοί στη διπλωματία. Το έχουμε πει συνεχώς, και οι πράξεις μας, τα λόγια και οι πράξεις μας αντικατοπτρίζουν αυτή την προτεραιότητα.
Πιστεύουμε ότι όταν προσδιορίζετε τη δύναμη οποιουδήποτε έθνους - σίγουρα θα μιλήσω για τις Ηνωμένες Πολιτείες - πιστεύουμε ότι είναι έκφραση της δύναμής μας να επιδιώκουμε, ως πρώτη προτεραιότητα, μια διπλωματική λύση σε οποιαδήποτε σύγκρουση. Και πιστεύω ότι το έχουμε ξεκαθαρίσει. Ωστόσο, σήμερα μας παρουσιάζεται αυτή η στιγμή.
Και έτσι το ερώτημα είναι: Εάν αυτή η διπλωματία οδηγεί σε αδιέξοδο — ελπίζουμε ότι δεν θα συμβεί. Το είπα ξανά στη σημερινή μου ομιλία, το είπε ο Πρόεδρος χθες το βράδυ — είμαστε ακόμη ανοιχτοί σε διπλωματικό ψήφισμα. Αλλά αν δεν συμβεί, έχουμε επίσης ξεκάθαρα μάτια ότι πρέπει να υπάρξουν συνέπειες.
Και έτσι έχουμε διατυπώσει ξεκάθαρα τις συνέπειες που επιφυλάσσουμε, και θα είναι σοβαρές και γρήγορες. Και προέκυψαν μέσω μιας διαδικασίας, πάλι, διπλωματικών συζητήσεων και δέσμευσης, όπου υπήρξε κάποια συναίνεση σχετικά με το τι θα ήταν κατάλληλο, δεδομένων ίσως ορισμένων προβλέψιμων σεναρίων.
Νομίζω ότι αυτή η στιγμή μιλάει, ναι, για μια στιγμή που θα θέλαμε να αποφύγουμε, αν ήταν αποτρέψιμη, αλλά μιλά επίσης για την αποφασιστικότητά μας να μιλήσουμε με μια φωνή και μια ενιαία φωνή.
Η ιστορία μας έχει προκαλέσει όλα αυτά τα χρόνια ως προς αυτό. Αλλά νομίζω ότι η ιστορία θα δείξει ότι, αυτή τη στιγμή, στεκόμαστε δυνατοί. (Χειροκροτήματα.)
ΠΡΕΣΒΗΣ ISCHINGER: Κυρία Αντιπρόεδρε, μπορώ μόνο να σας ευχαριστήσω εκ μέρους των συμμετεχόντων μας σε αυτό το κοινό και εκείνων που ακούνε από έξω να ταξιδεύουν - που ήρθατε εδώ σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες με συνθήκες πανδημίας. Ξέρετε, υπό πιο κανονικές συνθήκες, θα υπήρχαν περίπου 600 άτομα σε αυτή την αίθουσα. Θα ήταν εντελώς υπερπλήρη. Σας ευχαριστώ λοιπόν που το κάνατε αυτό.
Σας ευχαριστούμε που το κάνετε αυτό για εμάς. Για εμάς εδώ στην Ευρώπη, είναι — είναι ένα εξαιρετικά καθησυχαστικό μήνυμα.
Και θέλω να σας καλέσω όλους να προσφέρετε στον Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών ένα θερμό χειροκρότημα, αν μπορείτε, παρακαλώ. (Χειροκροτήματα.)
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Ευχαριστώ.
ΤΕΛΟΣ 12:14 ΜΜ CEST
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου