Πέμπτη 02/07/2020 - 20:24 - Ενημέρωση: Πέμπτη 02/07/2020 - 22:45
ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Δ. Σταθόπουλος: Το νομοσχέδιο μας φέρνει πολλά χρόνια πίσω (VIDEO)

Χαιρετισμό στη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα απηύθυνε ο Δημήτρης Σταθόπουλος, συνταξιούχος εφέτης. Ανέφερε:
«Αγαπητοί σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι,
Σήμερα βρισκόμαστε μάρτυρες κατάθεσης και συζήτησης ενός νομοσχεδίου που μας φέρνει πολλά χρόνια πίσω. Ένα νομοσχέδιο που περιέχει διατάξεις που καταφανώς αντιφάσκουν και σε αυτό ακόμα το αστικό Σύνταγμα της χώρας και ειδικά στο άρθρο 11 αυτού, το οποίο Σύνταγμα είχε εισηγηθεί και ψηφίσει από τον καιρό της μεταπολίτευσης, αρχές του 1975, η κυβέρνηση τότε της ΝΔ. Κακά τα ψέμματα, δεν μπορούμε ασφαλώς να εμπιστευτούμε στο παραμικρό την κυβερνητική αιτιολογία ότι δήθεν το νομοσχέδιο βάζει τάξη στην ταλαιπωρία του λαού εξαιτίας ολιγάριθμων διαδηλωτών όταν οι ρυθμίσεις του καταφανώς στοχεύουν να φιμώσουν κάθε φωνή προοδευτική και κάθε κοινωνική εκδήλωση, αν είναι δυνατόν, για ισότητα και δικαιοσύνη στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Στοχεύουν να καταστείλουν οποιαδήποτε ειρηνική και δίκαιη διαμαρτυρία για δικαιώματα καθημερινής ζωής και αξιοπρέπειας των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς που είναι τα στοιχειώδη, η τροφή, η ένδυση και η υπόδηση, η στέγαση, το δικαίωμα στην Υγεία και την Παιδεία τα οποία έχουν καταστεί πανάκριβα εμπορεύματα. 
Με Δούρειο Ίππο το φάντασμα του κορονοϊού, απ' ό,τι φαίνεται, επιχειρείται ως κατάλληλη ευκαιρία αυτή ακριβώς τη χρονική περίοδο να νομοθετηθούν συλλήβδην μια σειρά από αντιδραστικές διατάξεις με σκοπό να κάμψουν το φρόνημα του λαού συνολικά και ειδικότερα όλων των εργαζομένων ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς γιατί αυτό επιβάλλουν οι διεθνείς και ντόπιοι μονοπωλιακοί όμιλοι έτσι ώστε οι τελευταίοι να μπορούν να εκμεταλλεύονται άκοπα, στο έπακρο, να ξεζουμίζουν τους εργαζόμενους ανθρώπους μεταξύ των άλλων και της ελληνικής κοινωνίας, αυτούς δηλαδή τους ανθρώπους που με περίσσια περηφάνια στη ζωή εργάζονται σήμερα για να παράξουν τον κάθε λογής και αξίας πλούτο, ο οποίος όμως θα οδεύσει δυστυχώς ως άβουλο άγημα στις γιγάντιες, ψυχρότατες τσέπες των παντός είδους μονοπωλιακών οργανισμών. 
Η συνεχής κινητοποίηση και αμείλικτη προσπάθεια να μην ψηφιστεί και γίνει νόμος του κράτους και αν, ω μη γένοιτο, ψηφιστεί τουλάχιστον ουδέποτε να εφαρμοστεί ως νόμος του κράτους, να μείνει άψυχο κείμενο στα χαρτιά και τίποτα παραπάνω, εκεί θα πρέπει τουλάχιστον να κατατείνει η προσπάθεια του κινήματός μας. Αυτό θα είναι μια υγιής, υγιέστατη αντίσταση, το αυτονόητο θα έλεγε κανείς δικαίωμα επιβίωσης των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς που δεν έχουν πού να αποθέσουν τον μόχθο τους, παρά μόνο στην καρδιά τους, βαθιά ψυχολογικά ξεριζωμένοι και αυτοί από τα ψυχρότατα κτυπήματα των πολυεθνικών και κολοσσών παγκόσμιων επιχειρήσεων. 
Αγαπητοί συναγωνιστές, σύντροφοι και φίλοι, 
Οι πολυεθνικές και οι μεγαλοεργοδότες και οι πιστοί σε αυτούς ΗΠΑ και ΕΕ δεν θέλουν ανθρώπους με θεωρητικές γενικές γνώσεις, με άποψη και ουσία, αλλά θέλουν μόνο ό,τι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους και κυρίως μεμονωμένα και όχι κοινωνικά άτομα που να τους κάνουν πολλά τα έτη ώστε να τους είναι εύκολα εκμεταλλεύσιμοι και όχι άνθρωποι με κύρος, ουσία, συγκρότηση, άποψη, ώριμη σκέψη και ασφαλώς να μην τολμούν να προβάλλουν ούτε ίχνος διεκδίκησης. Γιατί έτσι απρόσκοπτα μπορούν να τους αρπάζουν ό,τι παράγουν. Αυτό είναι στο DNA των μεγαλοεργοδοτών. Προσοχή: Δεν πρέπει να έχουμε καμιά αυταπάτη πάνω σε αυτά.
Απαιτείται να μπει επιτέλους καλά στο μυαλό μας και να μας γίνουν συνείδηση τα εξής: Την εποχή της κρίσης του ψυχρότατου συστήματος που περάσαμε, από το 2009 έως το 2018, οι μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες στον κόσμο πλούτισαν τόσο όσο ποτέ στο μικρό αυτό χρόνοτον προηγούμενο αιώνα. Αυτό είναι γεγονός. Ούτε κάνουν εκατό άτομα, λιγότερα δηλαδή από 100 άτομα δισεκατομμυριούχοι κατέχουν σχεδόν τον μισό πλούτο της γης. Το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει περίπου πάνω από το 95% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ εξάλλου 3 δισ. άνθρωποι σε ολόκληρη την παγκόσμια κοινότητα ζουν σχεδόν σε κατάσταση μόνιμης πείνας. Και εδώ έχω παράδειγμα την Ινδία όπου είχα επισκεφθεί πριν από εννιά χρόνια. εκεί να δείτε τι γίνεται.
Άρα όταν λέμε ότι έχουμε οικονομική άνοδο σε μία χώρα, στο σύστημα που ζούμε, τα όποια αυτά οφέλη πηγαίνουν απευθείας στους πλουτοκράτες εργοδότες. Περαιτέρω, την  ώρα που προωθείται  το αντιλαϊκό αυτό νομοσχέδιο για ψήφιση, χιλιάδες άνθρωποι και στη μαρτυρική αυτή χώρα μας, του μόχθου, διολισθαίνουν στην απόλυτη φτώχεια. Και ρωτώ. Πώς είναι δυνατόν να μην αντισταθεί εδώ και τώρα κανείς ώστε να ανατραπεί πλήρως η γενικότερη αντιλαϊκή αυτή κατάσταση; 
Κλείνοντας, θέλω να επισημάνω ότι κατά τον τεράστιο ουμανιστή ποιητή μας, Κώστα Βάρναλη, προσοχή ποτέ δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, με προσμονή ενός θάματος δεν πρέπει να γίνουμε, γιατί αν κάτι τέτοιο δυστυχώς συμβεί, τότε το ελάχιστο που θα μας πρέπει θα είναι το επιτύμβιο επίγραμμα του εξίσου μεγάλου μας ποιητή Τάσου Λειβαδίτη, ότι εδώ κείτεται κάποιος που ο φόβος του τι θα πουν οι άλλοι και η ματαιοδοξία του να αρέσει του αφαίρεσαν ό,τι θετικό του, έτσι που σχεδόν εδώ δεν κείτεται κανείς».
Στο τέλος συγκινημένος διάβασε και το παρακάτω ποίημα:
Λοιμός, στο καθαρτήριο των ψυχών μας
τρέχει η μέρα, άδοξη στις προσδοκίες μας
κουρέλι ν' αποθέσει στις καρδιές μας
το ένδοξο κερί της λιτανείας μας
- ντάλα χειμώνα στις καρδιές μας -
άστοργα στον κλοιό της μοναξιάς μάς κλείνει.
***
Μικροχαρές, ματιές ερώτων
κυκλικά αναδεύουν στη βαρύτητα του εαυτού μας
χωρίς στάση ανάπαυσης, κοινωνική.
Θέλουν τα όνειρά μας να παγώσουν
στο αιώνιο τέμπο της Ανταρκτικής
χωρίς ελπίδα.
***
Ζητού, τα βήματά μας να στεκιώσουν,
αιφνίδια, στης φτώχειας την παγίδα!
Ποθούν, μαντάτα ώριμων καιρών να ξεχαστούνε
κι όσα γενναία έρχονται, ν' απαλειφθούνε.
***
Του λοιμού όμως τα σύνδρομα, θανατερά ιππεύουν
και με δούρειο ίππο τη σιωπή μας, χωρίς εμπόδια, σημαδεύουν
τα έγκλειστά μας κοινωνικά διέξοδα και μη
με τα μαρτυρολόγια και την αναμονή!
***
Γι' αυτό, χωρίς σιωπή, ας μπούμε
διεκδικώντας,
κοινωνικό χωρόχρονο, απ' το μερτικό της γης,
συναισθημάτων κι αγαθών, στους στιβαρούς μας ώμους.
***
Μπορούμε, ακούστε, με λαλιές βαρύτητας
και ήθους,
κοινωνικές, για ίσα μεράδια ζεστού μόχθου
ίσες βραγιές αξίας αγάπης κι αγαθών
να δράξουμε!