Ας δούμε τα πράγματα: Οι συνομιλίες για την ένταξη δεν ισοδυναμούν με την υπόσχεση ένταξης στην ΕΕ
ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ: Όλες οι απόψεις σε αυτήν τη στήλη αντικατοπτρίζουν τις απόψεις του συντάκτη (ών), όχι της EURACTIV.COM Ltd.
Οι δηλώσεις ότι η έναρξη των συνομιλιών για ένταξη στην ΕΕ με μια υποψήφια χώρα σημαίνει ότι η ένταξη είναι ψευδής. Η Sena Marić εξηγεί γιατί η επικοινωνία της διεύρυνσης - τόσο από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ όσο και στα κράτη μέλη - πρέπει να βασίζεται σε γεγονότα και όχι σε επικίνδυνο παιχνίδι με λόγια και συναισθήματα.
Η Sena Marić είναι ανώτερος ερευνητής και υπεύθυνος προγράμματος στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής (CEP) στο Βελιγράδι.
Στην εκστρατεία εκλογών για τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Μάιο του 2019, η Nathalie Loiseau, ηγετική προσωπικότητα στο κίνημα της αναγέννησης της Macron και πρώην υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, δήλωσε με υπερηφάνεια ότι απείλησε άμεσα τη διεύρυνσητης ΕΕ στην Αλβανία και τη Βόρεια Μακεδονία.
Τον ίδιο μήνα, ο l'Obs, ένα από τα πιο διαδεδομένα εβδομαδιαία περιοδικά στη Γαλλία, δημοσίευσε ένα άρθρο το οποίο ξεκίνησε επισημαίνοντας ότι "το 2012, η ΕΕ υποσχέθηκε στη Σερβία ότι θα ενταχθεί στην ΕΕ ίσως ακόμη και μέχρι το 2025, "Και η οποία, αναπάντεχα, συνέχισε με έναν μάλλον σκεπτικισμό για τη διεύρυνση στα Δυτικά Βαλκάνια.
Αυτές οι δηλώσεις, μεταξύ πολλών που μπορούν να επισημανθούν στον δημόσιο διάλογο στα κράτη μέλη της ΕΕ σχετικά με τα Δυτικά Βαλκάνια, βασίζονται στην υπόθεση ότι η διαπραγμάτευση της ένταξης στην ΕΕ ή ακόμα και η έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών συνεπάγεται άμεσα την ένταξη στην ΕΕ ως αποτέλεσμα.
Αυτό είναι ψευδές.
Όποιος είναι εξοικειωμένος με την πολιτική διεύρυνσης της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια γνωρίζει πολύ καλά τις πραγματικές δυσκολίες αυτής της διαδικασίας.
Αντίθετα με την περίπτωση της διεύρυνσης της "Μεγάλης Έκρηξης" από το 2004 και το 2007, όταν η ΕΕ παγιδεύτηκε ρητορικά για να αποδεχθεί νέα μέλη δίνοντάς τους την υπόσχεση της ένταξης, στην περίπτωση των Δυτικών Βαλκανίων επέλεξε προσεκτικά τα λόγια της για να μεταδώσει την πραγματική επίπεδο δέσμευσης.
Στη Διάσκεψη Κορυφής της Θεσσαλονίκης το 2003, η περιοχή υποσχέθηκε ότι θα υπάρξει «... αδιαμφισβήτητη υποστήριξη για την ευρωπαϊκή προοπτική », ενώ «η ταχύτητα της πορείας προς τα εμπρός βρίσκεται στα χέρια των χωρών της περιοχής».
Η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για μια αξιόπιστη προοπτική διεύρυνσης για μια ενισχυμένη δέσμευση της ΕΕ με τα Δυτικά Βαλκάνια από το 2018 [alias " Η στρατηγική για τα Δυτικά Βαλκάνια "] δεν υποσχόμαστε επίσης την ένταξη.
Αντ 'αυτού, επιμένει συνεχώς ότι το αποτέλεσμα της διαδικασίας διαπραγμάτευσης εξαρτάται από την εκπλήρωση των κριτηρίων προσχώρησης από κάθε υποψήφιο. Τα συμπεράσματα της διάσκεψης κορυφής ΕΕ-Δυτικών Βαλκανίων στη Σόφια από το 2018 επιβεβαίωσαν την ευρωπαϊκή προοπτική της περιοχής και δεν ανέφεραν καν τη λέξη «διεύρυνση».
Στο τέλος της ημέρας, το νομικό πλαίσιο της ΕΕ θέτει τα κράτη μέλη της ΕΕ ως « κυρίους » της πολιτικής διεύρυνσης της ΕΕ. Στην πραγματικότητα, η λήψη αποφάσεων σε κάθε στάδιο της διαδικασίας σύνδεσης και ένταξης της ΕΕ απαιτεί την ομοφωνία όλων των μελών της ΕΕ.
Πράγματι, αυτό σημαίνει ότι κάθε κράτος μέλος έχει τουλάχιστον 70 ευκαιρίες να διακόψει ή να εμποδίσει τις διαπραγματεύσεις προσχώρησης (όπως κατά την έναρξη και το κλείσιμο καθενός από τα 35 κεφάλαια των διαπραγματεύσεων, όταν αποφασίζει για τα κριτήρια έναρξης, ενδιάμεσης και κλεισίματος για ένα κεφάλαιο διαπραγμάτευσης ή σχετικά με την ενδεχόμενη ενεργοποίηση της ρήτρας "ανισορροπίας" - σε περίπτωση επιστροφής στα κεφάλαια 23 και 24, μεταξύ άλλων).
Πολλαπλασιάστε τον αριθμό αυτό σε 28 κράτη μέλη και αποδεικνύεται ότι τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη, τα κράτη μέλη έχουν περίπου 2.000 διαφορετικές ευκαιρίες να μπλοκάρουν τη διαδικασία διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΕΕ.
Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων από τα κράτη μέλη πρέπει να γνωρίζουν και τους μηχανισμούς της πολιτικής διεύρυνσης της ΕΕ. Στην πραγματικότητα, είμαι βέβαιος ότι είναι, κάτι που η κυρία Loiseau κατέδειξε αργότερα στη δήλωσή της. Παραδόξως, αυτοί οι ίδιοι ενδιαφερόμενοι φαίνεται να υποτιμούν τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσει η απλούστευση αυτής της σύνθετης πολιτικής.
Ιδιαίτερα σημαντική είναι σήμερα το αδιαμφισβήτητο μέλλον της Βόρειας Μακεδονίας, όπου οι ενταξιακές συνομιλίες με την ΕΕ αναβλήθηκαν και πάλι . Η ΕΕ ΔΕΝ υποσχέθηκε σε αυτή τη χώρα ότι θα ενταχθεί στην ΕΕ: υποσχέθηκε, ωστόσο, ότι θα αρχίσει διαπραγματεύσεις μόλις πληρούνται οι προϋποθέσεις.
Η Βόρεια Μακεδονία έχει εκπληρώσει όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών, αλλά ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ φοβούνται εσωτερική πίεση και είναι έτοιμα να προδώσουν τις υποσχέσεις της ΕΕ.
Ενώ πολλοί συνάδελφοι από την πολιτική και τους ακαδημαϊκούς κύκλους έχουν παρουσιάσει καλά επιχειρήματα σχετικά με το γιατί και πώς το κόστος μιας αρνητικής απόφασης για την έναρξη των διαπραγματεύσεων θα ήταν υψηλότερο από τα οφέλη της αντιμετώπισης των εγχώριων ανησυχιών, θα ήθελα να πάψω για ένα δευτερόλεπτο: θα είμαστε εδώ οι αρμόδιες αρχές ανακοίνωσαν σήμερα τη διεύρυνση με βάση τα γεγονότα;
Θα ήταν μερικές χώρες της ΕΕ λιγότερο απρόθυμες να ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις ένταξης με τις υποψήφιες χώρες που πληρούσαν όλες τις απαιτούμενες προϋποθέσεις, αν οι δημότες και οι αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων αναγνωρίζουν πόσο καιρό είναι ο δρόμος μεταξύ της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων και της τελικής συμμετοχής;
Μπορούμε μόνο να μαντέψουμε, αλλά θα ήθελα να βάλω τα χρήματά μου για μια πολύ διαφορετική κατάσταση.
Στην πρόσφατη υπόθεση της Σερβίας, αισθάνομαι ότι χάσαμε πολλή ώθηση υπέρ των Ευρωπαίων στην περίοδο μεταξύ του 2012 - όταν η Σερβία έγινε υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ - και το 2014, όταν ξεκίνησαν οι ενταξιακές συνομιλίες - εξαιτίας της εκ των πραγμάτωνκαθορισμού προτεραιοτήτων της Ένωσης του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου για όλα τα άλλα κριτήρια ένταξης, με αποτέλεσμα αρκετές διαδοχικές αναβολές της έναρξης των ενταξιακών συνομιλιών.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε τώρα είναι να προσδιορίσουμε ποιοι είναι οι αρμόδιοι φορείς για την κοινοποίηση τόσο των γεγονότων όσο και των ψευδών ερμηνειών της πολιτικής διεύρυνσης της ΕΕ. Πιστεύω ότι πολλά κόμματα έχουν κάποιο ρόλο και ευθύνη.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα μπορούσε να ενισχύσει το επίπεδο αλληλεπίδρασής της με τα κράτη μέλη της ΕΕ, συμμετέχοντας στις συνεδριάσεις των εθνικών κοινοβουλίων όταν συζητούνται αυτά τα θέματα, για παράδειγμα, προκειμένου να δοθούν εξηγήσεις και απαντήσεις στις ερωτήσεις των βουλευτών.
Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη μέλη της ΕΕ πρέπει να αποκαταστήσουν την αμοιβαία εμπιστοσύνη όσον αφορά τη συλλογή πληροφοριών σχετικά με την πραγματικότητα των κριτηρίων εκπλήρωσης στις υποψήφιες χώρες της ΕΕ.
Οι πολιτικές αρχές των κρατών μελών της ΕΕ θα πρέπει να στηρίξουν τις θέσεις τους στη διεύρυνση των Δυτικών Βαλκανίων με την κατάλληλη πληροφόρηση, κάτι το ελάχιστο που θα μπορούσαν να περιμένουν οι πολιτικοί που προσανατολίζονται προς την ΕΕ, οι οποίοι δήθεν υποστηρίζουν τις ευρωπαϊκές αξίες, αντί να προσφεύγουν σε επικίνδυνο παιχνίδι με λόγια και συναισθήματα.
Τα αξιόλογα ανεξάρτητα και αμερόληπτα μέσα μαζικής ενημέρωσης υποτίθεται επίσης να υποβάλλουν εκθέσεις σχετικά με τα θέματα αυτά με έναν τεκμηριωμένο και επαγγελματικό τρόπο.
Ως εκ τούτου, η έκκληση προς την ΕΕ όσον αφορά τη διεύρυνση προς τα Δυτικά Βαλκάνια θα ήταν να επανέλθω στα βασικά: να καλέσω τα πράγματα με τα πραγματικά τους ονόματα. Κάτι τέτοιο θα επέτρεπε στην Ένωση να ενεργεί υπεύθυνα, με συνέπεια τη συνεκτικότητα στην εφαρμογή των προϋποθέσεων συμμετοχής και την εκπλήρωση των δεσμεύσεών της.
sm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου