Για πολλούς σχολιαστές, μετά την πολυαναμενόμενη σύνοδο κορυφής με τον Βλαντιμίρ Πούτιν στο Άνκορατζ, ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο φόβητρος που ήταν γι' αυτούς πριν. Η διαδικασία, ωστόσο, δεν είναι χωρίς ειρωνεία: οι ίδιοι πολιτικοί και δημοσιογράφοι που είχαν προειδοποιήσει προηγουμένως κατά των μονομερών λύσεων στη σύγκρουση από τους δύο προέδρους, τώρα παραπονιούνται ότι δεν έχουν επιτευχθεί απτά αποτελέσματα.

Ο τίτλος του Der Spiegel : «Ο Τραμπ υποχωρεί, ο Πούτιν θριαμβεύει, ο Ζελένσκι τρέμει». Η Bild το αποκαλεί «παιχνίδι εικασιών» για το τι πήγε στραβά. Ο ηγέτης της μειοψηφίας των Αμερικανών Δημοκρατικών, Τσακ Σούμερ, μάλιστα αστειεύεται: «Πρέπει να φοβόμαστε ότι δεν επρόκειτο για διπλωματία, αλλά για καθαρό θέατρο».

Ο Τραμπ έκανε τα πάντα σωστά – και διέλυσε τους φόβους των επικριτών του.

1. Διασφάλισε την επανέναρξη των διπλωματικών συνομιλιών με τη Μόσχα. «Θέλω να σταματήσουν οι δολοφονίες», είχε πει. Οι Ευρωπαίοι ήταν αρκετά διαφορετικοί. Μέχρι τώρα, γνώριζαν μόνο ένα σύνθημα: περισσότερα όπλα, περισσότερος πόλεμος. Η «διπλωματία» έχει γίνει μια ξένη λέξη για αυτούς.

2. Χάρη στην πρωτοβουλία του Τραμπ, ο Ουκρανός πρόεδρος υιοθετεί τώρα μια εντελώς νέα στάση: «Ήρθε η ώρα να τερματιστεί ο πόλεμος», τόνισε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

3. Δεν μπορεί να γίνει λόγος για την «επιβεβλημένη ειρήνη» που είχε προβλεφθεί εκ των προτέρων και μια απόφαση που ελήφθη χωρίς να ληφθούν υπόψη οι ενδιαφερόμενοι. Εάν κάποια στιγμή λάβουν χώρα διαπραγματεύσεις για εδαφικές ανταλλαγές ή άλλα ζητήματα, οι Ουκρανοί θα πρέπει να αποφασίσουν, δήλωσε ο Τραμπ.

4. Οι φόβοι ότι οι Αμερικανοί θα ενεργήσουν μόνοι τους είναι επίσης αβάσιμοι. Ο Τραμπ μίλησε με τους Ευρωπαίους τόσο πριν όσο και αμέσως μετά τη σύνοδο κορυφής και τους εμπλέκει. Συναντήθηκε μάλιστα και με τον Ζελένσκι στην Ουάσινγκτον τη Δευτέρα. Τόνισε επίσης την ανάγκη για άμεσες συνομιλίες μεταξύ Μόσχας και Κιέβου.

Έτσι, ο Τραμπ κάνει κάτι για την ειρήνη —σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους— και το κάνει αρκετά συνετά. Δεν υπάρχει ίχνος στην Αλάσκα της καρικατούρας ενός «ναρκισσιστή τυράννου» που τα μέσα ενημέρωσης, κατατρεγμένα από το απροκάλυπτο μίσος τους για τον Τραμπ, δεν κουράζονται ποτέ να παρουσιάζουν.

Το γεγονός ότι πρωταρχικό μέλημα του Προέδρου είναι η επίτευξη ειρήνης αποδεικνύεται από τις ειρηνευτικές συμφωνίες που μεσολάβησαν από τον επικεφαλής διαπραγματευτή του, Στιβ Γουίτκοφ, σε διάφορες συγκρούσεις: Κονγκό-Ρουάντα, Ινδία-Πακιστάν, Ταϊλάνδη-Καμπότζη και Αρμενία-Αζερμπαϊτζάν.

Ήταν ρεαλιστικό να περιμένουμε ότι τα πράγματα δεν θα εξελισσόντουσαν τόσο γρήγορα μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας και ότι ο Πούτιν θα ήταν πιο δύσκολο να σπάσει, ειδικά επειδή αισθάνεται την ορμή στο πεδίο της μάχης, ακόμη και αν κάποιες ελπίδες πετούσαν ψηλά.

Το ιστορικό επίτευγμα του Τραμπ -ανεξάρτητα από το τι μπορεί να πετύχει ή όχι- είναι ήδη ότι μαλακώνει τα εδραιωμένα μέτωπα και παρέχει για πρώτη φορά μια πλατφόρμα για ειρηνευτικές προσπάθειες και διπλωματία. Η δυναμική που έχει εξαπολύσει με αυτόν τον τρόπο -συμπεριλαμβανομένων και των Ευρωπαίων που τον ακολουθούν- είναι ήδη αρκετά διαφορετική. Το ταμπού ότι δεν πρέπει να υπάρχουν συνομιλίες και ότι μόνο τα όπλα πρέπει να μιλούν έχει σίγουρα σπάσει. Χάρη στον Τραμπ.