Παγκόσμιο μορατόριουμ χρέους από το ΔΝΤ ζητούν 2 αμερικανικά πανεπιστήμια - Έρχεται κύμα κρατικών χρεοκοπιών λόγω κορωνοϊού
Ήδη 90 χώρες έχουν ζητήσει βοήθεια από το ΔΝΤ
Ο κόσμος αντιμετωπίζει ένα τέραστιο κύμα κρατικών χρεοκοπιών, σε μια εποχή που οι κυβερνήσεις των αναπτυσσόμενων χωρών πρέπει να δαπανήσουν τεράστια ποσά για τη διατήρηση της υγείας των πολιτών.
Για να αποφευχθεί ένα καταστροφικό αποτέλεσμα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να συντονίσει ένα γενικό μορατόριουμ χρέους.
Αυτό αναφέρουν οι καθηγητές Pierre-Olivier Gourinchas του University of California, Berkeley και Chang-Tai Hsieh του University of Chicago Booth School of Business.
Σύμφωνα με τους ίδιους, χωρίς γενικό μορατόριουμ για το χρέος, η πανδημία του COVID-19 θα οδηγήσει σε ένα κύμα ανεξέλεγκτων αδυναμιών πληρωμών, ιδίως μεταξύ αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων οικονομιών.
Εάν συμβεί αυτό, οι παγκόσμιες προσπάθειες για τη συγκράτηση της κρίσης της δημόσιας υγείας θα αποτύχουν και η σημερινή οικονομική κατάρρευση μπορεί να μετατραπεί σε μόνιμη παρακμή.
Η Ρωσία και οι φτωχές χώρες αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση καθώς οι επιχειρήσεις κλείνουν και οι εργαζόμενοι χάνουν το εισόδημά τους.
Μια κάμψη αυτού του μεγέθους μπορεί να προκαλέσει τεράστια μακροπρόθεσμη ζημία, καθώς οι κρίσιμοι οικονομικοί δεσμοί εξαφανίζονται.
Η πλειονότητα των επιχειρήσεων θα κλείσει μόνιμα, εκτός εάν ληφθούν επειγόντως μέτρα.
Για το σκοπό αυτό, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών πέτυχε πρόσφατα ένα πακέτο διάσωσης ύψους 2 τρισ. δολαρίων, ενώ οι κυβερνήσεις της Δανίας και του Καναδά, για παράδειγμα, επιχορηγούν το 75% των μισθών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ) των χωρών τους.
Εν τω μεταξύ, η Κίνα έχει επεκτείνει τις πιστώσεις και έχει καταργήσει τους φόρους μισθοδοσίας και μόλις ανακοίνωσε ένα πακέτο διάσωσης αξίας περίπου 1 τρισ. δολαρίων.
Ωστόσο, ο COVID-19 δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στις αναδυόμενες οικονομίες όπως η Ινδία και το Μεξικό.
Εκεί, το οικονομικό κόστος της κοινωνικής αποστασιοποίησης είναι ακόμη υψηλότερο από ό,τι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, και οι ευάλωτες ΜΜΕ, με χαμηλά αποθεματικά, αντιπροσωπεύουν ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο της οικονομίας.
Τέτοιες χώρες διαθέτουν επίσης πολύ πιο επισφαλή συστήματα υγειονομικής περίθαλψης.
Τα κεφάλαια που απαιτούνται για την υποστήριξη των ευάλωτων εργαζομένων και των επιχειρήσεων, καθώς και για τη θεραπεία των ασθενών με COVID-19, θα μπορούσαν να φθάσουν το 10% του ΑΕΠ τους.
Από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα;
Ορισμένες προηγμένες οικονομίες, όπως οι ΗΠΑ, μπορούν να δανειστούν πολύ περισσότερο με ελάχιστο επιπλέον κόστος.
Ορισμένες από αυτές τις χρηματοδοτήσεις προέρχονται από ξένους επενδυτές που αναζητούν χρηματοοικονομική ασφάλεια και ορισμένοι από τους αμερικανούς ιδιώτες επενδυτές που ρευστοποιούν τις ξένες συμμετοχές τους.
Με άλλα λόγια, η χρηματοδότηση που χρειάζεται η Αμερική και άλλες προηγμένες οικονομίες προέρχεται εν μέρει από χώρες όπως το Μεξικό.
Επιπλέον, σε αντίθεση με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, κάθε αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη οικονομία πρέπει τώρα να δανειστεί την ίδια στιγμή.
Έτσι, ακόμα και αν το Μεξικό ήταν σε θέση να εκδώσει ομόλογα, θα ανταγωνιζόταν πολλές άλλες χώρες στην ίδια κατάσταση.
Είναι ένα ατυχές γεγονός, αλλά οι χώρες δεν έχουν άλλον να δανειστούν από άλλες χώρες.
Έτσι, οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα επιλέξουν τους νικητές και τους ηττημένους.
Οι νικητές θα είναι εκείνες οι χώρες με αρκετή ικανότητα να εκδίδουν ασφαλή ομόλογα.
Θα είναι σε θέση να δανειστούν τεράστια ποσά με τα επιτόκια χαμηλά.
Οι ηττημένοι θα είναι χώρες, όπως το Μεξικό.
Στην πραγματικότητα, οι χώρες αυτές θα διώκονται διπλά: όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να αντλήσουν κεφάλαια για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και τα ιδιωτικά κεφάλαια θα απομακρυνθούν, όπως έχει ήδη αρχίσει, ακριβώς λόγω δανεισμού από τις ΗΠΑ, την Κίνα και τις Ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι περισσότερες από 90 χώρες έχουν ήδη προσεγγίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για οικονομική βοήθεια.
Τώρα, όταν οι κυβερνήσεις των αναπτυσσόμενων χωρών πρέπει να δαπανήσουν τεράστια ποσά για να κρατήσουν τους πολίτες τους υγιείς, με τις οικονομίες τους να έχουν τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος, οι πιθανότητες να μειωθούν δραματικά οι πιθανότητές να αντιμετωπίσουν την πανδημία είναι μεγάλες.
Σε τελική ανάλυση, ο περιορισμός του ιού οπουδήποτε, απαιτεί συστηματική στήριξη.
Για να αποφευχθεί ένα καταστροφικό αποτέλεσμα, ο κόσμος χρειάζεται επειγόντως ισχυρή συλλογική δράση.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι οι ανάγκες των αναδυόμενων οικονομιών χρειάζονται συνολικά 2,5 τρισ. δολάρια, αλλά ο αριθμός αυτός φαίνεται χαμηλός.
Σε κάθε περίπτωση, οι πόροι της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ είναι σήμερα πολύ περιορισμένοι.
Πρέπει να επιδιωχθούν επιθετικά οι προσπάθειες για την ενίσχυση του Ταμείου - προς το παρόν μόνο 1 τρισ. δολάρια.
Εν τω μεταξύ, το ΔΝΤ θα πρέπει να δράσει για να προχωρήσει συντονίζοντας ένα γενικό μορατόριουμ χρέους.
Το μορατόριουμ θα αναστείλει όλες τις αποπληρωμές των δημόσιων χρεών σε ιδιώτες και δημόσιους πιστωτές από αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες που θα το ζητήσουν, και να παραμείνει σε ισχύ μέχρι να περάσει η κρίση της υγείας.
Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι ένα μορατόριουμ χρέους ενός έτους θα μπορούσε να απελευθερώσει 1 τρισ. δολάρια ή το 3,3% των εισοδημάτων των χωρών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και είναι πολύ περισσότερα από τα εκτιμώμενα 14 δισ. δολάρια που θα απελευθερωθούν από το προτεινόμενο μορατόριουμ για την αποπληρωμή χρεών σε δημόσιους πιστωτές μόνο από φτωχότερες χώρες.
Αυτό θα ήταν πολύ σημαντικό για να βοηθήσουμε χώρες όπως το Μεξικό και την Ινδία να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα κρίση.
Αν και κάποιοι μπορεί να αντιταχθούν σε ένα μορατόριουμ χρέους θα σταματήσει τον μεγαλύτερο δανεισμό στις χώρες αυτές, αυτές οι ροές κεφαλαίων θα σταματήσουν να φεύγουν ή θα αντιστραφούν.
Και μολονότι ένα μορατόριουμ θα μπορούσε να εξαιρέσει τέτοιες χώρες από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές για μεγάλο χρονικό διάστημα, το στίγμα με την ευκαιρία αυτή θα πρέπει να είναι πολύ μικρότερο, διότι το μορατόριουμ θα επιβληθεί γενικά και ως αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας πανδημίας και όχι της δημοσιονομικής εκτροπής.
Θα πρέπει επίσης να βοηθήσουν και οι δανειστές του ΔΝΤ.
Οι ιδιώτες πιστωτές θα συμφωνήσουν σε ένα μορατόριουμ μόλις καταλάβουν ότι η εναλλακτική λύση είναι μια σειρά από ανεξέλεγκτες αθετήσεις υποχρεώσεων.
Το μορατόριουμ του χρέους διατηρεί την επιλογή να αποφευχθεί η επίσημη αναδιάρθρωση του χρέους αν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες μετά την πανδημία.
Ένα σημαντικό μερίδιο αυτού του κρατικού χρέους εκδίδεται πλέον βάσει των τοπικών νόμων, οι οποίοι μπορούν να τροποποιηθούν.
Το χρέος που εκδίδεται σύμφωνα με το αλλοδαπό δίκαιο και χωρίς ρήτρες συλλογικής δράσης είναι πιο προβληματικό.
Στην περίπτωση αυτή, οι νόμοι ασυλίας στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσαν προσωρινά να αλλάξουν ώστε να επιτρέψουν στους δικαστές να τερματίσουν τις αγωγές από χώρες που το ΔΝΤ πιστοποιεί ότι δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν το χρέος τους εξαιτίας της πανδημίας.
Μια τέτοια λύση θα ήταν και στο κοινωνικό και οικονομικό συμφέρον των πλούσιων χωρών.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 1980, χρειάστηκαν σχεδόν δέκα χρόνια για να ξεκινήσουν σοβαρά οι συζητήσεις στο πλαίσιο του λεγόμενου σχεδίου Brady.
Αυτή τη φορά πρέπει να είναι διαφορετική.
Πρέπει να συντονιστεί αμέσως ένα μορατόριουμ γενικού χρέους για να αποφευχθεί μια άλλη χαμένη δεκαετία (ή δύο) για τις αδύναμες χώρες.
www.bankingnews.gr
Για να αποφευχθεί ένα καταστροφικό αποτέλεσμα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο θα πρέπει να συντονίσει ένα γενικό μορατόριουμ χρέους.
Αυτό αναφέρουν οι καθηγητές Pierre-Olivier Gourinchas του University of California, Berkeley και Chang-Tai Hsieh του University of Chicago Booth School of Business.
Σύμφωνα με τους ίδιους, χωρίς γενικό μορατόριουμ για το χρέος, η πανδημία του COVID-19 θα οδηγήσει σε ένα κύμα ανεξέλεγκτων αδυναμιών πληρωμών, ιδίως μεταξύ αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων οικονομιών.
Εάν συμβεί αυτό, οι παγκόσμιες προσπάθειες για τη συγκράτηση της κρίσης της δημόσιας υγείας θα αποτύχουν και η σημερινή οικονομική κατάρρευση μπορεί να μετατραπεί σε μόνιμη παρακμή.
Η Ρωσία και οι φτωχές χώρες αντιμετωπίζουν μια άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση καθώς οι επιχειρήσεις κλείνουν και οι εργαζόμενοι χάνουν το εισόδημά τους.
Μια κάμψη αυτού του μεγέθους μπορεί να προκαλέσει τεράστια μακροπρόθεσμη ζημία, καθώς οι κρίσιμοι οικονομικοί δεσμοί εξαφανίζονται.
Η πλειονότητα των επιχειρήσεων θα κλείσει μόνιμα, εκτός εάν ληφθούν επειγόντως μέτρα.
Για το σκοπό αυτό, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών πέτυχε πρόσφατα ένα πακέτο διάσωσης ύψους 2 τρισ. δολαρίων, ενώ οι κυβερνήσεις της Δανίας και του Καναδά, για παράδειγμα, επιχορηγούν το 75% των μισθών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ) των χωρών τους.
Εν τω μεταξύ, η Κίνα έχει επεκτείνει τις πιστώσεις και έχει καταργήσει τους φόρους μισθοδοσίας και μόλις ανακοίνωσε ένα πακέτο διάσωσης αξίας περίπου 1 τρισ. δολαρίων.
Ωστόσο, ο COVID-19 δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα στις αναδυόμενες οικονομίες όπως η Ινδία και το Μεξικό.
Εκεί, το οικονομικό κόστος της κοινωνικής αποστασιοποίησης είναι ακόμη υψηλότερο από ό,τι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, και οι ευάλωτες ΜΜΕ, με χαμηλά αποθεματικά, αντιπροσωπεύουν ένα πολύ μεγαλύτερο μερίδιο της οικονομίας.
Τέτοιες χώρες διαθέτουν επίσης πολύ πιο επισφαλή συστήματα υγειονομικής περίθαλψης.
Τα κεφάλαια που απαιτούνται για την υποστήριξη των ευάλωτων εργαζομένων και των επιχειρήσεων, καθώς και για τη θεραπεία των ασθενών με COVID-19, θα μπορούσαν να φθάσουν το 10% του ΑΕΠ τους.
Από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα;
Ορισμένες προηγμένες οικονομίες, όπως οι ΗΠΑ, μπορούν να δανειστούν πολύ περισσότερο με ελάχιστο επιπλέον κόστος.
Ορισμένες από αυτές τις χρηματοδοτήσεις προέρχονται από ξένους επενδυτές που αναζητούν χρηματοοικονομική ασφάλεια και ορισμένοι από τους αμερικανούς ιδιώτες επενδυτές που ρευστοποιούν τις ξένες συμμετοχές τους.
Με άλλα λόγια, η χρηματοδότηση που χρειάζεται η Αμερική και άλλες προηγμένες οικονομίες προέρχεται εν μέρει από χώρες όπως το Μεξικό.
Επιπλέον, σε αντίθεση με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, κάθε αναδυόμενη και αναπτυσσόμενη οικονομία πρέπει τώρα να δανειστεί την ίδια στιγμή.
Έτσι, ακόμα και αν το Μεξικό ήταν σε θέση να εκδώσει ομόλογα, θα ανταγωνιζόταν πολλές άλλες χώρες στην ίδια κατάσταση.
Είναι ένα ατυχές γεγονός, αλλά οι χώρες δεν έχουν άλλον να δανειστούν από άλλες χώρες.
Έτσι, οι χρηματοπιστωτικές αγορές θα επιλέξουν τους νικητές και τους ηττημένους.
Οι νικητές θα είναι εκείνες οι χώρες με αρκετή ικανότητα να εκδίδουν ασφαλή ομόλογα.
Θα είναι σε θέση να δανειστούν τεράστια ποσά με τα επιτόκια χαμηλά.
Οι ηττημένοι θα είναι χώρες, όπως το Μεξικό.
Στην πραγματικότητα, οι χώρες αυτές θα διώκονται διπλά: όχι μόνο δεν θα είναι σε θέση να αντλήσουν κεφάλαια για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και τα ιδιωτικά κεφάλαια θα απομακρυνθούν, όπως έχει ήδη αρχίσει, ακριβώς λόγω δανεισμού από τις ΗΠΑ, την Κίνα και τις Ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι περισσότερες από 90 χώρες έχουν ήδη προσεγγίσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για οικονομική βοήθεια.
Τώρα, όταν οι κυβερνήσεις των αναπτυσσόμενων χωρών πρέπει να δαπανήσουν τεράστια ποσά για να κρατήσουν τους πολίτες τους υγιείς, με τις οικονομίες τους να έχουν τεράστιο ανθρώπινο και οικονομικό κόστος, οι πιθανότητες να μειωθούν δραματικά οι πιθανότητές να αντιμετωπίσουν την πανδημία είναι μεγάλες.
Σε τελική ανάλυση, ο περιορισμός του ιού οπουδήποτε, απαιτεί συστηματική στήριξη.
Για να αποφευχθεί ένα καταστροφικό αποτέλεσμα, ο κόσμος χρειάζεται επειγόντως ισχυρή συλλογική δράση.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι οι ανάγκες των αναδυόμενων οικονομιών χρειάζονται συνολικά 2,5 τρισ. δολάρια, αλλά ο αριθμός αυτός φαίνεται χαμηλός.
Σε κάθε περίπτωση, οι πόροι της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ είναι σήμερα πολύ περιορισμένοι.
Πρέπει να επιδιωχθούν επιθετικά οι προσπάθειες για την ενίσχυση του Ταμείου - προς το παρόν μόνο 1 τρισ. δολάρια.
Εν τω μεταξύ, το ΔΝΤ θα πρέπει να δράσει για να προχωρήσει συντονίζοντας ένα γενικό μορατόριουμ χρέους.
Το μορατόριουμ θα αναστείλει όλες τις αποπληρωμές των δημόσιων χρεών σε ιδιώτες και δημόσιους πιστωτές από αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες οικονομίες που θα το ζητήσουν, και να παραμείνει σε ισχύ μέχρι να περάσει η κρίση της υγείας.
Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι ένα μορατόριουμ χρέους ενός έτους θα μπορούσε να απελευθερώσει 1 τρισ. δολάρια ή το 3,3% των εισοδημάτων των χωρών χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος και είναι πολύ περισσότερα από τα εκτιμώμενα 14 δισ. δολάρια που θα απελευθερωθούν από το προτεινόμενο μορατόριουμ για την αποπληρωμή χρεών σε δημόσιους πιστωτές μόνο από φτωχότερες χώρες.
Αυτό θα ήταν πολύ σημαντικό για να βοηθήσουμε χώρες όπως το Μεξικό και την Ινδία να αντιμετωπίσουν την τρέχουσα κρίση.
Αν και κάποιοι μπορεί να αντιταχθούν σε ένα μορατόριουμ χρέους θα σταματήσει τον μεγαλύτερο δανεισμό στις χώρες αυτές, αυτές οι ροές κεφαλαίων θα σταματήσουν να φεύγουν ή θα αντιστραφούν.
Και μολονότι ένα μορατόριουμ θα μπορούσε να εξαιρέσει τέτοιες χώρες από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές για μεγάλο χρονικό διάστημα, το στίγμα με την ευκαιρία αυτή θα πρέπει να είναι πολύ μικρότερο, διότι το μορατόριουμ θα επιβληθεί γενικά και ως αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας πανδημίας και όχι της δημοσιονομικής εκτροπής.
Θα πρέπει επίσης να βοηθήσουν και οι δανειστές του ΔΝΤ.
Οι ιδιώτες πιστωτές θα συμφωνήσουν σε ένα μορατόριουμ μόλις καταλάβουν ότι η εναλλακτική λύση είναι μια σειρά από ανεξέλεγκτες αθετήσεις υποχρεώσεων.
Το μορατόριουμ του χρέους διατηρεί την επιλογή να αποφευχθεί η επίσημη αναδιάρθρωση του χρέους αν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες μετά την πανδημία.
Ένα σημαντικό μερίδιο αυτού του κρατικού χρέους εκδίδεται πλέον βάσει των τοπικών νόμων, οι οποίοι μπορούν να τροποποιηθούν.
Το χρέος που εκδίδεται σύμφωνα με το αλλοδαπό δίκαιο και χωρίς ρήτρες συλλογικής δράσης είναι πιο προβληματικό.
Στην περίπτωση αυτή, οι νόμοι ασυλίας στις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορούσαν προσωρινά να αλλάξουν ώστε να επιτρέψουν στους δικαστές να τερματίσουν τις αγωγές από χώρες που το ΔΝΤ πιστοποιεί ότι δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν το χρέος τους εξαιτίας της πανδημίας.
Μια τέτοια λύση θα ήταν και στο κοινωνικό και οικονομικό συμφέρον των πλούσιων χωρών.
Κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους της Λατινικής Αμερικής τη δεκαετία του 1980, χρειάστηκαν σχεδόν δέκα χρόνια για να ξεκινήσουν σοβαρά οι συζητήσεις στο πλαίσιο του λεγόμενου σχεδίου Brady.
Αυτή τη φορά πρέπει να είναι διαφορετική.
Πρέπει να συντονιστεί αμέσως ένα μορατόριουμ γενικού χρέους για να αποφευχθεί μια άλλη χαμένη δεκαετία (ή δύο) για τις αδύναμες χώρες.
www.bankingnews.gr
13/04/2020 - 18:38
© 2017 Bankingnews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου