Έλεγχος ρωμαϊκής πραγματικότητας
Η ιταλική αθωότητα δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη από την αρχική
AP
Ο ιταλός πρωθυπουργός ορίζει τον Giuseppe Conte
Παρασκευή, 25/5/2018 06:01 μμ
Θεωρούν τους εαυτούς τους ως εκτελεστές της αληθινής θέλησης του λαού. Βάζουν πρώτα το έθνος τους, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις διεθνείς συνθήκες. Αλλά, όχι, δεν είναι ο Donald Trump και οι υποστηρικτές του στις Ηνωμένες Πολιτείες για τους οποίους μιλάμε εδώ. Είναι η νέα κυβέρνηση της Ιταλίας, η οποία διαμορφώνεται επί του παρόντος και της οποίας η πολιτική πρόθεση θα μπορούσε να συνοψιστεί ως εξής: η Ιταλία, πρώτον, ο δεύτερος προβληματισμός.Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, όμως, η ιταλική εκδοχή της Trumpism δεν είναι λιγότερο επικίνδυνη από την αρχική. Οι πολιτικές πλατφόρμες της νέας λαϊκιστικής κυβέρνησης συνασπισμού στη Ρώμη συνίστανται κυρίως σε τεράστιες φορολογικές περικοπές, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν τις συντάξεις και τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας - γεγονός που θα έδινε ακόμη μεγαλύτερο χρέος σε ένα ήδη υπερχρεωμένο έθνος. Πρόκειται για μια ατζέντα που φέρνει μαζί της τη συνεχή απειλή αυτοκτονικής επίθεσης στην Ευρώπη: Είτε κάνετε παραχωρήσεις, είτε θα ανατινάξουμε μαζί τη χώρα μας και την ευρωζώνη.
Είναι πιο επικίνδυνο γιατί, σε αντίθεση με την πολύ μικρότερη Ελλάδα, το ταμείο διάσωσης της ευρωζώνης θα επαρκούσε μόνο σε ένα χειρότερο σενάριο για να παρέχει βοήθεια στην Ιταλία για ένα έως δύο χρόνια. Μετά από αυτό, είναι σχεδόν αναπόφευκτο το ευρώ να πεταχτεί σε μια υπαρξιακή κρίση που θα μπορούσε να οδηγήσει τις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε όλο τον κόσμο μέχρι την άβυσσο μαζί του. Αν η Ελλάδα αντιπροσώπευε μια βόμβα για την ευρωζώνη, τότε η Ιταλία είναι μια πυρηνική βόμβα.
Μια πανίσχυρη ένωση μεταγραφών
Πέρα από αυτό, η επίθεση της Ρώμης χαρακτηρίστηκε από μια μοναδική μορφή θράσος. Η Ελλάδα ήταν μια φτωχή χώρα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας που ζήτησε βοήθεια σε ένα σημείο όταν βρισκόταν σε δύσκολες συνθήκες. Οι Ιταλοί, από την άλλη πλευρά, είναι πλουσιότεροι κατά μέσο όρο από τους Γερμανούς και πολλές φορές πλουσιότεροι από τους λαούς της Λετονίας ή της Σλοβακίας. Και παρόλα αυτά, οι άνθρωποι στις χώρες αυτές θα υπέχουν τελικά την ευθύνη για τις συνέπειες μιας φορολογικής μεταρρύθμισης που ωφελεί κατά κύριο λόγο την πλουσιότερη μερίδα του ιταλικού πληθυσμού. Εάν η νέα κυβέρνηση μπορέσει να κυριαρχήσει με αυτές τις μεταρρυθμίσεις, θα δημιουργήσει μια εξαιρετικά άπιστη ένωση μεταβίβασης στην Ευρώπη: αυτή που μεταφέρει χρήματα από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Επομένως, οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα ήταν καλοπροαίρετες να απορρίψουν αδικαιολόγητες απαιτήσεις από τη Ρώμη. Αφενός, δεν μπορούν να δημιουργήσουν αμφιβολίες ως προς το αν το γραφείο του υποψήφιου πρωθυπουργού Giuseppe Conte πρέπει να τηρήσει τους ισχύοντες κανόνες του προϋπολογισμού. Από την άλλη, όσοι βρίσκονται στην εξουσία στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και το Παρίσι, σε αντίθεση με τις συμβουλές που δίνουν σήμερα ορισμένοι γερμανοί οικονομολόγοι, πρέπει να συνεχίσουν να προωθούν τα σχέδια τους για μεταρρύθμιση της ευρωζώνης. Και αυτό πρέπει να γίνει στο πνεύμα των προτάσεων που πρότεινε πριν από μήνες μήνες ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουήλ Μακρόν - προτάσεις που θα ωφελήσουν και την Ιταλία.
Για παράδειγμα, ένας μεγαλύτερος επενδυτικός προϋπολογισμός θα μπορούσε να συμβάλει στη μείωση της ανεργίας των νέων στη νότια Ιταλία. Τουλάχιστον, θα ήταν πιο πιθανό να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας από ότι θα μειωνόταν η ηλικία συνταξιοδότησης, όπως σκοπεύει να κάνει η νέα κυβέρνηση της Ρώμης. Η Ιταλία αξίζει επίσης καλύτερη στήριξη για την αντιμετώπιση της κρίσης των προσφύγων μετά από πολλά χρόνια που παραμένουν στην αλλοτρίωση από την υπόλοιπη ΕΕ. Είναι μια αποδεδειγμένη αρχή: Η προοπτική απόκτησης περισσότερων χρημάτων από τις Βρυξέλλες έχει μετακινήσει πολλές κυβερνήσεις για να επανεξετάσουν τα σχέδια πολιτικής τους στο παρελθόν.
Ο σημαντικότερος σύμμαχος της ΕΕ είναι οι χρηματοπιστωτικές αγορές. Για αρκετές ημέρες αυξάνονται τα ασφάλιστρα κινδύνου για ιταλικά κρατικά ομόλογα και η τάση αυτή θα συνεχιστεί εάν η νέα κυβέρνηση εμμείνει στις υποσχέσεις απαγορευτικά δαπανηρών φορολογικών περικοπών και παροχών κοινωνικής πρόνοιας. Εάν, αντιθέτως, προσαρμοστεί γρήγορα στην πραγματικότητα, τότε τα ασφάλιστρα αυτά θα μειωθούν και η κυβέρνηση θα πρέπει να διαθέσει λιγότερα χρήματα για την εξυπηρέτηση των χρεών της. Μπορεί να ακούγεται σαν ένα παράδοξο, αλλά στην πραγματικότητα είναι αλήθεια ότι όσο καλύτερα μια χώρα διαχειρίζεται τον προϋπολογισμό της, τόσο περισσότερο είναι τελικά σε θέση να δαπανήσει. Το ερώτημα είναι πόσο καιρό θα χρειαστεί οι λαϊκιστές των Ρομά να αποδεχθούν αυτή τη λογική.
Το σύνθημα για τη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης της Macron είναι μεγαλύτερη αλληλεγγύη με αντάλλαγμα μεγαλύτερη σταθερότητα - και το ίδιο ισχύει και για το πώς αντιμετωπίζουμε τη νέα λαϊκιστική κυβέρνηση της Ιταλίας. Τελικά, θα μπορούσε να προκύψει μια συμφωνία που θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντα και των δύο πλευρών.
Και είναι καιρός οι Ιταλοί παραγωγοί του Donald Trump να μάθουν κάτι για την τέχνη της συμφωνίας.
Σχετικές συνδέσεις SPIEGEL ONLINE
Σχετικά θέματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου