Συγκρίνοντας την κατάσταση της Υεμένης με την επιτυχία της Τουρκίας στη Λιβύη, το Αζερμπαϊτζάν, τη Σομαλία
18 Νοεμβρίου 2020, 10.48
Γιασίν Ακτάι
Ο ρόλος που διαδραμάτισε η Τουρκία στη Λιβύη μετά την παρέμβαση του λαού της Λιβύης για την αποτροπή του πραξικοπήματος και της εισβολής, αποκαλύπτει το μοντέλο που πρέπει να ακολουθήσουν διεθνείς φορείς και, στην πραγματικότητα, από τον ΟΗΕ, για την εγκαθίδρυση της ειρήνης. Εάν η Τουρκία δεν είχε παρέμβει, επί του παρόντος δεν θα υπήρχε τίποτα για να συζητήσει ο λαός της Λιβύης στη Λιβύη, το πραξικόπημα και η εισβολή θα είχαν οριστικοποιηθεί και θα είχε συζητηθεί η διχοτόμηση της χώρας. Ωστόσο, τώρα λειτουργεί ένα μοντέλο που επιτρέπει σε όλες τις πλευρές του πληθυσμού της Λιβύης να συζητήσουν το μέλλον τους.
Ως αποτέλεσμα, ο διάλογος που δεν μπορούσε να ξεκινήσει προηγουμένως επειδή ο πολέμαρχος Χαλίφα Χαφτάρ δεν αναγνώρισε καμία κοινωνική δύναμη στη Λιβύη με τη συντριπτική υποστήριξη που έλαβε, τώρα αρχίζει ξανά και τρέχει. Οι συναντήσεις οδικού χάρτη που ξεκίνησαν την Τυνησία την περασμένη εβδομάδα για την οικοδόμηση του μέλλοντος της Λιβύης διεξάγονται με μια επιτροπή 75 μελών που εκπροσωπεί όλες τις φατρίες της χώρας. Στην τελευταία μας στήλη, επέστησε την προσοχή στις προσπάθειες του βάζου και των δυνάμεων κατοχής που είναι μέχρι τα παλιά κόλπα τους για να επιτύχουν αυτό που δεν κατάφεραν να επιτύχουν μέσω πραξικοπημάτων και εισβολών. Έτσι, οι συναντήσεις αναβλήθηκαν για την επόμενη εβδομάδα λόγω της διαφοράς που δεν μπορούσε να επιλυθεί σχετικά με το διορισμό της προεδρίας. Ειλικρινά,
Από τότε που η Τουρκία εντάχθηκε στην Εθνική Κυβέρνηση της Συμφωνίας στη Λιβύη, η κατάσταση του εμφυλίου πολέμου στην περιοχή αντικαθίσταται γρήγορα από μια ατμόσφαιρα ειρήνης και σταθερότητας. Η συνεχής ατμόσφαιρα καταστροφής μετατρέπεται τώρα σε μια ατμόσφαιρα αποκατάστασης και αναδιάρθρωσης.
Αυτή δεν είναι η μόνη εμπειρία της Τουρκίας σε τομείς κρίσης. Η Τουρκία έτρεξε στη βοήθεια του συριακού λαού, που ζει εδώ και χρόνια σε μια ατμόσφαιρα πολέμου, στερημένος κάθε ασφάλειας και μέσω των ασφαλών ζωνών που σχημάτισε, άρχισε να διασφαλίζει την ασφάλεια ζωής περίπου 6 εκατομμυρίων Σύρων. Η πλειονότητα αυτών που ζούσαν σε αυτές τις περιοχές που εξασφάλισε η Τουρκία άρχισαν να ξαναχτίζουν τη ζωή τους και εκμεταλλεύτηκαν μια σταθερή ατμόσφαιρα. Εκτός από τα 6 εκατομμύρια άτομα στη Συρία, η Τουρκία έχει επίσης αναλάβει την ευθύνη των 4 εκατομμυρίων αιτούντων άσυλο στην Τουρκία.
Παρομοίως, μπαίνοντας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ, μια άλλη περιοχή κρίσης που είχε τεθεί υπό κατοχή για 28 χρόνια, μετά από έκκληση του κοινού του Αζερμπαϊτζάν, η Τουρκία έθεσε επίσης λύση εκεί. Τώρα, ως αποτέλεσμα, η Αρμενία συμφώνησε να αποσυρθεί από τις περιοχές που κατέχει εδώ και χρόνια. Εκτός από αυτήν την ειρήνη που ευχαριστεί τον λαό του Αζερμπαϊτζάν επιστρέφοντας σε αυτούς τα κατεχόμενα εδάφη τους, μπορεί να ειπωθεί ότι αυτό θα δώσει επιπλέον μεγάλα πλεονεκτήματα στην Αρμενία στο μέλλον. Το μόνο εμπόδιο που εμπόδισε την Αρμενία να εκμεταλλευτεί τα πλεονεκτήματα της ανταλλαγής συνόρων με την Τουρκία ήταν, εξάλλου, η διαφωνία της με το Αζερμπαϊτζάν. Όταν τελειώσει αυτή η διαμάχη, δεν θα υπάρξει τίποτα για να σταματήσει η αποκατάσταση των ιστορικών δεσμών μεταξύ Τουρκίας και Αρμενίας στο πλαίσιο του αμοιβαίου σεβασμού και κατανόησης.
Για να μην αναφέρουμε, η Τουρκία έχει θετικούς και θετικούς ρόλους στη Σομαλία και το Κατάρ. Εν τω μεταξύ, υπάρχουν εκείνοι που χτυπούν την Τουρκία, κατηγορώντας ότι παρεμβαίνει σε αραβικές υποθέσεις. Ωστόσο, είναι σαφές ότι έχουν παρασύρει όλα τα προβλήματα που ανέλαβαν να λύσουν σε αδιέξοδο κατά την τελευταία δεκαετία.
Δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να προκαλέσουν έναν ατελείωτο εμφύλιο πόλεμο στη Λιβύη.
Η παρέμβασή τους στην Υεμένη τα τελευταία πέντε χρόνια δεν είναι μόνο πέραν και πέρα από την αναζήτηση λύσης, αλλά έχει επίσης εμβαθύνει περαιτέρω το πρόβλημα, μεταφέροντάς το σε αδιέξοδο. Ο στόχος της Επιχείρησης αποφασιστικής καταιγίδας που ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια υπό την ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (ΗΑΕ) ήταν να υπερασπιστεί τη νόμιμη κυβέρνηση στην Υεμένη ενάντια στους Ιουδαίους που υποστηρίζονται από το Ιράν και προσπάθησαν να πραγματοποιήσουν πραξικόπημα ενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση, και επαναφορά της διοίκησης. Ωστόσο, οι Χούτι δεν μπορούσαν να νικηθούν κατά τη διάρκεια αυτών των πέντε ετών. Αυτό, φυσικά, δεν οφείλεται στο γεγονός ότι οι Χούτι διαθέτουν ακραία δύναμη. Ανεξάρτητα από την έκταση της στήριξης που λαμβάνουν οι Χούτι από το Ιράν, ήταν αδύνατο για αυτούς να συνεχίσουν ένα πραξικόπημα εναντίον του λαού της Υεμένης. Ωστόσο, ενώ οι δυνάμεις συνασπισμού πολεμούσαν τους Χούτι,
Ωστόσο, δεν ήταν ποτέ εξαιρετικά δύσκολο να δημιουργηθεί ειρήνη και σταθερότητα στην Υεμένη. Ο λαός της Υεμένης θέλει πάντως την ειρήνη και τη σταθερότητα. Ακόμα κι αν η συνεχιζόμενη ατμόσφαιρα διαλόγου είχε παραμείνει ως έχει, η διαδικασία θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει χωρίς καμία παρέμβαση. Ωστόσο, θεωρώντας όλα τα στοιχεία της Υεμένης ως πιθανούς εχθρούς στο παρόν και στο μέλλον, οι δυνάμεις συνασπισμού εφάρμοσαν μια παράξενη πολιτική ισορροπίας. Προτεραιότητά τους δεν ήταν ποτέ να φέρουν ειρήνη και σταθερότητα στον λαό της Υεμένης αλλά να δημιουργήσουν μια κυβέρνηση που θα τους υπακούει.
Ο τρόπος για να επιτευχθεί σταθερότητα στην Υεμένη ήταν να αναγνωρίσουμε όλες τις φατρίες του λαού της Υεμένης και να ανοίξουμε το δρόμο προς μια ατμόσφαιρα διαλόγου που θα εξασφάλιζε ειρηνική συνύπαρξη. Είναι αδύνατο να διασφαλιστεί η ενότητα και η ακεραιότητα σε μια χώρα μέσω μιας πολιτικής που χρησιμοποιεί συνεχώς τη μία πλευρά από την άλλη.
Το χειρότερο, οι δύο μεγάλοι εταίροι του συνασπισμού ακολουθούν πολιτικές που απέχουν μίλια μεταξύ τους. Όποτε έβλεπε την ανάγκη, τα ΗΑΕ δεν δίστασαν ποτέ να συνεργαστούν με τους Χούτι, παρά το γεγονός ότι ο συνασπισμός πολεμά εναντίον τους. Εάν τόσο οι Χούτι, όσο και οι υποστηρικτές της κοινωνικά μεγαλύτερης, πιο οργανωμένης και πιο νόμιμης δύναμης της Υεμένης, το Κόμμα Αλ-Ισλά (το Συγκρότημα για τη Μεταρρύθμιση της Υεμένης) θεωρούνται εχθροί, προκειμένου να καθιερωθεί η υπεροχή στην Υεμένη, θα ήταν απαραίτητο να καταστραφεί εντελώς το έθνος της Υεμένης και εισαγάγετε μια άλλη ομάδα ανθρώπων.
Εάν επιθυμούμε ειλικρινά μια λύση και σταθερότητα στην Υεμένη, είναι ωφέλιμο να μάθουμε από τα αποδεδειγμένα μοντέλα επιτυχίας της Τουρκίας στη Συρία, τη Λιβύη, τη Σομαλία και το Αζερμπαϊτζάν.
Αλλά μόνο εάν μια λύση είναι πραγματικά επιθυμητή…
- Γέμενη
- Αζερμπαϊτζάν
- Τουρκία
- Λιβύη
- Σομαλία
- Ερντογάν
- Σαουδική Αραβία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου