Αρχηγός Στρατού της Ουκρανίας: Ο σχεδιασμός του πολέμου έχει αλλάξει
Σημείωση του συντάκτη: Ο Valerii Zaluzhnyi είναι Ανώτατος Διοικητής των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας από το 2021. Αυτό το άρθρο γράφτηκε πριν από την αναμενόμενη ανακοίνωση της απόλυσής του. Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το σχόλιο είναι δικές του. Διαβάστε αναλυτική ανάλυση αυτού του άρθρου στο CNN εδώ , και το πλήρες δοκίμιο εδώ .
Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έφτασε στο τέλος του πριν από σχεδόν 80 χρόνια, αλλά η κληρονομιά του στον καθορισμό του στρατηγικού οράματος του πολέμου παραμένει μέχρι σήμερα.
Όποια και αν είναι η αξιοσημείωτη πρόοδος που έχει σημειωθεί στους τομείς της αεροπορίας, της πυραυλικής τεχνολογίας και των διαστημικών πόρων, για παράδειγμα, η έννοια της νίκης παραμένει αμετάβλητη: να καταστρέψει τον εχθρό και να καταλάβει ή να απελευθερώσει εδάφη.
Κι όμως, κάθε πόλεμος είναι μοναδικός.
Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ο στρατιωτικός διοικητής, κατά τη γνώμη μου, από το να κατανοήσει – εγκαίρως – πώς κάθε πόλεμος διαμορφώνεται διαφορετικά.
Πρώτον, από την τεχνολογική πρόοδο, η οποία καθορίζει την ανάπτυξη όπλων και εξοπλισμού.
Και, δεύτερον, από τις πολιτικές συνθήκες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και το οικονομικό περιβάλλον.
Η νίκη χρειάζεται μια μοναδική στρατηγική και ακολουθεί μια μοναδική λογική.
Είναι γνωστό πλέον ότι κεντρικός μοχλός αυτού του πολέμου είναι η ανάπτυξη μη επανδρωμένων οπλικών συστημάτων.
Πολλαπλασιάζονται με ρυθμό που κόβει την ανάσα και το εύρος των εφαρμογών τους διευρύνεται ολοένα και περισσότερο.
Είναι ζωτικής σημασίας, αυτά τα μη επανδρωμένα συστήματα – όπως τα drones – μαζί με άλλους τύπους προηγμένων όπλων, που παρέχουν τον καλύτερο τρόπο για την Ουκρανία να αποφύγει να παρασυρθεί σε έναν πόλεμο θέσεων, όπου δεν έχουμε το πλεονέκτημα.
Όμως, ενώ η γνώση τέτοιων τεχνολογιών είναι το κλειδί, δεν είναι ο μόνος παράγοντας που επηρεάζει την τρέχουσα στρατηγική.
Πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη μείωση της στρατιωτικής υποστήριξης από τους βασικούς συμμάχους, που αντιμετωπίζουν τις δικές τους πολιτικές εντάσεις.
Τα αποθέματα των εταίρων μας σε πυραύλους, αναχαιτιστές αεράμυνας και πυρομαχικά για πυροβολικό εξαντλούνται, λόγω της έντασης των εχθροπραξιών στην Ουκρανία, αλλά και λόγω της παγκόσμιας έλλειψης προωθητικών γομώσεων.
Η Ρωσία, λαμβάνοντας υπόψη το πώς οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή έχουν αποσπάσει την προσοχή της διεθνούς προσοχής, μπορεί να επιδιώξει να προκαλέσει περαιτέρω συγκρούσεις αλλού.
Η αδυναμία του καθεστώτος των διεθνών κυρώσεων σημαίνει ότι η Ρωσία, σε συνεργασία με ορισμένους άλλους, εξακολουθεί να είναι σε θέση να αναπτύξει το στρατιωτικό-βιομηχανικό της συγκρότημα επιδιώκοντας έναν πόλεμο φθοράς εναντίον μας.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε το σημαντικό πλεονέκτημα που απολαμβάνει ο εχθρός στην κινητοποίηση ανθρώπινου δυναμικού και πώς αυτό συγκρίνεται με την αδυναμία των κρατικών θεσμών στην Ουκρανία να βελτιώσουν τα επίπεδα ανθρώπινου δυναμικού των ενόπλων δυνάμεών μας χωρίς τη χρήση αντιλαϊκών μέτρων.
Τέλος, παραμένουμε εμποδισμένοι από τις ατέλειες του ρυθμιστικού πλαισίου στη χώρα μας, καθώς και από τη μερική μονοπώληση της αμυντικής βιομηχανίας. Αυτά οδηγούν σε συμφόρηση στην παραγωγή – σε πυρομαχικά, για παράδειγμα – που βαθαίνουν περαιτέρω την εξάρτηση της Ουκρανίας από τους συμμάχους της για προμήθειες.
Η μαχητική μας εμπειρία, ιδιαίτερα από το 2022, είναι μοναδική – αλλά προς όφελος της νίκης, πρέπει να βρίσκουμε συνεχώς νέους τρόπους και νέες δυνατότητες που θα μας βοηθήσουν να αποκτήσουμε πλεονέκτημα έναντι του εχθρού.
Ίσως η νούμερο ένα προτεραιότητα εδώ είναι η κυριαρχία ενός ολόκληρου οπλοστασίου από (σχετικά) φθηνά, σύγχρονα και εξαιρετικά αποτελεσματικά, μη επανδρωμένα οχήματα και άλλα τεχνολογικά μέσα.
Ήδη τέτοια μέσα επιτρέπουν στους διοικητές να παρακολουθούν την κατάσταση στο πεδίο της μάχης σε πραγματικό χρόνο, μέρα και νύχτα και σε όλες τις καιρικές συνθήκες.
Αλλά όχι μόνο αυτό.
Παρέχουν πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, επιτρέποντας τη ρύθμιση του πυρός όλο το εικοσιτετράωρο, χωρίς παύση – δίνοντάς μας τη δυνατότητα να εκτελούμε χτυπήματα υψηλής ακρίβειας εναντίον εχθρικών στόχων σε θέσεις προς τα εμπρός και σε βάθος.
Εν ολίγοις, αυτό δεν σημαίνει τίποτα λιγότερο από τον γενικό επανασχεδιασμό των επιχειρήσεων στο πεδίο της μάχης – και την εγκατάλειψη της ξεπερασμένης, στερεότυπης σκέψης.
Οι νέες λειτουργίες μπορεί να περιλαμβάνουν τη δημιουργία ψηφιακού πεδίου, τον έλεγχο ραδιοηλεκτρονικού περιβάλλοντος ή μια συνδυασμένη επιχείρηση με χρήση drones επίθεσης και πόρων στον κυβερνοχώρο.
Τέτοιες επιχειρήσεις θα συντονίζονται και θα διεξάγονται βάσει ενιαίας ιδέας και σχεδίου.
Το κρίσιμο είναι ότι ο στόχος δεν θα είναι πάντα αποκλειστικά στο επίκεντρο της μάχης.
Μπορεί να επιδιώκει να μειώσει τις οικονομικές δυνατότητες του εχθρού ή να τον απομονώσει ή να τον φθείρει.
Οι επιθέσεις μπορούν να έχουν ψυχολογικούς στόχους.
Τούτου λεχθέντος, προς το παρόν, προτεραιότητα παραμένει η βελτίωση της κατάστασης στο πεδίο της μάχης.
Και εδώ, η τεχνολογία υπερηφανεύεται για μια αναμφισβήτητη υπεροχή έναντι της παράδοσης.
Ο τηλεχειρισμός αυτών των περιουσιακών στοιχείων σημαίνει λιγότερους στρατιώτες σε κίνδυνο, μειώνοντας έτσι το επίπεδο των ανθρώπινων απωλειών.
Προσφέρει την ευκαιρία να μειωθεί (αν και σίγουρα όχι να εξαλειφθεί) η εξάρτηση από βαρύ υλικό σε αποστολές μάχης και τη συνολική διεξαγωγή των εχθροπραξιών.
Και ανοίγει τη δυνατότητα να προκληθούν αιφνίδια μαζικά χτυπήματα σε κρίσιμες εγκαταστάσεις υποδομής και κόμβους επικοινωνιών χωρίς την ανάπτυξη ακριβών πυραύλων ή επανδρωμένων αεροσκαφών.
Περαιτέρω πλεονεκτήματα θα γίνουν σαφή με την πάροδο του χρόνου, αν και φυσικά ο εχθρός θα αναζητά συνεχώς τρόπους για να αμυνθεί από τέτοιες επιχειρήσεις και να πάρει ή να ανακτήσει την πρωτοβουλία.
Έτσι, και τα αμυντικά συστήματα χρειάζονται συνεχή βελτίωση, όπως και τα αντίμετρα που στοχεύουν τη χρήση νέας τεχνολογίας από τον εχθρό.
Η πρόκληση για τις ένοπλες δυνάμεις μας δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Είναι να δημιουργηθεί ένα εντελώς νέο κρατικό σύστημα τεχνολογικού επανεξοπλισμού.
Λαμβάνοντας υπόψη τα πάντα αυτή τη στιγμή, πιστεύουμε ότι η δημιουργία ενός τέτοιου συστήματος θα μπορούσε να επιτευχθεί σε πέντε μήνες.
Οι συνεργάτες μας έχουν την ίδια άποψη.
Αυτός ο χρόνος θα δαπανηθεί για τη δημιουργία μιας κατάλληλης οργανωτικής δομής, την πλήρωση και τον εξοπλισμό θέσεων, την παροχή εκπαίδευσης και υποστήριξης, τη δημιουργία υποστηρικτικών υποδομών και υλικοτεχνικής υποστήριξης και την ανάπτυξη ενός δογματικού πλαισίου.
Συμπερασματικά, το 2024 πρέπει να επικεντρώσουμε τις βασικές μας προσπάθειες σε τρεις τομείς.
ΛΑΒΕΤΕ ΤΟ ΔΩΡΕΑΝ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΜΑΣ ΔΕΛΤΙΟ
Δημιουργία συστήματος για την παροχή των ενόπλων δυνάμεών μας με υψηλής τεχνολογίας μέσα.
Εισαγωγή μιας νέας φιλοσοφίας εκπαίδευσης και πολέμου που λαμβάνει υπόψη τους περιορισμούς στα περιουσιακά στοιχεία και τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να αναπτυχθούν.
Και να κατακτήσετε νέες δυνατότητες μάχης το συντομότερο δυνατό.
Έχουμε ήδη δυνατότητες εξάλειψης του εχθρού και διασφάλισης της ύπαρξης του κράτους.
Στόχος μας πρέπει να είναι να αδράξουμε τη στιγμή – να μεγιστοποιήσουμε τη συσσώρευση των πιο πρόσφατων δυνατοτήτων μάχης, που θα μας επιτρέψουν να δεσμεύσουμε λιγότερους πόρους για να προκαλέσουμε τη μέγιστη ζημιά στον εχθρό, να τερματίσουμε την επιθετικότητα και να προστατέψουμε την Ουκρανία από αυτήν στο μέλλον.
Διαβάστε μια λεπτομερή ανάλυση του CNN για το άρθρο γνώμης του Valerii Zaluzhnyi εδώ και το πλήρες δοκίμιο εδώ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου