Counter Carrent. Ο Ενώχ Πάουελ είχε προειδοποίησει για τις καταστροφικες συνέπειες της Νέας Κοινοπολιτείας , δηλαδή της μη Λευκής Μετανάστευσης στην Βρετανία.

16 Ιουνίου 2020 • 5 Σχόλια

Ο Enoch Του Raheem Kassam Ήταν Σωστός

Margot Metroland

ΜερίδιοΤιτίβισμαΚαρφίτσαΤαχυδρομείογραπτό μήνυμα

1.473 λέξεις
Ο Raheem Kassam
Enoch είχε δίκιο:  «Rivers of Blood» 50 χρόνια μετά
ανεξάρτητα, 2018
Το "Up like a roket" είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Ενώχ Πάουελ προέβλεψε ότι η ομιλία του στο Μπέρμιγχαμ θα πήγαινε στις 20 Απριλίου 1968. Και έτσι έγινε. Φυσικά, αυτή ήταν η ομιλία του «Rivers of Blood»,στην οποία ο Πάουελ προειδοποίησε για τις καταστροφικές συνέπειες της «νέας Κοινοπολιτείας», δηλαδή της μη λευκής, μετανάστευσης στη Βρετανία, η οποία συνεχίστηκε για είκοσι χρόνια.
Σε σύγκριση με τη χώρα σήμερα, τα μη λευκά πρόσωπα ήταν ασήμαντα, ελάχιστα αισθητά, αλλά ήδη η παρουσία τους ήταν ενοχλητική. Διάσημα, οι μαύροι της Καραϊβικής είχαν ταραχήσει για αρκετές ημέρες το 1958 κατά τη διάρκεια του Notting Hill Carnival στο Λονδίνο. Από τότε, άλλες διαταραχές και παράπονα για «χρωματική προκατάληψη» οδήγησαν σε μια σειρά από Πράξεις σχετικά με τις φυλετικές σχέσεις, που είχαν σχεδιαστεί για την καταστολή των φυλετικών συγκρούσεων, αλλά στην πραγματικότητα την υποκίνησαν. Με την ομιλία του Μπέρμιγχαμ, το κοινό είδε για πρώτη φορά έναν εξέχοντα βουλευτή να πωλεί μια γάτα που κανένας άλλος πολιτικός δεν τόλμησε να πλησιάσει.
Η ομιλία του Μπέρμιγχαμ δεν ήταν μόνο ειδήσεις πρώτης σελίδας (έξυπνα, ο Πάουελ είχε κυκλοφορήσει αντίγραφα από πριν), αλλά ήταν αμέσως, εκπληκτικά, δημοφιλής σε όλη τη χώρα. Ο Πάουελ ενθαρρύνθηκε παντού - ιδιαίτερα σε περιοχές εργατικής τάξης και μεταξύ συνδικαλιστών.
Είχε «συμβουλές», όπως λένε οι εφημερίδες του Λονδίνου, για να είναι ο επόμενος πρωθυπουργός. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη.
Σε μια κολοσσιαία ηλίθια, ή πανικό με μαργαριτάρι, ο αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος Edward Heath αποφάσισε να απολύσει τον Πάουελ από το σκιά του. Υποτίθεται ότι, ο Heath προσπαθούσε να εξουδετερώσει τη διαμάχη. Αλλά πρέπει να υποψιάζεστε ότι προστατεύει πραγματικά τη δική του πλευρά από πιθανούς αντιπάλους, καθώς προσβλέπει στη δική του ελπίδα για πρωθυπουργία (το 1970).
Ανεξάρτητα, οι σοφότεροι αρχηγοί συμβούλευαν να μην δώσουν στον Πάουελ την εκκίνηση. Η Margaret Thatcher είπε στον Heath,

"Απλώς διαβάστε ολόκληρη την ομιλία και σκεφτείτε το για λίγες μέρες." Ο Χιθ απάντησε «Όχι» και είπε ότι ο Πάουελ έπρεπε να φύγει αμέσως. Αυτός το έκανε. (σελ. 256)

Έντεκα χρόνια αργότερα (1979) η ίδια η Θάτσερ οδήγησε το ζήτημα της μετανάστευσης στην εκλογική νίκη. Παρόλο που, όπως είχε προβλέψει η Πάουελ τότε, δεν ακολούθησε ποτέ.
Ο Πάουελ είχε μια μακρά κοινοβουλευτική σταδιοδρομία μετά το 1968, τόσο στους Συντηρητικούς όσο και στο Κόμμα Ulster Unionist, και όταν πέθανε τριάντα χρόνια αργότερα, ήταν γεμάτο τιμές και εκνευρισμούς. «Μία από τις μεγάλες προσωπικότητες της βρετανικής πολιτικής του εικοστού αιώνα», είπε ο Τόνι Μπλερ. Αυτό είναι κάτι που προκαλεί έκπληξη σήμερα. Ο ποιητής-λόγιος-πολιτικός Πάουελ εκτιμήθηκε ευρέως τότε. Στα είκοσι και πλέον χρόνια από τότε, η δημοφιλής εικόνα του έχει εξασθενίσει σε κάτι άλλο:

Καθώς οι αναμνήσεις του ζωντανού, αναπνέοντας Ενώχ εξασθενεί, σταμάτησε, για τους περισσότερους ανθρώπους, να είναι άνθρωπος και έγινε αντ 'αυτού σύμβολο - σύμβολο της παράλογης εχθρότητας προς τους μετανάστες. Μέχρι το 2007, ένας υποψήφιος βουλευτής των Συντηρητικών στα West Midlands αναγκάστηκε να παραιτηθεί αφού ισχυρίστηκε, σε εφημερίδα, ότι ο Ενώχ «είχε δίκιο». (σελ. 280)

Αυτό το μικρό βιβλίο είναι ευχάριστο να διαβαστεί, γιατί ο συγγραφέας αγαπά σαφώς το θέμα του και σπάνια απομακρύνεται από τη διατριβή του. Σε κάθε σελίδα, με αυτόν τον τρόπο ή έτσι, ο Kassam σφυρίζει σε αυτό το σημείο ξανά και ξανά: ο Πάουελ το 1968 ήταν απόλυτα σωστός. Σχετικά με τον διπλασιασμό, τον τριπλασιασμό, τον τετραπλασιασμό των μη λευκών, τόσο των μεταναστών όσο και των ιθαγενών, στη Βρετανία στο εγγύς μέλλον. Είχε δίκιο σχετικά με την πίεση στις δημόσιες υπηρεσίες που θα προκαλούσε, και την ταλαιπωρία και τον εκτοπισμό των Άγγλων από τις γειτονιές και την ευκαιρία απασχόλησης. Ο Πάουελ κάποτε ανέφερε, εγκριτικά, έναν ψηφοφόρο που είπε ότι ο μαύρος θα είχε τελικά το «μαστίγιο» πάνω από το λευκό. Τα πρόσφατα γεγονότα δείχνουν ότι αυτός ο στόχος έχει πλέον επιτευχθεί και ξεπεραστεί.
Όπως αρμόζει σε έναν επαγγελματία δημοσιογράφο (πρώην Breitbart London and Human Events ), ο Raheem Kassam γράφει συνοπτικά, με το μάτι ενός αντιγράφου. Παίρνουμε σύντομες παραγράφους εύπεπτης πεζογραφίας που μοιάζει με βούτυρο. Μας δίνει ολόκληρη την ομιλία «Ποτάμια του Αίματος» στο μπροστινό μέρος του βιβλίου (οι περισσότεροι άνθρωποι το έχουν διαβάσει μόνο τα κομμάτια του) και στη συνέχεια ζητά εύκολα σχετικές παραγράφους όπου είναι σχετικές. Δεν απαιτείται ανατροπή ή αναφορά παρακαλώ!
Μας δίνει επίσης ένα ποπ-ιστοριογραφικό προφίλ του پاουελ μετά το 1968. Υπάρχει μια εκτεταμένη συνέντευξη με τον Nigel Farage, ο οποίος γνώρισε για πρώτη φορά τον Enoch Powell κατά τη διάρκεια των σχολών του Farage στο Dulwich College. Αυτό αγγίζει τον θαυμασμό της Θάτσερ για τον Πάουελ και τον τρόπο με τον οποίο απέσυρε την υποστήριξη από το Εθνικό Μέτωπο κατά τις πρώτες εκλογές της ως Πρωθυπουργός το 1979. Και φυσικά, η ιδέα του Ενώχ Πάουελ ως νονός του UKIP, δεδομένου ότι η Πάουελ είναι μια αναμφισβήτητη και επιτυχημένη κληρονομιά είναι η πεποίθηση ότι η Βρετανία πρέπει να αποσυρθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Κάσσαμ αποσπά μερικά έξυπνα και αποκαλυπτικά αποσπάσματα από τηλεοπτικές συνεντεύξεις με τον Ντέιβιντ Φροστ και τον Μάικλ Κόκερελ (τους οποίους μιλάει για τον Κόκεριλ, προφανώς τον μπερδεύει με τον Αυστραλό συγγραφέα ποδοσφαίρου). Και στις δύο περιπτώσεις, οι ερευνητές επιδιώκουν να στρέψουν τον Πάουελ με ερωτήσεις «gotcha» σχετικά με το «Ποτάμια του αίματος». Υπεροπτικά και παραπλανητικά, ο Πάουελ τους λέει να πάνε σε μια λίμνη.
Η ανάκριση του Cockerell είναι μέρος ενός ντοκιμαντέρ του 1995 με τίτλο Odd Man Out: A Film Portrait of Enoch Powell. Σε ένα σημείο ζητά από τον Πάουελ να συμφωνήσει ότι η ομιλία του 1968 ήταν «φλεγμονώδης και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί από ανθρώπους που ήταν ρατσιστές, εναντίον των μαύρων σε αυτήν τη χώρα». Και ο Πάουελ απαντά: «Τι συμβαίνει με τον ρατσισμό; Ο ρατσισμός είναι η βάση της εθνικότητας. " (σελ. 205)
Χρόνια νωρίτερα (1969) Ο Ντέιβιντ Φροστ επανειλημμένα αναστάτωσε τον Πάουελ για πιθανή λύπη που μπορεί να είχε ο βουλευτής:

FROST : . . . Λέτε σχεδόν ότι δεν νομίζετε ότι έχετε κάνει ένα πραγματικό λάθος, έχετε κάνει κάτι λάθος.

POWELL : Αχ, τώρα με έχεις σπρώξει σε μια γωνία. Αυτό ακούγεται πολύ ικανοποιημένο, έτσι δεν είναι; Εντάξει, καλά, θα πρέπει να είμαι ικανοποιημένος.

Αυτή η γραμμή έκανε το μεγαλύτερο και μακρύτερο χειροκρότημα ολόκληρης της εξαντλητικής συνέντευξης, καθώς και μια χορωδία γέλιου. (σελ. 153-154)

Μία από τις πιο διεισδυτικές παρατηρήσεις του Kassam είναι ότι ο αρχικός νόμος για τις φυλετικές σχέσεις (αυτός ήταν το 1965) ήταν αυτοκαταστροφικός, καθώς αύξησε τις περιπτώσεις υποτιθέμενων διακρίσεων. «Αντί να δημιουργήσουμε έναν μηχανισμό με τον οποίο να αποτρέψουμε τις διακρίσεις. . . δημιούργησε μια βιομηχανία. " (σελ. 213) Παραθέτει από ένα βιβλίο του Russell Lewis, Anti-Racism: A Mania Exposed , που απαριθμεί πολλές περιπτώσεις παράλογων ισχυρισμών «διάκρισης». Για παράδειγμα, ένας γιατρός στη Νότια Αγγλία διαφημίζει για «σκωτσέζικη καθημερινή βοήθεια» που θα μπορούσε να μαγειρέψει κουάκερ για μια σκωτσέζικη οικογένεια. Και ένας Πακιστανός κύριος που αναζήτησε συγκεκριμένα ένα «αγγλικό καταφύγιο» επειδή ήθελε να διδάξει στα παιδιά του αγγλικά!
Ποιο είναι το προσωπικό ενδιαφέρον του Kassam για το φυλετικό πρόβλημα; Μας δίνει ένα ανέκδοτο. Όταν ήταν αγόρι 15 ετών (αυτό θα ήταν πριν από περίπου 20 χρόνια) επρόκειτο να παίξει ποδόσφαιρο με μερικούς φίλους και είχε τη μητέρα του να τον αφήσει σε στάση λεωφορείου στο Hayes, δυτικά του Λονδίνου. Η μητέρα του τον προειδοποίησε να προσέχει τους μαύρους.

«Μην γίνεις ρατσιστής», έσπασα πίσω τη μητέρα μου.

Λίγες ώρες αργότερα επέστρεψα στο σπίτι, ιδρώτα και λευκά σαν σεντόνι. Στο πάνω κατάστρωμα του λεωφορείου μέσω του Harrow, είχα κλαπεί από τρεις μαύρους που πήραν το CD player μου, τη θήκη μου των 50 CD, το κινητό μου τηλέφωνο και όλα τα χρήματά μου έφεραν τα δύο κιλά που γλίστρησα στην αριστερή μου κάλτσα όταν δεν έψαχνα.

Θα μπορούσε πιθανότατα να επεκταθεί σε αυτό το θέμα, αλλά όχι, επειδή το βιβλίο δεν αφορά τον Raheem Kassam. Ο ίδιος είναι ινδικής καταγωγής, αν και οι γονείς του γεννήθηκαν στην Τανζανία. Για πολλές δεκαετίες, οι Ινδοί ήταν ένα είδος κοινότητας «πρότυπης μειονότητας» στην Αγγλία: ήσυχη, εργατική, ανεξάρτητη, όχι το είδος που θα σας κλέβει σε παντού. Αλλά στις μέρες μας, στη δημοσιογραφική και πολιτική ομιλία, ομαδοποιούνται γενικά με άλλους υπο-ηπείρους ως «Ασιάτες» ή χειρότερα.
Όλα μου θυμίζουν τη στιγμή που ο συγγραφέας Μπιλ Χόπκινς με πήγε για δείπνο σε ένα ινδικό εστιατόριο στη γειτονιά του στο Βόρειο Κένσινγκτον (στην απέναντι πλευρά, στην πραγματικότητα, επειδή ο Μπιλ σπάνια απομακρύνθηκε μακριά από το σπίτι). Κατά κάποιο τρόπο η συνομιλία μας στράφηκε στη διάλυση της αυτοκρατορίας. Τα μάτια του Μπιλ άναψαν, όπως λέγεται ότι έκαναν οι Ένοχ Πάουελ, όταν το θέμα ήταν η Ινδία. «Πρέπει να καταλάβεις, η Ινδία ήταν μέρος μας!» Και μετά συνεχίστηκε για το πώς η απώλεια της Ινδίας, η απώλεια του δεσμού με τους Ινδούς, ήταν η μεγαλύτερη τραγωδία ολόκληρου του χάους.
Αυτό φαίνεται να ήταν ένα ευρέως διαδεδομένο συναίσθημα μεταξύ των Άγγλων παλαιότερων γενεών, και αυτό που ο Kassam έχει απορροφήσει από την όσμωση. Η Βρετανία που αγαπά και θέλει είναι η έκδοση Hopkins, όπου ο Άγγλος και ο Ινδός βλέπουν ο ένας τον άλλον με φιλία και αμοιβαίο σεβασμό, και δεν θεωρούν τους μετανάστες της Κοινοπολιτείας ως ένα κομμάτι.
Αρκετά κατανοητό και μπορεί κανείς να συμπαθεί εύκολα. Αλλά υποψιάζομαι ότι αυτός ο διαδεδομένος σεβασμός για τα άξια, καφέ Orientals ήταν πραγματικά ένα «φάρμακο πύλης» για τη βρετανική παθητικότητα, ενώ η χώρα κατακλύστηκε από τους λιγότερο αξιόλογους - είτε είναι καφέ είτε μαύρο.
Αν θέλετε να υποστηρίξετε το έργο μας, στείλτε μας μια δωρεά μεταβαίνοντας στη  σελίδα Entropy  και επιλέγοντας "αποστολή συνομιλίας επί πληρωμή". Το Entropy σάς επιτρέπει να δωρίσετε οποιοδήποτε ποσό από $ 3 και άνω. Όλα τα σχόλια θα διαβαστούν και θα συζητηθούν στο επόμενο επεισόδιο του  Counter-Currents Radio , το οποίο προβάλλεται κάθε Παρασκευή.
Μην ξεχάσετε να  εγγραφείτε στο  ενημερωτικό δελτίο Counter-Currents  μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δύο μηνών  για αποκλειστικό περιεχόμενο, προσφορές και ειδήσεις.

Προηγούμενη ΑνάρτησηΚλάμπ Μάχης

Επόμενη ΑνάρτησηRivers Of Blood:
Θυμάμαι Τον Ένοχ Πάουελ
(16 Ιουνίου 1912 - 8 Φεβρουαρίου 1998)

Επιστροφή στην κορυφή

Κινητό