- Γεννιέται το ερώτημα: ναι, γιατί έσπασε η συμφωνία σιτηρών αν είναι τόσο κερδοφόρα;
Τα logistics ως παράγοντας προσέγγισης της νίκης
13:39, 21.07.237 λεπτά.523ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣΗ υπηρεσία μου τελείωσε στο στάδιο των συνομιλιών στα ανώτατα στρατηγεία σχετικά με την εισαγωγή τάξεων εφοδιασμού «όπως του ΝΑΤΟ». Όμως η συγχώνευση των Όπλων με τα Πίσω δίνει οπλισμό, όχι επιμελητεία. Εξάλλου, ο μαχητής θέλει να γράψει ένα μόνο κομμάτι χαρτί με το χέρι του S4 του - "για να εκπληρώσει το έργο μάχης, παρακαλώ δώστε...", και αυτό είναι. Και να φέρεις ό,τι χρειάζεται στην ώρα του, όπου γράφεται, και στις ποσότητες που παραγγέλθηκαν. Σχεδόν σαν πίτσα - delivery.
Κάπως ήρθε στα χέρια του η διαταγή μάχης του διοικητή ενός τάγματος πεζικού ενός από τους στρατούς του ΝΑΤΟ: «Θα ήσουν τόσο ευγενικός να μας ενημερώσεις ποιος εξοπλισμός, σε ποιες ποσότητες, μέχρι ποια ώρα και πού πρέπει να παραδοθεί για την επιτυχή εκτέλεση της αποστολής μάχης από το τάγμα σου;». Ουάου, τι υπάρχει...
Στη Δύση, υπολογίζεται ότι οι Αμυντικές Δυνάμεις χρησιμοποιούν 110.000 οβίδες κάθε μήνα. Και θα είχαμε 250.000. Το στρατιωτικό αμυντικό σύστημα της συλλογικής Δύσης αυτή τη στιγμή παράγει 107.000. Δηλαδή, χρειαζόμαστε πιο υψηλής ακρίβειας, κασέτες (πρέπει να προσεγγίσουμε ένα ευρύ κοινό θαυμαστών του έργου του Kobzon) για να αντισταθμίσουμε με κάποιο τρόπο τη διαφορά μεταξύ 250 και 110. Είναι ακόμα απαραίτητο να αποθηκεύονται προσεκτικά και κρυφά αυτά τα αποθέματα. Και θα είναι σαν τον εχθρό.
Ο εχθρός ξοδεύει και χάνει κοχύλια πιο γρήγορα από ό,τι παράγει.
Ξεχωριστά, στην αντιμετώπιση των logistics, δώστε προσοχή στο "μακρύ χέρι", το οποίο είναι ικανό να καταστρέψει τα logistics του εχθρού. Οι Ρώσοι έχουν την ευκαιρία να χτυπήσουν αποθήκες και βάσεις σε όλη την επικράτειά μας, αλλά δεν υπάρχει τίποτα για να κυνηγήσουμε για επιχειρησιακή επιμελητεία - δεν υπάρχουν ανάλογα του Storm Shadow/SCALP εκεί. Το "Iskander" δεν είναι ακριβώς αυτό. Ως εκ τούτου, οι αμυντικές δυνάμεις απέκτησαν ένα απροσδόκητο πλεονέκτημα σε αυτό το τμήμα. Και η Ουκρανία έχει ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα: ο εχθρός ξοδεύει και χάνει κοχύλια πιο γρήγορα από ό,τι τα παράγει (αν και τα ποσοστά παραγωγής έχουν πραγματικά αυξηθεί).
«Βρετανοί επιστήμονες» υπολόγισαν τα προπολεμικά αποθέματα οβίδων στους βάλτους σε 16 εκατομμύρια. Τώρα - 5-6. Θυμόμαστε έντονα τις μάχες για Severodonetsk, Lysychansk, Lyman, Soledar, Bakhmut το περασμένο καλοκαίρι, όταν ήταν απλώς μια νεροποντή. Και το νωθρό λάκτισμα του εχθρού από τις αρχές του τρέχοντος έτους. Η διαφορά είναι μια μείωση κατά 75% στην ένταση του βομβαρδισμού.
Αλλά το να κάνεις μια κόλαση από πολλά κοχύλια δεν είναι το παν. Από το εργοστάσιο στο όπλο στην επιχειρησιακή ζώνη - πολλά χιλιόμετρα, διαδικασίες και ερμηνευτές. Όλα τα ρωσικά logistics σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο συνδέονται κυρίως με τους Ρωσικούς Σιδηροδρόμους. Κάθε περιοχή έχει πολλές σιδηροδρομικές ταξιαρχίες. 150.000 χλμ. σιδηροδρόμων, αν δεν κάνω λάθος. Αλλά στους SSO μας υπάρχουν αρκετοί γνώστες των ασύμμετρων απαντήσεων: η καταστροφή τροχιών, σταθμών, γεφυρών και σηράγγων. Ζημιά στο σιδηροδρομικό τμήμα της γέφυρας της Κριμαίας τον Οκτώβριο του 2022 έκλεισε τη μεταφορά έως τις 5 Μαΐου 2023. Υπολογίζουμε την ανάγκη για οβίδες στο μπροστινό μέρος, πολλαπλασιάζουμε με 7 μήνες αδράνειας, παίρνουμε τα ίδια ποσοστά μείωσης της έντασης του βομβαρδισμού. Μια δύσκολη στην εκτέλεση δράση έβαλε την εχθρική τέχνη σε μερίδες λιμοκτονίας σε ολόκληρο το θέατρο του πολέμου. Οι σοφοί επινόησαν SSO και ειδικές επιχειρήσεις!
Μια δεξαμενή χωρίς ηλιακή ενέργεια δεν πάει, ένα όπλο χωρίς κοχύλια είναι απλά όμορφο.
Οι Αμυντικές Δυνάμεις θα συνεχίσουν να παίζουν σε αυτό το "μπαλαλάικα": οι σιδηροδρομικές γραμμές αλλού περνούν 20 χλμ από τη γραμμή μάχης και τις κατάλληλες στιγμές, οι δυνάμεις μας απλώς καταστρέφουν την κυκλοφορία σε επιλεγμένα σημεία με επιδρομές πυρός ή βλήματα. Φτηνό και θυμωμένο: μια δεξαμενή χωρίς ηλιακή ενέργεια δεν πάει, ένα όπλο χωρίς κοχύλια είναι απλά όμορφο. Αυτό εξηγεί τους ρωσικούς σπασμούς γύρω από τη Volnovakha, έναν σιδηροδρομικό σταθμό που είναι εξαιρετικά σημαντικός για αυτούς.
Κάπου στα έλη υπάρχει μια κοιλότητα στην οποία κάθονται και σκέφτονται. Και εκεί αποφάσισαν να μεταφέρουν οβίδες με πλοίο στην κατεχόμενη Μαριούπολη και Μπερντιάνσκ κατά μήκος της Αζοφικής Θάλασσας. Για πολύ καιρό, αγαπητέ, από καιρό σε καιρό πετάει ακριβώς στο Μπερντιάνσκ... Όσοι δεν πίστευαν κοιτάζουν το πρώην μεγάλο αμφίβιο επιθετικό πλοίο που βρίσκεται στο κάτω μέρος του λιμανιού και αλλάζουν απόψεις για τα πυραυλικά στρατεύματα των Αμυντικών Δυνάμεων. Όπως λένε, «ένα χτύπημα στο σαγόνι αλλάζει την οπτική γωνία, ένας πυροβολισμός στο γόνατο αλλάζει την κοσμοθεωρία».
Ό,τι μπορεί να προσελκυστεί, να ξεφορτωθεί και να κρυφτεί θα πρέπει να δοθεί στα στρατεύματα. Δηλαδή χρειαζόμαστε φορτηγά. Εάν στο μηχανοκίνητο τμήμα πεζικού του αμερικανικού στρατού, το οποίο είναι αποδεκτό ως μονάδα δυναμικού μάχης, οι μονάδες υποστήριξης αντιπροσωπεύουν το ένα τρίτο του αριθμού, τότε στις άγριες ο δείκτης αυτός είναι πολύ μικρότερος από την αρχή της δημιουργίας στρατιωτικών σχηματισμών. Αν πετάξουμε 7.000 κατεστραμμένα αυτοκίνητα, προσθέσουμε κλεμμένα αυτοκίνητα στα κατεχόμενα, αποδεικνύεται «καλά, όχι αυτό».
Η ζωή στις εχθρικές αποθήκες έγινε σημαντικά πιο περίπλοκη με την εμφάνιση στις Αμυντικές Δυνάμεις βλημάτων που πετούν στα 40 χλμ. Οι ρωσικές αποθήκες άρχισαν να είναι μικρότερες και καλύτερα κρυμμένες. Εδώ όμως εμφανίστηκε το ζωογόνο HIMARS και ο αδελφός του M270. Και πύραυλοι M31. Έτσι οι αποθήκες έγιναν άβολες σε αποστάσεις έως και 80 χλμ. από την πρώτη γραμμή. Τώρα οι επιχειρησιακές αποθήκες κρύβονται περίπου 100 χιλιόμετρα από το μέτωπο. Δηλαδή για να κουραστείτε από την οδήγηση (η μέση ταχύτητα της νηοπομπής είναι 30 χλμ./ώρα, όλη η διαδρομή πυροβολείται από τις Αμυντικές Δυνάμεις). Αυτό είναι ακόμα «υψηλό».
Ακόμα ένα ανέκδοτο - αν και η αποθήκη είναι μεταμφιεσμένη, δεν φαίνεται από συμμαχικό δορυφόρο, παρατηρείται και η κίνηση της μεταφοράς σε συγκεκριμένο σημείο. Παρατηρούμε, βγάζουμε συμπεράσματα από την ανάλυση πληροφοριών, στοχοποιούμε και η χώρα παρατηρεί άλλη μια καλλιέργεια βαμβακιού.
Όταν οι Σύμμαχοι πείστηκαν ότι η Αμυντική Δύναμη έκανε τα πράγματα σωστά και πίστεψαν ότι το βαμβάκι ήταν απλά όμορφο, οι δικοί μας πήραν το Storm Shadow/SCALP. 250 χλμ. Μόνο η νότια ακτή της Κριμαίας εξακολουθεί να βρίσκεται εκτός της ζώνης πρόσκρουσης αυτών των πυραύλων. Είναι γελοία μακριά για τα logistics. Αλλά οι σχηματισμοί εξελίσσονται: πρώτα σύρθηκαν πιο βαθιά προς τα πίσω, διαλύθηκαν και μετά σύρθηκαν πίσω άλλες δύο φορές. Τώρα αναγκάζονται να μοιράζονται εκκολαπτόμενους, δηλαδή, μια πραγματική πτυχή θα πρέπει να είναι εξοπλισμένη με μερικά ψεύτικα και να ζωντανεύει το τοπίο με την κίνηση τουλάχιστον κάποιου είδους μεταφοράς, όπως όλα λειτουργούν εκεί. Λοιπόν, ναι, δεν μπορείς να ξεγελάσεις τόσο εύκολα τους αναλυτές μας...
Πιστεύεται ότι ο στρατηγός Robert H. Burrow, Διοικητής του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ, είπε κάποτε: «Ο Στρατός κερδίζει τις μάχες, η επιμελητεία κερδίζει τους πολέμους». Υπάρχει η αίσθηση ότι τα επιτελεία μας το καταλαβαίνουν καλά και έτσι απαντούν στις προσπάθειες του εχθρού να παρατείνει τον πόλεμο, στηριζόμενοι στους τεράστιους πόρους τους.
Τώρα, για ένα από τα κατεστραμμένα κανόνια μας, ο εχθρός χάνει τρία
Μέχρι στιγμής, η κατάσταση εξελίσσεται με τέτοιο τρόπο που οι Αμυντικές Δυνάμεις πιέζουν επίμονα την κατάσταση στο πεδίο της μάχης προς την κατεύθυνση της απόκτησης πυρικής υπεροχής μέσω των κοινών ενεργειών εναέριων και επίγειων όπλων. Αυτό συμβαίνει όταν προκαλούμε απώλειες στον εχθρό δύο φορές πιο γρήγορα από ότι μας προκαλούν. Τώρα, για ένα από τα κατεστραμμένα κανόνια μας, ο εχθρός χάνει τρία. Δηλαδή, αναγκάζεται να ανταποκριθεί στην αποτελεσματική αναγνώριση, σχεδιασμό και εκτέλεση αποστολών πυρκαγιάς καθαρά ευρηματικά - για να κλείσει τρύπες από απώλειες με κάτι που είναι διαθέσιμο σε αποθήκες, βάσεις και οπλοστάσια. Και κακή επιμελητεία, η κατάσταση της οποίας οι Αμυντικές Δυνάμεις χειροτερεύουν με την πρώτη ευκαιρία.
Φανταστείτε το μέγεθος αυτής της αναμέτρησης και τότε θα καταλάβετε γιατί η νίκη μας πλησιάζει σιγά σιγά.
Viktor Kevlyuk, ειδικός του Κέντρου Αμυντικών Στρατηγικών
1/5Ρωσία, πύραυλοι και ουκρανικά λιμάνια: τι κρύβεται πίσω από τον νέο ρωσικό βομβαρδισμό
18:05, 20.07.2310 λεπτά.3294Η Ρωσική Ομοσπονδία επικεντρώνεται στον βομβαρδισμό της λιμενικής υποδομής της Ουκρανίας. Αυτό αποδεικνύεται από τη γεωγραφία των πρόσφατων πυραυλικών επιθέσεων. Και, δυστυχώς, στην ίδια λογική, πιθανότατα θα εξελιχθούν τα γεγονότα τις επόμενες εβδομάδες. Μέρος των μέσων μαζικής ενημέρωσης κατάφερε να δηλώσει ότι αυτή είναι η αντίδραση του Κρεμλίνου στην αποτυχία της συμφωνίας σιτηρών . Πιο συγκεκριμένα, η απροθυμία της Ουκρανίας και των ευρωπαϊκών χωρών να εφαρμόσουν πρόσθετες ρωσικές απαιτήσεις, οι οποίες περιελάμβαναν τη λειτουργία του αγωγού αμμωνίας Tolyatti-Odesa, την αφαίρεση ορισμένων ρωσικών τραπεζών από τις κυρώσεις.
Πράγματι, η αλλαγή στη γεωγραφία του βομβαρδισμού οφείλεται στο γεγονός ότι ο διάδρομος σιτηρών δεν λειτουργεί. Και ο επιτιθέμενος μπορεί να καταστρέψει τις λιμενικές υποδομές χωρίς να φοβάται ότι θα κατηγορηθεί για παραβίαση των «μόλις υπογεγραμμένων» συμφωνιών. Αλλά στην πραγματικότητα, η λογική τέτοιων επιθέσεων μπορεί να είναι κάπως ευρύτερη. Και να συνδεθεί τόσο με τα έσοδα της ίδιας της Ρωσικής Ομοσπονδίας στο μέλλον, όσο και με κουβέντες για «πάγωμα της σύγκρουσης». Ας προσπαθήσουμε να το καταλάβουμε μαζί.
Για τη Ρωσία, όχι μόνο και όχι τόσο σημαντική ήταν η ίδια η συμφωνία, αλλά οι πρόσθετοι όροι για την εφαρμογή της, που εγγυώνται οι ΗΠΑ και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Αρχικά, αξίζει να καταλάβουμε τι έδωσε η «συμφωνία σιτηρών» στους συμμετέχοντες της. Για την Ουκρανία:
- Το 2022, υπήρχε ένα ερώτημα σχετικά με τη δυνατότητα σποράς το 2023. Υπήρχε σιτηρά, αλλά δεν υπάρχει μέρος για να αποθηκευτεί η νέα σοδειά.
- Οι εξαγωγές σιτηρών είναι μια από τις σημαντικότερες πηγές εισοδήματος από το εξωτερικό εμπόριο. Σε γενικές γραμμές, τα σιτηρά δεν έχουν γίνει απλώς "ένα από" αλλά βασικό εξαγωγικό προϊόν της Ουκρανίας.
- Το έργο των λιμανιών και των σιδηροδρόμων είναι απασχόληση (και εισόδημα) για αρκετά μεγάλο αριθμό πολιτών της Ουκρανίας
- Και, τέλος, η συμφωνία σιτηρών εργασίας δημιούργησε, αν και αδύναμους, πρόσθετους περιορισμούς στην ικανότητα της Ρωσίας να βομβαρδίζει τις πόλεις-λιμάνια της Ουκρανίας.
Για τη Ρωσία, όχι μόνο και όχι τόσο σημαντική ήταν η ίδια η συμφωνία, αλλά οι πρόσθετοι όροι για την εφαρμογή της, που εγγυώνται οι ΗΠΑ και οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μια σύντομη λίστα με "Ρωσικά μπόνους" μπορεί να διαμορφωθεί ως εξής:
- Μια πολιτική χειρονομία - μια επίδειξη υποτιθέμενης «ικανότητας για διαπραγμάτευση» και προθυμίας για συμβιβασμό. Για το Κρεμλίνο, μετά την αποτυχία του blitzkrieg στην Ουκρανία, ήταν σημαντικό να δείξουν ότι είναι δυνατόν να συνάψουν μορφές συμφωνιών, μέχρι «πάγωμα». Φυσικά, με την εκπλήρωση ορισμένων ρωσικών προϋποθέσεων (που δεν προβλέπονται στο ίδιο το κείμενο της σύμβασης).
- Δημιουργία προηγούμενου τερματισμού των κυρώσεων χωρίς πρόοδο στα βασικά ζητήματα που οδήγησαν στην επιβολή κυρώσεων. Ταυτόχρονα με τη σύναψη της συμφωνίας σιτηρών, εκδόθηκε στις ΗΠΑ η General License 18, η οποία, μεταξύ άλλων, αφαίρεσε από τις κυρώσεις το εμπόριο λιπασμάτων, αγροτικού εξοπλισμού κ.ο.κ.
- Στην πραγματικότητα, τα έσοδα από το ρωσικό εμπόριο σιτηρών και γεωργικών προϊόντων — δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ρωσική Ομοσπονδία κατέχει εξέχουσα θέση στην παγκόσμια αγορά σιταριού.
- Υπερπλεονάσματα από το εμπόριο λιπασμάτων. Εδώ θα εξηγήσω με περισσότερες λεπτομέρειες. Η Λευκορωσία και η Ρωσική Ομοσπονδία ελέγχουν από 25 έως 30% της παγκόσμιας αγοράς λιπασμάτων ποτάσας. Οι Λευκορώσοι πωλητές υπόκεινται σε κυρώσεις, ενώ οι Ρώσοι όχι. Το χλωριούχο κάλιο εξορύσσεται - είναι δύσκολο να αντισταθμιστεί γρήγορα η απώλεια όγκου. Και, σε σύγκριση με τις αρχές του 2021, αυξήθηκαν κατά 2,5 φορές. Τα αζωτούχα λιπάσματα (όπου η Ρωσική Ομοσπονδία είναι επίσης εξέχων παίκτης στην παγκόσμια αγορά) έχουν αυξηθεί ακόμη περισσότερο σε τιμές. Ο λόγος είναι το μερίδιο του φυσικού αερίου στην τιμή κόστους. Και η τιμή αυτής της πρώτης ύλης. Ορισμένοι ευρωπαίοι κατασκευαστές αναγκάστηκαν να σταματήσουν την παραγωγή το 2021 και το 2022. Ρωσική Ομοσπονδία - όχι. Αυτά τα έσοδα ήταν στις αρχές του 2023 που επέτρεψαν στη Ρωσία να αντισταθμίσει εν μέρει τη μείωση των εσόδων από το εμπόριο προϊόντων πετρελαίου.
Το σπάσιμο της συμφωνίας για την καλοκαιρινή περίοδο είναι σχετικά «ασφαλές»
ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣΑς το αναλύσουμε σημείο προς σημείο.
1. Τιμή. Η αγορά σταθεροποιήθηκε, τόσο για λιπάσματα όσο και για τρόφιμα. Οι τιμές θα μπορούσαν να πέσει κάτω. Ειδικά αφού το καλοκαίρι είναι η περίοδος αξιολόγησης της συγκομιδής και εκτίμησης όγκου εξαγωγών. Η κατάρρευση της συμφωνίας δημιουργεί και πάλι νευρικότητα στην αγορά, κάτι που σημαίνει ότι οι τιμές ανεβαίνουν.
2. Έλλειψη αντίδρασης στις νέες ρωσικές απαιτήσεις. Το Κρεμλίνο προσπάθησε να διατυπώσει νέες απαιτήσεις για παράταση της συμφωνίας. Πρόκειται τόσο για τον αναφερόμενο αγωγό αμμωνίας όσο και για οικονομικές κυρώσεις. Αλλά η αντίδραση των εξωτερικών εταίρων ήταν, για να το θέσω ήπια, συγκρατημένη - οι ρωσικές απαιτήσεις θεωρήθηκαν ως ιδιοτροπία του Πούτιν, κάτι που δεν έχει νόημα να επιδοθεί.
3. Αποσταθεροποίηση της ουκρανικής οικονομίας. Και πάλι, επιστρέφουμε στο θέμα του γεγονότος ότι τα έσοδα από την εξαγωγή σιτηρών είναι εξαιρετικά σημαντικά για το Κίεβο.
Και, τέλος, η διατάραξη του deal για την καλοκαιρινή περίοδο είναι σχετικά «ασφαλής». Η αγορά λιπασμάτων είναι εποχιακή και οι κύριες προσφορές είναι το φθινόπωρο και την άνοιξη. Αντίστοιχα, μπορεί να είναι κερδοφόρο να δημιουργήσετε πρόσθετη διαφημιστική εκστρατεία, να «ζεστάνετε» τιμές πριν εισέλθετε στην αγορά. Συμπεριλαμβανομένων των χωρών που δεν συμμορφώνονται με τις κυρώσεις.
Ωστόσο, το Κρεμλίνο πιθανότατα υπολογίζει στην επιστροφή στη συμφωνία. Για να δείξετε για άλλη μια φορά τη «διαπραγματευτική σας ικανότητα»
Υπάρχει μια νέα καλλιέργεια σιτηρών στη Ρωσική Ομοσπονδία. Υπάρχει χωρητικότητα για την αποθήκευσή του, τουλάχιστον για αρκετούς μήνες. Και αυτό σημαίνει ότι μπορείτε να διακινδυνεύσετε ακόμη και μια μείωση της προσφοράς στην ξένη αγορά (αν και η Ρωσική Ομοσπονδία συνεχίζει ενεργά να πουλάει). Αλλά η πτώση της Ουκρανίας αναγκάζει τις τιμές να ανεβούν ξανά.
Στη συνέχεια υπάρχουν απειλές και εκβιασμός «να μην επιστρέψει» στη συμφωνία. Το Κρεμλίνο θα προσπαθήσει να διαβεβαιώσει, πρώτα απ' όλα, τις ευρωπαϊκές χώρες ότι υπάρχει ταχεία έλλειψη τροφίμων (και λιπασμάτων) στις φτωχές χώρες και, ως εκ τούτου, η εμφάνιση ενός νέου μεταναστευτικού κύματος. Το γεγονός ότι η «γηραιά Ευρώπη» δεν φοβάται περισσότερο από τον πυρηνικό πόλεμο.
Η λογική της αποτυχίας της συμφωνίας σιτηρών είναι αρκετά σαφής. Όπως και η λογική της επιστροφής - να θέτει επιπλέον απαιτήσεις για να τις ικανοποιήσει. Ταυτόχρονα, η ίδια η Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί ακόμη και να αυξήσει τις δικές της προμήθειες σιτηρών στις αναπτυσσόμενες χώρες. Δηλαδή, να προσπαθήσουν να επιβεβαιώσουν την προπαγανδιστική τους θέση για τη «ασημαντότητα» της Ουκρανίας για την πρόληψη της πείνας σε ορισμένες περιοχές.
Ωστόσο, το Κρεμλίνο πιθανότατα υπολογίζει στην επιστροφή στη συμφωνία. Για να επιδείξει για άλλη μια φορά τη «συμβατική του ικανότητα». Όροι - έως το τέλος του 2023.
Το χτύπημα με πυραύλους κατά πλοίων με σχετικά χαμηλή ακρίβεια φαίνεται αποδεκτό από τη Ρωσία
Έτσι προσεγγίζουμε την επιλογή των προτεραιοτήτων για τα πυραυλικά πλήγματα. Νομίζω ότι έχετε παρατηρήσει ότι ο βασικός στόχος για τη Ρωσική Ομοσπονδία σήμερα είναι η λιμενική (και κοντά στο λιμάνι) υποδομή. Δυνατότητες δηλαδή μεταφοράς σε λιμάνια, αποθήκευσης και μεταφόρτωσης αγροτικών προϊόντων. Οι Ρώσοι δεν θα μπορέσουν να καταστρέψουν ολοσχερώς τα ουκρανικά λιμάνια. Αλλά να προκληθεί σοβαρή ζημιά, η οποία επηρεάζει τους πιθανούς όγκους μεταφόρτωσης, είναι εντελώς. Κάτι που, σε περίπτωση επιστροφής στη συμφωνία για τα σιτηρά, θα σημαίνει αυτόματα μείωση του όγκου των ουκρανικών εξαγωγών.
Η δεύτερη πρόκληση είναι η θέση των εφοπλιστών (και εδώ θυμίζουμε τις δηλώσεις του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας για πιθανή επίθεση σε εμπορικά πλοία). Η παράδοση εμπορευμάτων από το σημείο Α στο σημείο Β περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, ασφάλιση του ίδιου του σκάφους και του πληρώματος του. Όμως, μετά από επιθέσεις στην υποδομή του λιμανιού, εκτός από τον κίνδυνο μεταφοράς από ναρκοπέδια, υπάρχει και ο κίνδυνος φόρτωσης σε λιμάνι που έχει υποστεί ζημιά από χτυπήματα πυραύλων. Αυτό αυξάνει αυτόματα την τιμή παράδοσης του προϊόντος και πιθανώς μειώνει τον αριθμό των εταιρειών που επιθυμούν να στείλουν τα πλοία τους στην Ουκρανία.
Σε αυτή τη λογική, το χτύπημα με αντιπλοϊκούς πυραύλους με σχετικά χαμηλή ακρίβεια φαίνεται αποδεκτό για τη Ρωσία - μερικές εκατοντάδες μέτρα απόκλισης στο λιμάνι δεν είναι κρίσιμο. Αντίστοιχα, η επιλογή των πυραύλων για επίθεση.
Αλλά υπάρχουν ακόμα λιμάνια στον Δούναβη. Ένα καλό και συνάμα τρομερό γκολ για τη Ρωσία. Σήμερα, αυτό είναι το μόνο «θαλάσσιο» παράθυρο που δεν εξαρτάται από τη θέση της Ρωσικής Ομοσπονδίας σχετικά με τη συμφωνία σιτηρών. Και η Ρωσική Ομοσπονδία δεν μπορεί να εμποδίσει τη ναυσιπλοΐα στον ποταμό, αφού μια από τις όχθες του Δούναβη είναι ρουμανική. Και η Ρουμανία είναι μέλος του ΝΑΤΟ. Για τον ίδιο λόγο, η Ρωσία απέφυγε τις μαζικές επιθέσεις στα ουκρανικά λιμάνια του Δούναβη — ένας μεγάλος κίνδυνος να «αφανιστεί» και να χτυπήσει το ρουμανικό έδαφος, με όλες τις επακόλουθες συνέπειες. Ωστόσο, δεδομένης της γενικότερης φύσης των απεργιών, δεν θα απέκλεια ένα τέτοιο σενάριο.
Άλλωστε, η ενεργειακή υποδομή της χώρας ήταν πιο ευάλωτη σε πυραυλικές επιθέσεις
Ταυτόχρονα, η μεταφορά πρόσθετων δυνάμεων αεράμυνας εκθέτει είτε το πίσω μέρος της ομάδας των στρατευμάτων που συγκεντρώθηκαν για την επίθεση, είτε άλλες πόλεις της Ουκρανίας.
Ο Πούτιν αναμένει ότι η μείωση των εξαγωγών θα καταστήσει την οικονομία της Ουκρανίας ακόμα πιο εξαρτημένη από την εξωτερική βοήθεια. Οι προσπάθειες για αύξηση της διαμετακόμισης μέσω χερσαίων διαδρόμων πραγματοποιούν τις συγκρούσεις γύρω από την προμήθεια ουκρανικών σιτηρών στις χώρες της ΕΕ. Και σε αυτό, η Ρωσική Ομοσπονδία θα θέσει για άλλη μια φορά το ζήτημα του πολέμου «ακριβού για την Ευρώπη» στην Ουκρανία. Δηλαδή να δηλώσει το ενδεχόμενο εξόδου για σταθεροποίηση λόγω του παγώματος του πολέμου.
Σε τι μπορεί να αντιταχθεί η Ουκρανία; Σήμερα, οι δυνάμεις αεράμυνας, δυστυχώς, δεν επαρκούν για να εξασφαλίσουν την πλήρη ασφάλεια των λιμανιών. Αλλά μπορεί να υπάρξει αύξηση. Και η ουκρανική διπλωματία πρέπει να ξεκαθαρίσει τη λογική των ενεργειών του Κρεμλίνου. Με απλά λόγια, τα ίδια F-16 ή πρόσθετα μέσα αεράμυνας δεν αφορούν μόνο το μέτωπο. Αυτές είναι προκλήσεις για την «παλιά Ευρώπη» ήδη αύριο. Όχι απαραίτητα ρωσικά τανκς, ίσως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες που φεύγουν από την πείνα. Και η συγκράτηση αυτού του κύματος θα κοστίσει στους ευρωπαίους φορολογούμενους πολλαπλάσια από το κόστος πολλών δεκάδων μεταχειρισμένων οχημάτων. αεροπλάνα
Το δεύτερο κομμάτι είναι η συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του Κρεμλίνου. Η ήδη σπασμένη συμφωνία σιτηρών έδειξε ότι οι πρόσθετες παραχωρήσεις (με τη μορφή του τέλους των κυρώσεων) καταδεικνύουν στον Πούτιν ότι ο μηχανισμός του εκβιασμού λειτουργεί. Και, όπως έχουμε ήδη δει, οδηγεί σε αύξηση της όρεξης με τη μορφή νέων απαιτήσεων.
Η τρίτη κατεύθυνση είναι αυτό που ήδη αρχίζει να κάνει το Υπουργείο Άμυνας. Εάν το Κρεμλίνο απειλήσει να επιτεθεί σε πολιτικά πλοία που πηγαίνουν στα λιμάνια της Ουκρανίας, με το πρόσχημα της υποτιθέμενης δυνατότητας μεταφοράς στρατιωτικού φορτίου, τίποτα δεν εμποδίζει την ουκρανική πλευρά να επιτεθεί σε πλοία που μεταφέρουν προϊόντα διπλής χρήσης (ναι, ακόμη και κοντέινερ με μικροκυκλώματα ή ήδη γνωστούς ιρλανδικούς κινητήρες για shaheeds). Εδώ, μόνο το έργο της νοημοσύνης είναι σημαντικό - να εδραιωθεί η πραγματικότητα. Και μετά προειδοποιήστε ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατό. Δηλαδή, να δείξουμε στους πλοιοκτήτες που κινδυνεύουν να παραδώσουν τέτοια αγαθά στη Ρωσική Ομοσπονδία, τους κινδύνους μιας τέτοιας επιχείρησης.
Διαφορετικά, θα είναι δύσκολο, αλλά θα ξεπεράσουμε. Άλλωστε, η ενεργειακή υποδομή της χώρας ήταν πιο ευάλωτη σε πυραυλικές επιθέσεις. Το Κρεμλίνο υπολόγισε σε αυτό και έκανε λάθος στους υπολογισμούς του.
Ihar Tyshkevich, πολιτικός αναλυτής του Ουκρανικού Ινστιτούτου για το Μέλλον
55/Οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία δεν είναι φαντασίωση, αλλά αναγκαιότητα
15:20, 20.07.233 λεπτά.1122ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣΟ υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας, Oleksiy Reznikov, μίλησε για την ανάγκη τροποποίησης του Συντάγματος και να επιτραπεί η εγκατάσταση ξένων στρατιωτικών βάσεων στη χώρα. Εξάλλου, ο κανόνας του ουκρανικού Συντάγματος δεν επιτρέπει την τοποθέτηση ξένων στρατιωτικών βάσεων στο έδαφος της χώρας. Και εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή η διάταξη εμφανίστηκε στο Σύνταγμα στις αρχές της δεκαετίας του '90 αποκλειστικά σε σχέση με τη βάση του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, προκειμένου να αποτραπεί η παρουσία του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Ουκρανία. Μόνο ως αποζημίωση για το φυσικό αέριο, επετράπη η προσωρινή διαμονή μέχρι το 2017. Όμως, ως αποτέλεσμα των συμφωνιών του Χάρκοβο, αυτή η θητεία παρατάθηκε μέχρι το 2042...
Η πραγματική θέση της βάσης είναι μερικούς μήνες για να επισημάνετε απλώς στον χάρτη πού θα αναπτυχθεί η βάση, για να αποφασίσετε πού ακριβώς θα είναι
Στη δεκαετία του '90, δεν είχε καθοριστεί ότι η Ουκρανία θα ενσωματωνόταν στο ΝΑΤΟ. Εκείνη την εποχή, η Ουκρανία έπρεπε να βγει από την τροχιά επιρροής της Ρωσίας. Αυτό ήταν το κύριο πράγμα. Και γι' αυτό υπήρξαν υπαινιγμοί για ένα ουδέτερο καθεστώς με αντάλλαγμα την απαλλαγή από τα πυρηνικά όπλα σε βάρος της απόκτησης εγγυήσεων βάσει του Μνημονίου της Βουδαπέστης.
Τώρα η κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά! Είμαστε σχεδόν έξι μήνες πριν από το ΝΑΤΟ . Η Βορειοατλαντική Συμμαχία είναι μια οργάνωση που ενώνει τις δυνάμεις της, επομένως η παρουσία αυτών των δυνάμεων στο έδαφος της Ουκρανίας δεν είναι κάτι απολύτως απαραίτητο, αλλά είναι φυσικό. Το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να είναι υπεύθυνο για μια χώρα εάν δεν υπάρχουν δυνάμεις της Συμμαχίας στο έδαφός της. Με άλλα λόγια, οι βάσεις του ΝΑΤΟ στο έδαφος των χωρών-μελών της Συμμαχίας είναι σχεδόν κάτι κοινό.
Όσο για το ποιες ακριβώς πρέπει να είναι αυτές οι βάσεις, εδώ όλα εξαρτώνται από τη στρατηγική αντίληψη του ΝΑΤΟ, δηλαδή τις προθέσεις της Συμμαχίας για την αποτροπή της Ρωσίας, τις προθέσεις της σχετικά με την παρουσία της στη λεκάνη της Μαύρης Θάλασσας.
Πρώτον, η Ουκρανία θα ενδιαφερόταν για την παρουσία βάσεων των οποίων οι δραστηριότητες σχετίζονται με την αντιπυραυλική άμυνα. Και το ΝΑΤΟ θα ενδιαφερόταν να έχει ένα σημείο που θα ενίσχυε την αντιπυραυλική και αντιαεροπορική άμυνα ολόκληρου του μπλοκ. Δεύτερον, πιθανότατα, σε αυτό το πλαίσιο, χρειάζονται κέντρα επιμελητείας, βάσεις για στρατεύματα αρμάτων μάχης, πεζικό.
Πόσοι θα είναι; Θα εξαρτηθεί, ειδικότερα, από το πώς είναι εξοπλισμένο το έδαφος της Ουκρανίας. Αυτό το ζήτημα θα πρέπει να επιλυθεί στο στάδιο της επικύρωσης του πρωτοκόλλου για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Επίσης, παράλληλα, αποφασίστε ποιες δυνάμεις χρειάζεται η Ουκρανία και το ΝΑΤΟ να είναι παρόντες στο έδαφός μας.
Οι όροι εμφάνισης τέτοιων βάσεων θα είναι επίσης διαφορετικοί για κάθε είδος δραστηριότητας, για κάθε τύπο όπλου. Υπάρχει μια περίοδος ενδιάμεσης ετοιμότητας και τελικής ετοιμότητας. Η πραγματική θέση της βάσης είναι θέμα αρκετών μηνών για να επισημάνουμε απλώς στον χάρτη πού θα αναπτυχθεί η βάση, για να αποφασίσουμε πού ακριβώς θα είναι. Και τότε αρχίζει η πραγματική δουλειά για τον εξοπλισμό της βάσης, για τη μεταφορά δυνάμεων εκεί. Και τέλος - μέτρα για την εναρμόνιση αυτών των δυνάμεων, να τις φέρουν στην απαιτούμενη αποτελεσματικότητα. Αυτή θα είναι η τελική ετοιμότητα.
Mykola Sungurovsky, διευθυντής στρατιωτικών προγραμμάτων στο κέντρο Razumkov
3_ _Πώς η ρωσική προπαγάνδα χειραγωγεί το θέμα του ΝΑΤΟ και της συνόδου του Βίλνιους
13:20, 12.07.235 λεπτά.1300ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕ ΜΑΣТема НАТО – одна із ключових, довкола якої російська пропаганда вибудовує систему фейків, маніпуляцій та дезінформаційних меседжів. З моменту розпаду СРСР членами Альянсу стали одинадцять східноєвропейських держав і три колишні радянські республіки. Росію дуже непокоїло розширення НАТО. Проте Путін, виконуючи обов’язки президента у 2000 році, і сам не виключав членство Росії в Альянсі. Та з часом параноїдальне відчуття надуманої загрози з боку Заходу зображало НАТО як підступного ворога, який усе ближче підкрадається до російських кордонів. Особливо помітним токсичний дискурс став після Євромайдану — моменту, коли Україна остаточно вийшла з російської орбіти та сміливо ступила на євроатлантичну стезю.
За версією агітпропу, НАТО є відверто антиросійським альянсом, який давно збирається напасти на Росію. Пропагандисти часто зображують НАТО як агресивну й загарбницьку організацію, яка своїми регулярними військовими навчаннями провокує Росію й намагається втягнути у війну; її учасники тільки розпалюють глобальні конфлікти та дестабілізують ситуацію в регіонах, а не несуть мир (мовляв, згадаймо лишень, операцію "Союзна сила", або так зване бомбардування Югославії силами НАТО). А з 1990-х політикою розширення на схід Альянс нібито постійно намагався спровокувати Росію.
Тема НАТО – одна із ключових, довкола якої російська пропаганда вибудовує систему фейків, маніпуляцій та дезінформаційних меседжів
Пропагандисти полюбляють апелювати до того, що Михайло Горбачов дістав запевнення, що НАТО не розширюватиметься далі на схід після возз’єднання Німеччини в 1990 році. Втім, "запевнення" не були закріплені в жодному документі, і якщо й були надані, то відбувалося це ще до падіння Берлінського муру, тобто це радше стосувалося Східної Німеччини, а не території на схід від Федеративної Республіки Німеччини (Західна Німеччина була в НАТО з 1955 року). Крім цього, основоположний акт Росія- НАТО від 1997 року не забороняє розміщення постійних баз НАТО у Східній Європі.
Намагаючись виправдати війну, Росія просувала меседж, що прагнення України вступити до НАТО є прямою загрозою безпеці Росії. Візьмімо приклад Фінляндії, колись нейтральної держави, яка у квітні 2023 року долучилася до альянсу. Відтак Росія межує з НАТО на всьому західному кордоні (крім України та маріонеткової Білорусі), і Альянс контролює переважну більшість узбережжя Балтійського моря.
Якщо бажання України вступити до НАТО нібито змусило Росію завдати превентивного удару у вигляді вторгнення (спочатку у 2014, тоді у 2022 році), то реальне приєднання сусідньої Фінляндії викликало куди слабшу реакцію.
Намагаючись виправдати війну, Росія просувала меседж, що прагнення України вступити до НАТО є прямою загрозою безпеці Росії
Як пропагандисти реагують на саміт НАТО у Вільнюсі? Напередодні цієї події Москва намагалася промалювати розмиті "червоні лінії". Рупори Кремля погрожували: якщо Альянс і далі зближуватиметься з Україною та йтиме їй на поступки, Росія може застосувати ядерну зброю.
До слова, за час повномасштабної війни Медведєв озвучив 57 ядерних попереджень. Також росіяни тримали світ у напруженні,шантажуючипідривом Запорізької АЕС. За їх задумом, це мало знизити рішучість НАТО щодо членства України. Росія намагається відродити атмосферу ядерного страху часів холодної війни. Це типова тактика ретропропаганди (спроба викликати сентимент про минуле та пропагувати настрої, пов’язані з попередньою епохою). Підкреслюючи або ідеалізуючи аспекти минулого, пропагандисти прагнуть показати, що Росія досі "могутня", з нею рахуються, як рахувалися з СРСР під час холодної війни.
Низка анонімних телеграм-каналів, які транслюють проросійську риторику, тиражували тезу про те, щоУкраїна активізувала свій контрнаступ, приурочивши його до саміту, а президент Зеленський наказав за будь-яку ціну просуватися вперед, щоби задобрити партнерів. Таким чином пропагандисти намагаються створити хибне враження, що президент України не цінує життя воїнів, а також, що українці нібито марно гинуть за інтереси НАТО, однак Україну в Альянс і не кличуть.
Також траплялися меседжі про те, що тема України — другорядна, а центральним є питання Швеції, яка невдовзі стане 32 членом Альянсу. Мовляв, Україні не дадуть жодних конкретних гарантій, окрім "популізму на папері" й декларативних заяв, та й у Києва немає можливості вплинути на ситуацію, адже міноритарні гравці нічого не вирішують. Але варто пам’ятати, що саме так пропаганда прагне посіяти зневіру серед українців, змусити їх повірити у власну приреченість і малозначущість.
Το υλικό αυτό ετοιμάστηκε στο πλαίσιο μιας ενημερωτικής και εκπαιδευτικής εκστρατείας για την παραπληροφόρηση, η οποία υλοποιείται από την BO Smart Angel με την οικονομική υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το περιεχόμενό του αποτελεί αποκλειστική ευθύνη του συγγραφέα και σε καμία περίπτωση δεν αντικατοπτρίζει την άποψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Lesya Bidochko, αναλύτρια του Κέντρου Ερευνών της ΜΚΟ "Detector Media", συντονίστρια του έργου "Chronicle of Desinformation"
Χρησιμοπο › - Πολιτική
Οι βάσεις του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία δεν είναι φαντασίωση, αλλά αναγκαιότητα
Ο υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας, Oleksiy Reznikov, μίλησε για την ανάγκη τροποποίησης του Συντάγματος και να επιτραπεί η εγκατάσταση ξένων στρατιωτικών βάσεων στη χώρα. Εξάλλου, ο κανόνας του ουκρανικού Συντάγματος δεν επιτρέπει την τοποθέτηση ξένων στρατιωτικών βάσεων στο έδαφος της χώρας. Και εδώ πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή η διάταξη εμφανίστηκε στο Σύνταγμα στις αρχές της δεκαετίας του '90 αποκλειστικά σε σχέση με τη βάση του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, προκειμένου να αποτραπεί η παρουσία του Στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Ουκρανία. Μόνο ως αποζημίωση για το φυσικό αέριο, επετράπη η προσωρινή διαμονή μέχρι το 2017. Όμως, ως απ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου