Counter Carrent. Αυτό ήταν πριν από είκοσι χρόνια. Τώρα το σπίτι του είναι ένα από τα τρία που είδα με χριστουγεννιάτικα στολίδια στην παλιά γειτονιά. Πολλοί Ινδοί, Σομαλοί, Πακιστανοί και Νεπάλ έχουν μετακινηθεί με επιταχυνόμενο ρυθμό τα τελευταία χρόνια. Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους μετανάστες είναι της «νόμιμης» ποικιλίας, αλλά δεν με νοιάζει. Νομικά ή όχι, αυτό είναι τραγικό. Υποθέτοντας ότι είναι νόμιμα.

23 Δεκεμβρίου 2020 • 10 Σχόλια

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο <I> & </I>

Ρίτσαρντ Χουκ

ΜερίδιοΤιτίβισμαΚαρφίτσαΤαχυδρομείογραπτό μήνυμα

1.100 λέξεις

Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, η μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου, μου έδωσε το δώρο του χρόνου για να σκεφτώ πολλά που έχω στο μυαλό μου. Ελπίζω να χρησιμοποιήσετε τις σκοτεινές μέρες για να κάνετε το ίδιο, να θυμάστε τις παλιές παραδόσεις και να βρείτε την ομορφιά που εξακολουθεί να υπάρχει. Όταν οι νύχτες είναι μεγάλες και κρύες, εμείς ως άνθρωποι στρίψαμε πάντα προς τα μέσα για αναζήτηση και προς τα έξω για να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο.

Το φθινόπωρο καταρρέει από το χειμώνα μέσα από γκρίζα σύννεφα χαμηλών κρεμώντας και προσγειώνεται στο βαθύ κρύο. Αυτή η αλλαγή προκαλεί πάντα τους ιστορικούς κύκλους να είναι πιο εμφανείς από ό, τι θα μπορούσαν να είναι μια καλοκαιρινή μέρα. Εάν οι ζωές και οι πολιτισμοί μας έχουν τέσσερις εποχές, αυτό πρέπει να είναι το νεκρό του χειμώνα.

Είχα μια πίτσα στο παλιό σαλόνι της πόλης όπου έτρωγα κάθε Παρασκευή βράδυ με τον μπαμπά μου να μεγαλώνει. Καθίστε στο τραπέζι του παραθύρου, παρακολουθώντας τα αυτοκίνητα και περιστασιακά ένα άτομο περπατώντας μέσα στην κρύα νύχτα. Μετά το δείπνο, περπατούσα απέναντι στο σημείο όπου βρισκόταν το παλιό κατάστημα ενοικίασης βιντεοπαιχνιδιών και το arcade, τώρα ένα ανθοπωλείο με μια υπέροχη οθόνη παραθύρων Χριστουγέννων. Έμεινα έξω περισσότερο από το κανονικό απόψε, πέρασα περισσότερο χρόνο παίρνοντας τα πάντα, και τα πήγα όλα με ένα βιαστικό μέτρο. Αυτή η μικρή παλιά πόλη είναι ακόμα πολύ ωραία. Είναι ακόμα κυρίως λευκό. Οι άνθρωποι είναι φιλικοί, λένε «Καλά Χριστούγεννα», είναι διακοσμημένα πολλά σπίτια. Η ειδυλλιακή φύση της βραδιάς μου κατάφερε να προκαλέσει μεγάλη θλίψη γιατί ξέρω ότι αν κάτι δεν αλλάξει την πορεία που βρισκόμαστε, νύχτες σαν αυτές δεν θα είναι μεγάλες για αυτόν τον κόσμο.

Εμφανίζονται ρωγμές στους λευκούς τοίχους αυτής της ακρόπολης. Τα πράγματα αλλάζουν ήδη. Το πρώτο "έθνικ" μπακάλικο άνοιξε στα περίχωρα της πόλης. Τα σχολεία γίνονται πιο διαφορετικά σε σύγκριση με όταν παρακολούθησα. Βλέπετε ανθρώπους που είναι ξένοι με τρόπο που συνήθιζα να βλέπω αν ήμουν σε κάποιο μέρος όπως η Νέα Υόρκη ή το Τορόντο, αλλά όχι εδώ.

Μπήκα στο αυτοκίνητό μου για να δω έναν παιδικό φίλο. Όταν ήμασταν παιδιά, σχεδόν κάθε σπίτι στη γειτονιά του ήταν διακοσμημένο. Πολλά παιδιά γύρω από την ηλικία μας ζούσαν στη γειτονιά του, οι οικογένειες έβαζαν μαζί φώτα, ακόμη και εθελοντικά να βάλουν φώτα για ηλικιωμένους γείτονες που δεν μπορούσαν. Αυτό ήταν πριν από είκοσι χρόνια. Τώρα το σπίτι του είναι ένα από τα τρία που είδα με χριστουγεννιάτικα στολίδια στην παλιά γειτονιά. Πολλοί Ινδοί, Σομαλοί, Πακιστανοί και Νεπάλ έχουν μετακινηθεί με επιταχυνόμενο ρυθμό τα τελευταία χρόνια. Είμαι βέβαιος ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους μετανάστες είναι της «νόμιμης» ποικιλίας, αλλά δεν με νοιάζει. Νομικά ή όχι, αυτό είναι τραγικό. Υποθέτοντας ότι είναι νόμιμα.

Φεύγω και οδηγώ για λίγο περισσότερο, περνώντας από τα σπίτια όπου έζησαν άνθρωποι που ήξερα που είχαν περάσει. Σκέφτηκα την τελευταία φορά που τους είδα ζωντανούς, την τελευταία φορά που επισκέφτηκα τους τάφους τους. Τι οικογένεια τους παραμένει. Χθες επισκέφτηκα τα νεκροταφεία. Η απόσταση που περπατώ ανάμεσα στους νεκρούς μεγαλώνει τόσο σίγουρα όσο τα χρόνια συνεχίζονται. Τα δέντρα φαίνονται μεγαλύτερα από όταν άρχισα να επισκέπτομαι μόνος μου όταν μπορούσα να οδηγήσω στα δεκαέξι.

Μπορείτε να αγοράσετε Είναι εντάξει να είναι λευκό: Το καλύτερο του Greg Johnson εδώ.

Η μουσική εκδοχή του «Christmas Bells» του Τζον Γκόρκα, ένα σκοτεινό ποίημα του Λονγκφούλο που γράφτηκε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου για την απώλεια της συζύγου του και τον τραυματισμό του γιου του, παίζει στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου. Ήταν ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του μπαμπά μου. Θυμάμαι ότι το άκουσα μαζί του στο φορτηγό να μεγαλώνει πολύ την περίοδο των Χριστουγέννων. Είπε ότι του υπενθύμισε πολλούς ανθρώπους που έχασε περίπου αυτήν την περίοδο του χρόνου, τον μπαμπά του, τον καλύτερο του φίλο, την πρώτη του γυναίκα, και του αρέσει να τους θυμάται όσο καλύτερα μπορεί. Με τον τρόπο των οικογενειακών παραδόσεων, αυτό μου πέρασε. Τώρα βρίσκω το ίδιο. Βρίσκομαι όλο και περισσότερο σαν τους γονείς μου με κάθε περνώντας Χριστούγεννα Εξάλλου, έτσι περνούν όλες οι παραδόσεις σε έναν πολιτισμό, ή έτσι πιστεύω.

Αρχίζει να καθυστερεί. Η θερμοκρασία έπεσε και χιονίζει ελαφρά. Το ποίημα και το τραγούδι είναι απελπισμένα. Υπάρχει ελπίδα για το συμπέρασμα, όσο εξασθενημένο.

Και με απόγνωση έσκυψα το κεφάλι μου.
«Δεν υπάρχει ειρήνη στη γη», είπα.
«Γιατί το μίσος είναι δυνατό,
και χλευάζει το τραγούδι
της ειρήνης στη γη, καλή θέληση στους ανθρώπους!»

Στη συνέχεια, ξεφλούδισε τα κουδούνια πιο δυνατά και βαθιά:
«Ο Θεός δεν είναι νεκρός, ούτε κοιμάται.
Ο Λάθος θα αποτύχει,
Το Δικαίωμα θα επικρατήσει,
Με ειρήνη στη γη, καλή θέληση στους ανθρώπους. "

Όταν ανατέλλει ο ήλιος, πήγα να ολοκληρώσω μερικές δουλειές γύρω από την πόλη. Σταμάτησα σε δύο από τα τοπικά εμπορικά κέντρα. Να μην ψωνίζουμε για τίποτα, κυρίως για να σκεφτόμαστε, οι άνθρωποι παρακολουθούν, τρώνε κάτι και για να ελέγχουν την κατάσταση της κοινωνίας γενικότερα.

Ένα εμπορικό κέντρο είναι παλαιότερο, ακόμα λευκό και πεθαίνει. Τα περισσότερα από τα καταστήματα έχουν φύγει, μόνο ένα εστιατόριο παραμένει στο food court. Είναι διακοσμημένο για τα Χριστούγεννα, αλλά αραιά. Παραγγέλνω μια σόδα και λίγο μεσημεριανό. Κάθε τραπέζι είναι ανοιχτό. Ένας ηλικιωμένος εμπορικός περιπατητής ανακατεύεται με μπαστούνι και κύματα. Γυρίζω πίσω. Ανταλλάσσουμε φιλικά χαμόγελα.

Λίγο αργότερα φτάνω στο επόμενο πλησιέστερο εμπορικό κέντρο. Είναι δύσκολο να βρεις θέση στάθμευσης. Υπάρχει ένα που δεν απέχει πολύ από την τοιχογραφία του Black Lives Matter. Καθώς περνάω μέσα από το πλήθος των ξένων που μιλούν σε μερικές γλώσσες που δεν το γνωρίζω καν, ξαφνικά συγκλονίζομαι από πολλές μεγάλες τσάντες αγορών που μεταφέρονται από κάποιον από μια σκοτεινή ήπειρο. Δεν ενοχλώ να σταματήσω ή να πω τίποτα. ούτε το κάνουν.

Δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι αν αυτές είναι οι μόνες δύο επιλογές. Ένα γηράσκον εμπορικό κέντρο, αμυδρά κατοικημένο ή μια πολυσύχναστη πλατεία, εμπορικά ισχυρή, αλλά ξένη και εχθρική; Ούτε είναι βιώσιμα σε αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα.

Δεν υπάρχει ειρήνη στη γη, ούτε να βρεθεί στην ταραγμένη ψυχή μου. Παρόλα αυτά, θα πιέσω ένα χαμόγελο και θα προσπαθήσω να απολαύσω ό, τι μένει ακόμα και αυτό που έχω ακόμα. Ελπίζω να μπορείτε να κάνετε το ίδιο.

Καλά Χριστούγεννα.

Αν θέλετε να υποστηρίξετε το Counter-Currents, στείλτε μας μια δωρεά μεταβαίνοντας στη  σελίδα Entropy  και επιλέγοντας "αποστολή συνομιλίας επί πληρωμή". Το Entropy σάς επιτρέπει να δωρίσετε οποιοδήποτε ποσό από $ 3 και άνω. Όλα τα σχόλια θα διαβαστούν και θα συζητηθούν στο επόμενο επεισόδιο του  Counter-Currents Radio , το οποίο προβάλλεται κάθε Σαββατοκύριακο στο  DLive .

Μην ξεχάσετε να  εγγραφείτε στο  ενημερωτικό δελτίο Counter-Currents  μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δύο μηνών  για αποκλειστικό περιεχόμενο, προσφορές και ειδήσεις.

 

Προηγούμενη ΑνάρτησηΈνας Συγγραφέας Counter-Currents Παρευρίσκεται Σε Μια Επίδειξη Μαύρου Ζητήματος

Επόμενη ΑνάρτησηΖώντας Στην Αλήθεια:
Μια Ομιλία Yuletide

Επιστροφή στην κορυφή

Κινητό