Πότε πρέπει να αναφέρουν τα ΜΜΕ για τις δολοφονίες από πρόσφυγες;
DPA
27 Αυγούστου 2018
18:05 CEST + 02: 00
Οι εφημερίδες εστιάζουν πάρα πολύ τα εγκλήματα που διαπράττουν οι πρόσφυγες, δημιουργώντας έτσι έναν υπερβολικό φόβο του κοινού για τον κίνδυνο που θέτουν; Ή μήπως τα αγνοούν συχνά από μια εσφαλμένη ανησυχία ότι θα τροφοδοτήσουν τον ρατσισμό;
Ανάλογα με το ποιον μιλάτε στη Γερμανία, θα έχετε πολύ διαφορετικές απόψεις. Οι αριστεροί πιστεύουν ότι ο Τύπος υπερβαίνει την έκθεση, εκμεταλλευόμενος κυνικά το γεγονός ότι το έγκλημα προσφύγων πωλεί εφημερίδες. Το δικαίωμα, εν τω μεταξύ, μαστίζει τα "πολιτικά ορθά" μέσα μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν ενημέρωσαν το κοινό για ένα αυξανόμενο κύμα εγκλήματος.
Ως συντάκτης ο οποίος πρέπει να κάνει κλήσεις για το τι συμβαίνει και δεν εμφανίζεται στον ιστότοπό μας, μπορώ να πω ότι είναι μια δυνατή και δυνατή κλήση.
Γνωρίζω καλά το γεγονός ότι ένα τρομακτικό έγκλημα με έναν αιτούντα άσυλο ως ύποπτο - όπως ο δολοφονικός βιασμός ενός εφήβου στο Wiesbaden τον Ιούνιο - θα φέρει τους αναγνώστες στην ιστοσελίδα μας. Σε μια περίοδο πτώσης των διαφημιστικών εσόδων, οι οργανώσεις ειδήσεων αντιμετωπίζουν πίεση για να μεγιστοποιήσουν το αναγνωστικό κοινό τους.
Είμαστε λοιπόν δημοσιογράφοι που πιέζουν πρόσφυγες κάτω από το λεωφορείο για να σώσει το δικό μας δέρμα; Έχουμε ξυπνήσει μια λανθάνουσα ξενοφοβία στο ευρύ κοινό που μας βοηθά να πουλάμε εφημερίδες κάθε φορά που ένας αιτών άσυλο διαπράττει ένα έγκλημα;
Αυτό είναι σίγουρα το συμπέρασμα που συνάγεται από μια δήλωση του γερμανικού δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού ARD νωρίτερα αυτό το μήνα. Η ARD χρηματοδοτείται από το δημόσιο και ως εκ τούτου είναι ελεύθερη να καλύψει τα νέα χωρίς να φοβάται ότι χαμηλές αξιολογήσεις θα την οδηγήσουν σε πτώχευση.
Στις 16 Αυγούστου, το δελτίο ειδήσεων του Tagesschau επέλεξε να μην αναφέρει μια ζοφερή δολοφονία στην κεντρική γερμανική πόλη του Offenbach. Ένας γιατρός είχε δολοφονηθεί μέχρι θανάτου στην πρακτική του το πρωί χωρίς καμία προφανή εξήγηση για το γιατί. Λίγες ώρες αργότερα η αστυνομία συνέλαβε τον ύποπτο δολοφόνο του - έναν αιτούντα άσυλο από τη Σομαλία που έφθασε στη χώρα στα τέλη του 2015.
Αφού έλαβε τις καταγγελίες του κοινού για την απόφασή του να μην καλύψει το έγκλημα, ο αρχισυντάκτης της Tagesschau Kai Gniffke δικαιολόγησε δημοσίως την απόφαση.
Εξήγησε ότι η Tagesschau αναφέρει μόνο νέα που έχουν «κοινωνική, εθνική ή διεθνή σημασία - πράγματα που έχουν νόημα στην πλειοψηφία των 83 εκατομμυρίων Γερμανών».
Οι δολοφονίες που διαπράττονται από πρόσφυγες θα ήταν σχετικές μόνο για ολόκληρη τη χώρα "εάν οι πρόσφυγες είναι υπερβολικά πιθανό να εμπλακούν στη διάπραξη ανθρωποκτονίας", υποστήριξε. "Όσο μπορούμε να πούμε από την έρευνά μας, αυτό δεν συμβαίνει - γι 'αυτό αποφασίσαμε να μην αναφέρουμε το έγκλημα".
Υπάρχει μια σαφής λογική εδώ: οι πρόσφυγες δεν είναι πιο πιθανό να δολοφονούν παρά άλλα μέλη της κοινωνίας, επομένως κάθε εθνική υπηρεσία μέσων ενημέρωσης που αναφέρει τις δολοφονίες από πρόσφυγες, αγνοώντας άλλες δολοφονίες, δίνει τη λανθασμένη εντύπωση ότι οι πρόσφυγες είναι πιο επικίνδυνες από τους Γερμανούς.
Εξετάζοντας τα στοιχεία του εγκλήματος
Έτσι είναι ότι εγκαταστάθηκε; Λοιπόν όχι. Μια πιο προσεκτική εξέταση των εθνικών στατιστικών για το έγκλημα δείχνει ότι το συμπέρασμα του κ. Gniffke είναι αρκετά μεγάλο.
Τα στοιχεία του εγκλήματος που συγκέντρωσε το Ομοσπονδιακό Ποινικό Γραφείο (BKA) δείχνουν ότι από το σύνολο των 785 υποθέσεων δολοφονίας σε εθνικό επίπεδο πέρυσι, η αστυνομία εντόπισε έναν πρόσφυγα ή έναν αιτούντα άσυλο ως ένοχο σε 82 από τις περιπτώσεις.
Με άλλα λόγια, οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο θεωρούνταν υπεύθυνοι για το 10,4% όλων των δολοφονιών το 2017, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να συνιστούν πάνω από 8 εκατομμύρια από τους 83 εκατομμύρια κατοίκους της Γερμανίας που είναι πιθανό να διερευνηθούν για δολοφονία. Οι επίσημοι αριθμοί αναφέρουν ότι ο πληθυσμός των προσφύγων στη Γερμανία ήταν περίπου 1,6 εκατομμύρια στο τέλος του 2016 και παρέμεινε περισσότερο ή λιγότερο σταθερός το 2017 .
Έτσι, ζήτησα από την Tagesschau ποια στοιχεία βασίζονται στην έρευνά της.
Ένας εκπρόσωπος είπε ότι μια έντονη συζήτηση στην αίθουσα σύνταξης είχε επικεντρωθεί στις εθνικές στατιστικές για το έγκλημα. Οι πρόσφυγες συμμετείχαν (είτε ως δράστες είτε ως θύματα) σε 487 από τις 3.765 περιπτώσεις φόνου και ανθρωποκτονίας (12,9%) πέρυσι, ανέφερε, οδηγώντας την συντακτική ομάδα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι "οι πρόσφυγες συχνότερα εμπλέκονται σε ανθρωποκτονία από τους Γερμανούς πολίτες".
Περίμενε ένα λεπτό. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη δήλωση του Gniffke;
Ο εκπρόσωπος εξήγησε ότι το γεγονός ότι οι πρόσφυγες συχνότερα εμπλέκονται σε ανθρωποκτονίες "είναι από την άποψη των εγκληματολόγων μη έκπληξη λόγω του γεγονότος ότι μιλάμε για νέους άνδρες που ζουν σε επισφαλή κατάσταση".
Φαίνεται λοιπόν ότι η δήλωση του Gniffke ήταν στην πραγματικότητα διατυπωμένη μάλλον ανακριβώς. Αυτό που εννοούσε δεν ήταν ότι οι πρόσφυγες είναι εξίσου πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα όπως οι Γερμανοί, αλλά ότι είναι εξίσου πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα όπως οι ίδιοι οι Γερμανοί.
Ο εκπρόσωπος του ARD με αναφέρθηκε στο έργο του Dr. Christian Pfeiffer, ενός κορυφαίου εγκληματολόγου της Γερμανίας για να μάθει περισσότερα.
«Με μια πρώτη ματιά οι πρόσφυγες είναι σαφώς υπερεκπροσωπούντες σε περιπτώσεις ανθρωποκτονίας», μου είπε ο Pfeiffer, αλλά η σύγκριση των προσφύγων με τον υπόλοιπο πληθυσμό «είναι σαν να συγκρίνουμε τα μήλα και τα πορτοκάλια».
"Οι νέοι είναι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι σε κάθε χώρα του κόσμου. Το 2014, οι άντρες ηλικίας μεταξύ 14 και 30 ετών αποτελούσαν το εννέα τοις εκατό του γερμανικού πληθυσμού και ευθύνονται για το ήμισυ όλων των βίαιων εγκλημάτων », εξήγησε. "Οι άνδρες αυτής της ηλικιακής κατηγορίας αποτελούσαν το 27% των προσφύγων που έφθασαν το 2015, αυτό μόνο δείχνει ότι ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να διαπράξουν ανθρωποκτονία από τον εγγενή πληθυσμό".
Τι κάνει μια δολοφονία «εθνικά σχετική»;
Αλλά η άποψη της ARD εξακολουθεί να φαίνεται προβληματική, καταρχάς γιατί σβήνει τους ενδεχόμενους πολιτιστικούς παράγοντες πίσω από το έγκλημα και δεύτερον επειδή αγνοεί τη σημασία του γεγονότος ότι το 27% των αιτούντων άσυλο στη Γερμανία είναι νέοι.
Η ορθόδοξη θέση των εγκληματολόγων είναι να εξηγήσουν όλες τις διαφορές στα στατιστικά στοιχεία του εγκλήματος είτε μέσω του φύλου, της ηλικίας είτε της κοινωνικής θέσης στη Γερμανία. Οι ακαδημαϊκοί θα σας παραπέμψουν σε αυτούς τους παράγοντες και θα γίνουν αρκετά ευαίσθητοι όταν αρχίσετε να τους ρωτάτε για τον πολιτισμό (όπως μου αποδείχθηκε ένα τολμηρό κόκκινο email από έναν ακαδημαϊκό στο πανεπιστήμιο Ruhr).
Ωστόσο, ο Pfeiffer δήλωσε ότι υπάρχουν ορισμένα βίαια εγκλήματα που γίνονται στη Γερμανία σήμερα, στα οποία το πολιτιστικό υπόβαθρο είναι σημαντικό. Τόνισε ότι ο πολιτισμός δεν είναι πάντα σημαντικός, αλλά κάποιες δολοφονίες "μπορούν να εξηγηθούν μόνο μέσα από το ιστορικό του [δράστη] σε μια χώρα ανδρικής κυριαρχίας και πολιτιστικής τιμής".
Τον περασμένο χρόνο, τρεις νέοι αιτούντες άσυλο στο Αφγανιστάν κατηγορήθηκαν ότι δολοφονούν τις φίλες τους μετά τη διάσπαση τους. Αυτά τα περιστατικά, που έλαβαν χώρα σε διάφορα μέρη της χώρας, φαίνεται να έχουν εθνική σημασία, διότι υποδηλώνουν ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο.
Ο δεύτερος λόγος που η δικαιολόγηση του ARD είναι προβληματική είναι ότι δεν ρωτά γιατί το 27% όλων των προσφύγων στη Γερμανία είναι νέοι. Όταν η Γερμανία ανέλαβε πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες το 2015 και το 2016, δεν έλαβε ανθρώπους απευθείας από τη Μέση Ανατολή (όπως και ο Καναδάς). Αντίθετα, άνοιξε τα χερσαία σύνορά της, πράγμα που σημαίνει ότι οι νέοι άνδρες ήταν πιθανότερο να φτάσουν στη χώρα.
Ασφαλώς, αυτή ήταν μια ανεύθυνη πολιτική την οποία η κυβέρνηση έπρεπε να γνωρίζει ότι θα οδηγούσε σε υψηλότερο ποσοστό δολοφονιών. Κάθε ενιαία δολοφονία με ύποπτο που έφθασε ως πρόσφυγας το 2015 γίνεται επομένως κάτι πολιτικού ενδιαφέροντος.
Ο εγκληματολόγος Pfeiffer αμφισβητεί αυτήν την επιχειρηματολογία.
"Ο Καγκελάριος χρειάστηκε να πάρει μια απόφαση έκτακτης ανάγκης [το 2015], ήταν κατά κάποιο τρόπο σαν να βγάζεις φωτιά", λέει. "Ο Καναδάς, ο οποίος συγκέντρωσε 60.000 πρόσφυγες τότε αντιμετώπισε μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Επιλέγουν οικογένειες για να ταξιδέψουν με το αεροπλάνο για την Ιορδανία, αποφεύγοντας έτσι το μεγάλο ποσοστό των νέων που αναγκάζονται να εμφανιστούν όταν επιτρέπεται στους πρόσφυγες να ξεπεράσουν τα σύνορα μετά από την είσοδο τους στη Μεσόγειο ».
"Οι καναδοί πολιτικοί θα μπορούσαν να βρουν την πολιτική τους σε πλήρη ειρήνη στα γραφεία τους. Η Γερμανία έπρεπε να δράσει αμέσως, αυτή είναι η κρίσιμη διαφορά ", κατέληξε.
Όλοι δεν βλέπουν τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο. Ο Ρόμπιν Αλέξανδρος, πολιτικός ανταποκριτής του Die Welt, έχει τεκμηριώσει πώς η Μέρκελ ήταν τόσο ανιδιοτελής στην κρίση των προσφύγων μέχρι τα τέλη του 2015, ότι δεν επισκέφθηκε ποτέ ένα κέντρο προσφύγων κατά την προηγούμενη δεκαετία στην εξουσία. Η ίδια η Μέρκελ έδωσε στο κοινοβούλιο νωρίτερα αυτό το έτος μια μέρα culpa, λέγοντας ότι αυτή και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες αγνόησαν το πρόβλημα των προσφύγων μέχρι να είναι πολύ αργά - δηλαδή δεν έφυγαν από άλλη επιλογή παρά να ανοίξουν τα σύνορα.
Συνοπτικά, οι πρόσφυγες είναι πιο πιθανό να είναι ύποπτοι για δολοφονία. Ο σημαντικότερος λόγος γι 'αυτό είναι επειδή είναι νέοι και άνδρες. Επιλέγοντας να μην καλύψουμε αυτές τις δολοφονίες σημαίνει ότι κάποιος αποδέχεται το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να κάνει πράγματα διαφορετικά το 2015. επιλέγοντας να τα καλύψουμε, είναι να δούμε το επιχείρημα ότι είχαν διαφορετικές επιλογές πολιτικής.
Αυτό δεν είναι εύκολο κάλεσμα.
Ανάλογα με το ποιον μιλάτε στη Γερμανία, θα έχετε πολύ διαφορετικές απόψεις. Οι αριστεροί πιστεύουν ότι ο Τύπος υπερβαίνει την έκθεση, εκμεταλλευόμενος κυνικά το γεγονός ότι το έγκλημα προσφύγων πωλεί εφημερίδες. Το δικαίωμα, εν τω μεταξύ, μαστίζει τα "πολιτικά ορθά" μέσα μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν ενημέρωσαν το κοινό για ένα αυξανόμενο κύμα εγκλήματος.
Ως συντάκτης ο οποίος πρέπει να κάνει κλήσεις για το τι συμβαίνει και δεν εμφανίζεται στον ιστότοπό μας, μπορώ να πω ότι είναι μια δυνατή και δυνατή κλήση.
Γνωρίζω καλά το γεγονός ότι ένα τρομακτικό έγκλημα με έναν αιτούντα άσυλο ως ύποπτο - όπως ο δολοφονικός βιασμός ενός εφήβου στο Wiesbaden τον Ιούνιο - θα φέρει τους αναγνώστες στην ιστοσελίδα μας. Σε μια περίοδο πτώσης των διαφημιστικών εσόδων, οι οργανώσεις ειδήσεων αντιμετωπίζουν πίεση για να μεγιστοποιήσουν το αναγνωστικό κοινό τους.
Είμαστε λοιπόν δημοσιογράφοι που πιέζουν πρόσφυγες κάτω από το λεωφορείο για να σώσει το δικό μας δέρμα; Έχουμε ξυπνήσει μια λανθάνουσα ξενοφοβία στο ευρύ κοινό που μας βοηθά να πουλάμε εφημερίδες κάθε φορά που ένας αιτών άσυλο διαπράττει ένα έγκλημα;
Αυτό είναι σίγουρα το συμπέρασμα που συνάγεται από μια δήλωση του γερμανικού δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού οργανισμού ARD νωρίτερα αυτό το μήνα. Η ARD χρηματοδοτείται από το δημόσιο και ως εκ τούτου είναι ελεύθερη να καλύψει τα νέα χωρίς να φοβάται ότι χαμηλές αξιολογήσεις θα την οδηγήσουν σε πτώχευση.
Στις 16 Αυγούστου, το δελτίο ειδήσεων του Tagesschau επέλεξε να μην αναφέρει μια ζοφερή δολοφονία στην κεντρική γερμανική πόλη του Offenbach. Ένας γιατρός είχε δολοφονηθεί μέχρι θανάτου στην πρακτική του το πρωί χωρίς καμία προφανή εξήγηση για το γιατί. Λίγες ώρες αργότερα η αστυνομία συνέλαβε τον ύποπτο δολοφόνο του - έναν αιτούντα άσυλο από τη Σομαλία που έφθασε στη χώρα στα τέλη του 2015.
Αφού έλαβε τις καταγγελίες του κοινού για την απόφασή του να μην καλύψει το έγκλημα, ο αρχισυντάκτης της Tagesschau Kai Gniffke δικαιολόγησε δημοσίως την απόφαση.
Εξήγησε ότι η Tagesschau αναφέρει μόνο νέα που έχουν «κοινωνική, εθνική ή διεθνή σημασία - πράγματα που έχουν νόημα στην πλειοψηφία των 83 εκατομμυρίων Γερμανών».
Οι δολοφονίες που διαπράττονται από πρόσφυγες θα ήταν σχετικές μόνο για ολόκληρη τη χώρα "εάν οι πρόσφυγες είναι υπερβολικά πιθανό να εμπλακούν στη διάπραξη ανθρωποκτονίας", υποστήριξε. "Όσο μπορούμε να πούμε από την έρευνά μας, αυτό δεν συμβαίνει - γι 'αυτό αποφασίσαμε να μην αναφέρουμε το έγκλημα".
Υπάρχει μια σαφής λογική εδώ: οι πρόσφυγες δεν είναι πιο πιθανό να δολοφονούν παρά άλλα μέλη της κοινωνίας, επομένως κάθε εθνική υπηρεσία μέσων ενημέρωσης που αναφέρει τις δολοφονίες από πρόσφυγες, αγνοώντας άλλες δολοφονίες, δίνει τη λανθασμένη εντύπωση ότι οι πρόσφυγες είναι πιο επικίνδυνες από τους Γερμανούς.
Εξετάζοντας τα στοιχεία του εγκλήματος
Έτσι είναι ότι εγκαταστάθηκε; Λοιπόν όχι. Μια πιο προσεκτική εξέταση των εθνικών στατιστικών για το έγκλημα δείχνει ότι το συμπέρασμα του κ. Gniffke είναι αρκετά μεγάλο.
Τα στοιχεία του εγκλήματος που συγκέντρωσε το Ομοσπονδιακό Ποινικό Γραφείο (BKA) δείχνουν ότι από το σύνολο των 785 υποθέσεων δολοφονίας σε εθνικό επίπεδο πέρυσι, η αστυνομία εντόπισε έναν πρόσφυγα ή έναν αιτούντα άσυλο ως ένοχο σε 82 από τις περιπτώσεις.
Με άλλα λόγια, οι πρόσφυγες και οι αιτούντες άσυλο θεωρούνταν υπεύθυνοι για το 10,4% όλων των δολοφονιών το 2017, πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να συνιστούν πάνω από 8 εκατομμύρια από τους 83 εκατομμύρια κατοίκους της Γερμανίας που είναι πιθανό να διερευνηθούν για δολοφονία. Οι επίσημοι αριθμοί αναφέρουν ότι ο πληθυσμός των προσφύγων στη Γερμανία ήταν περίπου 1,6 εκατομμύρια στο τέλος του 2016 και παρέμεινε περισσότερο ή λιγότερο σταθερός το 2017 .
Έτσι, ζήτησα από την Tagesschau ποια στοιχεία βασίζονται στην έρευνά της.
Ένας εκπρόσωπος είπε ότι μια έντονη συζήτηση στην αίθουσα σύνταξης είχε επικεντρωθεί στις εθνικές στατιστικές για το έγκλημα. Οι πρόσφυγες συμμετείχαν (είτε ως δράστες είτε ως θύματα) σε 487 από τις 3.765 περιπτώσεις φόνου και ανθρωποκτονίας (12,9%) πέρυσι, ανέφερε, οδηγώντας την συντακτική ομάδα να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι "οι πρόσφυγες συχνότερα εμπλέκονται σε ανθρωποκτονία από τους Γερμανούς πολίτες".
Περίμενε ένα λεπτό. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με την επίσημη δήλωση του Gniffke;
Ο εκπρόσωπος εξήγησε ότι το γεγονός ότι οι πρόσφυγες συχνότερα εμπλέκονται σε ανθρωποκτονίες "είναι από την άποψη των εγκληματολόγων μη έκπληξη λόγω του γεγονότος ότι μιλάμε για νέους άνδρες που ζουν σε επισφαλή κατάσταση".
Φαίνεται λοιπόν ότι η δήλωση του Gniffke ήταν στην πραγματικότητα διατυπωμένη μάλλον ανακριβώς. Αυτό που εννοούσε δεν ήταν ότι οι πρόσφυγες είναι εξίσου πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα όπως οι Γερμανοί, αλλά ότι είναι εξίσου πιθανό να διαπράξουν εγκλήματα όπως οι ίδιοι οι Γερμανοί.
Ο εκπρόσωπος του ARD με αναφέρθηκε στο έργο του Dr. Christian Pfeiffer, ενός κορυφαίου εγκληματολόγου της Γερμανίας για να μάθει περισσότερα.
«Με μια πρώτη ματιά οι πρόσφυγες είναι σαφώς υπερεκπροσωπούντες σε περιπτώσεις ανθρωποκτονίας», μου είπε ο Pfeiffer, αλλά η σύγκριση των προσφύγων με τον υπόλοιπο πληθυσμό «είναι σαν να συγκρίνουμε τα μήλα και τα πορτοκάλια».
"Οι νέοι είναι οι πιο επικίνδυνοι άνθρωποι σε κάθε χώρα του κόσμου. Το 2014, οι άντρες ηλικίας μεταξύ 14 και 30 ετών αποτελούσαν το εννέα τοις εκατό του γερμανικού πληθυσμού και ευθύνονται για το ήμισυ όλων των βίαιων εγκλημάτων », εξήγησε. "Οι άνδρες αυτής της ηλικιακής κατηγορίας αποτελούσαν το 27% των προσφύγων που έφθασαν το 2015, αυτό μόνο δείχνει ότι ενέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να διαπράξουν ανθρωποκτονία από τον εγγενή πληθυσμό".
Τι κάνει μια δολοφονία «εθνικά σχετική»;
Αλλά η άποψη της ARD εξακολουθεί να φαίνεται προβληματική, καταρχάς γιατί σβήνει τους ενδεχόμενους πολιτιστικούς παράγοντες πίσω από το έγκλημα και δεύτερον επειδή αγνοεί τη σημασία του γεγονότος ότι το 27% των αιτούντων άσυλο στη Γερμανία είναι νέοι.
Η ορθόδοξη θέση των εγκληματολόγων είναι να εξηγήσουν όλες τις διαφορές στα στατιστικά στοιχεία του εγκλήματος είτε μέσω του φύλου, της ηλικίας είτε της κοινωνικής θέσης στη Γερμανία. Οι ακαδημαϊκοί θα σας παραπέμψουν σε αυτούς τους παράγοντες και θα γίνουν αρκετά ευαίσθητοι όταν αρχίσετε να τους ρωτάτε για τον πολιτισμό (όπως μου αποδείχθηκε ένα τολμηρό κόκκινο email από έναν ακαδημαϊκό στο πανεπιστήμιο Ruhr).
Ωστόσο, ο Pfeiffer δήλωσε ότι υπάρχουν ορισμένα βίαια εγκλήματα που γίνονται στη Γερμανία σήμερα, στα οποία το πολιτιστικό υπόβαθρο είναι σημαντικό. Τόνισε ότι ο πολιτισμός δεν είναι πάντα σημαντικός, αλλά κάποιες δολοφονίες "μπορούν να εξηγηθούν μόνο μέσα από το ιστορικό του [δράστη] σε μια χώρα ανδρικής κυριαρχίας και πολιτιστικής τιμής".
Τον περασμένο χρόνο, τρεις νέοι αιτούντες άσυλο στο Αφγανιστάν κατηγορήθηκαν ότι δολοφονούν τις φίλες τους μετά τη διάσπαση τους. Αυτά τα περιστατικά, που έλαβαν χώρα σε διάφορα μέρη της χώρας, φαίνεται να έχουν εθνική σημασία, διότι υποδηλώνουν ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο.
Ο δεύτερος λόγος που η δικαιολόγηση του ARD είναι προβληματική είναι ότι δεν ρωτά γιατί το 27% όλων των προσφύγων στη Γερμανία είναι νέοι. Όταν η Γερμανία ανέλαβε πάνω από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες το 2015 και το 2016, δεν έλαβε ανθρώπους απευθείας από τη Μέση Ανατολή (όπως και ο Καναδάς). Αντίθετα, άνοιξε τα χερσαία σύνορά της, πράγμα που σημαίνει ότι οι νέοι άνδρες ήταν πιθανότερο να φτάσουν στη χώρα.
Ασφαλώς, αυτή ήταν μια ανεύθυνη πολιτική την οποία η κυβέρνηση έπρεπε να γνωρίζει ότι θα οδηγούσε σε υψηλότερο ποσοστό δολοφονιών. Κάθε ενιαία δολοφονία με ύποπτο που έφθασε ως πρόσφυγας το 2015 γίνεται επομένως κάτι πολιτικού ενδιαφέροντος.
Ο εγκληματολόγος Pfeiffer αμφισβητεί αυτήν την επιχειρηματολογία.
"Ο Καγκελάριος χρειάστηκε να πάρει μια απόφαση έκτακτης ανάγκης [το 2015], ήταν κατά κάποιο τρόπο σαν να βγάζεις φωτιά", λέει. "Ο Καναδάς, ο οποίος συγκέντρωσε 60.000 πρόσφυγες τότε αντιμετώπισε μια τελείως διαφορετική κατάσταση. Επιλέγουν οικογένειες για να ταξιδέψουν με το αεροπλάνο για την Ιορδανία, αποφεύγοντας έτσι το μεγάλο ποσοστό των νέων που αναγκάζονται να εμφανιστούν όταν επιτρέπεται στους πρόσφυγες να ξεπεράσουν τα σύνορα μετά από την είσοδο τους στη Μεσόγειο ».
"Οι καναδοί πολιτικοί θα μπορούσαν να βρουν την πολιτική τους σε πλήρη ειρήνη στα γραφεία τους. Η Γερμανία έπρεπε να δράσει αμέσως, αυτή είναι η κρίσιμη διαφορά ", κατέληξε.
Όλοι δεν βλέπουν τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο. Ο Ρόμπιν Αλέξανδρος, πολιτικός ανταποκριτής του Die Welt, έχει τεκμηριώσει πώς η Μέρκελ ήταν τόσο ανιδιοτελής στην κρίση των προσφύγων μέχρι τα τέλη του 2015, ότι δεν επισκέφθηκε ποτέ ένα κέντρο προσφύγων κατά την προηγούμενη δεκαετία στην εξουσία. Η ίδια η Μέρκελ έδωσε στο κοινοβούλιο νωρίτερα αυτό το έτος μια μέρα culpa, λέγοντας ότι αυτή και άλλοι ευρωπαίοι ηγέτες αγνόησαν το πρόβλημα των προσφύγων μέχρι να είναι πολύ αργά - δηλαδή δεν έφυγαν από άλλη επιλογή παρά να ανοίξουν τα σύνορα.
Συνοπτικά, οι πρόσφυγες είναι πιο πιθανό να είναι ύποπτοι για δολοφονία. Ο σημαντικότερος λόγος γι 'αυτό είναι επειδή είναι νέοι και άνδρες. Επιλέγοντας να μην καλύψουμε αυτές τις δολοφονίες σημαίνει ότι κάποιος αποδέχεται το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να κάνει πράγματα διαφορετικά το 2015. επιλέγοντας να τα καλύψουμε, είναι να δούμε το επιχείρημα ότι είχαν διαφορετικές επιλογές πολιτικής.
Αυτό δεν είναι εύκολο κάλεσμα.
Δημοφιλή άρθρα
- Οι επιθέσεις στην αστυνομία και στους πυροσβέστες δείχνουν αύξηση στη Γερμανία
- Οι μετανάστες των Χούλιγκαν "επιτίθενται στο Κέμνιτς μετά τη μαχαίρωσή τους στο φεστιβάλ της πόλης
- Οι πυροσβέστες σταματούν την εξάπλωση δασικής πυρκαγιάς κοντά στο Βερολίνο
- Η βόμβα του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου εξουδετερώθηκε στο Ludwigshafen μετά από 18.500 εκκενώθηκαν
- Ο αρχηγός του Wolfsburg πολεμά την ομοφοβία με το περιβραχιόνιο του ουράνιου τόξου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου